Drogerijbrug

De Rietveldse Toren (abusievelijk ook Sint-Joristoren genoemd) is de enig overgebleven waltoren in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De toren is gelegen aan het eind van de Oosterstraat, tegenover het Rietveld. Op de gevelsteen staat als bouwjaar 1448 (juister volgens onze tijdrekening 1449), maar dat is alleen het jaar waarin toestemming werd gegeven tot het bouwen van de waltorens. De juiste bouwdatum is niet bekend. Het zal in het begin van de 16de eeuw geweest zijn.

De Koepoortbrug is een brug in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug, over het Rijn-Schiekanaal, is een ophaalbrug voor al het gemotoriseerde verkeer. De doorvaartwijdte van het beweegbaar gedeelte bedraagt 10,35 m. De doorvaarthoogte in gesloten toestand is 2,50 m. De brug kan voor bediening via de marifoon worden aangeroepen via de bedieningscentrale Leidschendam op VHF-kanaal 18. De naam is afgeleid uit het feit dat er vroeger vee en vooral koeien over de brug (en door de toenmalige Koepoort) werden gebracht om in de weilanden te overnachten. Vroeger waren er in het oostelijke deel van de binnenstad verscheidene boerderijen in bedrijf. Er hangt een koeienkop met horens op de kop op de Koepoortbrug. De huidige plaats van de brug is niet de originele plaats van de Koepoort. De originele (eeuwen oude) brug aan het verlengde van de Vlamingstraat werd vervangen door een dubbele ophaalbrug in 1893. In 1899 werd de Nieuwe Langendijk gedempt en pas in 1936 werd de nieuwe Koepoortbrug aan het verlengde daarvan gelegd. Deze elektrisch beweegbare brug had als decoratie bovenop de vier stijlen waarin de slagbomen geborgen waren, vier koeienschedels. Ten oosten van de brug werd anno 2006 gewerkt aan een ondergrondse parkeergarage. De bouw van de Koepoortgarage zou in 2007 zijn afgerond maar door bouwtechnische problemen is dat 2010 geworden.

De Bloedbrug is een brug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument en stamt uit 1940 (vernieuwd). Hij overbrugt de gracht bij de Vlamingstraat.

Gezicht op huizen in Delft, beter bekend als Het straatje is een schilderij van de Hollandse meester Johannes Vermeer (1632-1675). Het is een van de twee stadsgezichten die van Vermeer bekend zijn en is sinds 1921 in het bezit van het Rijksmuseum Amsterdam. Het schilderij beeldt een gezicht op een steegje met delen van huizen in Delft uit. Het gewone leven dat op dit schilderij wordt afgebeeld, behoort tot een heel ander thema dan de voorgaande Bijbelse en mythologische stukken van Vermeer. Johannes Vermeer schilderde het mogelijk omstreeks 1658. Het is een olieverf op doek en de afmetingen van het doek zijn 54,3 x 44 centimeter. De dikte is negen centimeter. Het straatje hangt sinds de jaren twintig van de twintigste eeuw in het Rijksmuseum Amsterdam. In het midden van het schilderij is een schrobgoot zichtbaar, dat aangeeft dat de panden vlak bij een gracht lagen. Het steegje met de schrobbende vrouw en de daken verderop geven diepgang aan het schilderij.

De Marktgarage (voorheen: Koepoortgarage) is een ondergrondse parkeergarage nabij de Koepoortbrug in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De garage heeft twee parkeerlagen met ongeveer 350 parkeerplaatsen. De parkeervoorziening werd in april 2010 in gebruik genomen. Naast de Phoenixgarage en de Zuidpoortgarage is de Marktgarage de derde grote openbare parkeergarage aan de rand van het centrum van Delft.

De Oosterkerk was een gereformeerde kerk gelegen aan de Vlamingstraat in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De zaalkerk met T-vormige plattegrond was ontworpen door W.C. Coepijn en gebouwd in 1882. De eigenlijke kerk was omsloten door andere gebouwen. Een voormalig woonhuis aan de Vlamingstraat werd verbouwd tot entree en kosterswoning en als voorbouw bij het kerkgebouw getrokken. De voorgevel van het verbouwde huis werd vervangen door de huidige gevel in eclectische stijl. Met uitzondering van de voorbouw werd de kerkzaal van 1882 in 1972 gesloopt en vervangen door nieuwbouw, naar ontwerp van ir. Gerke Kok, destijds werkzaam bij L.P. van der Gaag. In 1988 werd het gebouw overgenomen door het Leger des Heils. Na het vertrek van het Leger des Heils worden er plannen ontwikkeld om de kerk om te bouwen tot appartementen.

Het pand Oosteinde 175 is een eenvoudige kerk in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Oorspronkelijk was het pand in de tweede helft van de 17e eeuw gebouwd als woonhuis. Het huis maakte voorheen deel uit van de aardewerkfabriek De Porceleyne Fles. Het kerkgebouw is een rijksmonument, waarin momenteel een gemeente samenkomt uit het kerkverband der Gereformeerde Gemeenten.

De Schout van der Meerbrug is een betonnen boogbrug in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug verbindt het water van het Vrouwenregt en het Oosteinde en de straten Oude Langendijk en Nieuwe Langendijk. De brug is een rijksmonument

De Schreibrug is een brug in het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument.

De Teemsbrug is een gemetselde boogbrug in het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug bevindt zich aan het begin van de Oude Langendijk bij de Markt, en is een rijksmonument. De brug stamt uit het jaar 1760 en overbrugt de Oude Langendijk

De St. Stevensbrug is een brug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug ligt aan het einde van de Voorstraat bij de Kolk, en is een rijksmonument. Hij overbrugt het water van de Voorstraat.

De dreye Claveren is een woonhuis in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is een rijksmonument. Het pand heeft een brede trapgevel uit het eerste kwart van de 17e eeuw met natuurstenen hoekblokken en boven de zoldervensters geblokte ontlastingsbogen. Wat het gebouw herkenbaar maakt zijn de vele muurankers.