Koningsbergenbrug

De Rochdale One was een schip afgemeerd in de Houthaven in het stadsdeel West in Amsterdam. Het is een cruiseschip dat in 2004 werd omgebouwd tot studentenhuisvesting. Het had 190 gemeubileerde hutten. Het schip was in beheer bij Woningstichting Rochdale en studentenhuisvestigingsorganisatie DUWO.

De Kolbergbrug (brug 2426) is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Oostzeehaven Kolberg, het huidige Poolse Kołobrzeg, dat belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. Deze voetbrug verbindt via een overspanning over de Kolberggracht het Revaleiland met het Narvaeiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug werd gebouwd toen in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen was, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten waren wel al zichtbaar. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug, gedragen door twee pijlers, heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een smal lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. Opvallend aan deze en andere voetbruggen hier is dat zij schuin over de gracht liggen, waarbij ook het doorlopende voetpad de woonblokken schuin doorsnijdt. Verkeersbruggen en –wegen staan loodrecht op de grachten en woonblokken. Alhoewel er rondom nog flink gebouwd wordt ligt de brug in maart 2023 al op de afgegraven gracht.

De Stralsundbrug (brug 2428) is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Duitse Oostzeehaven Stralsund, dat belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De verkeersbrug vormt over de Stralsundgracht de verbinding tussen het Memeleiland ent het Libau-eiland verbinden in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug wordt gebouwd als er in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen is, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten zijn wel al zichtbaar. Deze brug en de andere bruggen in deze wijk worden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moet, alleen de pijlers en overspanning worden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Ze zorgt samen met vijf andere bruggen de noordelijke doorgangsweg in de wijk. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. In maart 2023 was de brug al gereed, terwijl rondom nog gebouwd werd. De gracht waarover zij ligt was nog nauwelijks als gracht herkenbaar.

Hotel Boat & Co, ook wel Revaleiland 500 genoemd, is een hotel op het Revaleiland in de wijk Houthaven in Amsterdam-West.

Memeleiland is een rechthoekig kunstmatig eiland en een straat in Amsterdam-West. De naam verwijst de stad Klaipėda, vroeger Memel genoemd. Dat gebied was voor Amsterdam ooit belangrijk in de houthandel. Het eiland ligt op de plaats waar tot en met begin 21e eeuw een deel van de Houthavens waren gesitueerd. Dat terrein lag er steeds meer verlatener bij en Amsterdam had behoefte aan ruimte voor woningbouw. Het terrein ligt in het gebied dat begrensd wordt door de Pontsteiger (in het oosten), de Tasmanstraat/Spaarndammerdijk met ondergronds de Spaarndammertunnel (in het zuiden) en de Haparandaweg (noordwesten). Het werd gesaneerd en opnieuw opgespoten met zand om het terrein bouwrijp te maken. Omdat het wateroppervlak ter plaatse ongeveer gelijk moest blijven werd gekozen voor een eilandconstructie, maar tijdens de bouw waren de grachten tussen de bouwblokken nog grotendeels verzand. Sinds 2014 werd er aan de uitbreiding alhier gewerkt. Op Memeleiland worden koopwoningen gebouwd aan weerszijden van de straat, als zijnde woonblokken. Deze blokken zijn deel gebouwd in een stijl die doet denken aan de die van de Amsterdamse School. Door de bovenste bouwlaag te voorzien van een witte pleisterlaag, treedt gelijkenis op met woningen aan bijvoorbeeld de Tasmanstraat. Portieken zijn hier en daar opgefleurd met tegelwerk en snijramen. Het eiland wordt in vier fasen opgeleverd. In zomer 2018 wordt het zuidwestelijk deel (kavel 5AB, Memel is het vijfde eiland) van de straat opgeleverd, later volgt de westelijke kant met ook sociale woningbouw en watervilla's. Het uit twee delen bestaande appartementencomplex uit 2018 (er hangen loopbruggen tussen) bevat ongeveer 80 wooneenheden naar een ontwerp van Van Aken Architecten. Opvallend is dat dat kantoor in juni 2016 nog failliet ging, maar een doorstart maakte. De bouw werd in gang gezet door wethouder Eric van der Burg (later enige tijd locoburgemeester). Omdat de auto’s zoveel mogelijk uit de straten moeten worden geweerd werd onder het complex een ondergrondse parkeergarage gebouwd. Het Memeleiland wordt door middel van bruggen met de twee aangrenzende eilanden verbonden (er is geen verbinding met het vasteland). De bruggen en wegen voor het snelverkeer staan loodrecht op de eilanden/straten, de voet- en fietsbruggen/-paden doorsnijden het gebied in een hoek. Naar en van het Narva-eiland liggen van noord naar zuid de Pernaubrug (snelverkeer) en de Windaubrug (langzaam verkeer). Naar het Libau-eiland komt slechts een brug, de Lübeckbrug. Van de bruggen werd tijdens de bouw alleen de kale pijlers en kale overspanning neergelegd, zodat bouwverkeer er al gebruik van kon maken.

Narva-eiland is een rechthoekig kunstmatig eiland en een straat in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Etse Oostzeehaven Narval, die belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. Het eiland ligt op de plaats waar tot en met begin 21e eeuw een deel van de Houthavens waren gesitueerd. Dat terrein lag er steeds meer verlatener bij en Amsterdam had behoefte aan ruimte voor woningbouw. Het terrein ligt in het gebied dat begrensd wordt door de Pontsteiger (in het oosten), de Tasmanstraat/Spaarndammerdijk met ondergronds de Spaarndammertunnel (in het zuiden) en de Haparandaweg (noordwesten). Het werd gesaneerd en opnieuw opgespoten met zand om het terrein bouwrijp te maken. Omdat het wateroppervlak ter plaatse ongeveer gelijk moest blijven werd gekozen voor een eilandconstructie, maar tijdens de bouw waren de grachten tussen de bouwblokken nog grotendeels verzand. Sinds 2014 werd er aan de uitbreiding alhier gewerkt. Op Narva-eiland worden koopwoningen gebouwd aan weerszijden van de straat, de meeste woningen worden als zijnde losse bouw gerealiseerd (geen rijtjeswoningen). De straat wordt vrijgehouden van verkeer, doordat onder de woningen parkeergarages zijn gebouwd. De gevels van de woningen verschillen constant. In 2018 werden de eerste woonhuizen opgeleverd, het waren klimaatneutraal gebouwde woningen variërend van appartementen, maisonettes, penthouses en herenhuizen. Het Narva-eiland wordt door middel van bruggen met de twee aangrenzende eilanden verbonden (er is geen verbinding met het vasteland). De bruggen en wegen voor het snelverkeer staan loodrecht op de eilanden/straten, de voet- en fietsbruggen/-paden doorsnijden het gebied in een hoek. Naar en van het Revaleiland liggen van noord naar zuid de Kolbergbrug (snelverkeer) en de Kalmarbrug (langzaam verkeer). Naar het Memeleiland komt de Koningsbergenbrug (snelverkeer) en Windaubrug. Die laatste brug leidt voor voetgangers en fietsers direct de wijk uit naar het Houthavenpark aan te leggen/aangelegd op de Spaarndammertunnel. Van de bruggen werd tijdens de bouw alleen de kale pijlers en kale overspanning neergelegd, zodat bouwverkeer er al gebruik van kon maken. Kunst is hier en daar te vinden in de vorm van baksteenmozaïeken.

De Lübeckbrug (brugnummer 2429) is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Duitse havenstad Lübeck, die belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De brug verbindt over de Lübeckgracht het Libau-eiland met het Karlskrona-eiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug werd gebouwd toen er alleen nog een zandvlakte lag waarop in de toekomst woonwijken gebouwd moesten worden. Rondom de brug zijn de contouren van de nog te graven gracht een beetje zichtbaar, de brug wordt in oktober 2019 zelfs al beschermd door remmingswerk, terwijl de gracht dan alleen nog bestaat uit een kuil, waarin de brug ligt. De Lübeckbrug en de andere bruggen in deze wijk werden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moest, alleen de pijlers en overspanning werden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Memeleiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. De naamborden en het brugnummer zijn geïntegreerd in de leuningen/borstweringen; ze zijn een grafisch ontwerp van Janno Hahn. In maart 2023 ligt de brug in een gebied waar gebouwd wordt aan de wijk. Ze is wel toegankelijk maar wordt aan alle zijden bescherm tegen aanrijding. Ze ligt dan nog boven zand.

De Windaubrug (brug 2435) is een vaste voet- en fietsbrug in Amsterdam-West. De brug is vernoemd naar de Oostzeehaven Windau gelegen in Letland. De Windaubrug is een voet- en fietsbrug die over de Koningsbergengracht de woonwijk de Houthavens doorsnijdt. Ze verbindt het Narva-eiland met en Memeleiland en voert voor voetgangers en fietsers uiteindelijk naar de in- en uitgang van de wijk uit/naar de Spaarndammerbuurt. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. Een andere bron voor inspiratie waren de spaarzame hefbruggen eveneens ontworpen door Piet Kramer. Net zoals de Helsingforsbrug moet deze brug lijken op de speciaal voor de wijk gerestaureerde Gevlebrug. De brug, gedragen door een brugpijler, heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een smal lichaam. In het verlengde van de brugpijler is nog een imitatiehefpijler geplaatst; zij zal dienen tot verlichting van de brug. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. Aan zijkant van het brugdek is het bruggennummer 2535 te lezen in een ontwerp van typograaf Janno Hahn.

De Kalmarbrug is een vaste voetbrug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Zweedse Oostzeehaven Kalmar, die belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De verkeersbrug vormt over de Kolberggracht de verbinding tussen het Revaleiland en het Narvaeiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug wordt gebouwd als er in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen is, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten zijn wel al zichtbaar. Deze brug en de andere bruggen in deze wijk worden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moet, alleen de pijlers en overspanning worden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Ze zorgt samen met de Wisbybrug, Elseneurbrug, Pilaubrug en Windaubrug de voetverbinding tussen de eilanden in de wijk. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt.

De Tasmanstraat is een woonstraat in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt.

De Pernaubrug (brug 2425) is een vaste verkeersbrug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Estse Oostzeehaven Pärnu (Duitse spelling Pernau), die belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De brug overspant de Pernaugracht, vernoemd naar dezelfde havenstad. De brug sluit verkeerstechnisch aan op de Wismarbrug. De brug verbindt het Stettineiland met het Revaleiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug werd gebouwd toen in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen was, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten waren wel al zichtbaar. Deze brug en de andere bruggen in deze wijk werden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moest, alleen de pijlers en overspanning werden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Memeleiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. Ook in maart 2023 lag de brug nog over zand.

Zen Mast (tatramajjhattata) is een kunstwerk uit 2023 van de kunstenaar Jeroen Doorenweerd. dat in de kom van de Amsterdamse Houthaven ligt. Het werk bestaat uit een 30 meter hoge mast van bewerkt naaldhout, die onder water rust op drie 9 meter lange buispalen, maar die verder vrij lijkt te dobberen. Het werk beoogt een scheepsmast weer te geven, zoals deze vroeger in de haven te zien waren voordat deze plaats over werd gegeven aan de woningbouw. De ondertitel van het werk, tatramajjhattata, verwijst naar het boeddhistische concept "gelijkmoedigheid", hetgeen zou staan voor een innerlijke rust en balans die iemand stabiel zou maken. De mast gesymboliseert deze balans, de mast kan door de wind sterk heen en weer gewiegd worden, maar zal niet omslaan. Boven op de mast zit een rondschijnende lamp, en de mast wordt vanuit de drijver door drie schijnwerpers uitgelicht.