place

Billionaires' Row (New York)

Geografie van New York (stad)Wolkenkrabber in New York (stad)
Billionaires' Row 2020
Billionaires' Row 2020

Billionaires' Row is een verzamelnaam voor een aantal ultra-luxueuze wolkenkrabbers, reeds gebouwd of in ontwikkeling, die zich bevinden ter hoogte van het zuidelijk eind van Central Park in Manhattan, New York. Een aantal van deze gebouwen bevindt zich in de “supertall category”, hoger dan 300 m, zij behoren tot de hoogste gebouwen ter wereld. De meeste van deze ultra-dunne wolkenkrabbers bevinden zich aan 57th Street, waardoor de term ook betrekking kan hebben op enkel de straat.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Billionaires' Row (New York) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Billionaires' Row (New York)
6th Avenue, City of New York

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Billionaires' Row (New York)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 40.764336111111 ° E -73.977230555556 °
placeToon op kaart

Adres

57th Street

6th Avenue
10019 City of New York
New York, Verenigde Staten
mapOpenen op Google Maps

Billionaires' Row 2020
Billionaires' Row 2020
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

One57
One57

One57 is een wolkenkrabber in New York. Het gebouw is een van de tien hoogste wolkenkrabbers van de stad. Het pand is gelegen aan 157 West 57th Street in Midtown Manhattan. De 57th Street, die in de naam van de wolkenkrabber is opgenomen, is een van de belangrijke verkeersaders van Manhattan. One57 ligt 200 meter en twee blokken ten zuiden van Central Park en schuin tegenover Carnegie Hall. Het gebouw wordt door heel wat New Yorkers vervloekt omdat het een te groot deel van de dag en een te groot deel van het jaar een schaduw werpt over een niet onaanzienlijk deel van Central Park. Na 432 Park Avenue is het het hoogste residentieel gebouw van de stad. Architect was de Franse Pritzker Prize-winnaar Christian de Portzamparc. De bouw werd uitgevoerd tussen april 2009 en 2014. Bij de doortocht van orkaan Sandy op 29 oktober 2012 brak de arm van de bouwkraan van de werf, waardoor 57th Street zes dagen lang onderbroken bleef voor alle verkeer. Het duurde meerdere maanden eer de kraan vervangen kon worden door een nieuw exemplaar, waarbij de omgeving tijdelijk terug moest geëvacueerd worden. De lagere verdiepen worden ingenomen door een Park Hyatt Hotel met 210 kamers. Het hotel levert desgewenst ook diensten aan de appartementsbewoners. De hogere verdiepen bevatten 92 luxe appartementen ontworpen door de Deense binnenhuisarchitect Thomas Juul-Hansen. Gemeenschappelijk voor de appartementsbewoners is een privaat zwembad, private fitness ruimtes, een bibliotheek met biljarttafels en een aquarium, een klein auditorium voor concerten en films en een feestzaal voor maaltijden met grotere gastengroepen. Voor het penthouse, gelegen op de twee hoogste verdiepingen van het gebouw, werd in januari 2015 100.471.452,77 $ betaald, wat op dat moment het hoogste bedrag ooit voor een stadsappartement. Op 22 februari 2018 kon de Wall Street Journal onthullen dat het penthouse werd gekocht door Michael Dell.

Carnegie Hall
Carnegie Hall

Carnegie Hall is een concertzaal in New York. De zaal werd in 1890 gefinancierd door de filantroop Andrew Carnegie (1835-1919) en is een van de meest vooraanstaande en prestigieuze zalen voor zowel de klassieke als de populaire muziek in de Verenigde Staten. De ontwerpplannen zijn van de bekende New Yorkse architect William Burnet Tuthill (1855-1929). In 1991 werd naast Carnegie Hall een wolkenkrabber gebouwd, de Carnegie Hall Tower. De grote zaal staat niet enkel bekend om zijn architectuur en bewogen geschiedenis, maar ook om de akoestiek. De nagalmtijd bedraagt met publiek 1,80 seconden, zonder publiek 2,10 seconden. Van 1892 tot 1962 was Carnegie Hall de vaste speelplek van de New York Philharmonic. Nadat dit orkest verhuisd was naar de Avery Fisher Hall stond het voortbestaan van Carnegie Hall in de jaren zestig ter discussie. Door het ijveren van de violist Isaac Stern bleef het gebouw behouden als concertzaal. Daarom heeft de grote zaal in 1997 de naam Isaac Stern Auditorium gekregen. Deze zaal biedt plaats aan 2804 bezoekers op vijf niveaus. Het gebouw herbergt ook de Zankel Hall met 599 zitplaatsen, die voor diverse doeleinden kan worden aangepast, en de Weill Recital Hall met 268 zitplaatsen voor kamermuziek. De zalen worden verhuurd aan optredende groepen en artiesten. Onder hen waren Benny Goodman, Duke Ellington, Glenn Miller, Billie Holiday, het Dave Brubeck Quartet, Violetta Villas, Judy Garland, Harry Belafonte, Woody Herman, Ike & Tina Turner, Paul Robeson, Nina Simone, Shirley Bassey, James Gang, Stevie Ray Vaughan en Frank Zappa & The Mothers of Invention. Zij maakten beroemd geworden live-opnamen van hun optredens in Carnegie Hall. Veel werken zijn er in première gegaan, bijvoorbeeld de Symfonie nr. 9 (Dvořák) in 1895, An American in Paris (Gershwin) in 1928, het Vioolconcert (Britten) in 1940 en diverse werken van Charles Ives, Igor Stravinsky, Edgard Varèse, Samuel Barber, Aaron Copland, Elliott Carter, Leonard Bernstein en Philip Glass. De dirigenten Arturo Toscanini, Thomas Beecham en John Barbirolli, de violist Jascha Heifetz, de pianist Vladimir Horowitz en vele andere klassieke musici hebben er opgetreden en opnamen gemaakt. Op 25 oktober 1944 vond in een uitverkochte grote zaal het roemruchte optreden plaats van Florence Foster Jenkins, de zangeres die niet kon zingen. Bekende Belgische en Nederlandse artiesten die in de grote zaal optraden zijn Willem Mengelberg 286x, Eugène Ysaÿe 56x, het Concertgebouworkest 45x, Bernard Haitink 30x, Edo de Waart 20x, Hans Vonk 12x, Willem van Otterloo 8x, Salvatore Adamo 6x, het Residentieorkest 6x, Jacques Brel 3x, Reinbert de Leeuw 3x, Eduard van Beinum 2x, Wibi Soerjadi 2x, Asko❘Schönberg 1x, Theo Bruins 1x, Marinus Flipse 1x, Rocco Granata 1x, Herman Krebbers 1x, Toots Thielemans 1x en Jeroen Willems 1x.

Pulitzer Fountain
Pulitzer Fountain

De Pulitzer Fountain (ook Pulitzer Memorial Fountain) is een uit 1916 stammende fontein op het Grand Army Plaza in de Amerikaanse stad New York. De fontein heeft een hoogte van bijna zeven meter en is ontworpen door Karl Bitter en Thomas Hastings. De fontein bestaat uit graniet. Boven op de Pulitzer Fountain staat een bronzen beeld van Pomona, de Romeinse godin van boomvruchten, die een mand met fruit vasthoudt. Zij symboliseert de overvloed waarmee New York in sprongen in die tijd vooruitging. Toen Karl Bitter bezig was met het maken van het beeld overleed hij bij een auto-ongeluk. Het beeld werd afgemaakt door zijn assistent Karl Gruppe en daarnaast door Isidore Konti. Andere ornamenten van de Pulitzer Fountain zijn gemaakt door Orazio Piccirilli. In 1912 liet Joseph Pulitzer $50.000 na aan de stad New York voor de bouw van een fontein op of bij het Grand Army Plaza, vergelijkbaar aan de fontein op het Place de la Concorde in Parijs. Het idee werd goedgekeurd door de Parks Commission, maar toen de Art Commission of New York over het voorstel moest beslissen keurde Karl Bitter, een lid van de commissie, het af. Bitter vond dat het plein als één geheel behandeld moest worden. Uiteindelijk werd besloten het gehele plein te herinrichten met Thomas Hastings als architect. Het ontwerp omvatte de fontein in de stijl van die op het Place de la Concorde. Na het gereedkomen van zijn ontwerp in 1913 werd begonnen met de bouw. In mei 1916 werd de Pulitzer Fountain ingehuldigd. De fontein was destijds van kalksteen. In 1948 werd de Pulitzer Fountain gerenoveerd en in 1970 werd de kalksteen door graniet vervangen. De fontein werd later ook in de jaren 80 en in 1996 gerenoveerd.