Chet Bakerstraat

Park Haagseweg is een kleine woonwijk in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West. De wijk ligt tussen de Sloterweg, de Johan Huizingalaan, het voormalige ACTA-gebouw en de voormalige Politieacademie. Voor 1990 lag hier een sportpark. In 1990 en 1991 werden in dit gebied 380 woningen gebouwd. De wijk is ontworpen door het architectenbureau Mecanoo. De straten zijn genoemd naar jazz-muzikanten uit de 20e eeuw. De hoofdstraat en toegangsweg is de Louis Armstrongstraat. De naast de wijk gelegen politieschool uit 1969 (Sloterweg 700) is in 2014 gesloopt. Dit terrein, Route 1066 genoemd, is omgevormd tot twee eilandjes met in totaal 39 zelfbouwkavels. Ook hier zijn de straten naar jazzmusici vernoemd, Ella Fitzgeraldstraat en Sarah Vaughanstraat, deze namen sluiten ook aan bij het besluit van de bestuurscommissie om meer naar vrouwen te vernoemen. Er is ook een brug voor fietsers naar Park Haagseweg.

Aan de Ben Websterstraat in Slotervaart, Amsterdam staat een titelloos abstract kunstwerk. In de volksmond heet het ook wel Plateau met lijst. Het door kunstenares Irini Schrijer ontworpen kunstwerk bestaat uit een stenen plateau met daaraan gekoppeld een roestvaststalen lijst. Het stenen plateau ligt niet geheel horizontaal in de straatbetegeling. Het heeft een vierkante vorm en kent een patroon dat sterk doet denken het huidpatroon van de giraf. De grootte van de vlekken neemt diagonaal af. Daarop staat verticaal een stalen lijst die geen enkele materie vasthoudt anders dan lucht. De lijst lijkt daarbij zodanig gekanteld te zijn, dat als ze rond het scharnierpunt platgelegd zou worden, de stenen plaat omlijst. Het geeft een denkbeeldige poort weer tussen plein en plantsoen, aldus Rijksakademie op de kaart. Het beeld staat in een wijk waar alles naar jazz is vernoemd. Ook de nabijgelegen Bessie Smithbrug is naar een jazzmusicus genoemd. In tegenstelling tot het kunstwerk heeft de brug ronde vormen.

De Rita Reysbrug (brugnummer 1866) is een vaste brug in Slotervaart, Amsterdam Nieuw-West De brug werd aangelegd ter ontsluiting van een wijk, waarvan de namen vernoemd zijn naar jazzmusici als Chet Baker, Duke Ellington en Count Basie. De brug werd eind jaren begin jaren negentig aangelegd en dient tot verbinding van de Chet Bakerstraat en Duke Ellingtonstraat naar de Johan Huizingalaan en overspant een naamloze ringvaart om de wijk. De brug met een flauwe welving is alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ging tot januari 2017 naamloos door het leven. In een actie van de gemeente Amsterdam om naamloze bruggen alsnog van een naam te voorzien kon de bevolking voorstellen indienen, waarbij als voorwaarde werd gesteld dat de naamstelling iets met de brug of buurt te maken had. De nieuwe naam van dit bouwwerk, vernoemd naar jazz-zangeres Rita Reys werd in januari 2017 bekendgemaakt. De gemeente maakte daarbij een uitzondering op de regel geen straten etc. te vernoemen naar personen die nog geen vijf jaar dood zij, Rita Reys overleed in 2013. Haar eerste man Wessel Ilcken is in deze buurt ook naamdrager van een straat. Per gelijke datum kreeg de wijk een Bessie Smithbrug (1867) en Pia Beckbrug (1868).

De Bessie Smithbrug (brugnummer 1867) is een vaste brug in Amsterdam-Slotervaart. De brug werd aangelegd ter ontsluiting van een wijk, waarvan de namen vernoemd zijn naar jazzmusici als Ben Webster, Duke Ellington en Count Basie. De brug werd eind jaren begin jaren negentig aangelegd. Zij ligt in het fietspad noord-zuid door de wijk vanaf het Henk Sneevlietpad en overspant een naamloze ringvaart om de wijk. In de 21e eeuw is de brug met een flauwe welving alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ging tot januari 2017 naamloos door het leven. In een actie van de gemeente Amsterdam om naamloze bruggen alsnog van een naam te voorzien kon de bevolking voorstellen indienen, waarbij als voorwaarden werd gesteld dat de naamstelling iets met de brug of buurt te maken had. De nieuwe naam van dit bouwwerk, vernoemd naar jazz-zangeres Bessie Smith werd in januari 2017 bekendgemaakt. Op dezelfde datum kreeg de wijk de Rita Reysbrug (1866) en Pia Beckbrug (1868).

De Pia Beckbrug (brugnummer 1868) is een vaste brug in Amsterdam-Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West. De brug werd aangelegd ter ontsluiting van een wijk, waarvan de namen vernoemd zijn naar jazzmusici als Louis Armstrong, Duke Ellington en Count Basie. De brug werd eind jaren tachtig/begin jaren negentig aangelegd. Zij ligt in de Louis Armstrongstraat, overspant een naamloze ringvaart om de wijk en leidt naar de Sloterweg. In de 21e eeuw is het de enige brug met volledige verkeersfunctie naar de wijk. Onder de brug is geen doorvaart mogelijk. De brug ging tot januari 2017 naamloos door het leven. In een actie van de gemeente Amsterdam om naamloze bruggen alsnog van een naam te voorzien kon de bevolking voorstellen indienen, waarbij als voorwaarden werd gesteld dat de naamstelling iets met de brug of buurt te maken had. De nieuwe naam van dit bouwwerk, vernoemd naar jazzpianiste Pia Beck, werd in januari 2017 bekendgemaakt. Op dezelfde datum kreeg de wijk ook de Rita Reysbrug (1866) en Bessie Smithbrug (1867).

De Louwesweg in Amsterdam Nieuw-West ligt in het verlengde van de Aletta Jacobslaan, vanaf de Johan Huizingalaan tot aan de Antwerpenbaan. De weg werd in 1957 vernoemd naar topambtenaar en ontwikkelaar van het voedseldistributiesysteem in de Tweede Wereldoorlog ir. Stefan Louwes (1889-1953).

De Corry Tendeloobrug (brug 713) is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. De brug is gelegen in de Johan Huizingalaan en overspant een gracht die aan de noordzijde parallel loopt aan de Aletta Jacobslaan en Louwesweg. De Aletta Jacobslaan gaat op de kruising met de Johan Huizingalaan over in de Louwesweg. De brug werd aangelegd in een periode dat de terreinen ten zuiden van de Slotervaart in ontwikkeling werden gebracht. Daarbij is de brug als het ware “op het droge” aangelegd; het was toen in 1959 nog een grote zandvlakte met provisorische wegen. Pas veel later, in het midden van de jaren zeventig, werd het Slotervaartziekenhuis gebouwd; later het MC Slotervaart. De bruggen werden in die tijd ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, waar Dick Slebos en Dirk Sterenberg werkzaam waren als esthetisch architect. Deze werd ontworpen door Slebos. Slebos keek hier naar andere bruggen in de stad en paste daar een moderne betonnen variant op toe. De Corry Tendeloobrug heeft voor wat betreft haar uiterlijk iets weg van de Waalseilandbrug van Jo van der Mey. Een robuuste balustrade overspant driehoekige doorgangen (hier maar een). De Corry Tendeloobrug houdt daarbij in tegenstelling tot de Waalseilandbrug het midden tussen een brug en duikerbrug. In de balustrades is aan de waterkant reliëf aangebracht. Die balustrades gaan aan de zuidkant over in de walkant van de te kruizen gracht; aan de noordkant houden zij abrupt op. De brug ging vanaf haar oplevering naamloos door het leven als brug 713. De gemeente vroeg in 2016 aan de Amsterdamse bevolking om mogelijke namen voor dergelijke bruggen. Echter voor deze brug werd al daaraan voorafgaand een verzoek tot vernoeming ingediend. Het voorstel uit 2015 deze brug te vernoemen naar politica en strijdster voor vrouwenrechten Corry Tendeloo werd in juli 2016 goedgekeurd en de naam werd opgenomen in de Basisregistraties Adressen en Gebouwen.

Vlucht van kennis is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het werk van kunstenaar Jentsje Popma hangt aan de noordgevel van een gebouw aan de kruising van de Aletta Jacobslaan en Johan Huizingalaan. Dit gebouw werd in 1957/1958 gebouwd voor IBM (Internationale Bedrijfsmachine Maatschappij NV), dan nog voornamelijk fabrikant van elektronische reken- en typemachines, maar ook al bezig met de eerste computers. Het gebouw, ontworpen door Bert Johan Ouëndag en Henri Timo Zwiers, werd gebouwd in het open veld in Slotervaart. Popma kwam met een roestvast stalen plastiek. Vlucht van kennis staat daarbij voor de vlucht die kennis en techniek in die jaren nam. Het laat volgens sommigen de aarde zien en volgens anderen een ringkern. Daaruit ontspruiten een staande man en een vliegende man met vogel. Het beeld wordt afgesloten door een reeks wiskundige symbolen (een +, een –, een x en een deelteken, verder nog wortelsymbool, een delta-symbool, een integraalteken en een schisma). De keus voor Popma hier was opmerkelijk omdat het merendeel van zijn werk te zien is in Friesland. Het personeelsblad van IBM uit oktober 1959: "IBM-ers zorgden voor een indrukwekkend huldeblijk op onze nieuwe fabriek. Het ontwerp stelt de zich steeds vernieuwende mens voor: gesymboliseerd door de vermoeide en uitgedoofde figuur, die na in het vuur te zijn opgegaan hieruit weer geestelijk en lichamelijk verjongd opstijgt. De kunstenaar heeft zich laten inspireren door het aloude verhaal van de vuurvogel Phoenix. De geestelijke vernieuwing wordt gesymboliseerd door de vogel en zodoende is het geheel een prachtige visualisering geworden van de voortdurende vooruitgang die een van de grondslagen vormt van het voortbestaan van onze Maatschappij." De gemeente Amsterdam omschreef het na een onderzoek naar wandkunst in de stad als "waardevol" (om te behouden) in verband met de cultuurhistorische waarde. Voorts constateerde de gemeente een beeldbepalende positie op de gevelwand, alsmede dat het al vanaf relatief grote afstand te zien is. Popma wendde zich later geheel tot de schilderkunst. IBM vertrok naar andere plaatsen in de stad. In 2018 is de Vreemdelingenpolitie Amsterdam gevestigd in het gebouw.

Het Slotervaartziekenhuis (van juni 2015 tot het faillissement in 2018 MC Slotervaart) was een algemeen ziekenhuis te Amsterdam Nieuw-West. Het gebouw staat in de wijk Slotervaart bij de Louwesweg en Johan Huizingalaan, naast het Nederlands Kanker Instituut-Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis en het Verpleeghuis Slotervaart. Het werd eind 1975 in gebruik genomen. Op 25 oktober 2018 werd het failliet verklaard.

Het John M. Keynesplein is een plein in Amsterdam Nieuw-West.

De Johan Huizingalaan in Amsterdam Nieuw-West ligt in het verlengde van de Oostoever, vanaf de Robert Fruinlaan tot aan de Nieuwe Haagseweg. In het verlengde ligt de Oude Haagseweg.

Het Annette Versluyspad is een voetpad in de wijk Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West (Staalmanbuurt). Eind jaren vijftig van de 20e eeuw bouwde Gemeente Amsterdam aan een woonwijkje ten zuiden van de Henri Dunantstraat, Slotervaart Zuid. Straten werden op 17 april 1957 vernoemd naar personen die enige betekenis hadden gehad binnen de verzorgende wereld. Er kwamen straten vernoemd naar Johannes van der Steur, Elisabeth Boddaert, William Booth en Annette Versluys-Poelman. Ook Deventer en Spijkenisse vernoemden straten naar Versluys-Poelman. De straten in Amsterdam kregen L-vormige rijen portiekwoningen, hier ontworpen door Piet Zanstra voor (onder meer) Woningbouwvereniging Amsterdam-Zuid. In de hoek van de "L" werden speelplaatsen aangelegd met toestellen ontworpen door Aldo van Eyck met zeshoekige zandbak, klimboog en duikelrekken..Vanuit de woningen hadden de ouders constant zicht op de buiten spelende kinderen, een idee van Cor van Eesteren en Jacoba Mulder. In de jaren tien van de 21e eeuw voldeden de woningen niet meer aan de eisen van de moderne tijd. Het gehele complex ging tegen de vlakte en werd vervangen door een wijk die iets breder is opgezet. Een groot deel van de woningen werd vervangen door woningen ontworpen door Inbo voor woningbouwvereniging de Alliantie. Daarbij was bij de herinrichting geen plaats meer voor een Annette Versluysstraat. Aan de zuidkant van de wijk werd wel een voetpad geprojecteerd; de naam eindigende op straat ging over in Annette Versluyspad. Huisnummers lopen op van 4 tot en met 50, alleen even nummers. De woningen kijken uit over het water op de Aletta Jacobslaan. Aldo van Eyck kwam ook deels terug in de wijk. Nabij de kruising van het pad en de Johan Huizingalaan kwam een speelveld met toestellen geïnspireerd op het werk van Van Eyck.