Sint-Franciscuskerk (Menen)

Het oude Franse militaire hospitaal was een militair hospitaal in de Belgische stad Menen. Daarna, diende het van 1830 tot 1991 als tabaksfabriek. Het pand, dat anno 2009 een classicistisch gebouwencomplex is rond een vierkante binnenkoer, heeft een veel langere geschiedenis.

Het Stadhuis van Menen staat op de Grote Markt van de Belgische stad Menen. Het vierkant gebouwencomplex werd in twee fasen werd opgetrokken in de 18e en 19e eeuw. In het stadhuiscomplex is een belfort met beiaard geïncorporeerd, dat door de UNESCO erkend is als deel van het werelderfgoed belforten in België en Frankrijk (zie het afzonderlijke artikel over het belfort).

Het belfort en de beiaard bevinden zich in Menen (West-Vlaanderen, België), op de Grote Markt. Het belfort van Menen werd gebouwd tegen het toenmalige stadhuis op de Grote Markt. Het heeft een bewogen geschiedenis gekend en is sinds 1999 door de Unesco erkend als deel van het werelderfgoed Belforten in België en Frankrijk.

Station Menen is een spoorwegstation langs spoorlijn 69 (Kortrijk-Poperinge) in de stad Menen. Het had ook nog een vertakking naar de voormalige spoorlijn 65 (Roeselare - Tourcoing).

Menen (Frans: Menin) is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad telt ruim 34.000 inwoners. In de streek zelf wordt de stad Mjinde genoemd, in de rest van de provincie wordt de naam Mjeenn gebruikt.

De N362 is een gewestweg in België in Menen. De weg heeft een lengte van ongeveer 1,5 kilometer. De weg vormt een randweg in het centrum van Menen.

De Sint-Vedastuskerk bevindt zich in Menen (West-Vlaanderen, België).

Het Psychiatrisch Centrum O.L.Vrouw van Vrede Menen, kortweg PCM, is een katholiek psychiatrisch ziekenhuis in de stad Menen in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het ziekenhuis maakt deel uit van de Christelijke Integrale Gezondheids- en Bejaardenzorg. In 2012 bestond de instelling driehonderd jaar. Er werken zo'n driehonderd mensen.

't Schippershof in de Belgische stad Menen was oorspronkelijk een afspanning. Het gebouw is sinds 1991 beschermd als monument. In 1998 werd het stadsmuseum van Menen er gevestigd.

Het Klooster Onze-Lieve-Vrouw van Vrede is een kloostercomplex in de West-Vlaamse stad Menen, gelegen aan de Benediktinessenstraat 9.

Het (Magic) Jukeboxmuseum was een museum in het West-Vlaamse Menen. Het werd geopend in april 2012 en sloot de deuren op 21 juni 2017. De collectie bestaat uit rond honderd jukeboxen: apparaten met singles die in de twintigste eeuw muziek afspeelden in cafés. De exemplaren werden tussen 1946 en 1964 geproduceerd. Daarnaast zijn er rond driehonderdvijftig radio's uit het begin van de twintigste eeuw en duizenden singles. Het grootste deel van de jukeboxen is afkomstig uit de Verenigde Staten. Daarnaast komen exemplaren uit Duitsland en Frankrijk en zijn er drie te zien van het merk Barco uit België zelf. Het apparaat wordt wel als symbool gezien van de veramerikanisering na de Tweede Wereldoorlog en kostte tijdens zijn hoogtijdagen evenveel als een kleine auto. Het museum informeerde de bezoeker verder over de geschiedenis en de technische werking van de apparaten. In de cafetaria van het museum werd de documentaire Zo leeft Menen in de jaren '50 getoond van Carl Heinz. De jukeboxen werden in de loop van de jaren bijeengebracht door Geert Olieu.

De Sint-Jan Baptistkerk is een parochiekerk in de West-Vlaamse stad Menen, gelegen aan de Guido Gezellelaan 124. De kerk werd gebouwd in 1961-1964 voor de wijk Ons Dorp naar ontwerp van Jozef Lantsoght. Deze architect had reeds de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenkerk te Koksijde ontworpen en zijn werk kenmerkt zich door vloeiende lijnen. De georiënteerde kerk heeft een hartvormige plattegrond en een rond afgesloten koor. Het portaal bevindt zich in een voorgebouwde klokkentoren met vierkante plattegrond en open klokkenverdieping. Het geheel is van staal, beton en glas in beton, waarbij het betonskelet met witte baksteen is bekleed. De kerk is overdekt door een metalen kap, belegd met blauwgeglazuurde tegels. Het hoofd- en zijaltaar zijn uitgevoerd in witte travertijn. Ook zijn er twee natuurstenen preekstoelen. Ook is er een beeld van Johannes de Doper.