UVV '40

De Rooms-Katholieke begraafplaats Nieuw-Ginneken is een begraafplaats, gelegen aan de Dorpstraat in het voormalige Nederlandse dorp Nieuw-Ginneken, nu een deel van het dorp Ulvenhout (provincie Noord-Brabant). De begraafplaats maakt deel uit van de parochie Sint-Laurentius. Ze heeft een oppervlakte van 3.200 m² en wordt deels omgeven door een metalen hekwerk en een haag. De toegang bestaat uit een dubbel metalen traliehek tussen gietijzeren zuilen. Op de begraafplaats staat een gedenkteken voor de slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog en de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië. Centraal staat een groot kruis waaronder de graven liggen van twee voormalige priesters van de parochie, nl.: Jacobus Joossen en Ludovicus Adrianus Fick, beiden begin vorige eeuw overleden. De begraafplaats wordt niet meer gebruikt.

Slot Grimhuijsen (ook: Grimhuysen) is de naam van een voormalig kasteel te Ulvenhout. Het bevond zich ter plaatse van de huidige pastorietuin, Dorpsstraat 42.

Sint-Laurentiuskerk is een kerk in Ulvenhout in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het is een neogotische kruiskerk uit 1904 en werd ontworpen door C.F. van Hoof. De kerk heeft een kerktoren. Er is een zevenhoekige koorsluiting. De Laurentiuskerk heeft vijf grote gebrandschilderde ramen in de kapel. Naast de Laurentiuskerk staat de pastorie. Beide panden hebben sinds 2001 de status van rijksmonument. In de kerk staat een Van Peteghemorgel uit 1803. Naast de kerk is de begraafplaats.

Bezoekerscentrum Wolfslaar, voorheen het Milieu Educatief Centrum (MEC), is een centrum over natuur en milieu. Het ligt in landschapspark Wolfslaar, ten zuiden van de wijk IJpelaar in Breda. Het milieueducatiecentrum van de gemeente Breda is hier gevestigd. Het bevat onder andere educatieve wisseltentoonstellingen over de natuur. Ook is er een kleine bibliotheek. Ten behoeve van een eductatief programma voor het onderwijs zijn leskisten beschikbaar. In 1998 werd een natuurtuin aangelegd. Dit in een beekdal gelegen gebied kent een grote variatie aan poelen, een akker, hooilandjes en houtranden. Tevens is er een vleermuizenverblijf en een klein openluchttheater. Ook is kinderboerderij Wolfslaar in het landschapspark gevestigd. Bij deze boerderij liggen een boerenmoestuin en boomgaard waar 'vergeten groenten' en oude Bredase fruitrassen zoals de Bredase aardbei en de Bredase abrikoos gekweekt worden.

Het Markdal in de Nederlandse provincie Noord-Brabant ligt tussen de Belgische grens en het zuiden van Breda waar de rivier de Mark stroomt. De rivier stroomt van de grensplaatsen Galder-Strijbeek en Meersel-Dreef (B) tot de Duivelsbrug in de Bredase oude dorpskern Ginneken. Het is een open weidegebied waar ruilverkaveling nauwelijks of niet heeft plaatsgevonden, vandaar de soms kleinschalige, met struweel omgeven percelen. In Vlaanderen heet het de 'Vallei van het Merkske', vanaf de bron van de Mark in Koekhoven in een weiland nabij de Turnhoutse heide aan de Marckstraat. Het verval van bron tot Breda over ca. 40 km is 40 meter, wat een dynamisch stroompatroon geeft. Over globaal dezelfde afstand na Breda tot de monding in het Volkerak is het bijna stilstaand water met nog maar 1 meter verval tot aan Dinteloord. De totale lengte is ca 93 km. In de jaren 60 van de twintigste eeuw is de meanderende Mark gekanaliseerd en met 6 km ingekort, om het water sneller af te voeren en het overstromingsgevaar te verminderen. Ook kwam de kanalisering de landbouw ten goede. Met het kanaliseren van de Mark is echter ook veel van de kenmerkende flora uit het Markdal verdwenen; bovendien gaf de snelle afstroom overstromingen in Breda-Zuid. Als reactie op het stagneren van het reconstructieproject Ulvenhout-Galder (1989-2011) begonnen vijf natuurverenigingen zich vanaf 2006 in te zetten voor het herstel van een natuurlijk Markdal. Dat kreeg in 2011 bij een verkiezingsbijeenkomst met provinciale lijsttrekkers een politieke impuls. Het resulteerde uiteindelijk in een overeenkomst in 2013 tussen provincie en de Vereniging Markdal om als 'burgerinitiatief' met streek en overheden een vrijstromende en meanderende Mark in het Markdal te realiseren.

Ulvenhout is een dorp in de gemeenten Breda en Alphen-Chaam, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het ligt een kilometer ten zuidoosten van Breda, grenzend aan de A58. Ulvenhout telt 5.025 inwoners in de gemeente Breda en 325 inwoners in de gemeente Alphen-Chaam. De kom van Ulvenhout behoort tot de gemeente Breda. De kern bestaat uit de hoofdstraat met diverse winkels. Op donderdagmiddag wordt de markt gehouden op het Dorpsplein.

Het Ulvenhoutse Bos is een bosgebied ten oosten van Ulvenhout. Het gebied meet 729 ha en is eigendom van Staatsbosbeheer. Tot het gebied behoren tevens het Sint-Annabos, het Voorbos, het Nieuwbos, het Prinsenbos en het Chaambos. Het is een oud, lemig, vochtig wintereiken-beukenbos dat bekend is om zijn rijke flora. Men vindt hier slanke sleutelbloem, bosanemoon, eenbes, grote keverorchis, geel nagelkruid en witte rapunzel. Een gebied van 112 ha, direct gelegen ten noordoosten van Ulvenhout en ten westen van de A27, is aangewezen als Natura 2000-gebied. Dichtbij ligt Anneville.

Wolfslaar Restaurant is een restaurant in Breda. Het heeft sinds 2005 een Michelinster. In de 2018 gids kent GaultMillau het restaurant 16 van de maximaal 20 punten toe. Chef-kok van Wolfslaar Restaurant is Maarten Camps. Het restaurant is gevestigd in het koetshuis van het Landgoed Wolfslaar. Het verhuisde in 2011 tijdelijk naar het landhuis toen het koetshuis grondig gerenoveerd werd. Het leeuwendeel van het landgoed is beschermd rijksmonument, inclusief het koetshuis zelf.

Heemkundig Museum Paulus van Daesdonck is een museum in het Noord-Brabantse dorp Ulvenhout bij Breda. Het werd op 6 september 1986 opgericht door de heemkundekring Paulus van Daesdonck. Het museum is gevestigd in een boerderij uit 1903 aan de Pennendijk. Het is geopend van september tot en met juni elke eerste zondag van de maand. Tot de collectie behoren grote en kleine voorwerpen uit het dagelijks leven van de eerste helft van de twintigste eeuw. Regelmatig zijn er wisseltentoonstellingen over regionale thema's.

De Bredase restaurantmoord in de nacht van 3 op 4 juli 1993 betreft een roofmoord op de 56-jarige Tim Mui Cheung in het Chinees restaurant Peacock in de Nederlandse stad Breda. Uiteindelijk werden drie mannen en drie vrouwen, beter bekend als de Zes van Breda, veroordeeld voor de moord. In de rechtswetenschap zijn er twijfels over de betrokkenheid van de zes veroordeelden. De verklaringen van de vrouwen, die centraal stonden in de bewijsvoering, zouden inconsistent zijn en onder druk zijn afgelegd. Dit resulteerde in een rechtsgang die sinds de nieuwe herzieningsaanvraag van begin 2023 nog steeds voortsleept.

De Korenbloem is een korenmolen in Ulvenhout in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. In 1835 werd hier een gelijknamige standerdmolen gebouwd, die voorheen op de Goudberg te Strijbeek stond. Deze eeuwenoude molen brandde in 1909 af. Nog in datzelfde jaar is in opdracht van eigenaar P. Soffers de huidige beltmolen gebouwd. Na een aantal jaren te hebben stilgestaan, kon de molen in 1977, dankzij een actief gemeentelijk subsidiebeleid, na een flinke restauratie weer in gebruik worden genomen. In 1998 is er een stichting opgericht die zich inzet voor het behoud van dit monument. De molen heeft de hoogste molenbelt van Nederland. Vrijwillige molenaars stellen de molen wekelijks in bedrijf. De roeden van de molen zijn 25,50 meter lang en zijn voorzien van het Systeem van Bussel met zeilen. De molen is ingericht met twee koppels maalstenen.

Ereveld Ginneken is een Pools ereveld op de RK-begraafplaats Laurentius aan de Vogelenzanglaan in de Nederlandse plaats Breda. Dit erehof telt 80 Poolse graven waar slachtoffers liggen van de Tweede Wereldoorlog. Zij vochten in de Poolse 1e Pantserdivisie, onder leiding van generaal Maczek, die op 20 oktober 1944 Breda bevrijdde. Enkele tientallen soldaten liggen hier begraven onder een schuilnaam. Dit zijn mensen die zijn overgelopen uit het Duitse leger en anoniem wilden blijven om hun familie te beschermen. Het informatiebord van de Oorlogsgravenstichting geeft wel de echte namen aan.