Jerusalem (Venray)

Het Venrays Museum is een cultuurhistorisch museum in Venray, in de Nederlandse provincie Limburg, waarin de geschiedenis rondom deze plaats wordt verteld. Het museum is ondergebracht in "De Borggraaf", het Huys van Venray.

De Sint Petrus' Bandenkerk (ook wel Grote Kerk genaamd), staat in het centrum van Venray. De huidige kerk is na de oorlog in 1947 hersteld. De kerk is genoemd naar Sint-Petrus' Banden, het feest van de bevrijding van Petrus.

Het oude raadhuis is het voormalige gemeentehuis van Venray. Het gebouw werd 1884-1885 aan de Grote Markt gebouwd ter vervanging van het oudere raadhuis uit de 16e eeuw. Architect Johannes Kayser ontwierp het nieuwe raadhuis in neorenaissancistische stijl. Het raadhuis bestaat uit twee delen, die in een schuine hoek op elkaar staan. Dit komt doordat het oorspronkelijke straatplan bij de herbouw van het raadhuis werd behouden. Het noordelijke deel heeft twee verdiepingen en een zolder, het bredere zuidelijke deel heeft drie verdiepingen met zolder. De voorgevels zijn voorzien van trapgevels. Het zuidelijke deel werd in 1924-1925 vergroot door Jules Kayser, de zoon van de oorspronkelijke architect. In 1947 en 1953 volgden uitbreidingen aan de achterzijde van het pand. Het raadhuis heeft ook dienstgedaan als politiebureau. Tegenwoordig heeft het gebouw een horecabestemming. Het Oude Raadhuis is een rijksmonument.

Venray () is een gemeente (Venrays: Venroj of Rooj) in Nederlands Limburg. De gemeente telt 44.668 inwoners (1 januari 2024, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 146,03 km². De kern Venray ligt 36 kilometer ten zuiden van Nijmegen en 22 kilometer ten noordwesten van Venlo. Sinds 1 januari 2010 vormt Venray een plattelandsgemeente met een stedelijke kern en daaromheen dertien dorpskernen. In de stedelijke kern wonen ongeveer 30.000 mensen. De overige 13.500 inwoners wonen in de dertien dorpen (variërend van 200 tot ruim 2000 inwoners per dorp). Venray is na Venlo de tweede stedelijke kern van Noord-Limburg en de plaats speelt een vooraanstaande rol in de regio.

Venray () (Venrays: Venroj of Rooj) is een plaats in de gelijknamige gemeente in Nederlands Limburg. De kern Venray ligt 36 kilometer ten zuiden van Nijmegen en 22 kilometer ten noordwesten van Venlo. In Venray wonen ongeveer 29.295 mensen. Venray is na Venlo de tweede stedelijke kern van Noord-Limburg en de plaats speelt een belangrijke rol in de regio.

De Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smartenkerk (ook: Paterskerk) is een klooster- en parochiekerk te Venray, aan Leunseweg 3. De kerk is gebouwd als kloosterkerk van het Franciscanenklooster in 1925-1927. Architect was Jules Kayser. Het is een eenbeukige kerk onder hoog zadeldak, met een karakteristieke dakruiter. Het interieur is hoog en wordt door een spitsbooggewelf overwelfd. Alles is uitgevoerd in schoon metselwerk. Het koor is verlaagd. De kerk toont strakke lijnen en heeft kenmerken van het baksteenexpressionisme. Binnen de kerk zijn beelden van Jos Thissen, ontworpen door pater Angelicus Stoks. Het orgel is een Vermeulen-orgel van 1928.

De Sint-Annakapel is een kapel aan de zuidwestrand van het centrum van Venray in de Nederlands Noord-Limburgse gemeente Venray. De kapel staat aan de Langeweg nabij de plaats waar de Kennedystraat op deze weg uitkomt. Voor de kapel staan twee monumentale lindes.De kapel is gewijd aan Sint-Anna.

Landweert is een wijk in Venray en is gelegen ten noordoosten van het centrum. De wijk werd gebouwd in de jaren '80 van de 20e eeuw en is met 6500 inwoners (2016) de grootste wijk van Venray. De wijk kent een buurtcentrum, "'t Stekske" genaamd.

De Christus Koningkerk (beter bekend als de Vredeskerk), is een voormalige kerk aan het Kennedyplein in Venray.

Sportvereniging Venray, veelal afgekort SV Venray genoemd, is een Nederlandse Nederlandse amateurvoetbalclub uit de Noord-Limburgse plaats Venray. De clubkleuren zijn rood, wit en blauw en de thuiswedstrijden worden gespeeld op sportpark De Wieën. SV Venray ontstond op 26 maart 1945 uit de voetbalclubs Servatius en de plaatselijke rivaal De Valk. Het eerste mannenelftal van SV Venray speelde lang in de Derde klasse. Onder trainer Leo Beerendonk werd een sportieve kentering bereikt. Een aantal jaren later bereikte men de Eerste klasse. Later werd ook de Hoofdklasse C bereikt (tegenwoordig B), de hoogste amateurklasse. In 1989 werd onder aanvoerderschap van Noud Janssen het kampioenschap in de Zondag Hoofdklasse C behaald. In deze periode was spits Theo Philipsen de absolute clubtopscoorder. In het toernooi om de KNVB beker werden in deze succesvolle periode wedstrijden gewonnen van onder meer Vitesse, AZ en Go Ahead Eagles. Na een mindere periode keerde de club in seizoen 2008/09 onder leiding van trainer en oud-speler Jan Poels terug in de Hoofdklasse. Een seizoen later miste de club de promotie naar de nieuwe Topklasse die vanaf dat seizoen als hoogste amateurcompetitie werd geïntroduceerd. Venray speelde op 2 december 2012 haar 400-ste Hoofdklasseduel tegen UDI '19 dat die dag eveneens haar 400-ste Hoofdklasseduel speelde. Bij Venray zat Udenaar en oud UDI'19-trainer Harry Blokhuis als trainer op de bank. Wim Vievermans speelde van de 400 duels er 246 mee. Clubtopscoorder in de Hoofdklasse was na 400 wedstrijden Freek Thoone (vertrokken naar Achilles '29). Die scoorde in de periode 2008-2012 57 maal en bleef daarmee Theo Philipsen (51 maal raak) voor. SV Venray debuteerde in september 2009 in de Futsal Topdivisie. Aan het einde van het seizoen 2009/2010 stopte SV Venray met de afdeling zaalvoetbal. Het standaardelftal speelt in de Vierde divisie (2022/23).

De Sint-Rochuskapel is een kapel in de wijk Veltum van Venray in de Nederlands Noord-Limburgse gemeente Venray. De kapel staat aan de Langstraat op de noordelijke plaats waar de Hoebertweg hierop uitkomt. Op ongeveer 160 meter naar het zuiden staat de grotere Sint-Hubertus en Antonius Abtkapel. De kapel is gewijd aan de heilige Rochus van Montpellier. Naast Sint-Rochus wordt in de kapel ook Sint-Lucia vereerd.

De Sint-Petrus of Gitzelsmolen is een korenmolen aan de Sportlaan in Venray, in de Nederlandse provincie Limburg. De bouw van deze beltmolen werd in opdracht van Johannes Hubertus Gitzels in 1855 gestart. De molen was voltooid op 29 juni 1856, de feestdag van de apostelen Petrus en Paulus. Hieraan ontleent de molen zijn naam. De molen heeft onder andere als moutmolen gewerkt voor lokale brouwerijen. De molen bleef tot 1932 eigendom van de familie Gitzels. In 1938 werd de molen ingrijpend verbeterd, maar een storm blies reeds in november 1940 de kap van de molen. In juli 1941 was de Sint-Petrus hersteld. Een gedenksteen boven de poort herinnert hier nog aan. Na de Tweede Wereldoorlog, die de molen redelijk doorstond, raakte de Sint-Petrus langzaam in verval. In 1963/4 is hij met steun van de Vereniging De Hollandsche Molen gerestaureerd. Het gevlucht van de molen bedraagt 24,5 meter; het is voorzien van het Systeem van Bussel op beide roeden. De molen is ingericht met 1 koppel 16der kunststenen. De Sint-Petrus is particulier eigendom en is te bezichtigen wanneer deze draait.