Palazzo Malta

De Via Condotti (of: Via dei Condotti) is een van de belangrijkste, en de duurste winkelstraat van de Italiaanse hoofdstad Rome.

De Piazza di Spagna is een levendig plein in het centrum van Rome; het dankt zijn naam aan de aangrenzende Spaanse ambassade bij de Heilige Stoel. Het langwerpige plein is veel smaller in het midden dan aan de uiteinden, waardoor het de vorm heeft van een vlinderdas of van twee naar elkaar toegekeerde driehoeken.

De Fontana della Barcaccia (letterlijk: Fontein van de oude schuit) uit 1629 ligt op de Piazza di Spagna in Rome, meer bepaald aan de voet van de Spaanse Trappen. Ze verschaft het plein een pittoresk uiterlijk.

De San Silvestro in Capite is een basiliek in Rome, gewijd aan de heilige paus Silvester I, gelegen aan het Piazza San Silvestro, in de wijk Campo Marzio. De toevoeging in Capite heeft betrekking op het reliek van (een deel van het hoofd) van Johannes de Doper, dat zich in de kerk bevindt. De originele kerk op deze plaats werd in de achtste eeuw op last van de pausen Stefanus III en Paulus I gebouwd op de restanten van een aan Apollo gewijde tempel. De kerk werd in 1198 – gedurende het pontificaat van paus Innocentius III – herbouwd en geschonken aan de Clarissen. Aan het begin van de zeventiende eeuw volgde een derde herbouwing, waarbij de kerk grotendeels haar huidige uiterlijk kreeg. Alleen de façade is van een eeuw later. In de kerk worden relieken van Silvester, paus Stefanus I, paus Dionysius en de heilige Tarcisius bewaard. In 1890 werd de kerk door paus Leo XIII geschonken aan de Engelse katholieke gemeenschap. De kerk wordt tegenwoordig bediend door Ierse Pallottijnen. De kerk dient ook de Filipijnse gemeenschap in Rome. Naast de kerk was aanvankelijk een klooster van de zusters Clarissen. Zij verbleven er tot 1876 en tegenwoordig doet het gebouw dienst als postkantoor.

Het Keats-Shelley House is een openbaar literatuurmuseum in Rome, gewijd aan de romantische Engelse dichters John Keats en Percy Bysshe Shelley, gelegen aan de Piazza di Spagna, aan de voet van de Spaanse Trappen. Het huis dateert van 1724-1725 en is gebouwd naar een ontwerp van Francesco de Sanctis, als onderdeel van de bouw van de Spaanse Trappen. Van november 1820 tot aan zijn dood op 23 februari 1821 bewoonde John Keats drie kamers in het huis, samen met zijn vriend Joseph Severn. Aan het einde van de negentiende eeuw woonde ook de Zweedse psychiater en schrijver Axel Munthe een aantal jaren in het huis en hield er ook praktijk. Na een initiatief van de Amerikaanse diplomaat-schrijver Robert Underwood Johnson werd het huis in 1909 door koning Victor Emanuel III van Italië officieel geopend als het 'Keats-Shelley Memorial House'. Behalve manuscripten, brieven en andere items en bijzonderheden (‘memorabilia’) van Keats en Shelley zijn in het museum ook manuscripten te vinden van onder anderen Lord Byron, Mary Shelley, Robert Browning, William Wordsworth en Oscar Wilde, alsook schilderijen van Joseph Severn. Het museum omvat ook een bibliotheek van meer dan 8000 boeken, waaronder veel zeldzame eerste drukken van genoemde schrijvers, alsook werken uit de persoonlijke collecties van Keats en Shelley. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943-1944, werden de topstukken van het museum en de meest bijzondere banden uit de bibliotheek ondergebracht in de Abdij van Monte Cassino, om te voorkomen dat ze in de handen van de Duitsers zouden vallen.

De zuil van de Onbevlekte Ontvangenis (Italiaans:Colonna dell'Immacolata) is een erezuil op de Piazza Mignanelli, de zuidelijke uitloper van de Piazza di Spagna in Rome.

De Spaanse Trappen in Rome verbinden de Piazza di Spagna met de Pincio-heuvel, en voeren naar de 16de-eeuwse kerk Trinità dei Monti. Samen met de Trevifontein behoren ze tot de meest bekende stadsgezichten van Rome. Tegelijk worden ze gerekend tot de mooiste voorbeelden van de late barok in deze stad.

De Via del Corso, ook wel bekend als de Corso, is een belangrijke weg in Rome. De Via del Corso is 1,5 kilometer lang en loopt van de Piazza Venezia naar de Piazza del Popolo. Een bekende bewoner van de straat was de Duitse filosoof Goethe, die van 1786 tot 1788 op nummer 18 woonde. Zijn huis is vandaag de dag een museum. Waar nu de Via del Corso ligt, liep vroeger de Via Flaminia. Het deel van deze weg dat in Rome zelf lag, werd van het andere gedeelte afgesloten door de bouw van een stadspoort in de Aureliaanse Muur, de huidige Porta del Popolo en kreeg daarna de naam Via Lata ('Brede weg'). In de vijftiende eeuw kreeg de straat zijn huidige naam. Toen werd namelijk de race van paarden zonder ruiters, “La Corso dei Barbari”, verplaatst naar deze straat die daarna dan "Via del Corso" werd genoemd. In deze eeuw werd het Romeinse Carnaval opnieuw geïntroduceerd en bij dit carnaval hoorden de gebruikelijke paardenraces, die voorheen in de Romeinse wijk Testaccio werden gehouden. Tot 1662 stond er een grote Romeinse triomfboog, de Boog van Portugal, uit vermoedelijk de 2e eeuw midden op de Via del Corso. Paus Alexander VII liet dit monument afbreken om meer ruimte te krijgen voor de races. De laatste race werd gehouden in 1882.

San Lorenzo in Lucina is een rooms-katholieke basiliek te Rome.

De Basilica di Santi Ambrogio e Carlo is een rijk versierde barokke basiliek aan de Via del Corso in Rome. De kerk staat beter bekend als San Carlo al Corso.

Spagna is een ondergronds metrostation aan de lijn A van de metro van Rome dat op 16 februari 1980 werd geopend.

De Sant'Atanasio is een kerk in Rome, gelegen in de wijk Campo Marzio, in de via del Babuino. De kerk is gewijd aan de heilige Athanasius van Alexandrië en wordt, vanwege haar verbondenheid met de oosters-katholieke kerken ook wel de Sant'Atanasio dei Greci genoemd. De bouw van de kerk gaat terug tot de zestiende eeuw, toen paus Gregorius XIII op deze plaats het Grieks College stichtte, dat tot doel had de opleiding van priesters voor de oosterse katholieken. Niet voor niets werd de bijbehorende kerk genoemd naar de kerkleraar Athanasius, bisschop van Alexandrië, voor wie de oosters-katholieke kerken een bijzondere verering hebben. De kerk, gebouwd naar een ontwerp van Giacomo della Porta, werd in 1583 opgeleverd. Sinds 1872 is het bestuur van de kerk toevertrouwd aan de Congregatie voor de Oosterse Kerken en sindsdien ook worden de missen afwisselend volgens de Byzantijnse of de Latijnse ritus gevierd. Dit alles om de communio tussen de Kerken van Oost en West te onderstrepen. De kerk zelf is gebouwd in de vorm van een Latijns kruis. Op grote ramen is aan weerszijden een tekst aangebracht, aan de ene zijde in het Latijn, aan de andere zijde in het Grieks. Deze teksten zingen de lof op de patroonheilige.