Onze-Lieve-Vrouw van de Zeg

Zegge is een dorp in de gemeente Rucphen, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Op 1 januari 2023 had het dorp 2.060 inwoners (CBS). Zegge ligt gezien vanuit de vier overige dorpen van de gemeente Rucphen aan de overkant van rijksweg A58. De ligging is daardoor wat excentrisch.

De Heilige Maria Boodschapkerk is de parochiekerk van Zegge. Ze is gelegen aan de Onze-Lieve-Vrouwestraat 107. Tegenover de kerk ligt de kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Zeg.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Zegge, in de provincie Noord-Brabant.

DIOZ is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Zegge in Noord-Brabant, opgericht in 1938. Het eerste elftal van de club speelt in de Vierde klasse zondag (seizoen 2020/21). De club speelt op Sportpark De Linden in Zegge.

Noordhoek is een buurtschap in de gemeente Rucphen in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt in het noorden van de gemeente, tussen Zegge en Oudenbosch.

Verzorgingsplaats Mastpolder is een Nederlandse verzorgingsplaats, gelegen aan de zuidzijde van de A58 in de richting Vlissingen-Eindhoven tussen afritten 22 en 21 in de gemeente Rucphen. Aan de overzijde van de snelweg ligt verzorgingsplaats Hoezaar.

Verzorgingsplaats Hoezaar is een Nederlandse verzorgingsplaats, gelegen aan de noordzijde van de A58 in de richting Eindhoven-Vlissingen tussen afritten 21 en 22 in de gemeente Rucphen. Aan de overzijde van de snelweg ligt verzorgingsplaats Mastpolder.

De Heimolen, ook wel Broeke Molen of Hoevense Molen, de huidige plek was vroeger de Molenbaan in het dorp Bosschenhoofd, later het grondgebied van Hoeven, maar tegenwoordig de Heimolendreef in Rucphen is een ronde stenen beltkorenmolen, een bovenkruier. De Heimolen is vernoemd naar de omliggende Hoevense Heide en noordwestelijk een restant van de Zegsche Heide. Rond 1840 waren de restheuvels begroeid met heide en de vele omsloten houtwallen zijn verdwenen, ook de kleine overhoeken met bosrestanten. De omgeving van Rucphen is een ontginning in een hoogveengebied geweest met rivierafzettingswelvingen. Na de vervening bleef een zandlandschap over, door de boeren te gebruiken als wei- en bouwland. Deze windmolen staat op een natuurlijke opgeworpen heuvel bij een kruising van wegen en wat verscholen in het tegenwoordig bosrijke gebied dat Hoevense Achterhoek wordt genoemd en zijn naam ontleent aan de Hoevense heide. In deze molenbelt is aan twee zijden een doorgang (in- en uitvaart genoemd) gemetseld, waardoor paard en wagen in zijn geheel voor het lossen van graan en het laden van meel in de molen binnen konden rijden en aan de andere kant weer uit. Het karrespoor van paard en wagen is in de molen nog zichtbaar aan de originele klinkerbestrating van de invaart. Op 15 november 1825 kocht Pieter van Broekhoven een poldermolen die in Kruisland stond en herbouwde hem in Rucphen als korenmolen. Deze windmolen stond eerder in de Kleine Bolspolder aan de zuidzijde van de Roosendaalse Vliet bij Kruisland. Hij was in 1817 gebouwd en bleek in 1820 niet voldoende meer te presteren en werd in 1824 te koop aangeboden. Volgens historische gegevens zou op de huidige plek van De Heimolen in 1826 de eerste kleine houten achtkantige windmolen zijn opgericht. In 1828 kreeg Marijn van Broekhoven toestemming om een windkorenmolen op te richten in de Hoevense Achterhoek. Hij vervangt in 1844 de versleten, uit tweedehands materialen samengesteld windmolentje door een nieuwe grotere houten achtkantige korenmolen op de bestaande stenen achtkantige onderbouw 'vast neven den anderen'. Waarschijnlijk is in 1866 de bovenbouw vervangen door een ronde stenen romp, hetgeen aan het metselwerk te zien is. Er werd een aarden molenberg (belt) opgeworpen met inrijpoort zodat de molenberg ontstond.

Bosschenhoofd is een dorp in de gemeente Halderberge in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het dorp wordt ook wel Seppe genoemd, en het nabijgelegen vliegveld Seppe ontleende zijn naam hieraan. Het ontstaan van deze bijnaam wordt hieronder uitgelegd. Voor de gemeentelijke herindeling van 1997 behoorde Bosschenhoofd tot de gemeente Hoeven.

Stopplaats Seppe is een voormalige stopplaats aan de spoorlijn Roosendaal - Breda. Het station van Seppe was in gebruik van 1875 tot 15 mei 1938 en van 1 mei tot 25 september 1940. Het stationsgebouw uit 1884 bestaat nog steeds.

De Heilig Hart van Jezuskerk is de katholieke kerk van Bosschenhoofd. Ze bevindt zich aan Pagnevaartdreef 1. Nadat in 1882 reeds een school werd geopend en de parochie werd gesticht, volgde de kerk van Bosschenhoofd in 1886, gewijd aan het Heilig Hart van Jezus. Architect was Jan Jurien van Langelaar. Bouwpastoor was Johannes van Breugel, naar wie de Pastoor van Breugelstraat is vernoemd. Bij de oprichting van de parochie had Bosschenhoofd 600 parochianen, vrijwel de gehele bevolking. De kerk werd gebouwd voor een bedrag van 21.000,- gulden. De derde pastoor, Andreas Smits, was tamelijk bemiddeld. Zo bezat hij in 1919 de eerste auto van Bosschenhoofd. Uit eigen middelen liet hij een nieuwe, grotere, kerk bouwen die in 1927 werd ingewijd. Architect was Wolter te Riele. De kerk werd in 1944 nog door oorlogshandelingen beschadigd, maar in 1946 hersteld door Jacques Hurks, die de kerk voorzag van een nieuwe voorzijde en toren in traditionalistische stijl. In 2008 werd het kerkje nog gerestaureerd. Het kerkje is een sober bakstenen gebouwtje. Een vierkante klokkentoren van vier verdiepingen bevindt zich tegen de noordgevel. Sinds 1939 was er een devotie ter ere van de Heilige Clemens Maria Hofbauer, een Redemptorist. In 1952 kwam er een Clemenskapel aan de kerk. In 1972 werd dit een dagkapel. Daarin bevindt zich tegenwoordig een beeld van de heilige, uit 1958, vervaardigd door Piet Verdonk.

Het retraitehuis Seppe was een kloostergebouw te Bosschenhoofd, gelegen aan Pastoor van Breugelstraat 55. Het neogotische complex werd in 1911 gesticht en in 1912 geopend. Het werd geleid door de Paters Redemptoristen. Ook de Kleine Zusters van de Heilige Joseph vestigden zich er. Groepen mensen, waaronder scholieren en dergelijke, konden hier een retraite houden. Oorspronkelijk heette het instituut: Sint-Gerardus-Retraitenhuis. Het kreeg een goede naam en werd als Retraitehuis Seppe een begrip. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het als toevluchtshuis gebruikt. In de jaren die volgden ging het steeds meer een functie in het dorp vervullen en kwam minder de nadruk op retraites te liggen. Einde jaren 60 van de 20e eeuw was het een centrum van vormingswerk voor jongeren. Steeds minder kwam het accent op religie te liggen. In 1972 vertrokken de zusters. Omstreeks 1975 vertrokken ook de paters uit Bosschenhoofd, behalve Pater Cox, die de vormingsgroepen leidde. In 1988 verkochten de paters het pand. Toen werden er vakantiewerken voor gehandicapten georganiseerd. Van 1997-2000 werden er asielzoekers gehuisvest. In 2002 werden er woningen in en nabij het hoofdgebouw gebouwd. De gevels van het hoofdgebouw zijn echter intact gehouden.