De dooi in Gent

Het Rommelaere Instituut is een neogotisch gebouw van de Universiteit Gent en huisvestte het instituut voor Hygiëne, voor Bacteriologie en voor de Gerechtelijke Geneeskunde van de Faculteit Geneeskunde. Ook het Medical Biotechnology Center van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie VIB had op de site z'n intrek genomen, tot het verhuisde naar Zwijnaarde. Het U-vormig gebouw werd in 1899 gerealiseerd door architect Louis Cloquet in een mengeling van Brabantse en Vlaamse neogotiek met onder andere roze baksteen, blauwe hardsteen, gele zandsteen, groen glas, natuurleien met geometrische motieven, groen en geel geglazuurde keramische vorstkammen, lantaarntjes en andere topbekroningen. Het gebouw werd in 1905 in gebruik genomen. Het complex eert de Gentenaar Guillaume "Willem" Rommelaere, arts (zelfs lijfarts van koningin Marie Henriëtte) en voormalig rector van de Université libre de Bruxelles. Een West-Vlaams zakenman, Arthur Renier, financierde een gedeelte van de bouwkost uit erkentelijkheid voor dokter Rommelaere wiens patiënt hij was. Rommelaere kreeg aldus een instituut in een concurrerende instelling. Hij zou enkel bij de inhuldiging eenmalig het gebouw betreden. Voor de realisatie van het nieuwe complex was op de site al een laboratorium van de universiteit gevestigd, het was trouwens in dat labo dat Prof. Émile Pierre Marie Van Ermengem, microbioloog, in 1895 botulinetoxine ontdekte en de bacterie Clostridium botulinum identificeerde zodat de oorzaak van het eerder geïdentificeerde botulisme verklaard kon worden. De westvleugel van het Rommelaere Instituut grenst aan de Hospitaalstraat, de noordvleugel aan de Apotheekstraat en de zuidvleugel aan de Prof. Jozef Kluyskensstraat. Op de binnenplaats is een paviljoen en toegang tot een meteorologische toren. De Dienst voor veiligheid en gezondheid en de bedrijfsgeneeskundige dienst van de universiteit waren er gevestigd, naast de laboratoria voor Toxicologie en gerechtelijke geneeskunde en het universitair centrum voor begeleiding en opleiding. De universiteit van Gent liet het complex restaureren met steun van ingenieur Polet van het studiebureau Riessauw. Voor de restauratie van de ramen liet de aannemer een glazenier mondgeblazen groene glasbouwstenen maken in Falconnierglas. Het gebouw werd in 1995 erkend als onroerend erfgoed.

Het Rijksarchief te Gent (België) is een van de twintig archiefdiensten van het Rijksarchief. Het bevindt zich in de Bagattenstraat te Gent.

De Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent (kortweg: KASK) vormt samen met het Koninklijk Conservatorium Gent de School of Arts van Hogeschool Gent. Het is een van de oudste academies in de Lage Landen.

De Ketelbrug is een vaste ijzeren brug over de Ketelvest in Gent, die van oudsher de verbinding tussen de Leie en de Schelde vormt. Vroeger was dit de brug tussen het rechtsgebied van de stad en het gebied dat onder de bevoegdheid van de abt van de Sint-Pietersabdij stond. Doorvaarthoogte KP +4,00 m De Ketelbrug was eerder gekend als de Ketelpoortbrug, maar de naam werd afgekort. Het was een stenen brug, die in 1857 werd vervangen door een metalen vaste brug, met een enkel tramspoor. Van 1910 tot 1912 werd de brug vernieuwd en anderhalve meter verhoogd, en werd een dubbel tramspoor over de brug aangelegd.

Muziekcentrum De Bijloke Gent (voorheen: Stedelijke Concertzaal De Bijloke) is een concertzalencomplex dat zich bevindt op de Bijlokesite in Gent, Oost-Vlaanderen. Het is gespecialiseerd in oude, symfonische, vocale en hedendaagse muziek, alsook in jazz. Doelstelling van het Muziekcentrum is "de ontsluiting, creatie, bewaring en beleving van muziek en haar traditie" centraal te stellen.

Het Oud Gerechtsgebouw Gent, zo genoemd om het onderscheid te maken met het Nieuwe Gerechtsgebouw Gent, staat aan het Koophandelsplein in Gent.

De Koninklijke Opera van Gent was de meer dan 100 jaar oude zelfstandige Gentse stadsopera tot aan haar fusie in 1981 met de Koninklijke Vlaamse Opera in Antwerpen. Beide stadsopera's gingen op in de organisatie Opera voor Vlaanderen, in 2014 omgedoopt tot Opera Ballet Vlaanderen.

Ha Concerts (tot 2022 de Handelsbeurs) is een concertzaal in de Vlaamse stad Gent, gevestigd in het monumentale Handelsbeursgebouw op de Kouter.

De Sint-Kwintenskapel is een kapel in de Belgische stad Gent. Ze is toegewijd aan Quintinus, lokaal Kwinten genoemd. Het was een initiatief bij het begin van de werking van het Sint-Vincentius a Paulogenootschap te Gent.

Muide is een arbeiderswijk in het havengebied in het noorden van de Belgische stad Gent. Het hele gebied ten noorden van Gent was van oorsprong zeer moerassig, zoals blijkt uit de toponymie; namen zoals Muide, Meerhem en Nieuwland verwijzen naar het moerassige karakter. In de 13e eeuw breidde Gent zich noordelijk uit dankzij de verkoop van het gebied tussen de huidige Sint-Baafsabdij en de Muidebrug met inbegrip van de Torfbriel en de Sleepstraat door Margaretha van Constantinopel en haar zoon Gwijde van Dampierre in maart 1269. Op 1 april 1299 verkocht Robert, oudste zoon van de graaf van Vlaanderen, aan de stad het gebied de Muide en Marialand aan de huidige Peperstraat. Oorspronkelijk begon de Muide aan het Muidebrugksen aan het einde van de Sleepstraat ter hoogte van de huidige Karel Mirystraat. In het verlengde van de Sleepstraat liep de Muidestraat, in het Frans Grande rue de Gand à Meulestede genoemd. Het tracé van deze "grote straete ter Muden" uit 1334 moet vermoedelijk reeds in de Romeinse tijd zijn uitgewerkt, mogelijk nog vroeger. Dit gebied dat aansloot bij het meer oostelijk gelegen Slotendries en zo verder naar Destelbergen zou vroeger vrij dichtbevolkt geweest zijn. Over de toenmalige bewoners is nauwelijks iets geweten, behalve dat het handwerklieden waren en vissers, die gebruik maakten van de vele kleine waterlopen. Ook in latere eeuwen zien we dat de Muide slechts bebouwing heeft langs de Muidestraat, met ten oosten en ten westen daarvan enkele molens. Uit plattegronden blijkt dat het overige gebied ingenomen werd door tuinen, hooiland en onbeploegde gronden.

Bataviabeluik of Bataviawijk is een voormalige buurt in de Belgische stad Gent.

De Ketelvest is een straat en waterloop in de Belgische stad Gent. De waterloop vormt een kunstmatige verbinding tussen de Leie en de Schelde stroomopwaarts van haar natuurlijke samenvloeiing. De Ketelvest werd in de 11e eeuw gegraven als een soort slotgracht en vormt zo een van de grenzen rond het gebied dat nu de Gentse Kuip genoemd wordt. Een gekend verhaal is dat het water in dit kanaal zo woelig was dat het gekend stond als een gevaarlijke waterweg, met water dat even kolkend is als kokend water in een ketel en vandaar de naam komt. Echter, de versterkte torens aan en rond de Schelde waren gekend als "ketels" omwille van hun vorm met ronde daken. De Ketelvest kreeg dus naar alle waarschijnlijkheid haar naam van de nu afgebroken Ketelpoort of Kuipgat die op de plaats stond waar men nu de Ketelbrug vindt. Op de Ketelvest stonden vroeger twee stadspoorten, de Ketelpoort op de weg naar Kortrijk en de Walpoort op de weg naar de Sint-Pietersabdij. De laatste resten van deze dubbele poorten aan beide kanten van de Ketelvaart werden in 1777-1780 afgebroken (Ketelpoort). Vóór de Eerste Wereldoorlog zijn nog bij de bouw van een nieuwe Walbrug de funderingen van de binnenpoort aldaar uitgebroken. De bruggen aan de stadspoorten over de Ketelvest bestaan nog, het betreft de Ketelbrug en de Walpoortbrug.