Haagsche Bluf

't Goude Hooft is de oudste herberg van Den Haag. In 1423 wordt reeds geschreven over de taveerne In tgulde hoift. De taveerne lag aan de dagelijkse groenmarkt (groentemarkt).

Het Oude Stadhuis in Den Haag, of het oude raadhuis, gebouwd in 1564, bestaat uit twee gebouwen en een toren, die tussen de 16e en de 18e eeuw gebouwd zijn. Het stadhuis is gebouwd in de Renaissancestijl, en in 1733 uitgebreid met een grote vleugel door de architect Daniel Marot in de Lodewijk XIV-stijl.

Gezicht 's-Gravenhage Uitbreiding is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Den Haag in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 18 mei 1988. Het gebied werd op 28 juni 1994 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 111,7 hectare. De bescherming telt drie afzonderlijke gebieden die alle aan het beschermde gezicht 's-Gravenhage - Sint Jacobskerk grenzen. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Dagelijkse Groenmarkt is een straat in Den Haag, in de centrumwijk Zuidwal. Vanaf de middeleeuwen werd er een dagelijkse groentemarkt gehouden.

De Baljurk is een goudkleurige, dubbel gekromde gevel van staalweefsel op het pleintje tussen de Kettingstraat en het Achterom in het centrum van Den Haag.

Visbanken is het plein in het centrum van Den Haag, tussen het Kerkplein en de Schoolstraat, waar van 1587 tot 1938 visbanken werden gebruikt voor de verkoop van vis. Pas in 1994 is het plein aan het einde van de Schoolstraat officieel Visbanken genoemd.

Het Kerkplein in Den Haag is een van de oudste pleinen van Den Haag. Het plein ligt aan de noordkant van de Grote Kerk. In het verleden was hier het kerkhof. Aan de centrumkant wordt het plein begrensd door het oude stadhuis van Den Haag en aan de andere kant door de Torenstraat. Tegenover de zijkant van de kerk staan twee grote gebouwen. Het Kerkplein was niet altijd autoluw en voorzien van 'bijpassende bestrating'. Decennialang waren de straten hier en in de omgeving geasfalteerd en mocht het autoverkeer bijna overal parkeren en rijden. Voor restaurant 't Gouden Hooft lag zelfs ooit een dubbel zebrapad met verkeerslichten.

De Grote of Sint-Jacobskerk is een kerkgebouw uit de late middeleeuwen in het centrum van Den Haag. Het behoort met het Binnenhof en de Abdijkerk van Loosduinen tot de oudste gebouwen van Den Haag. De graven van Holland speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de kerk. Van historisch belang is de bijeenkomst in 1456 van de ridders van de Orde van het Gulden Vlies, die in de kerk hun wapenborden achterlieten. De vorm van de kerk is het eerste voorbeeld van het Haagse hallentype. De in Nederland zeldzame zeskantige kerktoren, dateert uit de eerste helft van de 15e eeuw en is met 92,5 meter hoogte de op negen na hoogste kerktoren in Nederland. Al direct na de bouw kreeg de kerktoren een klokkenspel dat elk uur een wekkering speelde. Haar eerste orgel kreeg de kerk rond 1500 of eerder, maar een exacte datum is niet bekend. In de kerk bevinden zich grafmonumenten en monumentale grafstenen, waaronder de cenotaaf voor admiraal Jacob van Wassenaer Obdam. Daarnaast is de kerk bekend vanwege het grote aantal leden van het huis Oranje-Nassau die in deze kerk werden gedoopt of er in het huwelijk zijn getreden, met als meest recente kroonprinses Catharina-Amalia der Nederlanden, die er in 2004 werd gedoopt. De kerk en kerktoren hebben niet dezelfde eigenaar: De kerk is eigendom van de Protestantse Kerk, terwijl de kerktoren eigendom is van de gemeente Den Haag. De kerk wordt hoofdzakelijk gebruikt voor culturele doelen zoals orgelconcerten of evenementen zoals beurzen.

De Passage in Den Haag is het oudste nog bestaande winkelcentrum van Nederland. Het werd in 1885 in gebruik genomen door de N.V. 's-Gravenhaagsche Passage Maatschappij, die mede werd gesticht door de bekende Hagenaar Petrus Josephus de Sonnaville (1830-1925), tevens een van de oprichters van het Kurhaus in Scheveningen. De oorspronkelijke passage uit 1885 loopt van de Spuistraat naar het Buitenhof. Het oudste gedeelte (de Spuistraat- en Buitenhof-arm) is gebouwd naar een ontwerp van de architecten Herman Wesstra jr. en J.C. van Wijk, dat door de Belgische architect Henri Rieck sterk vereenvoudigd werd. Het is gebouwd volgens een internationale georiënteerde neorenaissancestijl. In 1929 is de derde arm naar de Hofweg toegevoegd aan het wandelgebied. Het ontwerp in expressionistische stijl was van Jos. Duijnstee. In de eerste helft van de 20e eeuw fungeerde de Passage ook als een plek waar homoseksuele mannen onopvallend met elkaar in contact konden komen door zogenaamd winkelend oogcontact te maken om vervolgens naar een nabij gelegeen urinoir te gaan. In de jaren dertig kwamen in de omgeving van de Passage ook enkele cafés waar homoseksueel publiek terecht kon.

De Grote Markt is een plein in het centrum van Den Haag met eronder het gelijknamige tramstation in de Haagse tramtunnel waar de tramlijnen 2 en 6 stoppen, alsmede RandstadRail 3 en 4. Aan het straatniveau naast de voetgangers-ingang/uitgang van de tramtunnel bij de Jan Hendrikstraat stoppen de buslijnen 25 van HTM en 51 van EBS.

Het Buitenhof is een plein in Den Haag en grenst aan het Binnenhof. Het is samen met het Binnenhof opgenomen in de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Vijverhof (vroeger Noyelleshuis) is een gebouw uit de zeventiende eeuw op het Buitenhof 37 in Den Haag. Het perceel werd in 1642 door de uit Hessen afkomstige overste Georg Reinhard Widerholt van de Grafelijkheid van Holland gekocht. Widerholt was een beroepsmilitair (huurling) die een door hem geworven eskadron Waalse ruiters commandeerde. Widerholt liet ter plekke een huis liet bouwen door steenhouwer Adriaanszoon 't Hooft en metselaar Thomas Jasperssen Hogendorp. Het perceel was te klein om er ook een koetshuis en stallen te bouwen. Nadat de bouw voltooid was, was hij er financieel slecht aan toe. Zijn inboedel werd verkocht en hij nam door toedoen van Graaf Hendrik van den Berg met de door hem geworven troepen dienst in het Staatse leger. Hij stierf aan de gevolgen van op het slagveld opgelopen verwondingen op 8 februari 1648 en werd in de Nieuwe Kerk te Delft begraven. Op zijn grafsteen stond vermeld: 'Georg Reinhard Widerholt van Weidenhoven, door zijne Roomsch-Keizerlijke Majesteit tot Ridder geslagen, Heer van Pouderojen, collonel en gouverneur in Boekholt. In 1680 kwam het in handen van Jacques-Louis graaf de Noyelles († 1708) en zijn echtgenote Sophie Charlotte gravin d'Aumale. Zij ontving iedere zondag gasten, hij was weinig thuis. Hij was hugenoot en net als Widerholt militair en sinds 1674 in Nederlandse dienst. In 1680 werd hij kolonel van een Zeeuws regiment en in 1694 gouverneur van Bergen op Zoom. In 1702, na een overwinning op de legers van Lodewijk XIV, werd hij benoemd tot generaal. In 1703 droeg hij het commando over aan zijn zoon. Zij woonden op het Buitenhof tot 1705. Hij sneuvelde in Spanje in 1708. Na het overlijden van zijn echtgenote gingen de bezittingen over naar haar neef graaf D'Aumale, die het verhuurde aan onder meer baron Grovestins, de opperstalmeester van Willem IV. In 1756 wordt de ingang verplaatst en kwam deze naast nummer 38; ook werden de ramen gemoderniseerd. In 1757 liet mevrouw Grovestins voor haar verzameling exotische objecten door Daniël Marot een kabinet vervaardigen. In 1766 kocht Willem V het huis. Zelf woonde hij ertegenover, Hij had ook een verzameling exotische objecten en wilde in nummer 37 hiervoor een dependance maken. Op de begane grond kwam een grote bibliotheek, op de eerste verdieping een aparte kamer voor opgezette dieren (reptielen, slangen, een nijlpaard en een giraffe) en op de tweede verdieping stelde hij kleding uit China en Ceylon tentoon. In 1795 werd het huis leeggeroofd door de Fransen. In de 19de eeuw werd het huis gebruikt als sociëteit, school en tekenacademie. Sinds 1876 was het Kadaster hier gevestigd (de Bewaring van Hypotheken, de Landmeetkundige Dienst, de Grondbelastingen en de Tekenkamer). In 1971 wordt de ingang teruggebracht naar het midden van de gevel. Het pand heet vanaf dan Vijverhof en werd eerst gebruikt als dependance van de Tweede Kamer. In 1972 werd het pand verbouwd door architect De Lussanet de la Sablonière en van 2005-2007 weer gerestaureerd. Tegenwoordig zijn de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) en de Dienst Publiek en Communicatie (DPC) van het Ministerie van Algemene Zaken in het pand gehuisvest.