Bord'Eau

Excelsior was een restaurant in Hotel de l'Europe in Amsterdam in Nederland. Het had één Michelinster in de periodes 1957-1970 en 1987-1992. Restaurant Excelsior sloot in 2010 en werd opgevolgd door restaurant Bord'Eau.

De Doelensluis (brug 220) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

De L'Europe Amsterdam (voorheen Hotel de l'Europe genoemd) is een vijfsterrenhotel aan de Amstel in Amsterdam. Het 19e-eeuwse hotel werd in 2001 aangewezen als rijksmonument. De L'Europe Amsterdam ligt aan de Nieuwe Doelenstraat, op de hoek met de Oude Turfmarkt, vlak bij het Muntplein, waar de Amstel overgaat in het Rokin. De bar van het hotel, Freddy's Bar, is vernoemd naar Freddy Heineken en werd door het Amsterdamse dagblad Het Parool uitgeroepen tot beste hotelbar van Amsterdam. Het terras aan de Amstel werd in 2008 uitgeroepen tot terras van het jaar door Gault Millau. Het oude restaurant Excelsior is vervangen door Bord'Eau en deze vernieuwing werd beloond met één Michelinster in de gids van 2013 en een tweede ster in 2014, die echt in 2018 weer verloren ging. Het restaurant sloot op 1 september 2021. Hierna opende restaurant Flore op dezelfde locatie.

Het Rondeel was een bolwerk in de 15e-eeuwse stadsmuur van Amsterdam, op de huidige hoek Rokin / Nieuwe Doelenstraat, waar de Amstel de stad binnenstroomde. In de 17e eeuw werd dit torenfort gesloopt en vervangen door een herberg, ook Het Rondeel geheten. Deze werd op zijn beurt eind 19e eeuw vervangen door het huidige Hotel de l'Europe. Rond 1480 werd op bevel van Maximiliaan van Oostenrijk begonnen met de bouw van een bakstenen stadsmuur rond Amsterdam. De muur moest de stad vooral beschermen tegen mogelijke aanvallen door Utrecht. De muur bevatte een aantal poorten, waltorens en een rondeel, een halfronde muurtoren zonder dak, met zwaar metselwerk. Het Rondeel werd gebouwd aan de oostelijke oever van de Amstel. Het opgestelde geschut beheerste zo de toegang tot de stad vanaf de rivier. De halfronde vorm van het Rondeel vinden we nog steeds terug in de gevelwand van de Amstel op de plek van het huidige Hotel de l'Europe. Vanuit het Rondeel liep een stadswal naar de toren Swych Utrecht. In 1593 werd het gebied tussen het Singel en de Herengracht bij de stad gevoegd en een nieuwe stadsmuur aangelegd, waardoor het Rondeel zijn functie verloor. De toren werd verkocht door de stad en werd in 1633 afgebroken. Op de fundamenten van de toren werd een logement (herberg) gebouwd die in 1638 werd geopend en Het Rondeel genoemd werd. De herberg werd in 1652 uitgebreid met een zijgevel in Renaissancestijl en in 1882 met een extra verdieping en nieuwe gevel aan de Amstel (in verband met de een jaar later gehouden wereldtentoonstelling). In 1895 werd de herberg afgebroken om plaats te maken voor het Hotel de l'Europe, dat twee jaar later werd geopend. In dit vijfsterrenhotel bevindt zich nu een Rondeelzaal, vernoemd naar de oude toren en herberg.

Reguliersbreestraat 1 is een gebouw in Amsterdam-Centrum. Het gebouw staat op het Muntplein daar waar het Singel haar verbinding met de Amstel. De Regulierspoort over het Singel geeft vanaf de 16e eeuw Amsterdammers de gelegenheid het landelijk gebied in te trekken. De eerste bebouwing hier dateert van laat 16e eeuw als de bebouwing van Amsterdam het Singel oversteekt en hier en daar gebouwen langs de Amstel verrijzen. Op de legerkaart van 1560 van Van Deventer is deze hoek nog niet bebouwd, er staan echter wel een paar molens en panden. Als Pieter Bast rond 1599 met zijn plattegrond komt, zijn er huizen te zien en ook de Reguliersbreestraat. De kruising van straten en waterwegen moet steeds aangepast worden in verband met de verschuiving van scheepvaart naar wegtransport. Zo werd het Rokin steeds verder verbreed ten koste van de Amstel. In 1888 geeft sigarenwinkel/magazijn J.H. van Hulst opdracht aan architect Evert Breman een gebouw te ontwerpen voor een deel van een kopse hoek aan het Sophiaplein, de toenmalige naam van het Muntplein, met zijvleugels naar de Amstel en Reguliersbreestraat. Breman schreef vervolgens op 7 februari 1888 een aanbesteding uit voor de bouw van een sigarenwinkel met bovenwoning in de stijl van de 19e-eeuwse neorenaissancestijl. Het gebouw werd op 14 november 2006 benoemd tot gemeentelijk monument in Amsterdam. Aan of op de gevel was toen al jaren allerlei reclame-uitingen te zien, waaronder een in het oog springende groen/gele reclame van de ABN AMRO-bank. Voorgangers van die bank lieten Reguliersbreestraat samensmelten met het buurpand Muntplein 1, zo waren vanaf 1 juli 1963 hier gevestigd een Twentsche Bank in 1964 opgaand in de Algemene Bank Nederland, later opgaand in ABN AMRO.

De Muntsluis (brug nr. 1) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Alhoewel de brug nummer 1 draagt, is het niet de eerste brug van Amsterdam. De naam sluis is hier gebruikt in de betekenis van "stenen brug", niet als waterkering. De brug is gelegen over de plaats waar het Singel uitmondt in de Amstel. De brug vormt de verbinding tussen de oostkade van het Singel, de Kalverstraat, het Rokin, westkade van de Amstel, de Reguliersbreestraat en Vijzelstraat. De verkeerskruising draagt de naam Muntplein. Ten noorden van de brug staat de Munt, de naamgever van brug en plein. Op de brug staat sinds 1972 het beeld Vrouwe Fortuna van Hildo Krop, Dit beeld is een korte tijd weg geweest (na diefstal), maar gelukkig terug gevonden..

De Nieuwe Doelenstraat is een straat in de binnenstad van Amsterdam. De straat ligt in het verlengde van de Kloveniersburgwal en loopt vanaf de hoek met de Staalstraat in zuidwestelijke richting naar de Oude Turfmarkt, waar de Doelensluis over het Rokin ligt. Aan deze straat lag de Kloveniersdoelen, waar De Nachtwacht oorspronkelijk hing. De straat staat vooral bekend om het Hotel de l'Europe, het Doelen Hotel en het grand-café De Jaren. Aan de straat bevindt zich ook een deel van de Universiteit van Amsterdam (UvA), waaronder het Universiteitstheater en het Instituut voor Theaterwetenschap. De Nieuwe Doelenstraat vormt de zuidoostgrens van het Binnengasthuiscomplex, waar een groot deel van de UvA gevestigd is. Enkele bekende inwoners van de straat die vroeger hier woonden zijn Rembrandt van Rijn, Frederik Muller, Pieter de Carpentier, Bartholomeus van der Helst, Jan J. Hinlopen, Jacob Boreel en Hope & Co.

Het Muntplein is een plein in Amsterdam-Centrum.

De Munttoren, ook wel De Munt genoemd, heet officieel Regulierstoren en maakte vroeger deel uit van de Regulierspoort. Deze stadspoort was een van de drie hoofdpoorten van de middeleeuwse vestingwerken van Amsterdam. De poort was genoemd naar het Reguliersklooster (1394-1532). Dit klooster stond ter hoogte van de latere Keizersgracht buiten de Regulierspoort. De toren staat op het Muntplein, dat tot 1877 Schapenplein en van 1877 tot 1917 Sophiaplein heette (naar koningin Sophie). Het is tegenwoordig een druk kruispunt tussen Kalverstraat en Reguliersbreestraat, vlak bij de bloemenmarkt op het Singel. Naast de toren onder de kleine poort door gaat men richting Kalverstraat of Reguliersbreestraat.

De Reguliersbreestraat is een straat in Amsterdam tussen het Muntplein en het Rembrandtplein. De straat is genoemd naar het Reguliersklooster (1394-1532). Dit klooster stond ter hoogte van de latere Keizersgracht buiten de toenmalige stadspoort de Regulierspoort, waarvan de Regulierstoren of zoals hij nu genoemd wordt: de Munttoren nog een restant is. In de Reguliersbreestraat is het Tuschinski Theater gevestigd. Voorts bevindt zich hier de voormalige Cineac (nu restaurant en club), ontworpen door Jan Duiker. Op Reguliersbreestraat 1 staat een gebouw ontworpen door Evert Breman. Nummer 49 is het geboortehuis van de Nederlandse schrijver Nescio. De tramlijnen 4 en 14 rijden door de Reguliersbreestraat. Tot 1985 was de straat een eenrichtingsstraat toegankelijk voor auto's en trams in de richting van het Rembrandtplein. In de andere richting werd gereden via de Amstel. Daarna werd het een voetgangersstraat met tramverkeer in beide richtingen. Het autoverkeer ging voortaan in beide richtingen via de Amstel. Met het vertrek van tal van winkels waar bewoners wat aan hadden, zoals onder andere de HEMA, de Etos en de AKO, is de Reguliersbreestraat een anonieme toeristenstraat geworden.

Frederik Muller & Co. was een kunstveilinghuis te Amsterdam. Het werd door Frederik Muller in 1843 als antiquariaat gestart en ging vanaf 1919 verder als de eerste internationale kunstveiling in Nederland. In 1963 werd het bedrijf opgeheven.

Drie bomen, zes lenzen (The lens trees, Lensbomen) is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. De bomen met daarin lenzen is een creatie van Thom Puckey; het was zijn eerste opdracht van de gemeente Amsterdam. Het zeven meter hoge beeld bestaat uit bronzen takken die zes lenzen in stalen frames met een diameter van 120 cm als vrucht dragen. De kunstenaar liet zich inspireren door de onderzoeken die plaatsvinden in de vele gebouwen van de Universiteit van Amsterdam die hier in de buurt staan. Het gevaarte staat op een binnenplein van de Binnengasthuisstraat, ook al een verwijzing naar het voormalige en deels afgebroken universiteitsziekenhuis Binnengasthuis. De lenzen weerspiegelen (indien niet aangeslagen) de kijker in een omgekeerd vergrootglas, zodat hij zichzelf kan onderzoeken. Tevens kan de kijker ook de omgeving verkennen, maar dan ook ondersteboven. De kunstenaar liet zich daarbij inspireren door werken van Johannes Vermeer, waarvan hij liefhebber is. Vermeer zou daarbij op zijn beurt gebruik gemaakt hebben van de camera-obscuratechniek (vermoedelijk niet het object, maar wel de uitwerking daarvan), hetgeen Puckey terugbracht in de lenzen. Een andere inspiratiebron was Les trois danseuses van Pablo Picasso. Puckey werkte ten tijde van het ontstaan van het beeld (ca. 1989) aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam.