Kasteel Overhamme

Het Landhuis Rozenhof (ook: Kasteel De Rozerie) is een kasteelachtig landhuis in de Oost-Vlaamse plaats Aalst, gelegen aan de Brusselse Steenweg 75. Dit landhuis werd gebouwd in 1865 in neoclassicistische stijl. Naast het huis bevindt zich een neogotische kapel die werd ontworpen door Jean-Baptiste Bethune. Achter het huis ligt nog een complex van dienstgebouwen. Het geheel is gelegen in een park.

De Gerstjens vormen een natuurgebied ten zuidoosten van de kom van Aalst en ten noorden van Erembodegem. Het gebied omvat 62 ha waarvan 12 ha in eigendom zijn van de stad Aalst en 40 ha in eigendom van particulieren. Het is een laaggelegen gebied langs de Dender. Ook vindt men er enkele kasteeldomeinen. In het verleden betrof dit Kasteel Overhamme en Kasteel Ronsevaal. Van oorsprong vond men hier elzenbroek dat echter goeddeels vervangen werd door populierenaanplant. De Canadapopulieren worden gefaseerd vervangen door inheemse struiken. Ook werden enkele moerasjes aangelegd. Er is een vijver, ooit behorend tot het domein Ronsevaal, en een vervallen boomgaard, die wordt hersteld. In de vijver vindt men de watersalamander en de vinpootsalamander. Eén van de broedvogels is de wielewaal. Ten slotte is er een voormalig asveld van energiebedrijf NV Intercom (nu onderdeel van Electrabel). Geleidelijk herstelt dit terrein zich en men vindt er soorten als muskuskruid, bosaardbei, gewone salomonszegel en gevlekt longkruid.

De Onze-Lieve-Vrouw Termurenkapel is een kapel in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Aalst behorende plaats Erembodegem, gelegen aan de Kapellekensbaan.

De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Aalst behorende plaats Erembodegem, gelegen aan Erembodegem-Dorp.

Het Kasteel Ronsevaal is een kasteel in de Oost-Vlaamse plaats Aalst, gelegen aan Brusselbaan 2 en Brusselse Steenweg 211-213.

Station Erembodegem is een spoorwegstation in Erembodegem, een deelgemeente van de stad Aalst op spoorlijn 50 (Brussel - Gent). Toen de neoclassicistische periode ten einde liep, bouwde de Staat enkele regionaal belangrijke stations. Veelal werden deze stations in baksteen opgetrokken en bepleisterd. Te Erembodegem werd een gebouw van 2 bouwlagen onder een schilddak opgetrokken. Het leek sterk op de stations van Drongen, Deinze, Havinnes en Olsene. Het enige onderlinge verschilpunt was het aantal traveeën. Waar de meeste stations er 5 hadden, was het stationsgebouw te Erembodegem iets groter met 7 openingen. Het huidige stationsgebouw dateert uit 1979. Het is ontworpen door Juliaan Moens. Net als vele andere stations gebouwd in die periode is het een sobere onopvallende constructie waar de functie van het gebouw zo veel mogelijk weggestoken wordt: het is een station, maar het had net zo goed een school of bibliotheek kunnen zijn. Het bestaat uit één bouwlaag met plat dak waar loket en dienstlokalen in ondergebracht zijn. Voor in het gebouw is een wachtzaal annex lokethal te vinden. Om het andere spoor te bereiken is een verbindingstunnel gebouwd. De overkapping van de ingang naar de tunnel toe is verbonden met het stationsgebouw. Door gebruik te maken van een zachte helling is de tunnel prima toegankelijk voor mindervaliden, er is zelfs geen reguliere trap. Op perron 1 kan men een tweetal oudere wachthuisjes terugvinden. Op het andere perron bevindt zich, nogal verscholen, een nóg ouder schuilhok. Weliswaar is dat laatste uitgerust met een bankje. Fietsen ken men op meerdere plaatsen kwijt. Naast het station bevindt zich een overdekte fietsenbewaarplaats. Ook perron 2 heeft een, hetzij onoverdekte, fietsenstalling. Tevens is er een pendelaarsparking. Zowel parking als fietsenstalling staan vaak echter stampvol. Sinds 28 juni 2013 zijn de loketten van dit station gesloten en is het een stopplaats geworden. In december 2016 werd begonnen met de afbraak van het stationsgebouw. Het moet plaatsmaken voor een uitgebreide fietsenstalling. Tijdens deze werkzaamheden zullen ook de perrons van het station vernieuwd worden. Sindsdien is het station integraal toegankelijk voor personen met een beperking.

De Sint-Amanduskapel is een kapel in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Aalst behorende plaats Erembodegem, gelegen aan de Sint-Amandstraat.

De Wellemeersen is een erkend natuurreservaat en Natura 2000-gebied (Bossen van de Vlaamse Ardennen en andere Zuid-Vlaamse bossen) in de Belgische gemeente Denderleeuw. Het is een overstromingsgebied van de Dender, gelegen ten noorden van de wijk Leeuwbrug en in het oosten van deelgemeente Welle. De Wellemeersen bestrijken hoofdzakelijk een gebied tussen de spoorlijnen 50 en 50A in het zuiden en oosten en de Dender in het westen. Het is een vogelrijk gebied dat voornamelijk gekenmerkt wordt door moerasbossen, natte weilanden en bomputten. De Wellemeersen werd in 1980 als landschap beschermd. De erkenning van het natuurreservaat, met een oppervlakte van ongeveer 64 ha, loopt tot 18 november 2024. In 2019 stelde de Vlaamse Landmaatschappij een natuurinrichtingsplan voor, om in het natuurgebied een aaneengesloten grasland-, bos- en moeraslandschap te ontwikkelen . Het natuurgebied is toegankelijk op de wandelpaden via het wandelnetwerk 'Dendervallei Noord'.

De abdij Ten Roosen (ook: Abdij ter Rozen) is een voormalige abdij aan de rand van de Belgische stad Aalst, nabij het gehucht Mijlbeek. Tussen 1228 en 1240 vestigde een orde Cisterciënzerinnen zich op het hof nabij het (huidige) kruispunt van de Moorselbaan met de Beekstraat. Deze abdij stond onder het hoofdbestuur van de Abdij van Baudeloo. In 1567 werd de abdij door de geuzen deels platgebrand. De nonnen weken uit naar Aalst en Keulen. Rond 1597 werd de abdij weer door kloosterlingen bewoond, en begin 17e eeuw werden de gebouwen hersteld. In de Franse tijd werd het klooster opgeheven en in 1797 werden de gebouwen via een openbare verkoping gekocht. De kloostergebouwen werden uiteindelijk afgebroken. Van het klooster zijn geen restanten bewaard gebleven. In de 19e eeuw werd een nieuw woonhuis opgetrokken. In de 20e eeuw kreeg het huis een aanbouw waarin klaslokalen werden gevestigd. In het park verschenen een directeurswoning en schoolgebouwen. In Aalst zijn baksteenovens terug gevonden die zijn gebruikt voor de abdij. Twee ovens zouden in de middeleeuwen bakstenen hebben geleverd toen het klooster werd gebouwd, een derde oven diende waarschijnlijk voor de herstelwerkzaamheden in de 17e eeuw. In de kerk van het dorp Herdersem staat het eikenhouten Mariabeeld 'Onze-Lieve-Vrouw Ten Roosen', dat oorspronkelijke afkomstig is uit de abdij. Het beeld dateert uit begin 16e eeuw. Toen de abdij eind 18e eeuw werd opgeheven, schonk een van de laatste nonnen het beeld aan de kerk van Herdersem.

Het Rozekensbos ook wel Ten Rozen is een park van 5 hectaren te Aalst. Zestig percent van het terrein is bebost, ofschoon de bomen onvolgroeid zijn (2022). Het terrein bevindt zich tussen de Botermelkstraat, de Oude Abdijstraat en de Rozendreef (alwaar de 'seksblokken' zich bevinden). Het Rozekensbos' naamgeving verwijst naar de 13de-eeuwse cisterciënzerabdij Ter Rozen die nabijgelegen lag. Het Bossencompensatiefonds van de stad Aalst kocht een 5 hectare weide en vormde deze tot een park. Er werd drie jaar aan het park gewerkt vooraleer men het park kon openen. In november 2017 kwamen meer dan 200 kinderen samen met hun gezin bomen planten in het Rozekensbos. Het park heeft een tachtig meter lange plankenweg, dat ook toegankelijk is voor rolstoelgebruikers. Het park heeft enkele 'wilgenhutten' waar men tot rust kan komen.

De Sint-Amanduskerk is de parochiekerk van de wijken Ten Bos en Ressebeke, behorende tot de Oost-Vlaamse plaats Erembodegem, gelegen aan de Dom Modest van Asschelaan. Op deze plaats stond sinds 1895 een kruisbeeld, dat in 1922 werd vernieuwd. Het gipsen corpus werd in 1928 vernield en daarna vervangen door een bronzen corpus. De filiaalkerk werd gebouwd omdat de wijken groeiden die enkele kilometers van de centrumkerk in Erembodegem af lagen. De bouw begon in 1967 en in 1969 was de kerk voltooid. Architect was Adrien Bressers. Het betreft een sober modern kerkgebouw met licht hellend zadeldak en losstaande klokkentoren.

De kluiskapel Affligem is een boskapel, gelegen in het Kluizenbos in de Vlaams-Brabantse gemeente Affligem, die voortbouwt op een in de 7de-8ste eeuw opgerichte Kluis of ‘Cella’, waar monniken als kluizenaars woonden. Ze wordt toegeschreven aan Sint-Ursmarus, abt van de abdij van Lobbes bij Thuin. In de 12de eeuw werd de Kluis door enkele kluizenaars bewoond. De belangrijkste was Radulfus de Zwijger, die werd begraven in de Kluiskapel. Een groot gedeelte van het Kluizenbos werd in de 12e eeuw eigendom van de Abdij van Affligem en staat als Affligembosch vermeld op de Ferrariskaart. Deze kapel werd opgericht op een plaats die gekenmerkt was door een heidense (Keltische) boom- en broncultus. Deze bron is het huidige Kluizenputje, die volgens het volksgeloof naast geneeskracht voor blinden, ook vruchtbaarheidbevorderend zou werken. De huidige Kluiskapel gelegen aan de Kluisdreef werd in 1758 gebouwd, doch in 1835 werd het bouwvallige gedeelte van het schip gesloopt zodat nu alleen het hoofdkoor overblijft en een toen nieuw gebouwd portaal. Er zijn enkele kleine, lage en eenvoudige 19de-eeuwse landarbeiderswoningen in de omgeving van de kapel aanwezig.