Wulverhorst

De Lange Linschoten is een water in de provincie Utrecht dat van Linschoten naar Oudewater loopt. Het begint in Linschoten vlak bij de A12 vanuit de Korte Linschoten, en komt in Oudewater uit in de Hollandse IJssel middels een sluis. Bij Linschoten loopt de Lange Linschoten door het Linschoterbos, en wordt daar gebruikt door toeristen om langs te fietsen en te wandelen.

De Elsehof is een boerderij gelegen op het landgoed Linschoten in de Nederlandse gemeente Montfoort.

Vlooswijk is een polder in de Nederlandse provincie Utrecht die deels in de gemeente Montfoort en deels in de gemeente Woerden ligt. Vlooswijk wordt in het noordoosten begrensd door de Kromwijker wetering. In het zuidoosten grenst het aan de polder Kromwijk, daarvan gescheiden door de Haarmolenvliet, in het zuidwesten aan Diemerbroek en in het noordwesten scheidt de Broekermolenvliet het van (Woerdens) Kromwijk. De rechtspraak was in de Middeleeuwen eigendom van het Kapittel van Oudmunster in Utrecht. Het kapittel gaf deze heerlijke rechten in verschillende delen te leen. Vlooswijk bestond uit 6 hoeven, waarvan de twee noordwestelijke later Westenrijk werden genoemd en de zuidoostelijke 4 Oostenrijk of Oosterwijk in Kromwijk. De grond van Oostenrijk was ook eigendom van Oudmunster en werd in leen gegeven, die van Westenrijk niet. De benaming van de heerlijkheid luidt ook wel Vlooswijk en Vlooswijk in Kromrijk. In de Franse tijd werd Vlooswijk samen met Wulverhorst, Kromwijk en Linschoter Haar tot de gemeente Wulverhorst samengevoegd. Op 1 januari 1812 werd de gemeente Wulverhorst met Vlooswijk bij Linschoten gevoegd, waarna het op 1 januari 1818 weer zelfstandig werd. Op 8 september 1857 werd het geheel weer bij Linschoten gevoegd. Linschoten ging in 1989 op in de gemeente Montfoort. Het deel ten noorden van de A12 werd bij Woerden gevoegd.

Kromwijk is een buurtschap behorende tot de Nederlandse gemeente Woerden, in de provincie Utrecht. Het ligt ten zuiden van Woerden tegenover industrieterrein Middelland. Vroeger was er een schans voor de verdediging van de stad Woerden gelegen.

Het Linschoterbos is een bospartij in het noorden van de gemeente Montfoort, net ten zuiden van de A12 bij Woerden en Linschoten. In het bos staat het landgoed Huis te Linschoten. Door het Linschoterbos loopt het water van de Lange Linschoten, dat richting Oudewater stroomt. De omgeving is populair bij fietsers en wandelaars.

Wulvenhorst, ook wel Wulverhorst, was een kasteel en adellijk huis bij Woerden in de Nederlandse provincie Utrecht. Het kasteel was naamgever van de heerlijkheid, het voormalig waterschap én de voormalige gemeente Wulverhorst. Sinds 1671 waren huis en heerlijkheid niet langer in één hand.

Het Landgoed Linschoten bij de gelijknamige plaats in de provincie Utrecht is met rond 450 hectare het grootste landgoed in de Randstad. Het omvat een landhuis met park, waterlopen, monumentale boerderijen, graslanden en bossen.

Distributiecentrum Woerden is het voormalige distributiecentrum in Woerden van het Nederlandse warenhuis De Bijenkorf (1973 - 2018). In 2019 is het complex overgenomen door logistiek dienstverlener en transportbedrijf SNEL Shared Logistics.

De Linschoten, ook wel Korte Linschoten genoemd, is een water dat vanuit het dorp Linschoten naar de Oude Rijn in Woerden loopt. Halverwege, net voor de kruising met de A12, loopt het langs het Linschoterbos, waar ook de Lange Linschoten naar Oudewater loopt. Het laatste rechte stuk bij Woerden heet tegenwoordig Jaap Bijzerwetering.

Het Zuwe Hofpoort Woerden was een ziekenhuis in Woerden. Het is in 2016 gefuseerd met het St. Antonius Ziekenhuis Utrecht/Nieuwegein. De huidige naam is St. Antonius locatie Woerden. Er is een polikliniek, gipskamer, een Zogpension, een vaatcentrum en een slaapcentrum en worden dagbehandelingen zoals staaroperaties verricht. De Sint Maartenskliniek heeft een vestiging in het gebouw. Ook is er een zogenaamde zorgpassage met een dagapotheek en winkels met zorgproducten en een restaurant.

Het Huis Te Nesse is een voormalig kasteel bij Linschoten, gemeente Montfoort in de Nederlandse provincie Utrecht. Het huis werd omstreeks 1337 gebouwd door Willem van de Nes, broer van burggraaf Hendrik II de Rover van Montfoort. In 1614 was het kasteel in bezit van de familie Van de Nath. Hun katholieke gezindheid voorkwam in 1672 verwoesting door de Fransen, maar het huis werd wel geplunderd door soldaten. De laatste bewoner, Leonard van de Nath, verkocht het aan de Staten van Holland en West-Friesland. Een jaar na zijn dood in 1756 werd het huis gesloopt en het terrein afgegraven. Toen in 1948 door Monumentenzorg een onderzoek werd ingesteld, bleek dat de meeste funderingen verdwenen waren. Wel kon worden vastgesteld dat het kasteel oorspronkelijk een elfhoekige vorm had.

Lange Linschoten is een buurtschap behorende tot de gemeente Oudewater in de provincie Utrecht. Het ligt aan de rivier de Lange Linschoten tussen Oudewater en Linschoten. Binnen Lange Linschoten werden Noord-Linschoten en Zuid-Linschoten onderscheiden. De hoge heerlijkheden Lange Linschoten en Snelrewaard behoorden tot het gewest Holland. Beide heerlijkheden hadden dezelfde eigenaar, welke ook de heerlijkheid Hekendorp bezat. Op 1 januari 1812 werden Lange Linschoten en Snelrewaard bij de Utrechtse gemeente Linschoten gevoegd. Omdat vervolgens de oude provinciegrenzen werden hersteld, bestond van 19 september 1814 tot 1 april 1817 de vreemde situatie dat de gemeente Linschoten in twee provincies lag. Op 1 januari 1818 gingen Snelrewaard en Lange Linschoten samen de nieuwe gemeente Snelrewaard vormen. Per 1 januari 1989 werd Lange Linschoten samen met het grootste deel van Snelrewaard bij Oudewater gevoegd.