Sint-Joriskerk (Keulen)

De Sint-Johannes de Doperkerk is een rooms-katholieke kerk in de Duitse stad Keulen. De kerk is gelegen aan de Severinstraße.

De Heilige Maria in het Capitool (St. Maria im Kapitol) is een vroegromaanse basiliek in de Duitse stad Keulen. Het bouwwerk werd tijdens bombardementen in de Tweede Wereldoorlog bijna volledig verwoest en tussen 1956 en 1984 herbouwd, waarbij het in zijn vroegromaanse staat werd teruggebracht.

De Gürzenich is een feestzaal in het historische centrum van Keulen. De zaal werd genoemd naar de patriciërsfamilie Von Gürzenich op wier grond het gebouwd werd. De Gürzenich werd gebouwd van 1441 tot 1447 en is vanaf het begin in gebruik als stedelijke feestzaal voor een grote verscheidenheid aan evenementen. Tegenwoordig wordt het gebouwencomplex gebruikt voor concerten, congressen, cultuurvoorstellingen en dergelijke.

De Oude Sint-Albanuskerk (Duits: Alt Sankt-Alban) is een voormalig kerkgebouw in de binnenstad van Keulen. De Sint-Albanuskerk was een van de oudste kerken van de stad en werd in de Tweede Wereldoorlog door bombardementen vernietigd. Er volgde geen herbouw en tegenwoordig is de ruïne van de kerk een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de oorlog.

De Sint-Petruskerk is een gotisch kerkgebouw in Keulen en werd gebouwd op de plaats van een kerk uit de 12e eeuw. In deze kerk werd de schilder Peter Paul Rubens gedoopt. De kerk wordt door Jezuïeten bestuurd. De Sint-Petruskerk en de naastgelegen Sint Ceciliakerk vormen samen het enige overgebleven kerkenensemble van een stiftkerk en parochiekerk in Keulen. Voor de secularisatie in 1802 waren twee kerken naast elkaar in Keulen een veel voorkomend verschijnsel. Tijdens de Franse tijd werden alle kloosters gesloten en moest op last van de overheid ofwel de stiftskerk dan wel de parochiekerk worden afgebroken.

De protestantse Antonieterkerk (Duits: Antoniterkirche) is een gotische kerk in de binnenstad van Keulen. Na de dom is de Antonieterkerk de meest bezochte kerk van Keulen.

De Heumarkt (Duits voor "Hooimarkt") is het op één na grootste plein van de Duitse stad Keulen.

De Sint-Ceciliakerk (Duits: St. Cäcilien) is een van de twaalf grote romaanse kerken in de Duitse stad Keulen. De kerk wordt onderhouden door de Förderverein Romanische Kirchen Köln. Sinds 1956 huisvest de kerk het stedelijk Museum Schnütgen, dat hier zijn collectie religieuze kunst uit de middeleeuwen tentoonstelt. De kerk wordt met kerstmis en op de feestdag van de heilige Cecilia (22 november) gebruikt voor het vieren van de heilige mis. De Sint-Ceciliakerk en de naastgelegen Sint-Petruskerk vormen samen de enige overgebleven "kerkentweeling" van Keulen, een kerkenensemble van stiftkerk en parochiekerk. Voor de secularisatie in 1802 waren twee kerken naast elkaar in Keulen een veel voorkomend verschijnsel. Tijdens de Franse tijd werden alle kloosters gesloten en moest op last van de overheid ofwel de stiftskerk dan wel de parochiekerk worden afgebroken.

Het Wallraf-Richartz-Museum (officieel Wallraf-Richartz-Museum & Fondation Corboud) in Keulen is een van de grote kunstmusea in Duitsland. Het Keulse Museum Ludwig herbergt de kunst van de 20e eeuw, terwijl het Wallraf-Richartz op 3500 m² een representatief overzicht biedt van de Europese beeldende kunst van de 13e tot het begin van de 20e eeuw.

De Kerk van Sint-Maria in Lyskirchen (Duits: Sankt Maria in Lyskerchen) is de kleinste van de twaalf romaanse basilieken in de Duitse stad Keulen. De kerk is gelegen in de oude binnenstad van Keulen aan de oever van de Rijn en wordt in het onderhoud bijgestaan door de Förderverein Romanische Kirchen Köln. De kerk heeft als bijnamen "Kerk der Rijnschippers" en (vanwege de kleur) "de roze kerk".

Museum Schnütgen is een museum van kerkelijke en middeleeuwse kunst in het centrum van de Duitse stad Keulen.

Het Duftmuseum (geurmuseum) is een museum in Keulen, in het oorspronkelijke pand van het bedrijf Farina gegenüber, tegenover het stadhuisplein. Bezoekers van het museum Farina worden ontvangen met een proefje Farina's eau de cologne, dat met zijn geur van bergamot en pompelmoes heel iets anders is dan wat men bij de naam Kölnisch Wasser gewoonlijk verwacht. Na deze entree wordt de gast op de galerij boven de winkel geleid. Een aantal rococostoelen, een gobelin en schilderijen van de voorvaderen scheppen een sfeer van geschiedenis en traditie. De kelder van het museum geeft een overzicht over de werkwijze en productievoorwaarden van de parfumeur Farina in de 18e eeuw. Maar niet alleen de geschiedenis van het familiebedrijf Farina is hier belangrijk, ook krijgt de bezoeker een algemene indruk in de processen van de winning van etherische olie, de distillatie van alcohol, de compositie en de vervaardiging van parfum. Er worden ook economische bijzonderheden uit die tijd en rond het bedrijf Farina uitgelegd, zoals waarom het begrip Kölnisch Wasser doet denken aan het merk 4711.