Boon Keng (metrostation)

Kallang Airport (Maleis: Pangkalan Udara Kallang, Chinees: 加冷机场 (Pinyin: Jiā Lěng Jīchǎng), Tamil: காலாங் வான்முகம் (Kālāṅ Vāṉmukam)) is een voormalig vliegveld van de stadstaat Singapore. Het vliegveld was gelegen nabij de Central Area in de wijk Kallang. De luchthaven werd op 12 juni 1937 geopend, als vervanging van de Seletar Airbase die onvoldoende capaciteit bood voor het toenemend luchtverkeer naar Singapore. Sir Cecil Clementi, gouverneur van de Straits Settlements, koos in 1931 voor Kallang als locatie. Naast een landingsplateau waar vliegtuigen vanuit alle windrichtingen konden landen was de locatie ook geschikt voor watervliegtuigen, die konden landen op het aangrenzende bekken van de Kallang rivier en dan via een scheepshelling naar de terminal konden taxiën. Voor de aanleg, van 1932 tot 1937, moest moeras worden drooggelegd. In het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de luchthaven als basis van de Royal Air Force ingezet. Na de Japanse invasie van Singapore werd ook de luchthaven bezet. Het landingsplateau werd verbouwd tot een langere landingsbaan. Na de oorlog hervatten de lijndiensten van British Overseas Airways Corporation (BOAC) en Qantas, en startte ook de lokale luchtvaartmaatschappij Malayan Airways in 1947. Krachtigere en grotere vliegtuigen vereisten een langere landingsbaan, die op de locatie van Kallang een lokale weg kruiste. Bij elke start of landing gaven verkeerslichten aan dat gebruik van de weg tijdelijke was opgeschort. Deze situatie werd onhoudbaar en van 1951 tot 1955 werd gebouwd aan een nieuwe internationale luchthaven 8 km verder van het stadscentrum in de wijk Paya Lebar. Na opening van Singapore International Airport in 1955 werd de luchthaven van Kallang gesloten. De huidige luchthaven van Singapore, de Internationale luchthaven Changi dateert van 1981.

De Sultanmoskee (Engels: Sultan Mosque, Maleis: Masjid Sultan (en in jawi-schrift) مسجد سلطان) is een moskee in Singapore in Kampong Glam in de wijk Rochor in het Centraal Gebied in de Centrale Regio. De omgeving van Kampong Glam werd reeds bij het eerste Brits bestuur in 1819 toegewezen aan Maleiers en andere moslims. Sultan Hussain Shah van Johor bouwde hier een paleis. Naast zijn paleis bouwde hij tussen 1824 en 1826 een moskee met financiële steun van de Britse Oost-Indische Compagnie. Deze moskee werd in het begin van de 20e eeuw vervangen door een groter bouwwerk. De huidige moskee werd afgewerkt tussen 1924 en 1928. In 1975 werd de moskee erkend als nationaal monument.

Kwan Im Thong Hood Chotempel is een Chinees-boeddhistische tempel aan de Waterloo Road numero 178 in Singapore. De tempel is gewijd aan Sakyamuni Boeddha en de bodhisattva Guanyin. In de tempel kan men aan qiuqian doen.

Het Singapore Indoor Stadium (Chinees: 新加坡室内体育馆, Maleis: Stadium Tertutup Singapura, Tamil: சிங்கப்பூர் மூடப்பட்ட அரங்கம்) is een overdekte sportarena. Het stadion ligt in de wijk Kallang in de Central Region in de stadstaat Singapore. Het is gelegen aan de linkeroever van de Singapore River vlak naast het National Stadium waarmee het samen de Singapore Sports Hub vormt. Het bouwwerk ontworpen door de Japanese architect Kenzo Tange werd gebouwd van 1985 tot 1987 en opende zijn deuren in 1989. Het kostte 90 miljoen Singaporese dollar en biedt plaats aan 12.000 toeschouwers. Het Singapore Indoor Stadium was een van de locaties van onder meer de Olympische Jeugdzomerspelen 2010 (Badminton en Tafeltennis) en de Zuidoost-Aziatische Spelen 2015. Sinds 2007 wordt een van de jaarlijkse badmintontoernooien in de BWF Super Series hier gehost en van 2014 tot en met 2018 de jaarlijkse seizoensafsluiting van het vrouwentennis de WTA Tour Championships. Het Stadium wordt ook regelmatig gebruikt voor optredens van bekende artiesten. De Singapore Sports Hub is bereikbaar met het openbaar vervoer via het metrostation Stadium op de Circle Line en zal vanaf 2023 ook bereikbaar zijn via het station Tanjung Rhu op de Thomson-East Coast Line.

Raffles Hotel is het bekendste hotel van de Aziatische stadstaat Singapore. Het opende zijn deuren in 1887 en het is vernoemd naar de stichter van deze stad, Sir Thomas Stamford Raffles. Het gebouw is opgetrokken in victoriaanse architectuur en beslaat een terrein van vier hectare. Het Raffles hotel heeft 103 suites. Het beschikt ook over meerdere restaurants en bars. In de Long bar zou, ergens in de jaren 10 van de 20e eeuw, de cocktail Singapore Sling zijn uitgevonden. Ook zijn er een paar boetieks gevestigd. Volgens een plaatselijke legende zou de laatste overlevende Maleise tijger van Singapore in het hotel zijn doodgeschoten nadat het dier het gebouw zou zijn binnengedrongen. Het gebouw heeft de status van nationaal monument.

Promenade is een metrostation van de metro van Singapore van de Circle Line en de Downtown Line. Het station ligt in de wijk Downtown Core in het Centraal Gebied (Central Region) van Singapore.

Het Marina Bay Circuit Park is een stratencircuit in Singapore dwars door het stadscentrum en langs Marina Bay, waar vanaf 2008 de Singapore Airlines Grand Prix van Singapore wordt gehouden. Het is de eerste nachtrace in de geschiedenis van de Formule 1. Hoewel het om een stratencircuit gaat, is het ontworpen door Hermann Tilke, een bekende racebaan-architect.

De Singapore Flyer was van 2008 tot 2014 het grootste reuzenrad ter wereld en staat in Singapore. Het is 165 meter hoog en heeft 28 cabines ter grootte van een stadsbus. Het werd geopend op 11 februari 2008. Men is begonnen met de bouw in 2005. Het moest de titel van grootste rad in 2014 overdragen aan de High Roller in Las Vegas (Nevada). Bij een vol reuzenrad zitten er 980 mensen in, die vrij kunnen rondlopen. Een ritje in het reuzenrad duurt ongeveer 30 minuten en biedt bij helder weer zelfs zicht tot aan de kusten van Indonesië en Maleisië.

De Merlion is een fictief dier met het hoofd van een leeuw en de romp van een vis. De naam komt van de mengeling van de twee Engelse woorden mermaid (zeemeermin) en lion (leeuw), MerLion. Voor de ook wel aangetroffen verklaring dat het hier gaat om een samenvoeging van de twee Franse woorden mer (zee) en lion (leeuw) zijn geen reële aanknopingspunten.

Hong San See is een taoïstische tempel in Singapore, gelegen aan de Mohamed Sultan Road in de River Valley. Hong San See werd tussen 1908 en 1913 gebouwd door migranten van het dorp Nan'an in Fujian. Het bouwmateriaal komt uit China. Het is gebouwd op een heuvel en had vroeger zicht op de zee. De tempel werd een nationaal monument op 10 november 1978. Tegenwoordig huizen in de tempels cafés, restaurants en dure appartementen. De tempel is eigendom van Singapore Lam Ann Association. De hoofdhal heeft een altaar voor de godheid Guang Ze Zun Wang. De zijhal heeft een tempeltje van Guanyin. In een hoek staat een tempeltje van Swee Yee. De andere altaars eren Cheng Huang (城隍) en Xuan Tian Shang Di (玄天上帝). Nan Ming School gebruikte vanaf 1915 als klaslokalen. De kinderen van nabijgelegen dorpen zoals Bukit Ho Swee kregen hier educatie. De school sloot in 1925 wegens financiële problemen.

De Singapore River (Nederlands: Singaporerivier of Singapore) is een rivier in Singapore. De Singapore River stroomt van het Centraal Gebied dat ligt in de Centrale Regio in het zuidelijke deel van Singapore voordat hij uitmondt in de Straat van Singapore. De rivier is ook een toeristische attractie met veel bars, cafés en restaurants langs de rivieroevers. Het is een korte rivier met een lengte van iets meer dan drie kilometer. Bij de monding lag een kleine vissersplaats genaamd Temasek, maar omstreeks 1299 werd de plaatsnaam gewijzigd in Singapura. Bij de aankomst van Thomas Raffles in 1819 leefden er zo’n 1000 personen veelal op boten. Raffles was gekomen om een handelspost voor de Britse Oost-Indische Compagnie op te zetten. Langs de oevers van de rivier kwamen loodsen en kades om de schepen te laden en te lossen. In 1829 kwam Fort Fullerton gereed aan de monding van de rivier. Het fort had als taak de haven te beschermen tegen aanvallen van over zee. Rond 1840 waren langs de rivier alle havengerelateerde activiteiten geconcentreerd en de plaats telde zo’n 11.000 inwoners. Het rivierwater raakte sterk vervuild door het rioolwater en de industriële activiteiten. Het bleef een belangrijke rol spelen voor de scheepvaart al nam het gebruik af vanaf 1860 door congestie en de introductie van grotere zeeschepen. Omstreeks 1970 verdwenen hier de havenactiviteiten en het hele gebied werd opgeknapt. De kade werd hersteld en oude loodsen werden gerestaureerd of gesloopt om plaats te maken voor moderne gebouwen. De eerste brug over de rivier was de Presentment Bridge en deze kwam in 1822 gereed. De bruggen over de Singapore River zijn: Alakaff Bridge, Anderson Bridge, Cavenagh Bridge, Clemenceau Bridge, Coleman Bridge, Elgin Bridge, Esplanade Bridge, Jiak Kim Bridge, Kim Seng Bridge, Ord Bridge, Pulau Saigon Bridge, Read Bridge en Robertson Bridge.

Fort Fullerton was het eerste en oudste fort van Singapore. Het lag aan de monding van de Singapore River met als doel de haven te beschermen. In 1819 arriveerden de Britten in Singapore om er een handelspost voor de Britse Oost-Indische Compagnie op te zetten. Een jaar later werd aan de monding van de rivier een kustbatterij aangelegd ter verdediging van het handelspost. Op een kaart uit 1825 staat deze plaats aangeven als Rocky Point, maar na de aanleg van de batterij staat deze plaats ook bekend als Artillery Point en Battery Point. In 1826 kwam Robert Fullerton als eerste gouverneur in Singapore aan. Hij gaf de opdracht de batterij te vervangen door een fort. Omstreeks 1829 kwam het fort gereed. Het had een zware wal waarachter de kazernes voor de soldaten en kanonniers lagen en een huis voor de officieren. Op de wallen werd het geschut opgesteld. Voor de verbinding met de stad werd de Battery Road aangelegd. Tussen 1854 en 1859 werd het fort uitgebreid om plaats te bieden aan meer kanonnen. In 1858 bestond de bewapening uit zeven 68-ponders, met een bereik van zo’n vijf kilometer, twee 8-inch kanonnen, twee 8-inch houwitsers en twee 13-inch mortieren. Van de handelaren kwam er veel kritiek op het fort op deze plaats. Kooplieden wilden de locatie gebruiken voor handelsdoeleinden, zij wilden magazijnen en kaden aanleggen waarmee hun inkomsten werden vergroot. Verder waren ze bang dat bij een vijandelijke aanval op het fort, de nabij gelegen pakhuizen ook geraakt zouden worden met materiële en financiële schade tot gevolg. Tijdens schietoefeningen met de kanonnen was de haven tijdelijk geblokkeerd en dit hinderde de handel en tot slot waren er twijfels of het fort wel goed gelegen was om een vijandelijke aanval vanuit zee tegen te houden. De koloniale regering besloot uiteindelijk Fort Fullerton te slopen. Het sloopproces begon in 1860 en het werk werd voltooid in 1873. Op de plaats van het fort kwam het eerste postkantoor en een beursgebouw. In 1920 kwam er nieuw plan voor een groot gebouw. Door geldgebrek duurde het tot 1924 alvorens met de bouw werd begonnen. Bij het grondwerk legden de aannemers nog oude kanonkazematten van het fort bloot. In juni 1928 kwam het gebouw gereed en is sindsdien nog van bestemming veranderd in een hotel. Het fort lag langs de kust, maar door landaanwinning is de kustlijn verschoven en nu ligt de locatie zo'n twee kilometer landinwaarts.