Roncq

De Begraafplaats van Roncq is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse gemeente Roncq in het Noorderdepartement. De begraafplaats ligt in het dorpscentrum aan de Rue des Frères Bonduel op ruim 300 m ten noordwesten van de oude dorpskern (Sint-Piatuskerk). Ze heeft drie toegangen en wordt omsloten door een muur of een haag. Op de begraafplaats staat een herdenkingsmonument voor de slachtoffers van de beide wereldoorlogen en andere militaire conflicten waarbij Frankrijk betrokken was. In het zuiden van de gemeente ligt nog de Begraafplaats van Blanc Four.

De Sint-Piatuskerk (Frans: Église Saint-Piat) is de parochiekerk van de tot het Franse Noorderdepartement behorende stad Roncq, gelegen aan Rue des Arts. Oorspronkelijk was er een kerk van 1787. Deze werd gesloopt om vervangen te worden door een nieuw en groter kerkgebouw, waarvan de bouw duurde van 1868-1874. Het gebouw is uitgevoerd in neoromaanse stijl naar ontwerp van Charles Maillard. Het betreft een basilicale kruiskerk met ingebouwde toren.

Blanc Four is een gehucht in de Franse gemeente Roncq, in het departement Nord. Het ligt een anderhalve kilometer ten zuiden van het dorpscentrum van Roncq, langs de weg van Menen, Halluin en het centrum van Roncq naar Rijsel. Het gehucht is naast het centrum van Roncq een tweede belangrijke kern van de gemeente. De plaatsnaam Blanc Four is onder meer al terug te vinden op de 18de-eeuwse Cassinikaart. Blanc Four heeft zijn eigen kerk, de Église Saint-Roch.

De Sint-Rochuskerk (Frans: Église Saint-Roch) is de parochiekerk van de tot de in het Franse Noorderdepartement gelegen stad Roncq behorende wijk Blanc Four, gelegen aan de Rue de Lille. In de loop van de 19e eeuw groeide de wijk Blanc Four uit tot een tweede centrum van Roncq, mede door de industrialisatie. Er kwamen winkels en scholen en ook een kerk werd gebouwd. en wel tussen 1865 en 1895. Het is een driebeukige bakstenen neogotische kruiskerk met voorgebouwde toren die geen spits heeft maar geflankeerd wordt door twee achthoekige traptorentjes met hoge spits.

De Begraafplaats van Blanc Four is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse plaats Blanc Four, een gehucht in de gemeente Roncq in het Noorderdepartement. De begraafplaats ligt aan de Rue de Lille op 370 m ten zuidwesten van het centrum van Blanc Four (Sint-Rochuskerk). Ze heeft een onregelmatig grondplan en wordt grotendeels omgeven door een haag en heesters. Er zijn twee toegangen. De begraafplaats wordt door paden in regelmatige vakken verdeeld. Vlak bij de hoofdingang staat een gedenkteken voor de gesneuvelde gemeentenaren uit beide wereldoorlogen.

Brun Pain is een wijk in de Franse stad Tourcoing in het Noorderdepartement. De wijk ligt in het westen van de stad en is met zijn hoogte van 50 meter het hoogste punt van de stad.

De Molen Hollebeke (Frans: Moulin Hollebecque of Moulin d'Halluin) is een ronde stenen molen van het type stellingmolen die zich bevindt in de gemeente Halluin in het Franse Noorderdepartement.

De Begraafplaats van Halluin (Cimetière d'Halluin) is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse stad Halluin in het Noorderdepartement. De grote begraafplaats ligt tussen de stadskern en de wijk Mont d'Halluin.

Neuville-en-Ferrain is een gemeente in het Franse Noorderdepartement (Frans: département du Nord) (regio Hauts-de-France). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Rijsel. Het laatste deel van de gemeentenaam verwijst naar de regio Ferrain. De gemeente telde 10.160 inwoners op 1 januari 2021.

De Onze-Lieve-Vrouw ter Koortskerk (Frans: Église Notre-Dame des Fièvres) is de parochiekerk van de wijk Le Colbras in de gemeente en stad Halluin in het Franse Noorderdepartement.

De Sint-Hilariuskerk (Frans: Église Saint-Hilaire) is de centrale parochiekerk van de gemeente en stad Halluin (Halewijn), gelegen aan het Place de l'Abbé-Bonpain, in het Franse Noorderdepartement.

Het Deutscher Soldatenfriedhof Halluin is een Duitse militaire begraafplaats in de Franse gemeente Halluin. Er rusten 1.397 Duitse soldaten die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog, waarvan 9 niet meer geïdentificeerd konden worden. De begraafplaats ligt in het stadscentrum, naast de gemeentelijke begraafplaats en heeft een rechthoekig grondplan. Alle doden liggen in individuele graven, aangeduid met metalen kruisjes, met uitzondering van enkele joodse graven die een natuurstenen zerk hebben waarop een davidster is afgebeeld. Centraal staat een herdenkingsgebouwtje. De begraafplaats wordt beheerd door de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge. Halewijn lag tijdens de oorlog nabij het Westfront. De aanleg van de begraafplaats begon al in de herfst van 1914. Op het eind van de oorlog telde de begraafplaats zo'n 2.000 graven. Na de oorlog brachten de Fransen zo'n 700 graven over naar de nabijgelegen Duitse begraafplaatsen van Bousbecque en Wambrechies. De meeste graven zijn nu van soldaten die vielen vanaf juni 1917, bij de Mijnenslag nabij Mesen, ruim 15 kilometer verder westwaarts, in België. Velen sneuvelden ook tijdens het Duitse lenteoffensief van 1918. Een eerste herinrichting van de begraafplaats gebeurde in 1927, toen ook een gedenkingsruimte werd opgericht.