Paleis van de graaf van Vlaanderen

Het Hôtel de Coudenberg (Nederlands: Hotel Coudenberg) is een geheel van twee neoclassicistische gebouwen aan het Koningsplein in de Belgische stad Brussel. Te midden van de gebouwen bevindt zich de Sint-Jacob-op-Koudenbergkerk.

Het Musée Magritte Museum (MMM) aan het Koningsplein in Brussel herbergt een kunstverzameling van meer dan 200 werken van de Belgische surrealist René Magritte. Deze grootste verzameling van Magrittes oeuvre is ondergebracht in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel en kwam tot stand in samenwerking met de Magritte Stichting en met ondersteuning van SUEZ. Op 30 mei 2009 was het publiek welkom op de opening met daarbij allerlei surrealistische activiteiten op het Koningsplein. De feitelijke museumwerking startte op dinsdag 2 juni 2009. In 2023 heropende het museum na een zes maanden durende renovatie, waarbij ook een reuzenappel op het dak werd geplaatst.

Het Koningsplein (Frans: Place Royale) is een uit de 18de eeuw daterend plein in het zuidwesten van de Koninklijke Wijk van Brussel, België. Het classicistische plein werd ontworpen in Lodewijk XVI-stijl ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag van de regeerperiode van de landvoogd Karel van Lorreinen in 1776. Op het plein is de kerk van Sint-Jacob-op-Koudenberg prominent aanwezig. Het ligt bij de Kunstberg.

Het Fin-de-Siècle Museum (of het Musée Fin-de-Siècle Museum) is een museum voor beeldende kunst in Brussel.

De Koudenbergpoort was een stadspoort op de eerste stadsmuur van Brussel. De naam van de poort, voor het eerst vermeld in 1264, verwees naar de hoogte van de Koudenberg waar ze was gelegen. De eerste omwalling maakte er een grote uitsprong om het hertogelijk paleis te omvatten. De poort lag op de oude steenweg die de hoofdas door de stad vormde en waarvan de huidige Naamsestraat deel uitmaakte. Na de bouw van de tweede omwalling kwam op deze verkeersas een nieuwe Koudenbergpoort en verloor de oude poort haar verdedigende functie. Om het onderscheid te maken werd ze vanaf 1427 vaak vermeld als Binnenste Koudenbergpoort. Het bouwwerk werd in de 16e eeuw een gevangenis. Alva liet er onder meer de landsadvocaat Jacob van den Eynde opsluiten, die het strenge gevangenisregime niet overleefde. Ook werd de poort een toegang tot de in 1588 aangelegde kaatsbaan. Een deel van de muren errond werd afgebroken om materiaal te leveren voor verbouwingen aan het paleis. De poort zelf bleef gespaard, hoewel de stad haar in 1591 met dit doel aan landvoogd Alexander Farnese had geschonken. De definitieve overdracht vond plaats in 1594. De vorsten gebruikten haar om de archieven van Brabant te stockeren, voorheen bewaard in het Kasteel van Vilvoorde. Ook diende ze als wapenarsenaal. Door verkoop van omliggende terreinen was de Koudenbergpoort opgenomen in het stadsweefsel. In 1754 vroeg een particulier om haar af te breken. Voor de effectieve sloop was het nog wachten tot 1761. Funderingsmuren van de afgebroken poort zijn teruggevonden een drietal meter onder het niveau van de huidige Naamsestraat, ten westen van het kruispunt met de Brederodestraat.

Het Muziekinstrumentenmuseum (MIM) is het vierde departement van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis. Het is een muziekinstrumentenmuseum ondergebracht in het voormalige warenhuis "Old England", aan de Hofbergstraat in het centrum van Brussel. Het museum is internationaal bekend en bezit meer dan 8000 instrumenten. De collectie omvat een zeer uitgebreide verzameling klassieke, exotische en volkskundige muziekinstrumenten. Deze collectie komt uit de Koninklijke Collectie van Leopold II. Men leert er ook over hun geschiedenis, hun vervaardiging en hun werking.

De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB) groeperen verschillende in Brussel gevestigde musea, waaronder: Old Masters Museum Fin-de-Siècle Museum Modern Museum Wiertzmuseum Constantin Meuniermuseum Magrittemuseum

Old Masters Museum (Frans: Musée Old Masters) is een museum in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het maakt deel uit van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België.

Het Modern Museum (Frans: Musée Modern) is een museum in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het maakt deel uit van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. Door een reorganisatie moest de collectie 'kunst sinds 1914' in 2011 wijken voor het nieuwe Fin-de-Siècle Museum. Af en toe mogen een aantal kunstwerken het magazijn verlaten voor tijdelijke tentoonstellingen of voor de wisselende selectie waarvoor enkele zalen beschikbaar bleven.

De Sint-Jacob-op-Koudenberg is een kerk op de Koudenberg aan het Koningsplein in Brussel. De kerk ligt te midden van het geheel van het Hotel Coudenberg. De kerk dient als kathedraal van het Belgisch militair ordinariaat.

Het "Old England"-warenhuis is een art-nouveaugebouw aan de Hofberg in Brussel, ontworpen door de architect Paul Saintenoy en ingenieur E. Wyhovski. Het warenhuis van de Britse firma werd gebouwd in 1899 als uitbreiding van het bestaande filiaal in het voormalige Hotel Spangen. Voor die tijd was het erg vooruitstrevend door het gebruik van een gietijzeren en stalen constructie en veel glas. Hierdoor werd de lichtinval optimaal benut. De vloeren in gewapend beton waren slechts 8 cm dik en rustten op een rooster van ijzeren balken die zelf gedragen werden door slanke kruisvormige kolommen van gesmeed ijzer. Kenmerkend is ook de mooie hoektoren. Voor de bouw werd 250 ton staal gebruikt uit de Forges de Clabecq en 700 vierkante meter spiegels. Er werden friezen in faïence aangebracht en vele florale motieven. Julien Dillens maakte de sculpturen. De firma Old England verliet het gebouw in 1972. In 1978 werd het door de staat aangekocht om het te gebruiken als museum, maar de restauratie startte pas in 1989. Sinds 2000 is het Muziekinstrumentenmuseum (MIM) gevestigd in het gebouw. Daarbij kan de bezoeker op het dakterras genieten van het uitzicht op de Brusselse benedenstad.

Het Grondwettelijk Hof (Frans: Cour constitutionnelle, Duits: Verfassungsgerichtshof) is een bijzonder rechtscollege in België dat toeziet op de naleving van de bevoegdheidsverdeling tussen de federale Staat, de gemeenschappen en de gewesten enerzijds en de naleving van de grondrechten anderzijds. In 1980 werd het opgericht onder de naam "Arbitragehof" (Frans: Cour d'arbitrage, Duits: Schiedshof). In 2007 werd de benaming alleen in de tekst van de Grondwet gewijzigd; de wetten van 21 februari 2010 zorgden ervoor dat de naam ook in de bijzondere of gewone wetten aangepast werd.