Jan van Eijckstraat

De Breughelstraat is een straat in de Apollobuurt in Amsterdam-Zuid.

Zomer en winter zijn twee artistieke kunstwerkjes in Amsterdam-Zuid. Het betreft hier werken van Jaap Kaas, die voor het gebouw Dijsselhofplantsoen 6 vier zandstenen gevelreliëfs maakte. Teeuwisse noemt de vier in de oeuvrecatalogus in Kaas' monografie Zomer, Winter, Slapende kat en Slapende hond. Het woonhuis werd ontworpen door Gerrit Jan Rutgers, die wel vaker beeldhouwers inschakelde om zijn gebouwen in Amsterdamse Schoolstijl op te fleuren. Rutgers en Kaas werkten in de periode 1925-1928 meerdere keren samen. Voor de verbeelding van de Zomer maakte Kaas twee kinderfiguren tegen een achtergrond van zon en gebladerte, voor de Winter twee kinderfiguren tegen de achtergrond van dorre takken en een boekenkast. De beide stenen werden geplaatst boven twee kolommen in de raampartij aan de straatkant. De hond en de kat werden aan weerszijden van de toegangsdeur geplaatst. Alleen de kat is vanaf de straatzijde te zien, geplaatst op de uitbouw waar de toegangsdeur zich bevindt. Boven de toegang is een steen met een haringbuis met twee vissers aan boord ingemetseld, die niet van Kaas' hand is. Het gaat om een 18e-eeuwse ingekorte frontonvulling. De steen, afkomstig uit het pand Westerstraat 146, wordt ondersteund door een stenen balk, die niet tot de oorspronkelijke gevelsteen behoort. Overigens heeft het gebouw ook jaarstenen, waarbij alleen Anno net van de straat af zichtbaar is boven de haringbuissteen.

Het Verzetsmonument Apollolaan is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het monument, naar een ontwerp van Jan Havermans, is geplaatst in de middenberm van de Apollolaan ten westen van haar kruising met de Beethovenstraat. Op die plek werden op 24 oktober 1944 29 gevangenen uit het Huis van Bewaring aan de Weteringschans door de Duitse bezetter naar deze plek gebracht om vervolgens zonder vorm van proces gefusilleerd te worden. De bezettingsmacht deed dit als represaille voor plaatsgevonden actie van het verzet. Dit aldus de plaquette geplaatst in het voetstuk van het beeld. Havermans gaf met drie personen symbolisch de groep weer. De plaat waarop de drie mannen staan draagt nog de tekst 24 october 1944. Het verzet had op 23 oktober 1944 SD-er Herbert Oelenschläger vermoord. De gefusilleerden hadden met die aanslag niets van doen. Al vlak na de oorlog werd op de plaats een eenvoudig monumentje geplaatst. Het bestond uit een aarden verhoging met daarop een bloemenperkje. Het ontwerp van het beeld werd al in 1950 voorbestemd aan Jan Havermans. De definitieve opdracht volgde echter pas in februari 1951; opdrachtgever was het Initiatief Comité Amsterdam (ICA). Havermans’ ontwerp werd de daaropvolgende maand goedgekeurd. Een spoedig plaatsing werd verwacht, maar het ICA had de benodigde financiële middelen voor dit beeld nog niet geheel voorhanden. Op 25 oktober 1952 werd een provisorische versie van het beeld onthuld. Door een gietfout mislukte de beeldengroep, terwijl wel al een onthullingceremonie op touw was gezet. De onthulling van de gipsen beeldengroep met bronslaag vond mede plaats omdat in de periode daarvoor juist was besloten de doodstraf voor Willy Lages, (mede)verantwoordelijk voor de fusillade, om te zetten in een levenslange gevangenisstraf. De onthulling werd verricht door burgemeester Arnold d'Ailly, die een over de beeldengroep gedrapeerde Nederlandse vlag naar de positie half-stok hees, daarmee het beeld onthullend. Een aantal maanden later werd het bronzen exemplaar geplaatst. De gemeente Amsterdam schrijft over het werk dat het een symbolische lading heeft. Het zou terugvoeren op de sterfscène van Jezus aan het kruis, met aan zijn zijde de goede en de slechte moordenaar. Het zou daarbij niet alleen verwijzen naar de gebeurtenis op de Golgotha, maar ook naar verlossing uit de dood in het algemeen. De man probeert het gevaar met rechte schouders tegemoet te gaan, de twee andere figuren laten door hun lichaamshouding woede, verbijstering en berusting zien. Als aanvullende strafmaatregel werd ook de villa Beethovenstraat 1/Apollolaan 84 vernietigd door middel van handgranaten. De beeldengroep kijkt uit op die villa's. Volgens kleinzoon Hans Havermans heeft beeldhouwer Karl Pelgrom geposeerd voor de middelste persoon; alleen de houding van Pelgrom werd daarbij weergegeven.

Dijsselhofplantsoen 10 is een villa aan het Dijsselhofplantsoen te Amsterdam-Zuid.

Vanderveen was een restaurant in Amsterdam, dat opende in november 2018. Bij de uitreiking van de Michelinsterren voor 2023, ontving het een ster.

De Apollolaan is een straat in het Amsterdamse stadsdeel Zuid. De straat is vernoemd naar de Griekse god Apollo.

Het Dijsselhofplantsoen in een straat in Amsterdam-Zuid, Apollobuurt.

De Dijsselhofkliniek was een relatief klein ziekenhuis, gevestigd aan het Dijsselhofplantsoen in Amsterdam-Zuid. Een deel van het gebouw Dijsselhofplantsoen 14 uit 1929 van architect Hendrik Wijdeveld werd in 1931 in gebruik genomen door de vrouwenarts Rudolf Theodor Meurer (1898-1979), zoon van gynaecoloog en roeier Rudolf Meurer en Alberdina Meursing. Het groeide in 1953 uit tot een kraamkliniek voor de minderbedeelden. Begin jaren zestig werd het omgebouwd tot klein ziekenhuis, in 1988 vierde het zijn zesentwintigjarig bestaan; het had toen dertig bedden. Het was gespecialiseerd in plastische chirurgie, spataderen, oogheelkunde, maar ook nog steeds gynaecologie. Het betekende tevens het einde van het ziekenhuis, dat door bezuinigingen in de zorg zijn deuren moest sluiten. Het bood tot het eind toe kleinschalige zorg; de ziekenhuizen concentreerden zich in steeds groter wordende medische centra. Het sloot op 1 juli 1989 zijn deuren vanwege de beddenreductie, geëist door het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Een aantal artsen vertrok naar Medisch Centrum Jan van Goyen en de Boerhaave kliniek; die laatste sloot haar deuren in 1994.

Jan van Eijckstraat 47 is een schoolgebouw uit 1956 in Amsterdam, ontworpen door het architectenbureau van Cees van der Bom en Commer de Geus. Het gebouw ligt tussen de Jan van Eijckstraat (op nummer 47), de Rubensstraat (15), het Adama van Scheltemaplein (1) en de Memlingstraat in Amsterdam-Zuid. Voor de Tweede Werereldoorlog was hier al een schoolgebouw van de Christelijke HBS-A. Dit gebouw is bij een bombardement op 26 november 1944 verwoest. In 1956 kwam op deze plek nieuwbouw voor de HBS. Van 2000 tot februari 2009 was het St-Ignatiusgymnasium in het gebouw gevestigd. Na een verbouwing, met nieuwbouw aan de Memlingstraat, is het "Ig" hier in september 2011 weer teruggekomen. In 1957 werd aan een muur aan de Rubensstraat een gedenksteen van Aart Rietbroek aangebracht, ter herdenking aan de slachtoffers van het bombardement van 1944, waarbij meer dan 50 burgers, vooral bewoners van huizen in de omgeving, zijn omgekomen. Onder het oorspronkelijke gymnastieklokaal en schoolplein, aan de kant van de Memlingstraat, lag een commandobunker uit 1953 van de dienst Bescherming Bevolking (BB). Deze ondergrondse ruimte is na de opheffing van de BB gebruikt voor de opslag van brandbaar archiefmateriaal van het Nederlands Filmmuseum. De gebouwdelen uit de jaren 50 aan de Jan van Eijckstraat en de Rubensstraat zijn sinds 2011 beschermd als gemeentelijk monument.

Het Adama van Scheltemaplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

Het St. Ignatiusgymnasium is een rooms-katholiek gymnasium in Amsterdam, dat gesticht is in 1895. Het bevindt zich momenteel in Amsterdam-Zuid. Het Ignatius is een van de vijf zelfstandige gymnasia in Amsterdam, naast het Barlaeus Gymnasium, het Vossius Gymnasium, het 4e Gymnasium en het Cygnus Gymnasium. Er zitten aan het begin van de eenentwintigste eeuw ongeveer 770 leerlingen op deze school en daarmee is ook het maximumaantal leerlingen bereikt. De school moet regelmatig loten bij de inschrijvingen. De rector van de school is Bert Schuller. Het motto van de school is: 'betekenisvol leren in een activerende en veilige omgeving'. De school draagt de naam van de stichter van de jezuïetenorde Ignatius van Loyola. Op de rooms-katholieke school is extra aandacht voor talentontwikkeling en begeleiding. Het St. Ignatiusgymnasium wil een eigentijdse veelzijdige school zijn die staat in de traditie van honderd jaar katholieke gymnasiumgeschiedenis. Het vak Levensbeschouwing is verplicht in de eerste vijf jaar en alle leerlingen doen er schoolexamen in; de stof betreft echter de geschiedenis en gebruiken van de grote religies in de wereld (onderbouw) en filosofie en ethiek (bovenbouw). Tot aan 2011 vonden jaarlijks enkele kerkdiensten plaats waaraan de leerlingen konden deelnemen. Kenmerkend van het onderwijs op het St. Ignatiusgymnasium is het 70-minutenrooster. Hoewel het gebruikelijk is voor de meeste middelbare scholen een 50-minutenrooster aan te houden, heeft de school ervoor gekozen een langere lestijd te hanteren. Op dinsdagen geldt er een 60-minutenrooster, zodat de docenten in de middag vergaderingen kunnen houden. De motivatie van de school is dat de leerlingen zich beter kunnen concentreren op de lesstof en actiever met de lesstof aan de gang kunnen gaan. Er zijn maximaal zes lesuren per dag, hoewel vijf het vaakst voorkomt in het rooster. De leerlingen worden geacht tot het zesde uur zich beschikbaar te houden voor school en niet onder lestijd afspraken te maken met bijvoorbeeld de dokter of tandarts.

Het Gedenkteken Adama van Scheltema is een beeld in Amsterdam-Zuid. Een jaar na het overlijden van Carel Steven Adama van Scheltema (1877-1924) werd een comité opgericht om te komen tot een gedenkteken voor deze dichter. Aan architect Jan Gratama en beeldhouwer Tjipke Visser (vriend van de dichter) werd gevraagd een ontwerp te maken. In oktober kon het beeld, bestaande uit een vrouw die bloemen op zijn graf legt, inderdaad op zijn graf worden geplaatst. Het beeld en graf werden rijksmonument (520682). In 1933 mocht Visser op herhaling, nu samen met architect Jan Buis. Er kwam een fontein en beeld in de Euterpestraat aan het Jordaenplantsoentje. Het kunstwerk bestaat uit een vierkant bassin met zwart granieten banden, waaruit een zwarte zuil rijst waarop twee biddende handen te zien zijn. Uit de zuil komt een straal water, dat weer landt op een vierkante steen. De naam van de dichter staat verspreid over de zwarte banden. Willem de Vlugt, burgemeester van Amsterdam, onthulde mede het monument op 1 mei 1933. Euterpestraat werd in mei 1945 Gerrit van der Veenstraat, het Jordaenplantsoentje het Adama van Scheltemaplein. Vlak achter de gedenkteken werd in september 2007 het Monument voor gedeporteerde Joden onthuld, een 65-tal betonnen tegels doet verslag van de gebeurtenissen die tijdens het bewind van Nazi-Duitsland hier en in de nabijgelegen school plaatsvonden.