Indisch Monument (Den Haag)

Gezicht 's-Gravenhage - Van Stolkpark/Scheveningse Bosjes is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijk Van Stolkpark en Scheveningse Bosjes in Den Haag in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 3 november 1994. Het gebied werd op 6 september 1996 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 121,5 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Scheveningse Bosjes is een oorspronkelijk duingebied en thans een park in het stadsdeel Scheveningen. Het park wordt begrensd door de Scheveningseweg aan de zuidwestkant, de Kerkhoflaan aan de zuidoostkant en Madurodam aan de noordkant. De Prof. B.M. Teldersweg snijdt het bos doormidden van Madurodam naar de Scheveningseweg. Aan de zeekant ligt daar een grote vijver, de Waterpartij. Samen met het van Stolkpark vormen de Scheveningse Bosjes de wijk Van Stolkpark en Scheveningse Bosjes. De Bosjes liggen op het tussen 1100 en 1400 ontstane jonge duinlandschap tussen Den Haag en Scheveningen. Het landschap is glooiend en heeft een vrij kalkrijke bodem. Eeuwenlang bleven de gronden onbebost door overbeweiding, houtroof en verstuivingen. Er werd gejaagd en er waren schaapskooien en molens, die daar ruimschoots wind vingen.

Het Indië-monument in Den Haag werd opgericht ter nagedachtenis aan circa 161 militairen die in de periode 1945-1950 gesneuveld zijn bij de strijd in het voormalig Nederlands-Indië. Het monument staat net als het Indisch monument in de Scheveningse Bosjes, tussen de vijver en de professor B.M. Teldersweg, vlak bij de Ver Huellweg. Het monument werd op initiatief van de Vereniging Oud Militaire Indiëgangers (VOMI) opgericht en op 18 september 2002 onthuld door burgemeester Wim Deetman. Het monument bestaat uit een gedenkmuur van donkergrijze gepolijste natuursteen en werd ontworpen door Gert Dumbar. De muur is 8 meter lang en 1 meter hoog. Op de muur staan op alfabetische volgorde de namen in verticale richting ingegraveerd. In 2004 zijn nog vier namen toegevoegd. Enkele letters zijn goudkleurig uitgelicht. Deze letters vormen de volgende door dichter Jan Eijkelboom uit Dordrecht geschreven tekst: OP WELKE GROND WERDEN ZE GELEGD IN VREEMDE AARDE Eijkelboom is zelf ook Indië-veteraan. Op de achterzijde van het monument staat nogmaals dezelfde tekst, met daaronder een Indonesische vertaling. Het monument is door de Meester Schabergschool geadopteerd.

De Ver Huellbank is een bank die in 1881 werd opgericht in Den Haag ter nagedachtenis aan jhr. Henry Christiaan Arnoud Ver Huell (1820-1881).

De Scheveningseweg is een lange, rechte straatweg die naar een ontwerp van Constantijn Huygens uit 1653 werd aangelegd tussen het oude centrum van Den Haag en Scheveningen. In het verlengde van het Noordeinde en de Zeestraat kwam 'eenen Steenwegh op Scheveningh', de eerste geplaveide weg in Holland buiten de bebouwde kom. Deze nieuwe 'Zee-straet van 's Gravenhaghe op Schevening' werd in 1665 voltooid. Hij was breed genoeg dat twee rijtuigen naast elkaar konden rijden. De zijkanten van de weg waren verhoogd, zodat de duinen aan weerszijden de weg niet konden overstuiven. Aan de noordkant van de weg is die verhoging nog aanwezig, hier loopt het wandelpad.

Madurodam is een op 2 juli 1952 geopende Nederlandse miniatuurstad op een schaal van 1 op 25, aan het George Maduroplein in Den Haag. Dit toeristische attractiepark trekt jaarlijks circa 600.000 betalende bezoekers. Het park beslaat een totaaloppervlak van 62.630 m². De gebouwde stad zelf meet 17.630 m². De miniatuurstad heeft veelal als inspiratie gediend voor de bouw van diverse attractieparken wereldwijd zoals Legoland Billund en het Disneyland Park in Anaheim. Het is genoemd naar George Maduro, een Curaçaose student die zich tijdens de meidagen van 1940 als cavalerieofficier in de slag om de residentie onderscheidde, en in februari 1945 in concentratiekamp Dachau overleed; zijn ouders schonken het beginkapitaal voor het project, dat door de familie Maduro wordt beschouwd als monument voor hun enige zoon. Madurodam geeft een beeld van een Nederlandse stad en de Nederlandse samenleving door middel van ruim 700 maquettes van gebouwen uit alle delen van Nederland. Een ziekenhuis en een begraafplaats ontbreken. Sommige maquettes bewegen na inworp van een muntstuk in een muntautomaat. Ook zijn er interactieve onderdelen waar de bezoeker zelf aan kan bijdragen zoals het sluiten van de Oosterscheldekering of het laden van containers in de Rotterdamse haven. Sommige onderdelen bevatten auditieve informatieve toelichting over de getoonde zaken. Elke bezoeker ontvangt bij de entree een speciale pas waarmee deze toelichting kan worden geactiveerd. Madurodam wordt een stad genoemd, maar het omvat veel miniatuurafbeeldingen van landelijke elementen van Nederland. Er zijn gebouwen uit historische binnensteden, moderne woonwijken, havengebieden, een luchthaven, kanalen, wegen, landerijen, natuurgebieden en meer. Het is een miniatuurstad 'met een glimlach': veel, soms komische, situaties uit het dagelijkse straatleven worden uitgebeeld. Voorts zijn er veel bewegende vervoermiddelen zoals: auto's, rondvaartboten, vliegtuigen, treinen en trams.

Het Aegongebouw is een kantoorgebouw aan het Churchillplein in Den Haag. Het gebouw is ontworpen door Ad van der Steur en gebouwd in 1951-1953. Het is het voormalige hoofdkantoor van verzekeringsmaatschappij 'De Eerste Nederlandsche te 's-Gravenhage' (een rechtsvoorganger van AEGON). Later is het kantoor betrokken door het Joegoslavië-tribunaal en tijdelijk door de OPCW. Naast het Aegongebouw staat het Congresgebouw, dat officieel toen het Nederlands Congres Centrum heette, en nu het World Forum Convention Center. In 1997 vertrok de OPCW naar een voor hen gebouwd pand aan de andere kant naast het Congresgebouw. Momenteel is het Internationaal Restmechanisme voor Straftribunalen gehuisvest in het gebouw.

De Church of St. John and St. Philip, kortweg de Engelse kerk, is een anglicaans kerkgebouw aan de Ary van der Spuyweg in Den Haag. De woning van de priester staat ernaast aan het begin van de Riouwstraat.

Het gedenkmonument Constantijn Huygens werd in 1897 opgericht in Scheveningen.

Nieuw Parkwijck, ook wel Villa Simons genoemd, is een monumentale villa in het Prinsevinkenpark in de Nederlandse stad Den Haag.

Het Prinsevinkenpark was een park in Den Haag waarop in de 18e eeuw een vinkenhuis stond dat toebehoorde aan de prinsen van Oranje. Het voormalige Prinsevinkenpark maakt nu deel uit van de Archipelbuurt. Een deel van het park is een plein met monumentale huizen geworden, op een ander deel werd de rooms-katholieke begraafplaats Sint Petrus Banden aangelegd. Het plein draagt sinds 1889 de naam Prinsevinkenpark. Het huisnummers van het plein beginnen op de hoek van de Riouwstraat en lopen met de klok mee. In het midden van het plein staat ook nog een groep huizen, deze hebben de huisnummer 32 en hoger. Er staan twee solitaire bomen midden op de straat met wat gras eromheen. Prinsevinkenpark is ook de naam van een pand aan het plein dat gerenoveerd wordt en zal bestaan uit 17 appartementen. De renovatie is in 2012 begonnen. Het betreft de nummers 16 t/m 18. Koffietent De Prinsevink is aan de overkant van de Kerkhoflaan, tegenover nummer 14 en 15.

Gezicht 's-Gravenhage - Zorgvliet is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Den Haag in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 26 oktober 1994. Het gebied werd op 29 oktober 1996 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 70,9 hectare. Het beschermde gebied valt vrijwel samen met de wijk Zorgvliet. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.