Rood Groen LVC '01

Aggene Banket is een rijksmonument in de buurt van Holset in de Nederlandse provincie Limburg. Deze vakwerkboerderij diende vroeger als zetel ("Hall") van de schepenbank. De hoeve bevindt zich aan de Oude Akerweg (huisnummer 20) tussen Vijlen en Holset.

De Schuurmolen is een voormalige watermolen in de Nederlandse provincie Limburg. Ze is gelegen tussen Holset, Vaals en Lemiers op de oostoever van de Zieversbeek aan de Oude Akerweg. Verder stroomopwaarts ligt de Frankenhofmolen, stroomafwaarts mondt de Zieversbeek uit in de Selzerbeek. De molen had een middenslagrad met een doorsnee van 3,2 meter en was 107 centimeter breed. Er werden op een gegeven moment zes stuwvijvers gebruikt waarin water van de Zieversbeek verzameld werd en op het einde van de 19e eeuw werd slechts één grote vijver gebruikt. Bij een lage waterstand in de beek werd maalwater uit de vijver via een buis op het rad geleid.

De Romeinse villa Lemiers was een Romeinse villa ten oosten van Lemiers in de gemeente Vaals in de Nederlandse provincie Limburg.

Oud-Lemiers (Limburgs: Aod Lemieësj) is een buurtschap in de gemeente Vaals in de Nederlandse provincie Limburg. In de buurtschap staan enkele huizen en boerderijen. De buurtschap ligt tussen het Nederlandse gedeelte van Lemiers en het Duitse gedeelte van Lemiers. Oud-Lemiers ligt tegen de grens met Duitsland aan die hier de Selzerbeek volgt. De buurtschap ligt in het Selzerbeekdal aan de voet van de Schneeberg. In Oud-Lemiers staat de Sint-Catharinakapel. Ten noordoosten van de plaats staat het Kasteel Lemiers. Oud-Lemiers is een beschermd dorpsgezicht.

De Sint-Catharinakapel is een kerkgebouw in het dorp Lemiers in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Vaals. De kapel ligt in het oudste deel dat aangeduid wordt met Oud-Lemiers. De Sint-Catharinakapel is een zaalkerkje gebouwd in romaanse stijl in de 12de eeuw. Volgens een register van fundatie van omstreeks 1700, werd de kapel aangeduid als Castrans capella in Limiers en rond 1350 toegewijd aan de Heilige Maagd en Martelares Catharina. Dit zou gebeurd zijn na een ingrijpende vernieuwing van de romaanse kapel. De kapel blijkt in 1497 te vallen onder de parochie Vijlen. In 1648 laat Georg von Stücker het koor vernieuwen. Later vindt er een algehele restauratie plaats door Stückers schoonzoon Wilhelm von Fürth. Daaraan herinnert het jaartal 1683 dat nog zichtbaar is op het derde spant in de kapel. Ruim een eeuw later, in 1785, wordt de kapel opgeknapt en van een nieuwe vloer voorzien waarbij de 14e-eeuwse grafsteen van Gertrud van Ophem bij het Maria-altaar verdwijnt. In 1879 wordt de kapel verheven tot rectoraatskerk om in 1896 volledig buiten gebruik gesteld te worden wegens ingebruikneming van de nieuwe Sint-Catharina en Luciakerk in het dorp. Ondanks de restauratie in de jaren 1896-1897 door Pierre Cuypers zijn in 1921 nieuwe herstelwerken nodig. In 1928 volgt opnieuw een restauratie, nu onder leiding van Willem Sprenger. Het grootste deel van de inventaris is bij die gelegenheid overgebracht naar de nieuwe kerk aan de Rijksstraatweg. De muren van de kapel zijn in 1978 beschilderd door Hans Truijen. Het gebouw is een rijksmonument.

Het rijksbeschermd gezicht Lemiers is een van rijkswege beschermd dorpsgezicht in de buurtschap Oud-Lemiers van het dorp Lemiers in de Nederlands-Limburgse gemeente Vaals.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Lemiers, in de provincie Limburg.

De Sint-Catharina en Luciakerk ofwel Rectoraatskerk van de H.Catherina en Lucia is een kerkgebouw in Lemiers in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Vaals. Ze is gesitueerd aan de Provinciale weg 278 van Maastricht naar Vaals. Het gebouw is een rijksmonument en gewijd aan Sint-Catharina en Sint-Lucia.

Lemiers (Limburgs: Lemieësj (ook wel geschreven als Lemiesch)) is een kerkdorpje, dat voor het grootste deel (Oud-Lemiers) in Nederland, gelegen is in de gemeente Vaals, in het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg. Een klein gedeelte van Lemiers ligt op Duits grondgebied en behoort tot de stad Aken, als onderdeel van het stadsdeel Laurensberg, samen met het dorp Orsbach. De grens in Lemiers tussen Duitsland en Nederland wordt door de Selzerbeek (Senserbach) gevormd. Een bruggetje over de beek vormt de verbinding tussen de twee dorpsdelen in de twee landen. Het dorpje telt ruim 780 inwoners. Het deel van het dorp dat in Duitsland ligt is onderdeel van het Vaalser Hügelland in de Noord-Eifel. Het dialect dat er gesproken wordt hoort tot de dialecten die men ook in Kerkrade, Vaals, Simpelveld, Bocholtz, Aken en Keulen spreekt, het is een Ripuarische variant. Zie: Vaalser dialect.

Volmolen Frankenhof of Frankenhofmolen is een bovenslag watermolen op de Zieversbeek in de buurtschap Weijerhof tussen Holset en Vaals in de gemeente Vaals. Reeds vóór 1700 stond op deze plaats een kopermolen of messingmolen, die echter in verval geraakte. In 1736 kocht lakenfabrikant Isaac von Lövenich uit Burtscheid de molen, die werd vervangen door een volmolen. Hieromheen werd in de negentiende eeuw een fabriekscomplex gebouwd dat eerst dienstdeed als spinnerij en lakenfabriek en nog later als spinnerij en wollendekenfabriek. De molen annex fabriek bestaat uit een groot U-vormig gebouw met één verdieping en een grote zolder. Het dak hiervan dateert van 1877. Er was een complex van twee vijvers dat het benodigde water vergaarde en leverde. In de Zieversbeek stond een sluis waardoor het water naar de vijvers kon stromen. De omliggende grond was erg drassig en werd onder meer als hooiland benut. De molen bleef lange tijd in handen van de familie Von Lövenich. In 1810 verkocht de uit Zwitserland afkomstige Bartholomeus Frederikus Fauche, wiens moeder een Von Lövenich was en die de molen had geërfd, deze aan Isaac von Lövenich. Diens erfgenamen verkochten de 'spinmolen' in 1840 aan Joseph Ruland. In 1852 werd de fabriek verkocht aan de uit Vaals afkomstige Richard Boventer. Deze plaatste in 1858 een stoommachine. In 1861 brandde de fabriek af. Het zwaar beschadigde complex werd gesloopt en de nieuwe fabriek kwam gereed in 1863. In 1877 brandde de fabriek opnieuw af en werd weer herbouwd. In 1893 werd de fabriek verkocht aan Josepoh Merzenich uit Aken. In 1905 werd de spinnerij annex dekenfabriek gesloten. De molen werd nu als korenmolen ingericht. In 1949 kwamen de gebouwen aan het Nederlands Beheersinstituut en in 1955 werd de voormalige pachter, Hubert Leclerq, de nieuwe eigenaar. De molen werkte toen echter niet meer en raakte in verval. In 2007 werd ze gekocht door Het Limburgs Landschap. De bedoeling is om dit industrieel monument geheel te herstellen en in te richten voor een openbare functie. In 2008 werd als eerste onderdeel het dak gerestaureerd en in 2010 kwam de stuw gereed.

De Kasteelmolen was een watermolen in Lemiers in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Vaals. De watermolen bevond zich in het gebouwencomplex van Kasteel Lemiers. De locatie van het landgoed werd tot in het begin van de 19e eeuw aangeduid met "Aan de Molenweg". De molen bevond zich in het rechter deel van de kasteelhoeve, met op de hoek een ronde toren met een ui. Een uitloper van de kasteelgracht eindigt thans bij deze toren. Van de watertoevoer is niets meer te zien, maar was wellicht afkomstig van de Selzerbeek. Vroeger heeft er een brug gelegen vanuit Lemiers over de Selzerbeek. Op die plek bevindt zich thans een stuw. Voor de stuw zal er een molentak gelegen hebben die de vergaarvijver heeft gevoed of via een haakse bocht bij de kopgevel met ronde toren zijn uitgekomen. Daarna zou de beek via een overkluisde goot van 30 meter lang naar de nog bestaande gemetselde bak gelopen hebben. Het gebruikte water kon vervolgens in de gracht/kasteelvijver wegstromen. De molen maakte gebruik van een middenslagrad. Het gebouw is een rijksmonument.

Kasteel Lemiers is gelegen in het gelijknamige dorp Lemiers dat tegenwoordig deel uitmaakt van de Nederlands Limburgse gemeente Vaals.