Gemaal Kandia

De Mammoet is een beeld dat staat in Groessen langs de Kandiadijk bij de oostzijde van de spoortunnel onder het Pannerdensch Kanaal, die deel uitmaakt van de Betuweroute. Het betonnen beeld van een mammoet is 5 meter lang en 4,70 meter hoog en 8000 kg zwaar. Het is ontworpen en gemaakt door Joris Baudoin in opdracht van de projectorganisatie Betuweroute en ProRail als geschenk aan de bewoners van de gemeente Duiven. Het beeld is een verwijzing naar de Betuwelijn als ‘mammoetproject’ en de mammoetbotten die tijdens het boren van de spoortunnel zijn gevonden. Het beeld is gemaakt in Heerewaarden en moest over ruim 70 kilometer getransporteerd worden naar de beoogde standplaats. De kruin van de mammoet werd apart vervoerd en na plaatsing opnieuw gemonteerd. Op 19 januari 2005 is het kunstwerk onthuld in aanwezigheid van maker Joris Baudoin, burgemeester Zomerdijk van Duiven en dr. John de Vos van het Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, dat de bij de werkzaamheden verzamelde mammoetbotten sinds eind 2003 onder haar hoede heeft.

De Tunnel Pannerdensch Kanaal is een spoortunnel die onderdeel is van de Betuweroute. Hij is gelegen in het tracé tussen Bemmel en Zevenaar, en begint aan de westzijde van het Pannerdensch Kanaal bij Boerenhoek in gemeente Lingewaard, en eindigt aan de oostzijde bij Groessen in de gemeente Duiven. In mei 2000 is de aanleg van de tunnel begonnen en in juni 2004 werd de tunnel opgeleverd, compleet met geluidsschermen, spoor en bovenleiding. De aanleg van de tunnel kostte 125 miljoen euro, waarvan 93 miljoen euro directe kosten van de tunnel waren.

Honderdmorgen is een buurtschap gelegen in het grondgebied van het dorp Doornenburg. Het valt onder de gemeente Lingewaard, in de Nederlandse provincie Gelderland. Honderdmorgen ligt ten noorden van de bebouwde kom van Doornenburg tussen de Linge en het Pannerdensch Kanaal en ten oosten van de Angerense buurtschap Boerenhoek.

De Huis Loowaard is een havezate gelegen ten zuiden van Loo, gemeente Duiven in de Nederlandse provincie Gelderland. Het werd in 1463 gebouwd in opdracht van Johannes van Loo, landdrost van het ambt Liemers.

Loo is een Nederlands dorp in de Gelderse Liemers, vlak bij Duiven en Zevenaar, oostelijk van Arnhem. Loo behoort tot de gemeente Duiven en heeft 1.190 inwoners (1 januari 2023, bron: CBS). De oorspronkelijke naam van het dorp was Angeroyen, genoemd naar de waarden die tot Angeren behoorden, aan de Betuwse kant van de Rijn. Na een stroomverlegging in de middeleeuwen kwamen deze waarden aan de Liemerse zijde te liggen. Zo kwam het dorp Angeroyen in de Liemers te liggen. Het bestond uit een ontginningsgebied tussen Westervoort en Groessen, omgord door een oude rijnstrang: de Leijgraaf. De band met het dorp Angeren blijkt uit de naam, een Ooy is een ander woord voor waard. In het dorp stond een kapel die oorspronkelijk viel onder Angeren. Een veerpont verbond Angeroyen met Huissen. Naast dit Looveer, binnendijks gelegen, lag een havezate, ook Angeroyen genaamd. De familie Gruyter werd vanwege dit adellijke goed in de Kleefse ridderschap verschreven. De katholieke Sint-Antonius Abtkerk is een vroeg werk van Alfred Tepe. De eerste zondag na 15 augustus (Maria Hemelvaart) wordt in Loo de traditionele processie gehouden, met daaraan gekoppeld de kermis & schuttersfeesten.

SV Loo is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Loo in Gelderland, opgericht in 1945. Het eerste elftal van de club speelt in de Vierde klasse zondag (2020/21). SV Loo telt 4 seniorenteams, 3 juniorenteams 6 pupillenteams en 1 damesteam. De club speelt op sportpark Immerloo in Loo.

Ceres is een voormalige windmolen waarvan de romp nog resteert en is omgebouwd tot woonhuis. Het staat aan de Loostraat in Loo in de Nederlandse provincie Gelderland, tegenover de Sint-Antonius Abtkerk. Oorspronkelijk bestond de molen uit een ronde stenen stellingmolen met bovenkruier. De molen is gebouwd in 1865.

De voormalige katholieke Sint-Antonius Abtkerk in Loo is een vroeg werk van Alfred Tepe. Op de plaats van de huidige kerk is waarschijnlijk in de 15de eeuw een kapel gebouwd, gewijd aan de Heilige Antonius Abt. In de tweede helft van de 19de eeuw besloot de toenmalige pastoor van Egeren tot nieuwbouw. Tussen 1873-1875 werd door architect Alfred Tepe om de oude kapel heen een grotere nieuwe kerk gebouwd, waarna de oude kapel wordt afgebroken. Het is een driebeukige neogotische hallenkerk zonder toren. Na voltooiing van de parochiekerk was Loo tot in de jaren 50 van de 20e eeuw een bedevaartsoord, waarbij Onze Lieve Vrouwe van het Heilig Hart werd vereerd. De bedevaarten in Loo vonden gewoonlijk plaats rond de laatste zondag in juli. De kerkhofmuur rondom het oude gedeelte van de begraafplaats dateert uit 1859. In de muur is een baarhuisje opgenomen. Omstreeks 1910 heeft de toenmalige eigenaar van de naastgelegen boerderij de muur uitgebreid als scheiding tussen het kerkhof en de moestuin naast de boerderij. In dit gedeelte van de muur is een gemetselde nis met een Christusbeeld aan een houten kruis. Het historisch orgel is een Maarschalkerweerd orgel uit 1898 bestaande uit een manuaal met een aangehangen pedaal. Het orgel is oorspronkelijk gebouwd voor de kapel van het ziekenhuis St.Joannes de Deo in Utrecht. In 1970 is het orgel gedemonteerd en opgeslagen en in 1976 verkocht aan de parochie in Loo. In 1977 is het orgel gerestaureerd en geïnstalleerd door orgelbouwer Gebr. Vermeulen uit Alkmaar. Het orgel heeft 6 stemmen (registers): Prestant 8’ Holpijp 8’ Dolce 8’ Gamba 8’ Fluit 4’ Octaaf 2’ Het orgel heeft een bescheiden front waaraan duidelijk te zien is dat het voor een kapel is gebouwd. Het geheel -orgel, kas en windvoorziening- is onaangetast en origineel. Boven de lessenaar is een koperen cartouche aangebracht met de tekst Uit dankbaarheid/A.M.H.O.v.Rooijen/en/J.A.G.Wessels/St. Pieter bij Maastricht/october 1898. Waarschijnlijk worden hiermee de gevers van het orgel aangeduid. De kerk is per 1 oktober 2021 officieel voor de rooms-katholieke ritus gesloten. Hij is per bisschoppelijk decreet aan de eredienst onttrokken.

De Dorpsomroeper is een standbeeld dat staat in Loo voor de Sint-Antonius Abtkerk aan de Loostraat. Het bronzen beeld van een dorpsomroeper geeft een man met stropdas en gleufhoed die een bericht voorleest weer op een bronzen sokkeltje. Ernaast staat een hardstenen blok van 35x40x40 cm. Het beeld wordt aangelicht door een grondspot. Het is ontworpen en gemaakt door Hans Kuyper en een initiatief van de LOOmaten een groep inwoners van Loo die het dorp een warm hart toedraagt. Het kwam tot stand met steun van de gemeente Duiven. Dit beeld is een eerbetoon aan de laatste twee dorpsomroepers in Loo: vader Toon en zoon Willem de Bont. Het staat op precies dezelfde plek als waar zij vroeger stonden. Tot aan de Tweede Wereldoorlog verkondigden dorpsomroepers iedere zondag na de hoogmis met luide stem het goede en slechte nieuws. Het hardstenen blok voor het beeld is het originele blok waarop de dorpsomroepers hebben gestaan.

Kasteel Doornenburg is een Nederlands kasteel uit de 14e eeuw. Het kasteel ligt in het oosten van de Betuwe en centraal in Gelderland, nabij het dorp Doornenburg. Het bestaat uit een voorburcht en een hoofdburcht, die zijn verbonden door een smalle houten brug. Het is een van de grootste en best bewaarde kastelen in Nederland.

Het kasteel De Wardt lag nabij het Nederlandse dorp Angeren, provincie Gelderland. De Wardt is ontstaan langs de gelijknamige oude meander van de Rijn. Het water van deze meander diende als natuurlijke en watervoerende slotgracht. De Wardt kan in de 13e eeuw als tolhuis hebben gediend. Vanaf 1417 verscheen De Wardt in de leenregisters van Bergh, maar of er toen ook al een huis stond, is onzeker. Eventueel ging het om een versterkt huis met een toren. De leenregisters vermelden overigens pas sinds de 18e eeuw de aanwezigheid van een havezate. Het kasteel zou dan in de 16e of 17e eeuw zijn gebouwd. Tot 1726 was De Wardt in bezit van de familie Van Huessen, waarna het geslacht Van Spittael het overnam. Vanaf 1788 werd het huis bewoond door Wilhelmina van Spittael tot de Poll. Zij zou de laatste bewoner worden. Rond 1800 is het vervallen huis afgebroken.

Sportclub Groessen is een amateurvoetbalclub uit Groessen. De club is opgericht op 23 januari 1959. De club is inmiddels gestegen naar boven de 800 leden, waaronder minmaal 500 jeugdleden. Het wedstrijdtenue van Sportclub Groessen bestaat uit een donkergroen shirt, een witte broek en witte sokken. Sportclub Groessen is ontstaan uit de in 1923 opgerichte ‘Groessense Voetbalclub’ (GVC). In de jaren vijftig wordt GVC opgeheven en ontstaat Sportclub Groessen met naast de afdeling voetbal ook een handbalafdeling.