Haren (Noord-Brabant)

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Haren, provincie Noord-Brabant.

De Sint-Lambertuskerk is een rooms-katholieke kerk te Haren, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De kerk is gewijd aan de heilige Lambertus van Maastricht. Ten tijde van Lambertus van Maastricht is er in Haren een houten kerkje gebouwd. Dit kerkje werd in de 12e eeuw vervangen door een stenen kerk, met drie altaren. Deze kerk heeft dienstgedaan tot 1867 en is het jaar erop vervangen door de huidige kerk. Naar ontwerp van Hendrik Jacobus van Tulder werd een driebeukige pseudobasiliek gebouwd voorzien van kruisribgewelven. De kerk is gecontrasteerd door hulpbisschop Arnold Diepen. De uit meerdere geledingen bestaande toren heeft een uurwerk van klokkengieterij Eijsbouts en is voorzien van een ingesnoerde naaldspits. In de decennia erna is de kerk verder aangekleed, waaronder biechtstoelen (1871), een preekstoel (1872) en Gradussenorgel (1876). In 1920 werden er gebrandschilderde ramen geplaatst, die in 1952 weer verwijderd werden. Voor de kerk werd in 1929 het Heilig Hartbeeld onthuld, dat later werd aangewezen als rijksmonument. De kerk is in 1976 aangewezen als rijksmonument.

RKVV SBV Haren was een op 10 juni 1957 opgericht amateurvoetbalvereniging uit Haren, Noord-Brabant, Nederland. Nadat in 2015 de jeugd is gefuseerd met de jeugd van RKSV Ulysses uit Megen, en in 2022 is ook de seniorentak gaan samenwerken. Op de ledenvergadering van 18 juni 2024 hebben de leden besloten om de fusie compleet te maken, en de vereniging op te heffen. De club speelde op Sportpark Elzenbos. Het standaardelftal speelde in hun laatste zelfstandige seizoen 2021/22 in de Vijfde klasse zondag van het KNVB-district Zuid-I, in 2016/17 was het ingedeeld in 5H van Zuid-II.

Haren en Macharen was een gemeente in de provincie Noord-Brabant. De gemeente Haren en Macharen heeft tot 8 november 1820 bestaan en is toen met de toenmalige gemeente Megen opgegaan in de nieuwgevormde gemeente Megen, Haren en Macharen.

Duurendseind is een buurtschap in de gemeente Oss in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. In de volksmond wordt Duurendseind, Tuureind of in het lokale accent Tuurènd genoemd. De buurtschap behoort bij het dorp Berghem. Het ligt ten oosten van Oss even voorbij het dorp Berghem richting Kleine Koolwijk in de hoek van Burgemeester van Erpstraat, Hertogswetering en spoorlijn Oss-Nijmegen. Volgens de leden van de heemkundekring Berchs-Heem komt de naam van duren. Duren is afgeleid van het Keltisch en betekent 'land aan het water' of 'verhoogd land'. Duurendseind kent iets meer dan honderd huizen, die vroeger meestal bewoond werden door grote gezinnen met boerenbedrijfjes. Hedendaags zijn nog twee koeienboeren actief. Na de oorlog heeft Tuureind zich met haar zandgronden, ontwikkeld als tuindersgebied. Vroeger had Tuureind nog bakkers en cafés, deze zijn inmiddels al lang weer verdwenen. Tegenwoordig staat er wel een hotel en zijn er een groentewinkel en een doe-het-zelfzaak.

De Anna is de naam van een ronde stenen molen te Berghem die gebouwd is in 1875. Ten gevolge van een brand op 3 juni 1970 is de molen uitgebrand en sedertdien is slechts een lege stenen romp aanwezig. De molen bevindt zich aan de Halve Morgenstraat 1, tussen Berghem en Koolwijk. Het was een stellingmolen die dienst heeft gedaan als korenmolen. Ooit had Berghem drie windmolens, maar De Anna is de enige waar nog een overblijfsel van rest. Op de kap stond vroeger een windvaantje in de vorm van een varken, voorzien van het jaartal 1882. In 1938 kreeg de molen gestroomlijnde wieken volgens het Systeem van Bussel. Vanaf 1963 heeft de molen niet meer gedraaid. Na de brand is zeer lang geen poging tot herstel meer gedaan. De molen is na de brand zelfs van de Rijksmonumentenlijst afgevoerd. In 2003 echter begonnen zich initiatieven te ontplooien die op termijn tot restauratie zouden moeten leiden. In 2008 is stichting De Berghemse molen opgericht, deze heeft de molen op de gemeentelijke monumentenlijst laten plaatsen, hierdoor is een mogelijke sloop van de molen voorkomen. Het uiteindelijke doel van de stichting is het realiseren van een volledig gerestaureerde (maalvaardige) molen.

De Gevangenpoort is een poorttoren van de Nederlandse plaats Megen gebouwd in de 14e eeuw. De toren maakte deel uit van de ommuring van Megen, waarvan de toren het enige overblijfsel van is, en diende als onderdeel van een toegangspoort en gevangenis. Aan de overzijde van de straat stond ook een toren die tezamen de oostelijke toegang van Megen markeerde. De toegangsweg uit Dieden en Deursen leidde langs de toren. Megen kende naast deze toegangspoort nog drie andere toegangspoorten. De toren is vierkant opgezet en bevat een zadeldak, met aan twee zijkanten een trapgevel. Er zijn schietgaten aanwezig en sporen van een mezekouw.

Waterschap 's Lands van Megen is een voormalig waterschap in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het waterschap is in 1496 opgericht. Het besloeg een gebied tussen de plaatsen Megen, Haren en Teeffelen van 1456 bunder, 81 roeden en 73 ellen. Het waterschap beheerde naast de polder 8281 ellen van de Maasdijk. De waterschap 's Lands van Megen waterde samen met andere waterschappen af op de Maas via de Teeffelense sluis. In 1958 werd het waterschap opgeheven. Het gebied wordt tegenwoordig beheerd door het waterschap Aa en Maas.

De Kapel der Zeven Weeën, ook wel de Kapel Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten, is een rooms-katholieke kapel in de Nederlandse plaats Megen. De kapel is gewijd aan Maria.

Station Berghem is een voormalig station aan de spoorlijn Tilburg - Nijmegen en ligt tussen de huidige stations Oss en Ravenstein. Het station van Berghem werd geopend op 4 juni 1881 en is gesloten in 1938. De wachterswoning bestaat nog steeds. Ook de Stationsstraat herinnert nog aan de aanwezigheid van het station.

Het minderbroedersklooster of franciscanenklooster 'Assisi aan de Maas' is een klooster van franciscanen te Megen dat in 1648 werd gesticht. Het is gewijd aan de heilige Antonius van Padua.

Désiré is een windmolen in Megen, gemeente Oss in Noord-Brabant. De molen staat binnen de bebouwing aan de rand van het stadje. Het is een ronde stenen stellingmolen uit 1865, gedekt met dakleer, met een vlucht van 24,00 m, die heeft gedraaid als korenmolen en voor het malen van schors. De molen is in de jaren 50 stilgevallen, maar in 1972 gerestaureerd. Bij die gelegenheid heeft molenaar v.d.Camp de naam van zijn jongste dochter Désiré aan de molen gegeven. Het bijzondere aan de molen is dat hij naast twee koppels maalstenen voor graan ook een authentiek koppel molenstenen voor het het malen van schors behouden heeft. De molen is maalvaardig en wordt thans door vrijwilligers bemand. Men kan de molen bezoeken op woensdagen tussen 10.00 en 14.00 uur en op zaterdagen tussen 11.00 en 15.00 uur