VV ZRC Herenmarkt

FC Portugal Amsterdam is een op 23 juni 1995 opgerichte amateurvoetbalvereniging uit Amsterdam, Noord-Holland, Nederland. De club speelt op Sportpark Sloten in Amsterdam-Sloten.

SC De Eland was een amateurvoetbalclub uit Amsterdam, Nederland. De club ontstond op 1 juli 1998 als gevolg van de fusie tussen ASV Rivalen en SC Sloten. Tot 1 juli 2013 was SC Sloten/Rivalen de naam van de club. De thuiswedstrijden werden gespeeld op Sportpark Sloten in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw West. Per 1 juli 2015 ging de club een fusie aan met ASV De Germaan onder de naam ASV Germaan/De Eland. De Eland had in het laatste seizoen (2014/15) zowel een standaardelftal in de zaterdag- en de zondagafdeling. Het eerste zaterdagelftal kwam uit in de Vierde klasse, het eerste zondagelftal in de Vijfde klasse van het District West-I.

ASV Blauw-Wit Amsterdam (Blauw-Wit) is een Nederlandse amateurvoetbalvereniging die in de jaren zestig in de Nederlandse Eredivisie speelde.

SV Nieuw Sloten (Sportvereniging Nieuw Sloten) is een amateurvoetbalvereniging uit Amsterdam, Noord-Holland, Nederland.

Betonplastiek is de neutrale aanduiding van een beeld in Amsterdam Nieuw-West. Het staat nabij het Velodrome Amsterdam op Sportpark Sloten. Het is ontworpen door de uit België afkomstige kunstenaar Joseph Ongenae (1921-1993), die het rond 1973 maakte. De kunstenaar leefde destijds al een aantal jaren in Amsterdam. Hij werd onder andere bekend als de man van de kleuren in de Grote en Kleine Verfdoos in Amsterdam Slotermeer en de Warnersblokken in Amsterdam-Zuid uit de jaren vijftig. Die gebruikte kleuren en vlakverdeling lieten al een inspiratie door Piet Mondriaan zien. Dat laatste geldt ook voor de betonplastiek met haar kleuren rood, geel, wit en zwart, wat optisch het resultaat geeft van een driedimensionaal werk van Mondriaan. Ongenae was ten tijde van dit plastiek trouwens ook bezig met het opfleuren (in dit geval kleuriger maken) van een aantal flats in de Bijlmermeer.

Het Sportpark Sloten is sinds 1956 een groot sportpark in de Riekerpolder aan de Sloterweg in Amsterdam - Sloten. Rond het terrein loopt een geasfalteerd wielercircuit van 2,5 km lengte met daarin brug 722, een viaduct waaronder de hoofdingang ligt. Er zijn enkele sporthallen: Het Velodrome Amsterdam, een van de drie overdekte wielerbanen van Nederland, de locatie voor de Zesdaagse van Amsterdam (2001-2014) de gymnastiek-hal Turnace. Voor het velodrome staat het betonplastiek van Joseph Ongenae uit 1973. Voorts is een groot aantal sportclubs op het complex gevestigd, waaronder de voetbalverenigingen Blauw-Wit (sinds 1965), ZRC/Herenmarkt (sinds 1967, resp. 1994), Beursbengels en Nieuw Sloten (sinds 2004), de honkbal en softball-club AHC Quick de American football-club Amsterdam Crusaders de Golfbaan Sloten de hockeyclub SBHC Xenios

VV De Beursbengels is een voormalige Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam. Met drie teams in het jaar 2014 was het een van de kleinste voetbalverenigingen van Nederland. In de zomer van de 2015 fuseerde de club samen met FC Blauw-Wit Amsterdam tot Blauw-Wit Beursbengels.

Brug 722 is een viaduct in Amsterdam-West. Het viaduct dateert uit 1972/1973, maar is vermoedelijk eerder ontworpen. Het ontwerp komt van de Dienst der Publieke Werken. Het viaduct ligt in het wielercircuit op Sportpark Sloten en overspant de ingang daarvan aan de Sloterweg. Dat sportpark was in ontwikkeling sinds 1956, maar de invulling werd opgehouden door geldgebrek. Met name de wielerbaan en wielercircuit werden daar slachtoffer van. De gemeente Amsterdam twijfelde ook jarenlang over de plaats van de sportaccommodatie voor wielrenners. Pas in 1969 viel de definitieve keus op Sportpark Sloten, het alternatief De Eendracht viel af. Op De Eendracht lag al wel een tijdelijk wielercircuit. De aanleg van de Rijksweg 4 (Haagseweg) net ten zuiden van het sportpark leverde opnieuw vertraging op. De toen nog onoverdekte wielerbaan werd op 27 mei 1972 geopend; het tweeënhalf kilometer tellende wielercircuit volgde daarna. De kosten voor het circuit, dat het gehele sportpark omringt, bedroegen rond een miljoen gulden. Op het wielercircuit werden in de beginperiode ook motor- en autoraces gehouden. Het viaduct kent het haast standaard uiterlijk van de toen ontworpen kunstwerken in Amsterdam. De overspanning is van wit schoonbeton met dito balken; daarop ligt een lage betonnen balustrade. De bovenlaag van de balustrade wordt gevormd door blauwgeschilderde houten balken. De brug kent geen brugpijlers of jukken en steunt dus alleen op de 'landhoofden'. Officieel mogen er alleen fietsers overheen, toch staat er een verkeersbord voor het viaduct; de maximale wieldruk mag 7,5 ton bedragen. Het viaduct zorgt bij de wielrijders voor een stevig klimmetje in het circuit.

Het Velodrome Amsterdam is een van de drie overdekte wielerbanen in Nederland. De baan werd in 1972 gebouwd op het Sportpark Sloten. Ze heeft een lengte van 200 meter, een maximale hellingshoek van 47° en is gemaakt van houten latten. De Gemeente Amsterdam is sinds 2016 de enige beheerder en wordt daarbij geholpen door een grote groep vrijwilligers.

ASV Blauw-Wit is een amateurvoetbalvereniging uit de Nederlandse stad Amsterdam.

Brug 1855 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De brug stamt uit de periode 1994/1995 toen een voormalig agrarisch gebied werd herontwikkeld tot een woonwijk. Om de ontwatering te gelegen werd gedempt en gegraven, het resultaat was dat de wijk een watergang kreeg die ongeveer driekwart van de wijk omsluit; alleen de noordzijde van de wijk kreeg een “harde grens” in de vorm van de Laan van Vlaanderen. Een van de onderdelen van de waterscheiding in het zuiden werd de Peilscheidingskade, een lange dijk met voet- en fietspad, die daadwerkelijk een waterscheiding vormt. Voor toegang tot de wijk werd voor voet- en fietspaden een soort standaardbrug ontworpen. Het is een tuibrug, waarbij de pylonen zijn ingepast in een poort staande in een van de oevers. Vanuit de poort gaan twee stangen richting het andere eind van het brugdek. De brug is naar Amsterdams model uitgevoerd in de kleuren blauw en wit, maar het merendeel is blauw. De poort is uitgevoerd met azuurblauwe tegels. De brug kent blauwe balustrades met zeshoekige uitsparingen. Om doorvallen te voorkomen worden die gaten beschermd door middel van staalkabel. Het enige witte onderdeel zijn de leuningen die als een soort geleiding richting brug werken. Brug 1855 ligt in een groenstrook met het Maarkedalpad en de Peilscheidingskade. Deze vorm van brug komt in de gehele wijk voort. Een nadeel van de bruggen was dat de tegels wel eens loslieten. De brug komt uit circa 1994 en is ontworpen door Moshé Zwarts van ZJA (Zwarts & Jansma). Ze omschreven de bruggen als “stalen hijskranen die op poten in het water staan”. Zij gaven aan dat het ontwerp van de brug gebaseerd is op de indeling van de terreinen. De zware betonnen poort staat in het stedelijk gebied, het andere uiteinde is geheel open gelaten erop wijzend dat hier landelijk (plat) gebied ligt.

De Militaire Drinkwatervoorziening was een nooddrinkwatervoorziening bij het fort aan de Nieuwe Meer om bij een belegering van de Stelling van Amsterdam, inwoners en militairen van drinkwater te kunnen voorzien. Bij de opzet van de Stelling van Amsterdam was het noodzakelijk om binnen de stelling voldoende drinkwater te hebben en niet afhankelijk te zijn van de waterwinning in de duinen bij Zandvoort. Het oppervlaktewater van de boezems van Amstelland en Rijnland en van de Utrechtse Vecht was te vies en voldeed ook na zuivering niet aan de eisen. Bij het Fort aan de Nieuwe Meer, net buiten de Haarlemmermeer in de Riekerpolder in de gemeente Sloten (in 1921 bij Amsterdam gevoegd), werden proeven gedaan met het oppompen van water. De eerste waterputten werden in 1899 geboord en hadden een capaciteit van 3500 m3. De kwaliteit was goed en er was voldoende water aanwezig om circa een miljoen mensen van drinkwater te voorzien. Voor dat doel werd tussen 1901 en 1905 een aparte installatie opgericht bestaande uit ruim 100 grondwaterputten, een zuiveringsinstallatie waaronder een ontijzeringsinrichting, en drinkwaterbassins. In 1907 en 1908 werd de capaciteit verdubbeld en de installatie kon toen per etmaal 15.000 m3 water leveren. De drinkwatervoorziening heeft nooit de taak van het normale waterbedrijf overgenomen. Tijdens de Duitse bezetting van Nederland (1940-'45) in de Tweede Wereldoorlog heeft het Duitse leger de verwaarloosde installaties nog eens gebruiksklaar gemaakt als noodvoorziening.