Sang en Goorkens

Broekkant is een buurtschap van Lierop in de gemeente Someren in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt in het noorden van de gemeente en ten noordwesten van Lierop. De broekkant heeft haar naam te danken aan de veengrond bij de broekkant. Dit werd vroeger een 'broek' genoemd. Er werd hier dan ook turf gestoken.

De Mariakapel in Mierlo is een kleine kapel gebouwd ter ere van de terugkomst van Mierlose soldaten die hadden gevochten tegen de onafhankelijkheid van Nederlands-Indië. De kapel werd in 1951 gebouwd in aan de Sint-Sebastiaanweg in Mierlo. Naar de Mariakapel is de Kapelweg genoemd. Na de aanleg van de Santheuvel, de rondweg van Mierlo, loopt deze weg niet meer naar de kapel, maar sinds de aanleg van de nieuwbouwwijk Loeswijck is de route deels hersteld via de Sperweruil en de Dwerguil.

Winkelstraat is een buurtschap van Lierop in de gemeente Someren in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt ruim twee kilometer ten noordwesten van Lierop en drie kilometer ten zuidoosten van het dorp Mierlo.

Mifano is een amateurvoetbalclub uit het dorp Mierlo, gelegen in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De clubkleuren van Mifano zijn rood-wit. Mifano staat voor Mierlo Faal Nooit. De club is opgericht op 23 juni 1929 en telt op dit moment 9 seniorenteams, 2 damesteams, 6 juniorenteams en 16 pupillenteams. Het eerste elftal komt uit in de Vierde klasse zondag (2022/23). Anno 2020 telt de vereniging zo'n 650 leden en 130 vrijwilligers. Mifano heeft drie all-time topscoorder’s in zijn gelederen met meer dan 100 doelpunten: Ruben Aarts, Koen van de Bogaard en Maurice van Hoof.

Oeijenbraak is een buurtschap van Lierop in de gemeente Someren in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt in het noorden van de gemeente anderhalve kilometer ten westen van Lierop.

Mierlo is een plaats in de gemeente Geldrop-Mierlo, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Per 2023 telt de plaats 11.200 inwoners. Tot 1 januari 2004 was Mierlo een zelfstandige gemeente. De gemeente Mierlo heeft in 1968 Mierlo-Hout en in 1995 Brandevoort aan Helmond afgestaan. In 2004 fuseerde Mierlo met Geldrop tot Geldrop-Mierlo. De kern Mierlo is met ongeveer 10.000 inwoners de kleinste kern van de fusiegemeente. De bevolking is er grotendeels katholiek. Onder burgemeester J.J.F. Krol (1908-1994) is in 1963 een nieuw gemeentehuis tot stand gekomen. In het oude gemeentehuis is inmiddels de Heemkundekring Myerle gevestigd. Ook wordt het gebouw gebruikt voor bruiloften. Tijdens Carnaval heet Mierlo, 'Het Kersenrijk'. Mierlo staat bekend om zijn kersen en dan met name de 'Mierlose Zwarten'.

Hersel is een buurtschap van Lierop in de gemeente Someren in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt twee kilometer ten noorden van Lierop en twee kilometer ten oosten van het dorp Mierlo, iets ten zuiden van de buurschap Eindje.

Moorsel is een buurtschap van Lierop in de gemeente Someren in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt twee kilometer ten westen van het dorp Lierop. Moorsel is ontstaan in de 12e eeuw als een ontginningsnederzetting. De vorm van deze nederzetting is nog herkenbaar aan het wegenpatroon en de groepering van de boerderijen. De naam komt van moer, naar de deels moerassige omgeving. Hier ontspringt de Vleutloop. De buurtschap werd met een wal tegen het oprukkende stuifzand beschermd. Oorspronkelijk lag hier de (leen-)hoeve Moorsel, die na de Vrede van Munster (1648) in bezit kwam van de Staten Generaal en werd opgesplitst. Later volgden meer boerderijen. Vanaf 2014 kwam er een café en een groepsaccommodatie in het voorheen achterafgelegen buurtschap.

Het Patronaatsgebouw van Mierlo is gebouwd in 1914 met steun van de familie Van Scherpenzeel-Heusch. De familie Van Scherpenzeel-Heusch waren voorheen de heren van Mierlo toen Mierlo nog een heerlijkheid was. Het wapen van deze familie, met als motto In pharetra et sagitta ('Met de pijl in de koker'), bevindt zich nog steeds boven de ingang. Boven de ingang bevindt zich ook een beeld van Sint Ludovicus, patroon van de Derde Orde van Sint Franciscus. Mogelijk werd het beeld geplaatst ter ere van de naamheilige van de bekende politicus Jan Lodewijk van Scherpenzeel-Heusch (1799-1872). Het patronaat diende als kosterswoning en als ontmoetingsplaats voor de parochianen van de Sint-Luciaparochie van Mierlo. In 2004 werd het gebouw met behoud van historische elementen gerestaureerd en uitgebreid. Op 2 oktober 2004 vond de heropening van het patronaat plaats.

De Heilige Luciakerk is de enige kerk in Mierlo en de parochiekerk van de Heilige Luciaparochie, een parochie die bestaat uit het dorp Mierlo. De kerk is gewijd aan Lucia van Syracuse. Per 1 januari 2015 is de parochie opgegaan in de parochie Heilige Nicasius. Dit is een parochie die de oude parochies uit Geldrop, Heeze, Leende, Mierlo en Sterksel omvat.

De Mierlose molen is een naamloze standerdmolen die zich bevindt aan de Dorpsstraat 147 te Mierlo. De molen werd omstreeks 1640 gebouwd voor de heren van Mierlo. Ze bevond zich op de Molenheide en deed dienst als korenmolen. In de loop van de 19e eeuw kwam ze in handen van particulieren. In 1860 werd de molen verplaatst naar de Dorpsstraat en in 1992 werd ze naar de huidige locatie verplaatst: een grasveld midden in het dorp. De molen was van 1956 tot 2020 eigendom van de gemeente en ze werd gerestaureerd in 1941 en 1970. Sinds 2020 is zij eigendom van de Molenstichting Geldrop-Mierlo. Hoewel de molen maalvaardig is, is ze niet meer in gebruik voor het malen van consumptie. Wel is zij wekelijks open om alle facetten van een korenmolen te demonstreren.

De Elderse Molen of De Ellenaar is een ronde stenen molen die zich bevindt aan de Geldropseweg 1 te Mierlo. Deze beltmolen is gebouwd in 1851 en deed dienst als korenmolen. Later is ze omgebouwd en verhoogd tot beldmolen, waarbij de conische romp voorzien werd van een cilindrische verhoging. De molen werd reeds voor de Tweede Wereldoorlog buiten bedrijf gesteld en raakte in verval. Ze werd in 1939 gekocht door de industrieel A.L.M. van de Lande. In 1941 volgde een uitwendige restauratie en het lag in de bedoeling de molen als molenmuseum in te richten, maar uiteindelijk ging de eigenaar erin wonen. Nadat de molen weer in handen van een andere eigenaar kwam trad sinds de jaren 80 van de 20e eeuw weer verval op en gebeurde er niets aan restauratie. In 2006 werden de roeden doorgeslepen en werd ook de staart, of wat daarvan over was, verwijderd. In 2008 werd de kap verwijderd en vervangen door een noodkap. Het verval kon mede optreden doordat de molen pas in 2003 op de Rijksmonumentenlijst is terechtgekomen.