RVC Celeritas

De watertoren van Rijswijk in de Nederlandse provincie Zuid-Holland die aan de Sammersweg is gelegen, is gebouwd voor bevloeiing van gewassen in een tuindersbedrijf. Het is een vierkante ijzeren bak op vier poten. Tegenwoordig doet de watertoren geen dienst meer en is hij als een monument ter herinnering aan de kassenbouw in dit gebied langs de Sammersweg geplaatst, naast de afslag naar de Strijplaan.

VV SVH is een op 22 juli 1929 opgerichte amateurvoetbalvereniging uit Den Haag, Zuid-Holland, Nederland. De thuiswedstrijden worden op Sportpark Wateringse Veld in het stadsdeel Escamp gespeeld.

Haaglandia was een op 1 juli 2005 opgerichte amateurvoetbalvereniging uit Rijswijk, Zuid-Holland, Nederland. De thuiswedstrijden werden op het “Sportpark Prinses Irene” aan de Schaapweg -aan de rand van Den Haag- gespeeld. In het seizoen 2013/14 ging de club een naamskoppeling aan en kwam sindsdien uit onder de naam Haaglandia/Sir Winston. In april 2017 werd de club definitief failliet verklaard door de rechtbank. Het eerste zaterdagelftal kwam in het seizoen 2016/17 uit in de Zaterdag Hoofdklasse A. Echter moest de club noodgedwongen zich al na één wedstrijd terugtrekken. De reden hiervoor was dat de club door betalingsachterstand aan de gemeente van het sportpark afmoest. Het zondagstandaardelftal kwam negen seizoenen uit op het hoogste amateurniveau; van 2005/06-2009/10 vijf seizoenen in de Hoofdklasse, van 2010/11-2013/14 vier seizoenen in de Topklasse. In 2014/15 speelde Haaglandia tot maart 2015 weer in de Hoofdklasse (A), waarna het team zich terugtrok en definitief stopte met het spelen op zondag.

De Schaapweipolder is een polder en voormalig waterschap in de gemeente Rijswijk, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het waterschap was verantwoordelijk voor de drooglegging en de waterhuishouding in de polders. De polder grenst in het westen aan het water De Strijp.

Wateringse Veld is een woonwijk in de gemeente Den Haag. Tussen 1996 en 2012 werden er in de vroegere Wateringse Veldpolders 7500 woningen gebouwd. Wateringse Veld is een van de drie Haagse Vinex-locaties. Het behoort tot het stadsdeel Escamp in de voormalige Eskamppolder en grenst aan de wijken Bouwlust en Vrederust en Morgenstond. Wateringse Veld ligt op een gebied dat oorspronkelijk bij de gemeente Wateringen hoorde en voornamelijk voor glastuinbouw gebruikt werd. In 1994 is het gebied door Den Haag geannexeerd. De wijk bestaat uit de buurten Erasmus Veld, Hoge Veld, Parkbuurt Oosteinde, Lage Veld en Zonne Veld. Archeologische opgravingen toonden aan dat het gebied al in de Romeinse tijd bewoond was. In 1997 werden tegelijkertijd vier Romeinse mijlpalen uit de 2e en 3e eeuw n.Chr. opgegraven.

De Voorde is een van de laatst gebouwde buitenplaatsen van Rijswijk. De Voorde werd door mr. Jacob van Vredenburch in 1799 op 34 hectare grond tegenover Overvoorde gebouwd. Het park werd ingericht als Engelse tuin. Van Vredenburch bleef zelf in Overvoorde wonen, en verhuurde De Voorde. De familie Vredenburch is lang eigenaar geweest van het huis. In 1926 werd bet verhuurd aan de Rooms-katholieke organisatie Vrouwen van Nazareth. Daarna deed het dienst als kantoor voor de Nederlandse Algemene Keuringsdienst voor Groentegewassen. In 1931 werd het net als Overvoorde en Steenvoorde door de gemeente Den Haag gekocht. In 2000 werd zowel het landhuis als het park De Voorde door gemeente Rijswijk van gemeente Den Haag teruggekocht en werd het pand gerestaureerd, en als kunstenaarscentrum in gebruik genomen. De kunstschilders Livinus van de Bundt (1909-1979) en Herman Berserik (1921-2002) woonden op De Voorde met hun gezinnen van 1952 tot hun dood.

De Mijlpalen van het Wateringse Veld zijn vier mijlpalen uit de Romeinse tijd, die zijn gevonden bij opgravingen in de wijk Wateringse Veld in Den Haag.

Strijp is een buurtschap in de gemeente Rijswijk, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het ligt in het zuidwesten in de gemeente nabij het Wateringse Veld. De naam is afkomstig van het water De Strijp, dat voorheen de grens tussen Rijswijk en Wateringen vormde. Het grondgebruik in de buurtschap, gelegen op de Schaapweipolder, bestond aanvankelijk vooral uit glastuinbouwfaciliteiten. In 1994 werd begonnen met de bouw van een nieuwbouwwijk in het gebied.

Steenvoorde-Noord is een wijk in het noorden van de Nederlandse gemeente Rijswijk (Zuid-Holland) en is de grootste woonwijk in die stad. De naam Steenvoorde komt van de historische buitenplaats Steenvoorde in Rijswijk, een middeleeuws kasteel uit de 13e eeuw. Een voorde is een doorwaadbare plaats in een waterloop. Steenvoorde is dus vermoedelijk een soort stenen brug geweest en dat was speciaal omdat de meeste bruggen van hout waren in die tijd. De wijk bestaat uit de buurten Ministerbuurt, Presidentenbuurt, Strijp en Overvoorde.

Het Bunkercomplex Overvoorde in Rijswijk is een in 1940 in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers gebouwd aantal bunkers als een zogenaamde Funkhorchstelle (afluistereenheid) ten bate van de Luftwaffe.

De Sint-Jan de Doperkerk is een rooms-katholieke kerk aan de Herenstraat in Wateringen. De Hervormde Kerk in het centrum van Wateringen was oorspronkelijk ook aan Johannes de Doper gewijd, maar werd bij de reformatie in gebruik genomen door de protestanten. In de eeuwen die volgden maakten de katholieken gebruik van schuilkerken. De huidige kerk werd in 1900-1901 gebouwd op de plaats van een schuurkerk uit 1807. De eerste steen werd gelegd op 17 juli 1900 en op 1 juni 1901 werd de kerk geconsacreerd. Architect Albert Margry ontwierp een grote driebeukige pseudobasilieke kruiskerk in neogotische stijl. De halfingebouwde toren aan de voorzijde heeft drie geledingen met een naaldspits en pinakels en is ongeveer 60 meter hoog. Binnen wordt het schip en het transept overdekt door een gepolychromeerd houten tongewelf. De zijbeuken worden overdekt door stenen kruisribgewelven. Margry ontwierp ook de naastgelegen pastorie. Het neogotische hoofdaltaar werd gebouwd in het atelier van Pierre Cuypers. De kosten van fl. 5000,- werden door bouwpastoor P.M.H. Finkenflügel betaald. Hij ontwierp zelf ook de gebrandschilderde ramen, die door de Utrechtse firma van W. van de Wurf werden gemaakt. Het orgel werd in 1901 gebouwd door P. J. Adema. Hierbij werden de pijpen van het uit 1796 stammende orgel van Abraham Meere herbruikt. In de kerk staat verder nog een eikenhouten passiekruis uit 1900, waarin de Arma Christi, de passiewerktuigen van Christus zijn opgenomen. Op 3 juli 1941 ontplofte een afgedwaalde Duitse vliegtuigbom in de buurt van de kerk, waarbij een aantal gebrandschilderde ramen werden verwoest. De restauratie werd pas in 1984 voltooid. Vanwege de liturgische vernieuwingen van het Tweede Vaticaans Concilie werden in de jaren 1960 de beide zijaltaren en de preekstoel uit de kerk verwijderd. Het hoofdaltaar werd daarbij verkleind. De kerk is sinds 2019 in gebruik bij de toen gevormde Sint Elisabethparochie. Deze omvat de katholieken uit Wateringen en Wateringse Veld. Het kerkgebouw, de pastorie, het Heilig Hartbeeld en het hekwerk voor de kerk staan op de rijksmonumentenlijst.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Wateringen.