Belle (Noorderdepartement)

Het Belfort van Belle is een belfort bij het stadhuis van de Noord-Franse stad Belle (Bailleul). Het is een van de 56 belforten in België en Frankrijk die tot werelderfgoed van de UNESCO verklaard zijn. De belforttoren is 62 m hoog en heeft een beiaard met 35 klokken. Het belfort werd opgericht in de 12de eeuw maar werd door de eeuwen heen meermaals vernield door brand of oorlog. In 1777 kreeg het belfort een beiaard. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het belfort verwoest en slechts één beiaardklok werd intact teruggevonden. Het geheel werd na de oorlog opnieuw opgebouwd. Aan de voet van het belfort bevindt zich wel nog een oude gotische zaal uit de 13de eeuw. Het belfort werd in 1922 beschermd als monument historique en het stadhuis werd in 2001 ingeschreven op de lijst van historische monumenten. Ook de beiaard werd in 1992 als roerend erfgoed beschermd.

De Sint-Vaastkerk (Frans: Église Saint-Vaast) is een rooms-katholieke parochiekerk in de gemeente en stad Belle, gelegen aan het Place du Cardinal Achille Liénart, in het Franse Noorderdepartement.

De Sint-Amandskerk (Frans: Église Saint-Amand) is een rooms-katholiek parochiekerk in de gemeente en stad Belle, gelegen aan de Rue de la Gare, in het Franse Noorderdepartement.

Het Présidial is een voormalig gerechtsgebouw in de tot het Franse Noorderdepartement behorende stad Belle, gelegen aan het Place Plichon. Het is een gebouw in classicistische stijl, opgericht in 1776, naar ontwerp van Legrand en Vanneuville. Het is het enige belangrijke gebouw dat de verwoestingen tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft doorstaan en het is wat bouwstijl betreft sterk verschillend van de bouwstijl die het grootste deel van het stadje kenmerkt, namelijk Vlaamse neorenaissance, in baksteen uitgevoerd. Het gebouw werd in 1920 gerestaureerd. Toen, krachtens de Vrede van Utrecht, de kasselrij Ieper weer aan de Oostenrijkse Nederlanden kwam, werden de gerechtszaken voor het Franse deel van Vlaanderen overgebracht naar Belle. Dit gaf een toevloed aan activiteiten in het grensplaatsje. Niet alleen kwam er de staf van een gerechtsgebouw, maar er waren ook cachotten. Ook in het présidential zijn die nog te vinden, in de kelderverdieping. In 2012 werd het gebouw opnieuw gerestaureerd en sindsdien huisvest het tal van heemkundige activiteiten.

De Begraafplaats van Belle is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse stad Belle. De begraafplaats dateert uit 1799 en ligt in het oosten van het stadscentrum. In de Eerste Wereldoorlog lag Belle nabij het front. In oktober 1914 kwam de stad in geallieerde handen en werd een belangrijk spoorwegknooppunt en luchtmachtdepot. In de stad vestigden zich ook Canadese en Australische veldhospitalen en een legercorpshoofdkwartier. Vanaf april 1915 begroeven de Britten gesneuvelden op de gemeentelijke begraafplaats. Toen er geen plaats meer was werd ten oosten van de civiele begraafplaats een uitbreiding aangelegd die men bleef gebruiken tot aan het Duitse lenteoffensief van 1918. De stad bleef toen van 15 april 1918 tot 30 augustus dat jaar in Duitse handen. Ook Franse gesneuvelden werden op de gemeentelijke begraafplaats bijgezet. In de Tweede Wereldoorlog werden hier ook gesneuvelden begraven. Er liggen 131 Franse gesneuvelden waarvan 119 uit de Eerste Wereldoorlog en 12 uit de Tweede Wereldoorlog.

Bailleul Communal Cemetery Extension is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in de Frans-Vlaamse stad Belle in het Noorderdepartement. De begraafplaats ligt aan de oostkant van de gemeentelijke begraafplaats van Belle, waarop ook Britse oorlogsgraven liggen. Er rusten 4.575 doden, waarvan de meeste geïdentificeerd zijn. De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Aan de zuidoostelijke rand staat de Stone of Remembrance, aan de noordkant het Cross of Sacrifice.

Station Bailleul is een spoorwegstation in de Franse gemeente Belle. Het wordt bediend door 3 lijnen van de TER-Nord-Pas-de-Calais in de richtingen Rijsel enerzijds en Hazebroek-Calais/Duinkerke anderzijds.

De Sint-Jan-de-Doperkerk (Frans: Église Saint-Jean-Baptiste) is de parochiekerk van de gemeente Sint-Janskappel in het Franse Noorderdepartement. De kerk werd gebouwd in 1557 als tweebeukige kerk, maar tijdens de Beeldenstorm werd hij vernield. Hij werd gerestaureerd als driebeukige kerk met voorgebouwde westtoren. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kerk beschadigd om in 1922 gerestaureerd te worden.

De Botanische tuin van Belle (Frans: Conservatoire Botanique National de Bailleul) is een botanisch instituut in de stad Belle in het Franse Noorderdepartement. Het instituut is gevestigd in een oude Vlaamse boerderij in het gehucht Haendries. Het instituut is een van de elf dergelijke instituten die in Frankrijk te vinden zijn. Het werd opgericht in 1991 en dient voor de bescherming van de inheemse flora. Het omvat een botanische tuin waarin diverse biotopen aangelegd zijn, en ook is er een herbarium, een zaadbank en een bibliotheek. De tuin is toegankelijk voor het publiek.

Mont Noir Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog gelegen in de Franse gemeente Sint-Janskappel in het Noorderdepartement. De begraafplaats werd ontworpen door Wilfred Von Berg en ligt in het noorden van de gemeente op de zuidelijke flanken van de Zwarteberg en ongeveer een halve kilometer van de Belgische grens. Het terrein heeft een nagenoeg vierkantig grondplan met een oppervlakte van 1.315 m² en wordt begrensd door een natuurstenen muur. Aan de noordkant staat het Cross of Sacrifice. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Er rusten 151 Britse doden, waaronder 17 niet geïdentificeerde.

De Villa Marguerite Yourcenar of Villa du Mont-Noir is een grote burgerlijke villa, in een gemengd art deco en neo-Normandische stijl gebouwd, in een regionaal park van 40 hectare in Sint-Janskappel in Frans-Vlaanderen, in de regio Hauts-de-France. De villa is vernoemd naar de schrijfster Marguerite Yourcenar. De villa, eerder eigendom van de heer en mevrouw Dufour, wordt vaak gepresenteerd als het oude paviljoen van de bewakers of de stallen van het verdwenen in neo-Lodewijk XIII-stijl gebouwde kasteel van de familie Dufresne. In werkelijkheid is de villa in het jaar 1930 gebouwd op de plaats waar ooit, volgens sommigen, dit bewakerspaviljoen of, volgens anderen, de oude stallen, stonden. Dit alles werd volledig verwoest in 1918, samen met het kasteel, bij het bombardement van Sint-Janskappel. De villa is nu een residentie voor schrijvers. Stefan Hertmans werd geselecteerd als eerste Belgische writer in residence. Anne Provoost verbleef in Villa Marguerite Yourcenar van 2 tot 29 maart 2012.

De Sint-Petrus-en-Pauluskerk (Frans: Église Saint-Pierre-et-Paul) is de parochiekerk van de gemeente Meteren in het Franse Noorderdepartement.