Museum Prinsenhof Delft

Het Sint-Agathaklooster is een voormalig klooster aan het Sint Agathaplein in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Tegenwoordig is in het complex Museum Prinsenhof Delft gevestigd. Het complex behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg uit 1990.

De Phoenixstraat (uitspraak: feuniksstraat) is een straat aan de westrand van het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Phoenixstraat loopt vanaf de Westvest tot de Wateringsevest en is ca. 600 meter lang. Zijstraten van de Phoenixstraat aan de oost/noordoostzijde zijn: Begijnhof, Schoolstraat, Sint Agathaplein en de Kloksteeg. Ook ligt aan de Phoenixstraat de Phoenixtuin. Ten westen van de Phoenixstraat liep over de gehele lengte van de straat tussen 1960-1965 en 2015 het zogenaamde spoorviaduct. Aan de westzijde van het spoorviaduct loopt de Spoorsingel parallel aan de Phoenixstraat. De straat is in 1873 onder burgemeester De Vries Van Heijst vernoemd naar de Delftsche Studenten Sociëteit "Phoenix". Voorheen heette deze straat de Westvest, die ligt op de plek van de oude stadswal en stadsgracht, die in de 19e eeuw werd gedempt ten behoeve van de aanleg van de spoorlijn Den Haag-Rotterdam. Een overblijfsel van de oude verdedigingswerken is de Bagijnetoren die de middenberm van de straat staat sinds de Phoenixstraat in 1965 werd verbreed. De Phoenixstraat was sinds eind 2009 onderdeel van de grootschalige bouwwerkzaamheden voor de aanleg van de Willem van Oranjetunnel. In de periode 2010 tot 2015 is onder de straat de oostelijke tunnel aangelegd. Vanwege de werkzaamheden aan de Phoenixstraat, hadden archeologen volop de gelegenheid om de geschiedenis bloot te leggen van deze straat. Sinds voltooiing van de oostelijke tunnel in 2015 is de Phoenixstraat weer een begaanbare weg en op het tracé van het voormalige spoorviaduct is de westelijke tunnel aangelegd. Na de voltooiing van de spoortunnel is tussen de Phoenixstraat en de Spoorsingel een nieuwe waterloop, de Spoorsingelgracht, aangelegd. Daarmee keerde in feite deels de oude gracht terug, maar hij is niet bevaarbaar. Sinds 1929 rijdt de elektrische tram door de Phoenixstraat, want die mocht niet over de Oude Delft rijden, in tegenstelling tot de stoomtram en daarvoor de paardentram. Tijdens de aanleg van de spoortunnel is de trambaan vaak verplaatst. Oorspronkelijk reed hier tramlijn I¹, in 1965-1966 lijn 37 en sindsdien lijn 1. Het is de enige van de vooroorlogse interlokale tramlijnen die in Nederland nog bestaat. Sinds 2010 rijdt ook lijn 19 door de Phoenixstraat, met een onderbreking van 2013 tot 2017.

De Waalse Kerk (ook Franse kerk of Église Wallonne genoemd) in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, was een kloosterkerk van het voormalige Sint-Agathaklooster, dat tegenwoordig bekend staat als het Prinsenhof. De kerk heeft een vijfzijdige koorsluiting en een slanke dakruiter. In het westelijke gedeelte onder het tongewelf bevinden zich muurstijlen met gesneden apostelbeelden. Tegen de westgevel bevindt zich een kloostergang met verdieping, waarnaast een veelhoekige traptoren met spits werd gebouwd. Ten noorden van het koor bevindt zich de sacristie met stergewelven.

Het Gemeenlandshuis in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is het hoofdkantoor van het Hoogheemraadschap van Delfland. Het laat-gotische huis aan de Oude Delft 167 werd gebouwd in 1505. De eerste eigenaar was Jan de Heuyter, die schout van Delft was en baljuw van Delfland. Hij was ook pachter van accijns op hop. Het huis werd daarom ook wel "Huis met de bellen" genoemd naar de interieurversiering met hopbellen. Vanwege de collaboratie van de familie De Huyter met de Spanjaarden, werden ze in 1572 uit hun huis gezet en werd het huis in beslag genomen. Vervolgens bood het huis tijdelijk onderdak aan het Hof van Holland voordat het werd omgevormd tot s Heeren Herberghe, een logement voor belangrijke gasten van de stad en de Staten van Holland. Later was het gebouw de woning van Philips, graaf van Hohenlohe die getrouwd was met Maria van Nassau, een dochter van Willem van Oranje. Sinds 1645 is het Hoogheemraadschap van Delfland er gevestigd. In het gebouw bevindt zich een uitgebreide collectie oude kaarten van Delfland. De zandstenen voorgevel is uitgebreid versierd met wapens. De voorgevel overleefde de stadsbrand van 1536. De hoofdingang van het Hoogheemraadschap bevindt zich tegenwoordig aan de Phoenixstraat. Aan deze zijde zijn later nieuwe gebouwen aangebouwd.

Museum Nusantara is een Nederlands voormalig museum over Indonesië en voormalig Nederlands-Indië aan het Sint Agathaplein 4 in Delft.

Het Wapen van Savoyen is een gebouw aan de Oude Delft in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is een groot monumentaal woonhuis met trapgevel uit 1565.

De Oude Kerk, ook de Oude Jan of Scheve Jan genoemd, is een van de twee grote oude kerken in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland; de andere grote oude kerk in Delft is de Nieuwe Kerk. De Oude Kerk dateert uit 1246 en is de oudste kerk van Delft. Karakteristiek aan de Oude Kerk is de scheefgezakte toren. De Oude Kerk is nog altijd als kerk in gebruik, op zondagen en christelijke feestdagen vinden er diensten plaats. De Oude Kerk ligt tussen de Oude Delft en de Voorstraat, twee bekende grachten in Delft. Het adres is Heilige Geestkerkhof 25.

De Boterbrug is een brug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument en stamt uit 1558 (jaarsteen). De brug werd in 1865 vernieuwd en in 1954 verbreed.

Het Spoorviaduct in Delft was een 1,2 km lang spoorviaduct aan de westkant van het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het viaduct maakte deel uit van de Oude Lijn, de spoorverbinding tussen Amsterdam en Rotterdam.

Huis van Meerten is een Nederlands museum gevestigd in het voormalig woonhuis van de kunst- en antiekverzamelaar Lambert van Meerten te Delft. Het huis in neorenaissance-stijl staat aan de Oude Delft 199. Van Meerten liet het huis met de naam 'Oud Holland' in 1893 bouwen naar een ontwerp van zijn vrienden Adolf le Comte en Jan Schouten. Veel bouwelementen van het huis kwamen uit de verzameling van Lambert. Van Meerten wilde na zijn dood het huis schenken aan de stad Delft op voorwaarde dat het een museum werd. Maar drie jaar voor zijn dood ging hij failliet. Na zijn faillissement werd de Vereniging Huis Lambert van Meerten opgericht door Adolf le Comte en Jan Schouten. De vereniging had als doel het door Van Meerten beoogde museum alsnog te realiseren. Tijdens de openbare veiling kocht de stichting het huis en een groot deel van de inboedel. In 1907 droeg de stichting het huis met inboedel over aan de stad Delft. Op 16 oktober 1909 opende het museum voor het eerst zijn deuren voor het publiek. Op dat moment was Adolf le Comte directeur. Later werd hij opgevolgd door Ida Peelen. Zij zorgde er onder meer voor dat in 1920 de omvangrijke tegelverzameling van Jan Schouten aan de collectie werd toegevoegd. De collectie bestond uit een historische collectie Delfts aardewerk, Hollandse tegels, Chinees porselein en zogenaamde 'bouwfragmenten'. Museum Lambert van Meerten trok jaarlijks ongeveer 18.500 bezoekers. In 2013 werd het museum gesloten. De collectie ging op in museum Prinsenhof. Het pand werd in 2016 verworven door de Vereniging Hendrick de Keyser, die het in juli 2020 voor het publiek heeft opengesteld als museumhuis. Enkele interieuronderdelen uit de oorspronkelijke inboedel, die in het bezit waren gekomen van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, zijn eind 2020 weer in het huis teruggeplaatst.

Het bevrijdingsraam is een gedenkteken in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gedenkteken is ter herinnering aan de bevrijding van de Duitse bezetting in Nederland.

De Sint-Hippolytuskapel in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is de rond 1400 gebouwde kapel van het Heilige Geestzusterhuis. De kapel is gelegen aan de gracht de Oude Delft op de hoek met de Nieuwstraat. De kapel werd in 1919 en 1924 gerestaureerd. Daarbij werd in het gebouw een verdieping aangebracht, waardoor er tweemaal zoveel, maar lagere ruimte in kwam. De huidige benaming dateert uit 1972; sinds dat jaar doet het gebouw, na eeuwen andere functies te hebben gehad (onder andere als aula van de TU Delft van de jaren 1920 tot 1966), weer dienst als Rooms-Katholieke kapel. Zij is thans gewijd aan de heilige Hippolytus van Rome. Na de sluiting en later de sloop van de Sint-Hippolytuskerk in 1974 voelde een deel van de kerkgemeenschap er niets voor om zich bij de Maria van Jessekerk aan te sluiten en kochten vervolgens in 1972 de leegstaande kapel. De gemeenschap van de kapel stond in de beginjaren bekend als redelijk behoudend katholiek. De Sint Hippolytuskapel heeft een aparte status als stichting binnen de Delftse Sint-Ursulaparochie, met een eigen bestuur en eigen priesters. In 2018 werd een verzoek gedaan om een Tridentijnse Mis te realiseren in de Sint Hippolytuskapel verzorgd door de Priesterbroederschap van Sint-Pieter (FSSP). Dit verzoek is later afgewezen.