Ruiseveenbrug

Reigersbos is een station van de Amsterdamse metro, gelegen in de gelijknamige wijk Reigersbos in Gaasperdam in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. Het station was al in 1975 in ruwbouw gereed en lag zeven jaar in het niemandsland in een kale vlakte. Het bovengrondse metrostation opende op 27 augustus 1982 als deel van Geinlijn 54; sinds 28 mei 1997 wordt station Reigersbos ook bediend door Ringlijn 50, die hier zijn tracé met lijn 54 deelt. De naam Reigersbos verwijst naar een verdwenen boerderij langs de Abcouderstraatweg. Deze boerderij is weer vernoemd naar een voormalig bosgebied, het Reyghersbosch, dat in de middeleeuwen op de plaats van Reigersbos lag. Het metrostation ligt op een spoordijk met een viaduct (brug 1622) over de Reigersbosdreef en heeft een eilandperron. De oostelijke uitgang leidt naar de gelijknamige straat en winkelcentrum. Direct ten oosten van station Reigersbos voert de metrolijn over een viaduct (brug 1623) over het winkelcentrum en daarna door een kantoorcomplex dat als een poort over de sporen is gebouwd. In het kader van het project MetroMorfose is de oorspronkelijke betonnen oosthal van het station in 2004 geheel gesloopt en volgens een nieuw ontwerp van Zwarts & Jansma architecten opnieuw in staal en glas opgebouwd. Wegens de grote kostenoverschrijdingen bij de vernieuwing van station Ganzenhoef werd het project na oplevering van deze hal stopgezet. De westhal aan het Renkumhof werd niet meer volgens het oorspronkelijke plan gelijk gemaakt aan de oosthal, maar in het kader van het soberdere project 'Schoon en Heel' opgeknapt. Hierbij zijn enkele grote betonvlakken voorzien van keramische tegels, is het grote toegangshek vervangen door een transparant rolluik en is de verlichting verbeterd. De halfronde glazen koepels, die als lichtstraten tussen de verschillende dakdelen waren aangebracht, zijn verwijderd en keerden wegens de hoge onderhoudskosten niet meer terug. De dakdelen werden vervolgens weer aan elkaar verbonden zodat de afzonderlijke dakdelen weer een geheel werden. Het station werd in 2005, tegelijk met Ringlijnstation Postjesweg in Slotervaart, op proef uitgerust met een nieuw type windscherm en een nieuw type abri, opgetrokken uit staal met glas en voorzien van een reclamebord. Het was de bedoeling dat deze nieuwe windschermen en abri's alle huidige massieve stalen windschermen op de overige bovengrondse stations van de Oostlijn zouden vervangen, als onderdeel van de grootscheepse renovatie van deze lijn, die in 2008 werd gestart en vier jaar zou duren. In 2018 kreeg het station een opknapbeurt en werd ze voorzien van tegelwerk met daarop haar naam in een lettertype van René Knip.

Op de kruising van de Reigersbosdreef en de Meerkerkdreef in Amsterdam-Zuidoost staat een titelloos werk van Dik Box, die zichzelf inschaalt als Universal Moving Artists. Het kunstwerk, een kinetisch object, is een cirkelconstructie van drie aluminium cirkels en staat in het plantsoentje van de rotonde op die kruising. Tot 2002, toen de rotonde werd aangelegd, stond het kunstwerk in de berm van de toen nog aanwezige T kruising.De grootste cirkel is open en staat vast op de grond. In de boog van die grote cirkel is een kleinere cirkel (eveneens open) gemonteerd; deze kleinere cirkel is zo gemonteerd dat zij zich vrij kan bewegen tegenover de grote cirkel. In die kleinere cirkel is de kleinste cirkel op dezelfde wijze gemonteerd zodat zij vrij kan bewegen ten opzichte van de middelgrote en grootste cirkel. De kleinste cirkel is niet open, maar deels gesloten door een rood geschilderd rasterwerk. Door weer en wind, maar ook door zonopkomst en –ondergang ontstaat constant een nieuw interpretatie van beeld en omgeving. Vanwege de plaatsing op de kruising tussen twee op dijklichamen geplaatste dreven die alleen toegankelijk zijn voor gemotoriseerd verkeer, is het beeld voor voetgangers en fietsers alleen op afstand te bezien.

Reigersbos is een onderdeel van de wijk Gaasperdam maar ook een straat in deze wijk in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost. De wijk is gelegen in het zuidwestelijke gedeelte van Gaasperdam en is onderverdeeld in Reigersbos I, Reigersbos II, Reigersbos III en Reigersbos IV. De wijk is voor een deel gebouwd in de Polder Gein en Gaasp en voor een ander deel in de Oost Bijlmerpolder. In het noorden grenst de wijk aan Holendrecht, in het zuiden aan de Hoge dijk, in het oosten aan de wijk Gein en in het westen aan de spoorlijn naar Utrecht. De wijk is gebouwd en opgeleverd in de eerste helft van de jaren tachtig en bestaat uit middelhoogbouw in het midden en laagbouw aan de randen. Alleen rond het winkelcentrum bevindt zich enige hoogbouw, enkele kantoren en een bejaardentehuis. De straten zijn vernoemd naar plaatsen met de letters P, R, S en T in de provincies Overijssel, Gelderland, Utrecht, Zuid-Holland, Noord-Brabant en Limburg.

Brug 1365 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van de ongelijkvloerse kruising tussen Meerkerkdreef en het Reigersbospad-Renswoudestraat; dreef en pad/straat hebben geen verbinding met elkaar. De dreef geplaatst op een dijklichaam loopt hier oostwest en is een doorgaande route voor snel verkeer. Het Reigersbospad (met begeleidende afwateringstocht) loopt noordzuid en is alleen voor langzaam verkeer. Het pad ligt op maaiveldniveau. De brug is onderdeel van een soort rotonde op de grens van de twee buurten Gaasperdam en Holendrecht-Oost. Ten noordoosten van de brug ligt een groen gebied met volkstuinen etc. De brug werd ontworpen door Dirk Sterenberg, zelfstandig werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Sterenberg ontwierp voor de omgeving Reigersbos tal van voet- en fietsbruggen, samengesteld uit betonnen brugpijlers waarop een komvormige juk, betonnen borstweringen, houten liggers/planken en balkconstructies voor balustrades en leuningen. Ze kregen in de wijk diverse kleuren mee; deze brug had blauwe leuningen. Ze werden omstreeks 1981 ontworpen en gebouwd. Het hout was niet bestand tegen de Nederlandse weersinvloeden (houtrot en molm), reden waarom de leuningen en balustraden begin 21e eeuw vernieuwd werden door Haasnoot Bruggen.

De Renswoudebrug (brug 1316) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug is gelegen in de Meerkerkdreef daar waar hij zonder enige directe verbinding kruist met het Reigersbospad en de Renswoudestraat. Deze ongelijkvloerse kruising is het gevolg van strikte scheiding van verkeersstromen. De dreef heeft snel verkeer, pad en straat langzaam verkeer. De brug overspant behalve voet- en fietspad tevens een gracht (uitloper van de Passewaaigracht) en nogmaals een voetpad. Het viaduct werd aangelegd in de periode dat de Meerkerkdreef nog te boek stond als Veenendaaldreef. Het ontwerp is afkomstig van Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. De brug is circa twintig meter breed en 33 meter lang. In 1981 begon het heiwerk met voorgespannen betonpalen. De brug kreeg in het jaar van bouwen (1981) via het talud twee voetpaden naar bushaltes die net ten oosten van de brug lagen. Deze bushaltes die in 1982 in gebruik werden genomen hadden in- en uitvoegstroken op de brug; toen die halte in 1994 werd opgeheven was de brug eigenlijk veel te breed voor het verkeersaanbod. Sterenberg was ook kunstenaar hetgeen hier terug te vinden is in reliëfs op de brugpijlers. In het verleden was het reliëf rood geschilderd. Ook de borstweringen lijken op abstracte kunstwerken. De originele balustrade en leuningen, die op oude foto’s nog wit oplichten zijn in de loop der jaren vervangen door houten schotten. De brug ging tot en met 2018 naamloos door het leven, maar werd toen vernoemd naar de onderliggende straat Renswoudestraat, op zich vernoemd naar dorp Renswoude.

Reigersbos is een straat in Amsterdam-Zuidoost.

Brug 1342 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringstoscht/siergracht in de wijk Holendrecht-Oost waarbij ze verbinding legt tussen de woonwijk en straat Mijndenhof en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug maakt deel uit van het op het maaiveldniveau liggende systeem van voet- en fietspaden, waaronder het Reigersbospad. Via deze brug konden voetgangers de bushalte bereiken die op de Renswoudebrug lag van 1982-1994. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd in dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkergroen geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

De Reigersbosmetrobrug bestaat uit een tweetal bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost. Het zijn twee enkelvoudige spoorviaducten over de straat Reigersbos direct ten oosten van het metrostation Reigersbos in de Ringlijn en Geinlijn. De gemeente Amsterdam zorgde bij de inplanning van de wijk Reigersbos voor scheiding van de diverse verkeersstromen. Dit had tot gevolg dat het metrostation tussen een dreef (Reigersbosdreef) en voetgangersgebied (Reigersbos als straat) uit het dijklichaam voor het spoor van de metro werd gegraven met aan weerszijden viaducten met geïntegreerde in- en uitgangen. Een bijzonderheid is dat bij dit station nog een derde niveau werd gecreëerd; de metro duikt ten oosten van station en brug 1623 in een tunnel onder een poortgebouw door. Deze tunnel is geïntegreerd in het in 1984 opgeleverde poortgebouw dat vanaf de tweede helft jaren 80 een periode in gebruik was bij de Gemeentelijke Sociale Dienst van Amsterdam. Het viaduct werd gebouwd in de periode 1980 tot 1982. Het geheel werd ontworpen door de afdeling bruggen van de Dienst der Publieke Werken. De viaducten werden gebouwd aan het casco van het metrostation en dijklichaam die al vanaf 1975 in het niemandsland lagen, Amsterdam-Zuidoost was toen al bezig met de inrichting van de wijk, maar er stond nog niets. Het viaduct werd na de officiële opening op 27 augustus 1982 van de verlengde Holendrechtlijn dezelfde middag nog in gebruik genomen door nu de Geinlijn. De bebouwing was inmiddels ver genoeg toegenomen om een hoogwaardige openbaarvervoerverbinding te rechtvaardigen in plaats van de tot dan toe rijdende pendelbus. Alle metrobruggen van de Geinlijn gingen lange tijd naamloos door het leven. Op 21 november 2017 besloot de gemeente Amsterdam in een keer (bijna) alle metrobruggen een naam te geven, vaak met een vernoeming naar de onderliggende straat in dit geval de Reigersbosmetrobrug (de andere Reigersbosdreefmetrobrug).

Rossumplein is een plein in Amsterdam-Zuidoost.

Brug 1345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1345 is een vaste brug.

De Muurschildering Reigersbos is een muurschildering in Amsterdam-Zuidoost. Deze mural is gezet door de Utrechtse illustrator en ontwerper Munir de Vries in de voorzomer van 2019, op 29 juni werd het onthuld. De Vries, zelf afkomstig uit de wijk Reigersbos, vond de grijze muren niet passen bij de kleurrijke (samenstelling van de bevolking van de) wijk. De kunstenaar zette eerst de lijnen uit en vulde de vakken later op; er moest een hoogwerker aan te pas komen om de muurschildering te zetten. Op de mural zijn vogels van diverse pluimage te zien, waaronder een blauwe reiger met sneakers aan. De mural is gezet op een blinde muur in een steeg naar het Renooiplein en gaat daar ook de hoek om. Van Munir de Vries zijn muurschilderingen bekend in Utrecht, maar hij verzorgde ook ontwerpen voor bijlagen van De Volkskrant en het NRC Handelsblad.

Brug 1347 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn (Noord-Holland), nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers en fietsers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is 7,40 meter breed met scheiding tussen voet- en fietspad en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1347 is een vaste brug.