Konkelstraat

De Moldergemmolen (ook wel Maeldergemmolen of Mechelse koekoek genoemd) is een watermolen in de Oost-Vlaamse gemeente Sint-Denijs-Boekel, een deelgemeente van Zwalm. De molen bevindt zich langs de Moldergem- of Boekelbeek, aan de grens van Sint-Maria-Horebeke, aan de voet van de Molenberg.

De Molenberg is een straat en helling in Sint-Denijs-Boekel in de Vlaamse Ardennen in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De Molenberg is een smalle kasseiweg, ten zuidwesten van het dorpscentrum van Sint-Denijs-Boekel. De straat daalt af van Moldergem naar de Moldergem- of Boekelbeek en de weg Smarre op de grens met Sint-Maria-Horebeke. Aan de voet bevindt zich de Moldergemmolen. De kasseiweg werd in 1995 beschermd als monument. Parallel met de Molenberg loopt de Caildenberg.

De Nieuwe kerk is een protestantse kerk in de gemeente Horebeke, dat in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen ligt. De kerk is gelegen in het gehucht Korsele, een deel van de Geuzenhoek dat verder ook de gehuchten Rokegem en Vrijsbeke omvat. Geuzenhoek verwijst naar de protestantse gemeenschap (de Geuzen), die hier ook na de Tachtigjarige Oorlog was blijven bestaan. De protestantse bijeenkomsten vonden lange tijd in het geheim plaats; pas in de 19e eeuw kon de gemeenschap van godsdienstvrijheid genieten. De huidige kerk werd gebouwd in 1872 in de neogotische stijl. Het ontwerp is van de Oudenaardse architect Charles Vanderstraeten. De kerk is beschermd.

Sint-Denijs-Boekel is een dorp in het zuiden van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Zwalm, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. In het oosten van de deelgemeente ligt het gehucht Wijlegem.

De Sint-Dionysiuskerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Zwalm behorende plaats Sint-Denijs-Boekel, gelegen aan het Vredesplein 36.

De Vinkemolen is een standerdmolen in de Belgische deelgemeente Sint-Denijs-Boekel. De molen stond oorspronkelijk in Oosterzele waar ze voor het eerst werd vermeld in 1586 als molen op de Vyncke. Ze werd in 1790 overgebracht naar de Geraardsbergsesteenweg, ten noorden van de Oosterzeelse dorpskom . Tot 1956 maalde de molen. In 1968 werd de buitenkant gerestaureerd, waarbij een nieuw gelast gevlucht werd gestoken. Op 27 november 1983 waaide de molen omver; met de heropbouw bleef men dralen. Op Franskouter werd in 2002-2003 de Vinkemolen heropgebouwd, op de plaats waar in 1946 een andere standerdmolen, de Franskouterwindmolen (16e-eeuws), was gesloopt. De inhuldiging gebeurde in augustus 2003.

Sint-Blasius-Boekel is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Zwalm, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Het is een landbouw- en woondorp in de Zwalmstreek in zandlemig Zuid-Oost-Vlaanderen. Er is een sterk heuvelachtig landschap met een reliëf variërend tussen 35 m in de Boekelbeekvallei en 95 m op Heuvelgem. Het dorp maakt deel uit van het Schelde-Dender-interfluvium. Er zijn overwegend vruchtbare en goed gedraineerde zand- en leembodems; de bodem is echter slecht gedraineerd in de vele beekdepressies.

De Sint-Blasiuskerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Zwalm behorende plaats Sint-Blasius-Boekel, gelegen aan de Boekelbaan 151.

De Perlinkvallei of Vallei van de Perlinkbeek is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen in Zuid-Oost-Vlaanderen, en wordt gevormd door het dal van de Perlinkbeek. Het natuurgebied bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Zwalm (deelgemeente Sint-Blasius-Boekel). Het 4 ha grote reservaat wordt beheerd door Natuurpunt. De Perlinkvallei maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk

De Tissenhovemolen is een houten windmolen in Mater in de Oost-Vlaamse gemeente Oudenaarde. De staakmolen staat op een weids plateau in de Vlaamse Ardennen op 85 meter hoogte. Deze molen is een van de twee driezolders in Oost-Vlaanderen en daarom ook bijzonder. De molen heeft dus drie niveaus: een meel-, steen- en stapelzolder. De Tissenhovemolen heeft de oudste voorgeschiedenis van alle nog bestaande windmolens in Vlaanderen. Hij werd al in 1218 vermeld als molendinum de vento quod situm est juxta villam de Materne. Hij werd verder vermeld in 1571 en 1577. De molen in zijn huidige toestand dateert hoogstwaarschijnlijk van rond 1787. In 1928 werd een derde steenkoppel toegevoegd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitsers de molen als uitkijkpost. De molen werkte tot ongeveer 1958. In 1976 werd de molen gerestaureerd en in 2006 opnieuw; toen kreeg de molen onder andere nieuwe wieken en leien op de kap en windweeg. In 1971 werd de molen aangekocht door de Einse kunstschilder Ernest Vandendriessche; in 2015 werd hij eigendom van de stad Oudenaarde. In 2020 brak een van de twee houten roeden van de wieken af; de molen werd hersteld en gerestaureerd. Sinds 1956 is de Tissenhovemolen beschermd als monument.

De schandpaal is een monument in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Zwalm behorende plaats Wijlegem, gelegen aan Wijlegem. Vermoedelijk werd deze schandpaal in 1775 opgericht door abt Gudualus van de Sint-Pietersabdij te Gent, ten dienste van de heerlijkheid Wijlegem. De schandpaal werd samengesteld uit arduinen brokstukken die ter plaatse werden gevonden. Het betreft een achtkante zuil op een sokkel.

De Sint-Margarethakapel is een kapel in de Vlaamse Ardennen in het gehucht Wijlegem dat deel uit maakt van Sint-Denijs-Boekel, deelgemeente van de Belgische gemeente Zwalm). De kapel was, tot de ontwijding in 2018, gewijd aan Margaretha van Antiochië. Kerkelijk gezien behoorde de kapel tot de parochie van het nabijgelegen Sint-Blasius-Boekel. De kapel hing af van de Gentse Sint-Pietersabdij en werd voor het eerst vermeld in 1108. Het is niet ondenkbaar dat hij, net zoals de nabijgelegen Vijflindenkapel te Rozebeke, deel uitmaakte van een vroegere heidense offerplaats. De kapel ontsnapte aan de Beeldenstorm in 1566, maar in 1593 deed ze, na serieus verval, dienst als schuur van een nabijgelegen boerderij. Het rechthoekige zaalkerkje werd hersteld in 1611 en herbouwd kort voor 1717 en in 1788. Boven de toegangsdeur staat deze laatste datum vermeld. Tot 1790 deed ze dienst als zelfstandige parochiekerk. In 1994 en in 2016 werd de kapel gerestaureerd . Het gebouw is opgetrokken uit Doornikse kalksteen, baksteen en zandsteen. De feestdag van de Heilige Margaretha, 20 juli, betekende te Wijlegem vroeger de start van de noveen. Die datum is ook een zogenaamde merkeldag, een dag waarop het weer kan omslaan. "Regent het op Sint-Margriet, dan zal het zes weken blijven regenen", luidde het lokale gezegde. Voor de kapel staat een gerestaureerde schandpaal met fragmenten uit de 16de en 17de eeuw. Deze werd heropgericht door Gudualus, abt van de Sint-Pietersabdij te Gent in 1775 en uitgevoerd door steenkapper Baeijens.