place

Andrej Sacharovbrug

Brug in ArnhemKokerliggerbrugOeververbinding van de Nederrijn
Andrej Sacharovbrug (Arnhem)
Andrej Sacharovbrug (Arnhem)

De Andrej Sacharovbrug is een brug over de rivier de Nederrijn tussen Arnhem en Huissen, genoemd naar de Russische atoomgeleerde en Nobelprijswinnaar Andrej Sacharov. Op 3 november 1987 werd de brug in gebruik genomen. In de volksmond heet de brug ook Pleijbrug. De brug is onderdeel van de Pleijroute die zorgt voor een aansluiting van de N325 uit Nijmegen op Knooppunt Velperbroek ten oosten van Arnhem. Omdat de brug is gelegen aan de zuidkant van Arnhem, wordt het centrum ontlast. Met 760 meter is de Andrej Sacharovbrug de langste Arnhemse Rijnbrug. De brug, gelegen op Rkm 879,90, is een kokerliggerbrug ontworpen door ingenieursbureau BVN. De hoofdoverspanning is 133 meter, de zijoverspanningen zijn 80 meter. Aanvankelijk heette het bouwwerk de Koningspleijbrug. Begin 1990 besloot de gemeente Arnhem op initiatief van burgemeester Paul Scholten de brug te vernoemen naar Sacharov, zoals de andere twee Rijnbruggen in de stad eerder ook naar vrijheidsstrijders waren genoemd. Op 29 september 1990 werd de brug onder de nieuwe naam gedoopt door Jelena Bonner, Sacharovs weduwe.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Andrej Sacharovbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Andrej Sacharovbrug
Pleijweg, Arnhem

Geografische coördinaten (GPS) Adres Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Andrej SacharovbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 51.958338888889 ° E 5.9371833333333 °
placeToon op kaart

Adres

Andrej Sacharovbrug

Pleijweg
6827 BG Arnhem
Gelderland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

linkWikiData (Q1831674)
linkOpenStreetMap (632256176)

Andrej Sacharovbrug (Arnhem)
Andrej Sacharovbrug (Arnhem)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Immerloopark
Immerloopark

Het Immerloopark of Immerloo is een park in Arnhem op de zuidelijke oever van de Immerlooplas. Park Immerloo is aangelegd tussen 1969 en 1972 en was daarmee het eerste stadspark in het stadsdeel Arnhem-Zuid. Het heeft naast een natuur- ook een recreatieve functie. De naam Immerloo komt van een boerderij genaamd Jammerloo, waar vroeger de waardman woonde, de rentmeester van de landeigenaar. Het park en de plas liggen in de wijk Holthuizen en grenzen verder aan de wijken Immerloo, Vredenburg/Kronenburg en Het Duifje en de gemeente Lingewaard. De zuidelijke grens wordt gevormd door de Huissensedijk. Ten noorden van deze dijk loopt de Malburgse Wetering door het park. Vroeger was dit een uiterwaardengebied van de rivier de Rijn. De Immerlooplas is ontstaan door decennialange afgraving voor de baksteenproductie van steenfabriek Terwindt bij de Bakenhof. Op de zuidelijke oever is het park aangelegd. Langs de plassen is er ruige beplanting voor broedende vogels. Tussen de gras- en speelvelden zijn er veel boomsoorten te vinden in het park, zoals de servische spar, veldiep, es, grauwe abeel, zomereik, weymouthden en hemelboom. Door de aanleg van de Pleijweg in het midden van de jaren tachtig werd de plas in tweeën gedeeld, waardoor er nu twee Immerlooplassen zijn. De noordelijke plas heeft ook een recreatieve functie. Aan de zuidzijde van het park staat een kunstwerk van Marius van Beek getiteld Poort van de Zon. Het bestaat uit drie blokken graniet, gestapeld in de vorm van een poort. Op de zijkanten van de poort staan reliefs uit het mythologische verhaal van Prometheus. Op enige afstand hiervan staan granieten schijven, het vizier. Tussen poort en vizier ligt een blok rood graniet. Op 21 maart en 21 september schijnt de zon bij opkomst door de poort naar het vizier. Op 21 juni, als de hoogste zonnestand is bereikt, schijnt de zon op het rode graniet.

Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming (Huissen)
Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming (Huissen)

De Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming is een rooms-katholieke parochiekerk in de Nederlandse stad Huissen in de gemeente Lingewaard in Gelderland. De kerk is de tweede kerk met deze naam op deze plek. Omstreeks 1313 is hier een kerk gebouwd die uiteindelijk een pseudobasiliek werd. Vanaf de zestiende eeuw vond vanuit de kerk de jaarlijkse sacramentsprocessie plaats. De reformatie kreeg in Huissen weinig aanhang. Als Kleefse enclave had Huissen geloofsvrijheid, waardoor het katholiek bleef. Dit leidde ertoe dat Huissen voor katholieken uit de wijde omgeving de plaats was om naar de kerk te gaan. Rond 1889 werd deze kerk uitgebreid met een koortribune. In 1933-1934 vond er een ingrijpende verbouwing door de architect G.M. Leeuwenberg. Zowel de middeleeuwse toren als de buitenmuren van het schip werden behouden, maar het koor werd gesloopt en het schip werd verbreed door een inwendige versmalling van de zijbeuken. Een breed transept en een nieuw koor werden aangebouwd. De middeleeuwse kerk werd verwoest door een brandbombardement in mei 1943. De toren bleef gespaard, maar werd in oktober 1944 opgeblazen door de Duitse bezetter. Na de oorlog werd er een nieuwe kerk gebouwd. Leeuwenberg ontwierp een basiliekvormig kerkschip in de trant van de Delftse School, geïnspireerd op de Romaanse bouwstijl. De kerk werd gebouwd in 1949-1950. De kerk moest nog sober zijn, dus van de geplande toren werd afgezien. In 1951 krijgt de kerk een orgel van orgelbouwer Vermeulen uit Alkmaar, geschonken door de parochianen. Pas in 1961-1962 werd de kerk voorzien van een grote toren op de fundamenten van de oude toren. Deze toren werd ontworpen door Leeuwenberg en week af van de oorspronkelijk geplande toren. De oppervlakte is 8 bij 8 meter en de hoogte is 45 meter. De toren werd al de blikvanger van de stad. Net zoals de vorige toren wordt de toren ook wel genoemd naar Sint-Gangulfus, die wel als patroon van Huissen wordt beschouwd. In die toren werd in 1965 een carillon met 47 klokken geplaatst. Naast de toren zijn twee kapellen ingericht: die van Maria van Altijddurende Bijstand en de in 1971 gereed gekomen Gildenkapel. Hierin staat een molensteen centraal die dienst doet als altaar. De steen is afkomstig van de oude torenmolen, gesloopt in 1929. De kerk heeft nog enkele authentieke objecten uit de vooroorlogse kerk, waaronder de eikenhouten preekstoel uit 1656. De kerk is voorzien van monumentaal gebrandschilderd glas van Joan Collette uit 1951, een groot kruis achter het hoofdaltaar met een houtgesneden corpus is van de Duitse kunstenaar Brücker en gebrandschilderde ramen in de doopkapel van Kees Berendsen. In 2008 werd de parochie in Huissen samengevoegd met zeven parochies in de gemeente Lingewaard tot de Parochie De Levensbron. Binnen deze parochie werd de stadskerk aangewezen voor de eucharistieviering. Per 2018 is de parochie De Levensbron samengevoegd met St. Benedictus (Overbetuwe) tot de nieuwe parochie H. Maria Magdalena. De sacramentsprocessie, inmiddels bekend onder de naam Umdracht vindt nog jaarlijks plaats.