Rijksbeschermd gezicht Oost-Vlieland

Museum Tromp's Huys is een museum in de plaats Oost-Vlieland op het waddeneiland Vlieland in de Nederlandse provincie Friesland.

Vlieland, ook (en tot 2009 officieel) Oost-Vlieland en lokaal Osteynde, is het enige dorp en daarmee gelijk de hoofdplaats van het waddeneiland Vlieland in de Nederlandse provincie Friesland. Sinds 2009 is ‘Vlieland’ de formele naam van het dorp volgens de gemeentelijke registraties (BAG) en hanteert de gemeente Vlieland de plaatsnaam Vlieland bij de adressen van het dorp. Echter wordt de naam ‘Oost-Vlieland’ in het algemene spraakgebruik regelmatig gebruikt om het dorp te onderscheiden van het eiland Vlieland. Zoals de naam al aangeeft ligt het dorp in het oosten van Vlieland. Op Vlieland bestond ooit een tweede dorp met de naam West-Vlieland (Westeynde). Dit dorp werd in 1736 door de zee overstroomd. De Dorpsstraat in Oost-Vlieland is de belangrijkste straat met winkels en horeca, en onder andere de voormalige Zeevaartschool, nu Hotel de Wadden. Iets ten oosten van het dorp ligt een bedrijventerrein en de haven van Vlieland.

De algemene begraafplaats Vlieland is een gemeentelijke begraafplaats aan de Middenweg in de Nederlandse plaats Oost-Vlieland. De begraafplaats ligt bij de Nicolaaskerk. Enkele zerken en grafstenen hebben de status van rijksmonument. Er zijn grafstenen die zijn gemaakt van de kaak van een walvis.

Het voormalig Raadhuis van Vlieland is, zoals de naam het al zegt, het voormalige raadhuis van de Nederlandse gemeente Vlieland. Het raadhuis werd in 1855 gebouwd ter vervanging van het raadhuis uit 1598. Het pand werd op 7 juni 1967 ingeschreven als rijksmonument. In 2001 werd het huidige pand verkocht aan de Vereniging Hendrick de Keyser. Deze heeft het in 2005 laten restaureren, iets wat in 1952 ook al door de gemeente was gedaan.

De Nicolaaskerk van Vlieland staat in de hoofdplaats Oost-Vlieland.

Vuurduin is een vuurtoren die op het Vuurboetsduin op het Nederlandse Waddeneiland Vlieland staat.

Het Vuurboetsduin is een duin op Vlieland. Met een hoogte van 45 meter is dit duin het op twee na hoogste duin van Nederland. Het is tevens het hoogste punt van Friesland. De vuurtoren van Vlieland, de Vuurduin, staat op de top van het Vuurboetsduin. De toren zelf is slechts 18 meter hoog. In de omgeving van het duin wordt door Vitens drinkwater gewonnen.

Het voormalige reddingsboothuis aan de Duinkersoord op Vlieland staat ten noorden van Oost-Vlieland en werd in 1894 gebouwd voor de Noord- en Zuid-Hollandsche Redding-Maatschappij. In 1999 werd de loods in het Monumentenregister ingeschreven. Het bouwwerk is sinds 2001 in eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

De rede van Vlieland of Vlierede was een ankerplaats voor schepen voor de kust ten zuiden van Oost-Vlieland. Op de rede wachtten schepen op een gunstige wind, kwamen loodsen aan boord of nam men proviand in. Daarnaast was het een geschikte locatie voor overslag van goederen op lichters, daar de meeste schepen beladen de ondiepten van de Zuiderzee niet konden passeren.

Vlieland Heliport, officieel genaamd militaire helihaven Oost-Vlieland, is een helikopterhaven op het Nederlandse waddeneiland Vlieland. Het terrein met een straal van 50 meter bevindt zich op de oostpunt van het eiland bij de haven. Vlieland Heliport werd gebruikt voor search-and-rescue-operaties. Hiervoor werden Agusta-Bell 412-SP-helikopters gebruikt van het 303 Search and Rescue Squadron van de Koninklijke Luchtmacht. De thuisbasis van het squadron was de Vliegbasis Leeuwarden. De helikopters worden gebruikt voor het opsporen en redden van militaire luchtvaartbemanningen in nood, voor vervoer van patiënten van de Nederlandse Waddeneilanden naar ziekenhuizen op het vasteland en voor reddingsoperaties van de Kustwacht.

Bunkermuseum Wn 12H, Widerstandsnest12H, is een bunkercomplex dat 450 meter bewesten de Ankerplaats aan het kantonnierspad in de zeewerende duinen van Vlieland ligt. Het is in de Tweede Wereldoorlog aangelegd als onderdeel van Atlantikwall. Het is gedurende de decennia na de oorlog voor het overgrote deel onder duinzand bedolven. Begin 2017 is een begin gemaakt om het complex uit te graven en restaureren. Sinds 2020 is het een bunkermuseum.