Sint-Damianuskerk

Niftrik is een dorp behorend tot de gemeente Wijchen (provincie Gelderland). Op 1 januari 2023 telde Niftrik 410 inwoners. Zowel de A50 van Zwolle naar Eindhoven als de spoorlijn Tilburg - Nijmegen komen langs het dorp. Het dorp heeft echter geen op- en afritten of station. Niftrik ligt aan de rivier de Maas tegenover de Brabantse plaatsen Ravenstein en Neerloon.

VV Niftrik is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Niftrik in Gelderland, opgericht in 1924. Het eerste elftal van de club speelt in de Vijfde klasse zondag (2020/21). Niftrik telt 7 seniorenteams. De club speelt op sportpark De Eik in Niftrik.

De Maasbrug bij Ravenstein is een kokerbrug over de Maas bij Ravenstein en Niftrik. Boven de brug ligt de A50 en aan weerszijden van de snelweg een fietspad. De in 1975 gebouwde brug is 435 meter lang. De breedte van de brug bedraagt 17,35 meter. De hoofdoverspanning van de brug bedraagt 139,40 meter. De doorvaartwijdte van de brug bedraagt 134 meter. De hoofdconstructie is van beton gemaakt. De brug telt in totaal vijf overspanningen. De lengte van deze overspanningen zijn van noord naar zuid respectievelijk 64,60 meter, 71,40 meter, 85 meter, 139,40 meter en 74,80 meter.

Neerloon (Brabants: Nerloewen, Lôn) is een dorp in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant.

De Sint-Victorkerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Neerloon. De kerk is gewijd aan de heilige Victor van Xanten. Het gebied rondom Neerloon was lange tijd eigendom van de Dom van Xanten, die aldaar een hoeve bezat. Neerloon diende kerkelijke belasting te betalen aan Xanten en toen dit een keer niet gebeurde in de 13e eeuw, werd het gehele dorp geëxcommuniceerd. In 1405 liet het kapittel een kerk bouwen in Neerloon en gaf het dezelfde beschermheilige als de eigen dom. Na de Tachtigjarige oorlog komt de kerk in handen van de protestanten en waren katholieken gewezen op een schuurkerk. Doordat er amper protestanten in de omgeving woonden, raakte de kerk in verval. Dit werd verergerd toen de kerk beschadigd raakte door oorlogshandelingen in 1784. In de Franse tijd kregen de katholieken de kerk weer terug. Door een overstroming in 1820 stort de kerk in, op de toren na. Tegen deze toren wordt het jaar erop een nieuwe waterstaatskerk gebouwd die in 1824 in gebruik werd genomen. Echter duurde het nog tot 1848 dat de kerk ingewijd werd door bisschop Joannes Zwijsen. De kerk is opgezet als eenbeukige kerk met zadeldak. De 14e-eeuwse toren heeft in de onderste lagen tufsteen en is rond 1820 verhoogd. Bij deze verhoging zijn de bestaande galmgaten dichtgemetseld en nieuwe galmgaten aangebracht voorzien van rondbogen. Het uurwerk is afkomstig van klokkengieterij Eijsbouts. De toren is voorzien van een tentdak. In de kerk is een orgel aanwezig, in 1845 gemaakt door Franciscus Cornelius Smits. Daarnaast is er een verlaagd altaar aanwezig van circa 1700. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Neerloon, in de provincie Noord-Brabant.

Een brug “te veel” is een oorlogsmonument aan de Maasbandijk ten noordwesten van het dorp Niftrik, gemeente Wijchen. Het is opgericht in 2003 ter herdenking aan acht Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen.

De Edithbrug is een spoorbrug over de Maas tussen Ravenstein en Niftrik in de spoorlijn tussen 's-Hertogenbosch en Nijmegen. Hij is vernoemd naar de Anne Edith Bogden, dochter van de Engelse ingenieur (Alexander Bogden) die de brug gebouwd heeft. Het ontwerp is mede van de hand van ir. Johan van Hasselt. De oorspronkelijke brug uit 1872 was een vakwerkligger. De huidige enkelsporige brug uit 1946 bestaat uit vier boogbruggen achter elkaar. De brug is gebouwd op pijlers die breed genoeg zijn om een tweede brug parallel aan de bestaande te dragen. Hoewel de rest van de spoorlijn dubbelsporig is uitgevoerd, is de brug enkelsporig gebleven.

Gezicht Ravenstein is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Ravenstein in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 5 juni 1975. Het gebied werd op 21 januari 1977 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 32,6 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het Museum voor vlakglas- en emaillekunst was een particulier museum in de Noord-Brabantse stad Ravenstein, gevestigd aan Marktstraat 22 aldaar. Het museum werd in 2005 geopend. Er waren steeds van samenstelling wisselende exposities van glaskunst (glas in lood, glasfusing en glasappliqué) en emaillekunst (panelen, objecten en sieraden) te zien. In het museum werden demonstraties en workshops verzorgd met betrekking tot beide ambachtelijke kunstvormen. Er waren speciale programma's voor basisscholen en voortgezet onderwijs. Het beschikte over een bibliotheek waarin literatuur over glaskunst en emaillekunst wordt bijeengebracht. Per november 2016 is het gebouw op de Markstraat in Ravenstein verkocht en is het museum op deze locatie gesloten.

De Garnizoenskerk, ook wel de Nederlands Hervormde kerk, is een protestantse kerk in de Nederlandse plaats Ravenstein. Land van Ravenstein was na de Tachtigjarige oorlog een katholieke enclave alwaar het geloof actief beleden mocht worden. Er was echter wel een overeenkomst met de Staten-Generaal van de Nederlanden dat zij een garnizoen in de stad mocht houden. Dit garnizoen, bestaande uit mensen met het protestantse geloof, had behoefte aan een eigen kerk, waarop de garnizoenskerk werd gebouwd. Dit was na de hervormde kerken in Willemstad (Koepelkerk) en Hooge Zwaluwe (Protestantse kerk) de derde hervormde kerk in Brabant. De eenbeukige zaalkerk met zichtbare steunberen aan de zijkanten is archaïserend-gotisch, ze werd gebouwd in een tijd dat de gotische-bouwstijl al tot het verleden behoorde. De ramen zijn voorzien van vorktracering en gedrukte rondbogen. De oorspronkelijk in de voorgevel aangebrachte ramen zijn in 1732 dichtgemetseld omdat ze geregeld werden ingegooid. De midden op het dak van de kerk staande koepel is herbouwd aan de hand van oude afbeeldingen. De kansel in de kerk stamt uit 1644 met een lessenaar uit 1652. Het stucwerk en portaal zijn opgetrokken in Lodewijk XVI-stijl. Bij een restauratie in 1971 is het in de achttiende eeuw aangebrachte stucplafond weer verwijderd. Het kabinetorgel in de kerk stamt uit 1781 en is afkomstig van A.F.G. Heineman. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument.

Lienden is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Wijchen, gelegen in de provincie Gelderland. Het ligt in het zuidwesten van de gemeente tussen de Batenburgse molen en het gemaal van Citters II. De negen huizen van de oorspronkelijke kern staan op een stroomrug van de Maas die iets hoger ligt dan het omringende land. Tot de buurtschap behoorden ook een zestal woningen en boerderijen die tegen de Maasdijk aan waren gebouwd. Deze zijn nu gedeeltelijk verdwenen. Na de kanalisatie van de Maas (1934) en de ruilverkaveling (1967) zijn ook op de lager gelegen gronden boerderijen gesticht die bij de buurtschap, die nu twintig woningen omvat, worden gerekend. Lienden is waarschijnlijk al meer dan tweeduizend jaar bewoond. Er zijn in de kern vondsten gedaan uit de ijzertijd en de Romeinse tijd. Vlakbij, op het Schebbelaarseveld bij Hernen, heeft een aanzienlijk Romeinse villa gestaan. In 2003 is daar een Romeinse begraafplaats uit de 1e en 2e eeuw (gedeeltelijk) opgegraven. De buurtschap heeft vanaf de middeleeuwen altijd deel uitgemaakt van de heerlijkheid Batenburg. Zij had een eigen kapel, met eigen inkomsten. Deze worden vermeld in een akte van 1443 die werd opgemaakt bij de stichting van het Batenburgse kapittel. Het bedehuis is eind 16e eeuw verloren gegaan in de troebelen van de 80-jarige oorlog en de reformatie.