Tout à Fait

De Onze Lieve Vrouwewal (Maastrichts: Slevrouwewal) is zowel een straat als een stadsmuur of -wal – in het laatste geval geschreven als Onze-Lieve-Vrouwewal – in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De wal langs het Stadspark Maastricht en de Maas was onderdeel van de eerste en tweede middeleeuwse stadsmuur van Maastricht. De oorspronkelijke wal dateert uit de 12e of 13e eeuw, maar is in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd. De gelijknamige straat in het Jekerkwartier, die via trappen uitsluitend toegankelijk is voor voetgangers, telt vier rijksmonumenten, waaronder de wal zelf.

De eerste stadsmuur van Maastricht, ook wel eerste middeleeuwse stadsmuur of eerste stadsomsluiting van Maastricht,, is de eerste stenen stadsmuur, die tijdens de hoge middeleeuwen tot stand kwam in de toentertijd Luiks-Brabantse stad Maastricht. De 2,4 km lange muur werd vanaf 1229 gebouwd ter bescherming van het toenmalig stadsgebied op de linker Maasoever. Dat omvatte circa 36 hectare, min of meer overeenkomend met de tegenwoordige CBS-buurt Binnenstad en een gedeelte van het Jekerkwartier. Na de bouw van de tweede stadsmuur in de veertiende en vijftiende eeuw, functioneerde de oudere muur enkele eeuwen als reserveverdedigingslinie. Van de dertiende-eeuwse muur resteren nog aanzienlijke delen, waaronder de Helpoort, de oudste stadspoort van Nederland, een complete, deels herbouwde waltoren en een tiental muurfragmenten met een totale lengte van circa 750 meter. Daarvan zijn de meeste beschermd als rijksmonument, sommige als gemeentelijk monument.

De commandantswoning van de Sint-Pieterskazerne is een monumentaal pand in het Jekerkwartier in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw staat aan de Achter de Oude Minderbroeders, een kleine zijstraat van de Sint Pieterstraat in de zuidoostelijke hoek van de oude ommuurde stad. Op ongeveer 50 meter naar het zuidoosten staat de Helpoort en op ongeveer 50 meter naar het noordwesten staat de Bisschopsmolen op de Jeker (noordelijke tak) die ondergronds langs de commandantswoning stroomt. Direct naast het gebouw staat de Oude Minderbroederskerk waar het pand, vanaf de voorkant van de kerk gezien, direct achter staat. Aan de binnenzijde is het pand volledig verbouwd en ingericht als kantoorruimte voor de archivarissen. Aan de buitenzijde is de historische commandantswoning in tact gebleven. De commandantswoning is onderdeel van een complex dat ingeschreven staat in het rijksmonumentenregister.

De Onze-Lieve-Vrouwepoort, ook wel (Hoge) Kolenpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De oorspronkelijke poort dateert uit het tweede kwart van de 13e eeuw en was onderdeel van zowel de eerste als tweede stadsomsluiting van Maastricht. De poort was gelegen aan de Graanmarkt, vlak bij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, en gaf daar toegang tot de Maaskade (Het Bat). In 1849 werd de poort ingrijpend verbouwd, waarna in 1868 sloop volgde.

Deze lijst van kapitelen in de kooromgang van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek geeft een overzicht van de gebeeldhouwde romaanse kapitelen in de kooromgang en de koorgalerij van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in de Nederlandse stad Maastricht. De twintig kapitelen in de kooromgang dateren uit het midden van de twaalfde eeuw. Ze tonen taferelen uit het Oude Testament en soms moeilijk te interpreteren beelden uit de middeleeuwse denkwereld. De kapitelen worden gerekend tot de beste werkstukken van het vermoedelijk in Maastricht gevestigde en in de wijde omtrek werkzame atelier van steenbeeldhouwers, het zogenaamde Heimo-atelier. Ze behoren daarmee tot de hoogtepunten van de Maaslandse kunst. De tien kapitelen en acht consoles in de koorgalerij zijn van mindere kwaliteit. Ze dateren uit de vroege dertiende eeuw en markeren met hun geringere expressie de teloorgang van de romaanse beeldhouwkunst in het Maasland.

De Jekertoren, vroeger ook wel Rondeeltoren of Maaspunttoren genoemd, is een voormalige wal- of muurtoren in de Nederlandse stad Maastricht. De toren was de zuidoostelijke hoektoren van de eerste stadsmuur van Maastricht en is gelegen aan de zuidzijde van de Onze-Lieve-Vrouwewal, waar deze een knik maakt naar het westen. De oorspronkelijke poort dateerde uit de 13e eeuw, maar werd in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd.

De Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, officieel: Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming, ook wel Sterre-der-Zee of in het Maastrichts Slevrouwe genoemd, is een romaanse kerk in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan het Onze Lieve Vrouweplein. De basiliek is vooral bekend vanwege de imposante westbouw, de rijk gebeeldhouwde kapitelen in de kooromgang en de kapel met het beeld van de Sterre der Zee. Het gebouw is een rijksmonument en behoort tot de in 1990 door Monumentenzorg opgestelde Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Kerk en kapel zijn dagelijks geopend en vrij toegankelijk; de kruisgang en de schatkamer enkel na betaling.

Vestingmuseum Maastricht is een museum over de geschiedenis van Maastricht als vestingstad en de vestingwerken van Maastricht.

De Helpoort, vroeger ook wel Jekerpoort, Hoogbruggepoort, Alde Poort op den Ancker, Kruittorenpoort of De Twee Torens genoemd, is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Maastricht. De poort is onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en is gelegen in het Jekerkwartier aan het zuideinde van de Sint Bernardusstraat, tegenover het Pesthuys. De poort dateert uit het tweede kwart van de 13e eeuw en is daarmee de oudste nog bestaande stadspoort van Nederland.

Het Pesthuys is de algemeen gangbare benaming voor de voormalige papiermolen Het Ancker, een watermolen annex papierfabriek op de Jeker te Maastricht. Het gebouw ligt in het Jekerkwartier aan de straat De Vijf Koppen, nabij het gelijknamige rondeel en tegenover de Helpoort.

De Pater Vincktoren, vroeger ook wel toren achter de Feilzusters of toren bij de Swesteren genoemd, is een van oorsprong 14e-eeuwse muur- of waltoren in de Nederlandse stad Maastricht. De toren was onderdeel van de tweede middeleeuwse stadsomsluiting en is gelegen in het Faliezusterspark, onderdeel van Stadspark Maastricht.

Het Faliezustersklooster, ook wel Feilzustersklooster, voorheen ook Convent Sint-Catharinadal of Sint-Catharina Bongart, is een voormalig klooster in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw ligt aan de Begijnenstraat aan de rand van het Jekerkwartier, met als officieel adres Faliezusterspark 1-5. Het voormalige kloostergebouw is sinds 1965 geklasseerd als rijksmonument.