Horst Blankenburgbrug

De Muurschildering Johan Cruijff is een muurschildering in Amsterdam-Watergraafsmeer. Het portret van Johan Cruijff is in 2017 aangebracht op de zijgevel van een woonflat, die aan de Anfieldroad staat, haaks op de Wembleylaan. Die straten werden aangelegd op de terreinen van het voormalige AFC Ajax-stadion Stadion De Meer. De straten in de wijk kregen namen van voetbalstadions waar de voetbalclub had gespeeld in hun succesjaren begin jaren zeventig; bruggen kregen een vernoeming naar de spelers van dat elftal. De blinde muur aan de Wembleylaan is geheel bekleed met baksteen. De desbetreffende flat kijkt westwaarts uit over Betondorp, geboortegrond van de voetballer. De Braziliaanse straat-kunstenaar Paulo Consentino, die ook elders in de wereld muurschilderingen gerelateerd aan de voetbalsport aanbracht, zag een wens in vervulling gaan om Johan Cruijff vast te leggen. De schildering die de kunstenaar met behulp van jongeren uit de buurt in elf dagen maakte werd gesponsord door Legacy of John Cruyff, Johan Cruyff Foundation en Akzo Nobel. Op 9 mei 2017, 14 over zes, werd de schildering onthuld door Danny Cruijff, de weduwe van Johan Cruijff, en toenmalig burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan. De onthulling werd aan elkaar gepraat door voetbalenthousiast en buurtbewoner Peter Heerschop in aanwezigheid van Sjaak Swart en Wim Suurbier, collegae van Johan Cruijff.

De Arie Haanbrug (brug 2240) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is een voetbrug in de buurt Park de Meer, Watergraafsmeer die hier tussen 1998 en 2002 uit de grond verrees. Die buurt is geheel omringd door een watergang/ringsloot. Brug 2240 vormt de verbinding tussen de hoofdverkeersader Middenweg met de wijk, maar dan alleen voor voetgangers dus, ander verkeer moet gebruik maken van de Horst Blankenburgbrug. Het ontwerp is afkomstig van Haasnoot Bruggen, die meerdere met name houten bruggen ontwierp voor Amsterdam. In oktober 2005 kregen alle bruggen in deze buurt een naam. Zij werden vernoemd naar spelers uit de selectie van AFC Ajax in haar succesperiode jaren zeventig, toen dat team nog speelde in Stadion De Meer, dat in 1996 plaats maakte voor de wijk. Deze brug werd daarbij vernoemd naar middenvelder Arie Haan, die niet aanwezig was tijdens het onthullen van zijn naamplaat en dat van andere Ajax-spelers. De brug is opgebouwd uit betonnen brugpijlers met daarop houten balken en een houten dek; ook de leuningen zijn van hout. De brugnaam is terug te vinden op de overspanning en een lantaarnpaal op een van de landhoofden; dit in tegenstelling tot de "normale" plaats op de brugleuning.

De Johan Neeskensbrug (brug 2237) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is een van de weinige verkeersbruggen (de meesten zijn alleen voor langzaam verkeer); ze ligt in de Wembleylaan over een sierwater in de buurt Park de Meer, Watergraafsmeer die hier tussen 1998 en 2002 uit de grond verrees. Die buurt is geheel omringd door een watergang/ringsloot. De meeste bruggen in en om de wijk werden ontworpen door Scala Architecten, die ook een deel van de woningen voor hun rekening namen. In oktober 2005 kregen alle bruggen in deze buurt een naam. Zij werden vernoemd naar spelers uit de selectie van AFC Ajax in haar succesperiode jaren zeventig, toen dat team nog speelde in Stadion De Meer, dat in 1996 plaats maakte voor de wijk. Deze brug werd daarbij vernoemd naar middenvelder Johan Neeskens, die aanwezig was tijdens het onthullen van zijn naamplaat en dat van andere Ajax-spelers. De brug is opgebouwd uit betonnen brugpijlers met daarop een betonnen wegdek; leuningen zijn van hout. De brugnaam is terug te vinden op een op de brug staande lantaarnpaal en op de overspanning; dit in tegenstelling tot de "normale" plaats op de brugleuning.

De Johan Cruijffbrug (brug 2238) is een bouwkundig kunstwerk in het Nederlandse stadsdeel Amsterdam-Oost. De brug is een voet- en fietsbrug; ze vormt de verbinding tussen het plein Esplanade de Meer en de Anfieldroad (straat) richting Middenweg. Ze ligt parallel aan de Johan Neeskensbrug over een sierwater.in de buurt Park de Meer, Watergraafsmeer die hier tussen 1998 en 2002 uit de grond verrees. Die buurt is geheel omringd door een watergang/ringsloot. De meeste bruggen in en om de wijk werden ontworpen door Scala Architecten, die ook een deel van de woningen voor hun rekening namen. In oktober 2005 kregen alle bruggen in deze buurt een naam. Zij werden vernoemd naar spelers uit de selectie van AFC Ajax in haar succesperiode jaren zeventig, toen dat team nog speelde in Stadion De Meer, dat in 1996 plaats maakte voor de wijk. Deze brug werd daarbij vernoemd naar spits Johan Cruijf, die niet aanwezig was tijdens het onthullen van zijn naamplaat en die van andere Ajax-spelers. De brug is opgebouwd uit betonnen brugpijlers met daarop een betonnen wegdek; leuningen zijn van hout. De brugnaam is terug te vinden op een op de brug staande lantaarnpaal en op de overspanning; dit in tegenstelling tot de "normale" plaats op de brugleuning. Bijzonder aan de brug is het houtsnijwerk in de linker en rechter balustrade/leuning. Het is werk van Mathieu Nab.

VVGA is een omnisportvereniging uit Amsterdam, Noord-Holland, Nederland. Op 24 mei 1913 werd de club opgericht als Voetbal Vereniging Gemeente Ambtenaren, later werd de naam gewijzigd in Vereniging Voor Gemeente Ambtenaren. De vereniging kent tegenwoordig afdelingen voor bridge, tennis en voetbal. In het verleden had de club ook een honkbalafdeling, waarvan het eerste team in 1933 landskampioen werd. Tot 1980 bestond er ook een schaakafdeling, die jarenlang in de hogere regionen van de KNSB-competitie heeft gespeeld.

Rue de Reves is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een eerbetoon uit 2004 aan de schrijvers en broers Karel van het Reve en Gerard van het Reve. Ze brachten hun jeugd door aan de Ploegstraat in Betondorp. Het kunstwerk kwam er in het project "Erfenis Twintigste Eeuw" van stadsdeel Oost/Watergraafsmeer, die met steun van het Amsterdams Fonds voor de Kunst in de wijk geboren personen van enige bekendheid wilde eren. De opdracht ging naar Steffen Maas. Het kunstwerk stond eerst op een metalen rek in een tuintje op de kruising Ploegstraat en Veeteeltstraat. Het werd verplaatst naar de zijgevel van Ploegstraat 50. Het kunstwerk gaat vergezeld door een plaquette met daarop de uitleg van jaartallen: 1921: geboorte Karel 1923: geboorte Gerard (speciaal gekleurd in Mariablauw) 1924: familie Van hert Reve komt in de wijk wonen 1937: de familie trekt weg uit de Ploegstraat 1947: De avonden van Gerard Reve wordt uitgebracht en huisnummers 57: eerste woning familie Van het Reve (later ongenummerd naar 59) 50: tweede woning 85: laatste woning in de wijk (later omgenummerd naar 133) Peter van Brummelen vulde deze gegevens nog aan met de opmerking in Het Parool van 25 juli 2024, dat Rue des Reves onwillekeurig uitgesproken wordt als Rue des Rêves (straat van dromen); hetgeen dan weer zou verwijzen naar het departement Drôme, waar Gerard Reve heeft gewoond. Steffen Maas maakte in 2021 voor dezelfde wijk het Gedenkteken Johan Cruijff.

De Rinus Michelsbrug is een vaste brug in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. De verkeersbrug uit de jaren vijftig is gelegen in de Middenweg en overspant de Tweede Molenwetering, die ten zuidwesten van de brug een vreemde knik maakt om aan de sluiten op de vaart langs de Nieuwe Oosterbegraafplaats. Nog geen vijf meter verder ligt de Fré Cohenbrug (brug 341). Beide bruggen, in wezen duikerbruggen zijn afkomstig van het bureau rondom architect Piet Kramer (in de jaren twintig) en ook de tussenwal tussen de beide bruggen is van zijn hand. Het geheel is met baksteen uitgevoerd in de Amsterdamse Schoolstijl. De Rinus Michelsbrug kent daarbij een sobere versiering met granieten blokjes in de baksteen constructie. Ook de balustrades zijn sober gehouden, van beeldhouwwerken, een ander kenmerk van Kramers bruggen, is niets te vinden. Gezien het drukke verkeer, inclusief tram 9, nachtbus 757 en Connexxion-bussen ter plaatse, valt de brug nauwelijks op in het straatbeeld. De brug ging jaren anoniem door het leven (dat wil zeggen alleen met brugnummer) maar werd in 2005 vernoemd naar Ajax-trainer Rinus Michels op het moment dat ook andere bruggen in de wijk werden vernoemd naar "zijn" Ajax-spelers met wie hij successen haalde in de Europa Cup I. Dat dan tevens een brug werd vernoemd naar de trainer die het Nederlands elftal naar het Europees kampioenschap voetbal 1988 leidde was meegenomen, maar werd op de brug als zodanig niet vermeld.

Brinkstraat is een straat in Betondorp, Amsterdam-Oost. De straat werd aangelegd in wat toen nog Tuindorp Watergraafsmeer heette. De straat kreeg per raadsbesluit 30 januari 1924 haar naam; een verwijzing naar Brink het centrale plein van de wijk, op haar beurt vernoemd naar de dorpspleinen Brink. De Brinkstraat ligt tussen diezelfde Brink en de Middenweg, de belangrijkste verkeersweg, die langs Betondorp loopt.

De Fré Cohenbrug is een vaste brug met duiker in Watergraafsmeer, Amsterdam. De brug is gelegen in de Zaaiersweg in Betondorp en overspant de Molenwetering, die vanaf onder de Rinus Michelsbrug in de Middenweg komt. Die Molenwetering vormt westwaarts tevens een ringsloot rond de Nieuwe Oosterbegraafplaats. Het is een vaste bakstenen brug in de stijl van de Amsterdamse School. Van enige doorvaart is geen sprake, zo laag ligt de overspanning boven het wateroppervlak. De brug ging vanaf haar bouw anoniem door het leven als brug nr. 341. In 2016 wilde de gemeente Amsterdam af van officieuze namen voor bruggen, maar ook kon men toen voorstellen indienen tot naamgeving van anonieme bruggen. Een voorstel om de brug te vernoemen naar Fré Cohen werd aangenomen. Zij leefde vanaf 1923 enige tijd aan de Zaaiersweg. De brug verrees hier in laat jaren twintig en is ontworpen door de "brugarchitect" Piet Kramer.

Middenweg 460a, Amsterdam is een gebouw aan de Middenweg, Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. Het onopvallende gebouwtje staat aan het zuidelijk eind van de Middenweg, vlak voordat zij onder de rijksweg 10 duikt. Het staat daarbij samen met een elektriciteitshuisje in een groenstrook tussen de Middenweg en haar ventweg. In de Tweede Wereldoorlog bouwde de bezettingsmacht aan een verdedigingslinie rondom Amsterdam. Zij maakte daarbij gebruik van natuurlijke barrières, waarvan er een lag waar later die rijksweg, ook wel rondweg Amsterdam, werd aangelegd. Ten behoeve van die post werd een zogenaamd Bereitschaftsraum gebouwd. Het gebouwtje heeft de structuur van de lichtste categorie bunker, dat wil zeggen dat de wanden van baksteen zijn met een dikte tot 65 centimeter (verstärkt feldmässig). Na de Tweede Wereldoorlog kreeg het diverse bestemmingen tot bloemenstal aan toe. Het werd op 26 augustus 2003 tot gemeentelijk monument verklaard; het was toen een van nog resterende bezettersgebouwtjes; de rest is afgebroken.

De Wim Suurbierbrug (brug 2239) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is een van de verkeersbruggen (de andere zijn voor langzaam verkeer) die de verbinding vormt binnen de buurt Park de Meer binnen de Watergraafsmeer, die hier tussen 1998 en 2002 uit de grond verrees. Die buurt is geheel omringd door een watergang/ringsloot. De brug ligt in de Praterlaan nabij de straat Anfieldroad. De meeste bruggen in en om de wijk werden ontworpen door Scala Architecten, die ook een deel van de woningen voor hun rekening namen. In oktober 2005 kregen alle bruggen in deze buurt een naam. Zij werden vernoemd naar spelers uit de selectie van AFC Ajax in haar succesperiode jaren zeventig, toen dat team nog speelde in Stadion De Meer, dat in 1996 plaats maakte voor de wijk. Deze brug werd daarbij vernoemd naar verdediger Wim Suurbier, die niet aanwezig was tijdens het onthullen van zijn naamplaat en dat van andere Ajax-spelers. De brug is opgebouwd uit betonnen brugpijlers met daarop een betonnen wegdek; leuningen zijn van hout. De brugnaam is terug te vinden op een op de brug staande lantaarnpaal en op de overspanning; dit in tegenstelling tot de "normale" plaats op de brugleuning.

Esplanade de Meer is een plein in Amsterdam-Oost.