Het Fortuyn

De Huizermolen is een open standerdmolen in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. De molen werd oorspronkelijk in Huizen in de 17e eeuw gebouwd (mogelijk 1665), waar hij tot 1916 als gesloten standerdmolen heeft gestaan met een gesloten voet. De laatste molenaar Jannetje van der Born overleed in 1915. Het protest tegen de sloop van de schilderachtige molen in Huizen, o.a. door de Bond Heemschut mocht niet baten. In 1916 ging het toenmalige gemeentebestuur van Huizen akkoord met overdracht aan het openluchtmuseum, die vanaf dan de eigenaar is. Het contact kwam tot stand met tussenkomst van Heemschut. In 1916/1917 werd de molen vervoerd via het water naar Arnhem. In 1919 werd de herbouw als standerdmolen met een open voet op het museumterrein afgerond, waarmee deze molen een van de eerste aanwinsten voor het museum was. In 1949 werd de molen gerestaureerd, maar het onderhoud liet dusdanig te wensen over dat in 1976 een zeer grote restauratie noodzakelijk was. De voet die bij de vorige restauratie was gewijzigd in een gesloten voet, werd weer open. In 2016 is er een nieuwe houten roe gestoken. Het 22,20 m lange gevlucht is Oud-Hollands opgehekt. De houten bovenas is 4,50 m lang, die in 2012 door Vaags is vernieuwd. De molen heeft een Vlaamse vang en een binnenvangstok. In de molen bevinden zich twee koppel maalstenen, waarvan slechts een wordt aangedreven. De voormolen heeft evenals de achtermolen 16der blauwe stenen. De molen heeft een houten bovenas en houten roeden, iets wat in Nederland verder vrijwel niet meer voorkomt. Het luiwerk is een kammenluiwerk. De molen is regelmatig in werking op dagen dat een molenaar aanwezig is.

De Achterste Molen uit Loenen (ook bekend als Veluwse papiermolen en Marten Orges) is een door water aangedreven papiermolen uit 1654, in 1933 herbouwd in het Nederlands Openluchtmuseum te Arnhem. De molen in Loenen werd zowel in 1881 als 1905 door brand getroffen. Nadat Schut en Berends NV in 1910 een nieuwe papierfabriek bouwden raakten molen en waterrad in verval en werden afgebroken. De molen werd door de Vereeniging van Nederlandsche Papierfabrikanten geschonken aan het museum. Het waterrad heeft een diameter van 1,90 m en een breedte van 0,65 m. De molen is regelmatig in bedrijf, er worden dan demonstraties gegeven van ambachtelijk papier maken.

De Wasserij-Blekerij Gehrels uit Overveen is een voormalige blekerij en kledingwasserij die in 1938 herbouwd is in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.

Het Groene-kruisgebouw uit Wessem is een voormalig wijkverplegingsgebouw van het Groene Kruis dat zich tegenwoordig in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem bevindt.

De weidemolen (II) is een van de twee weidemolens in het Nederlands Openluchtmuseum te Arnhem. Van oorsprong stond dit molentje in de buurt van Wormer. Na de Eerste Wereldoorlog deed het vervolgens dienst in Langweer. In 1960 werd het molentje afgebroken en in 1989 op de grote weide van het Nederlands Openluchtmuseum herbouwd. Na een keer te zijn omgewaaid is het molentje geheel hersteld. Het molentje kan in principe malen in een circuit. De kleine roeden van de molen zijn daartoe voorzien van houten borden in plaats van de zeilen die men bij grotere molens ziet.

De Zuid-Limburgse boerderij uit Krawinkel is een voormalige boerderij uit de Limburgse buurtschap Krawinkel die tegenwoordig te bezichtigen is in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.

De Vier arbeidershuisjes uit Tilburg, zijn een rij bouwwerken in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.

Bierbrouwerij de Roskam uit Ulvenhout is een bouwwerk dat zich tegenwoordig in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem bevindt.

De stolpboerderij uit het Noord-Hollandse dorp Zuid-Scharwoude is een voormalige stolpboerderij die sinds 1950 te bezichtigen is in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.

De weidemolen (I) is een van de twee weidemolens in het Nederlands Openluchtmuseum te Arnhem. Van oorsprong stond dit molentje bij Gouda. In 1946 werd het herbouwd in het Nederlands Openluchtmuseum. Het molentje kan in principe malen in een circuit. De kleine roeden van de molen zijn daartoe voorzien van houten borden in plaats van de zeilen die men bij grotere molens ziet.

De poldermolen uit Noordlaren is een poldermolen in het Nederlands Openluchtmuseum. De molen is in 1862 gebouwd om de Oostpolder te bemalen. Het is een bovenkruier met rietgedekte houten achtkant. In 1895 werd de houten bovenas vervangen door een 4,40 m lange, gietijzeren Prins van Oranje-as en werd toen op één roede zelfzwichting aangebracht. De vang is een zogenaamde Vlaamse vang, die bediend wordt met een wipstok. Het kruiwerk is een voeghoutenkruiwerk, dat wordt bediend met een kruiwiel. De vijzel voor het opvoeren van het water is nog van hout. De molen is in 1953 afgebroken. In 1960 werd de molen heropgebouwd op het museumterrein. Het wiekenkruis werd hierbij voorzien van het oudhollands hekwerk, en heeft sindsdien geen zelfzwichting meer. In 1995 kreeg de molen nieuwe roeden voorzien van het fokwieksysteem met remkleppen. De roeden zijn in 1994 gelast door de firma Buurma. De buitenroede heeft nummer 298 en de binnenroede nummer 299.

Mijn Genoegen is een paltrok-houtzaagmolen in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. De witgeschilderde molen werd oorspronkelijk in Dordrecht gebouwd met als naam Het Spinnewiel. In 1854 werd de paltrokmolen verplaatst naar Numansdorp, waar hij de naam Mijn Genoegen kreeg. Het Openluchtmuseum kocht de molen in 1927. Tijdens de Slag om Arnhem werd de molen zwaar beschadigd. In 1946 volgde herstel, maar in 1986 is Mijn Genoegen weer maalvaardig gemaakt. Hiervoor werd de molen tijdelijk geheel uit elkaar gehaald, voor restauratie in Zaandijk. Door de slechte molenbiotoop op het museumterrein is er onvoldoende wind om te malen. De zaagramen worden door een elektromotor aangedreven. Alle kammen zijn uit het bovenwiel verwijderd en de wieken draaien uitsluitend voor de sier. De molen is regelmatig in werking op dagen dat een molenaar aanwezig is. Doorgaans is dat op woensdagen.