Rijksbeschermd gezicht Delft - Agnetapark

Het Agnetapark in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een geheel van in kleine groepjes gelegen woningen, in oorsprong voor de fabrieksarbeiders van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek en ieder voorzien van een eigen tuin. Het behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Het parkgebied werd in 1881 als weilanden voor 16.000 gulden gekocht door Jacques van Marken (1845-1906), directeur van de nabijgelegen Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek te Delft. Het Agnetapark ligt in het noordwesten van de stad.

Het Gemeenschapshuis Agnetapark is een gebouw gelegen in het beschermd stadsgezicht en Rijksmonument Agnetapark in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gemeenschapshuis werd in 1892 gebouwd naar een ontwerp van Bastiaan Schelling. Omdat destijds de leerplichtwet nog niet bestond werden in het gemeenschapshuis naai-, brei- en haaklessen gegeven, was er een bewaarschool in ondergebracht en kregen een vergaderruimte, leeszaal en bibliotheek er een plek. Het was het eerste buurthuis van Nederland en werd gesponsord door de toenmalige koningin Wilhelmina Het gebouw is in gebruik als kantoorruimte.

De Pastoor van Arskerk was een voormalige rooms-katholieke parochiekerk in de wijk Hof van Delft in Delft. De koepelkerk was gewijd aan de heilige Johannes Maria Vianney. Het kerkgebouw werd in de periode 1958-1959 gebouwd naar een ontwerp van de Delftse hoogleraar J.H. Froger in een strakke, moderne vormgeving met elementen van de vroege Bossche School. Het gebouw is met een zuivere cirkelvormige centraalbouw met een overkoepelde kernruimte, een voor deze periode vrij zeldzaam type, een architecturaal voorbeeld dat ook op landelijk niveau van belang is. In 2008 sloot de kerk. Het gebouw werd na de fusie van alle Delftse parochies nog als jongerencentrum gebruikt. In 2021 werd de kerk grotendeels gesloopt om plaats te bieden aan zestien woningen.

Hof van Delft is een wijk in de gemeente Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, in het oosten grenzend aan de wijk centrum, in het zuiden aan de wijk Voorhof en in het westen aan de wijk Voordijkshoorn. Per 1 januari 2023 woonden er 13.295 mensen verdeeld over 7450 huishoudens in Hof van Delft. De huidige wijk omvat groot deel van de voormalige gemeente Hof van Delft. De rest van de voormalige gemeente behoort nu tot Schipluiden.

Bacinol was een fabriek van DSM-Gist in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De naam Bacinol was in de Tweede Wereldoorlog de codenaam voor penicilline waaraan door DSM-Gist in het geheim werd gewerkt. Deze naam werd gebruikt om de Duitse bezetters te misleiden. In 2001 werd door de Delftse gemeenteraad besloten om de oude, uit 1951 daterende, fabriek van DSM-Gist aan het Wateringsevest om te vormen tot een stadshal voor bedrijven en kunstenaars. Zo'n veertig jonge, startende bedrijfjes in de creatieve sector gebruikten het sinds 2004 als kantoorgebouw. Ook werden er regelmatig gratis exposities georganiseerd. Eind 2009 werd het gesloopt om plaats te maken voor het stedenbouwkundige plan Spoorzone Delft; het stond precies op de plek waar de spoortunnel moest komen.

De Hofkerk aan de Cort van der Lindenstraat 1 in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is de Protestantse wijkgemeente in de Hof van Delft.

Het Tabaks Historisch Museum is een museum in de Nederlandse stad Delft. Het museum geeft een beeld van de (Delftse) tabaksnijverheid sinds de zeventiende eeuw. De collectie van het Tabaks Historisch Museum is ontstaan uit de particuliere verzameling van Louis Bracco Gartner. De collectie bestaat uit allerlei aan de tabaksnijverheid gerelateerde artikelen zoals pijpen, sigaren, kwispedoors, snuifdozen, ansichtkaarten, reclame-uitingen, verpakkingen en gereedschappen. Een deel van de collectie toont specifieke Delftse artikelen zoals Delftse pijpen uit de zeventiende eeuw, Delfts blauwe tabakspotten en Delfts blauwe tegels met pijprokende figuren. Het museum geeft daarmee een compleet beeld van de sigaren- en tabaksfabrieken die Delft heeft gehad sinds de zeventiende eeuw, en de vele sigarenmakers die in Delft woonden en werkten. Het museum is gevestigd in een oude sigarenzaak. Het is alleen te bezoeken op afspraak.

De Kolenhaven is een kleine haven ten noorden van het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De haven is gelegen aan de westkant van de Delftse Vliet bij het bedrijfscomplex van DSM. Het wordt dan ook wel met DSM kolenhaven aangeduid. Per jaar doen zo'n 160 vrachtschepen de haven aan die met name melasse vervoeren (circa 43.750 m³ per jaar). De Wateringseweg kruist met de Kolenhavenbrug de toegang tot de haven. In de periode 2001 – 2004 werd een vernieuwde en ruimere ophaalbrug gerealiseerd (kosten 2,5 miljoen euro) zodat busroutes tussen Delft en Rijswijk deze route kunnen gebruiken.

Het Kantoorgebouw Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek is een bouwwerk en rijksmonument in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand, aan de Wateringseweg 1, werd in 1905 gebouwd en werd ontworpen door de Amsterdamse architecten Karel Muller en Bastiaan Schelling. Het gebouw was het hoofdkantoor van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, een voormalig chemie- en farmaceutisch bedrijf.

De Lepelbrug in de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland, is een brug uit 1929 over de Delftsche Vliet. De brug vormt een verbinding tussen het centrum van Delft en het terrein van de voormalige Calvé-fabriek en verderop de doorgaande weg naar Rijswijk, 't Haantje, de Lange Kleiweg en het Jaagpad langs de Delftsche Vliet. De brug is een ontwerp van L.W.G. de Roo de la Faille en W. Gijzen, werd gebouwd door Werkspoor, en is een Rijksmonument. Voor de scheepvaart heeft de brug nog nauwelijks een functie, omdat het al heel lang niet meer mogelijk is om op deze manier door Delft te varen. De brug heeft nog de oorspronkelijke rood-witte afsluitbomen die op straat handmatig dichtgeduwd moeten worden. Aangezien het doodlopende water alleen nog als aanmeerplaats voor pleziervaart dient gaat de brug maar zelden omhoog. In 2007 is het brugdek gerenoveerd vanwege het vele zware vrachtverkeer over deze brug ten behoeve van DSM en Calvé. De brug mag tot maximaal 45 ton belast worden, en is daarom versmald tot één rijstrook. Aan de Delftse kant reden van 1866 tot 1931 trams langs de brug en dan door het Kalverbos. Eerst met paard, vanaf 1887 met stoomtram, en vanaf 1923 de elektrische tram. Dat ging allemaal over de oude krappe lage Reineveldbrug.

De watertoren van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is gelegen aan een zijtak van de Delftse Schie, voor de Calvé-fabriek in het noorden van de stad. Deze watertoren uit 1895, met een hoogte van 29 m en een waterresevoir van 600 m³, was bedoeld voor de drinkwatervoorziening en werd gebouwd in neorenaissancestijl naar ontwerp van gemeentearchitect M.A.C. Hartman. In 2002 werd er een prijsvraag gehouden over de toekomst van de watertoren, een rijksmonument. Uit de inzendingen werd het plan om een klimhal te vestigen gekozen. In totaal werden 26 inzendingen ingediend en beoordeeld door een gemeentelijke commissie. Ook de Rijksdienst voor Monumentenzorg, de Welstandscommissie en de Nederlandse Watertorenstichting hebben adviezen uitgebracht. In 2005 werd de watertoren opnieuw verkocht, omdat het plan voor een klimtoren niet uitvoerbaar was. Nummer twee van de prijsvraag kreeg een kans en er zou een waterwinkel worden opgestart. In 2022 werd de vlag van Oekraïne op de watertoren gevlogen, vanwege de Russische invasie.

Het Wilhelminapark is een stadspark in Delft in de Engelse landschapsstijl.