Hollandsch Diep

Slibverwerking Noord-Brabant (SNB) is het grootste slibverwerkingsbedrijf van Europa. Het is in eigendom van enkele waterschappen. De verbranding van slib door SNB levert energie op, die het bedrijf teruglevert aan het elektriciteitsnet. In 2009 verwerkte SNB 27% van al het Nederlandse zuiveringsslib van rioolwaterzuiveringen.

De Sassenplaat is een onbewoond eiland in het Hollandsch Diep ter hoogte van Haven- en industriegebied Moerdijk in de gemeente Moerdijk en in is gebruik als natuurgebied dat beheerd wordt door Staatsbosbeheer. Het ligt tegenover het dorp Strijensas waarnaar de plaat ook vernoemd is. Oorspronkelijk was dit een slikplaat die tot 1970 in gebruik was als biezengors, waar mattenbies werd geteeld ten behoeve van de biezenvlechterij. Door baggerwerkzaamheden in het Hollandsch Diep werd het gebied in 1970 en 1971 gedeeltelijk ontgrond ten behoeve van de aanleg van een vaargeul. Het zand dat hierbij vrijkwam is door Rijkswaterstaat gebruikt om de Sassenplaat op te hogen en in te richten als natuurgebied. Een ander deel ligt onder water. Op het niet-ondergedoken deel heeft zich een wilgenstruweel ontwikkeld en op de kaden groeien adventiefplanten. Broedvogels zijn: snor, blauwborst, bruine kiekendief, ransuil en diverse eenden- en pleviersoorten. Pleistervogels zijn de kolgans, grauwe gans, wintertaling, krakeend, slobeend, lepelaar en aalscholver. Het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de provincies Zuid-Holland en Noord-Brabant hadden echter grote behoefte aan een nieuwe opslagplaats voor vervuild slib. Direct ten westen van de bestaande Sassenplaat is daarom een baggerspeciedepot in het oostelijke gedeelte van het Hollandsch Diep aangelegd. De totale lengte van de locatie bedraagt nu circa 1.900 meter en de breedte varieert van circa 390 tot 520 meter. De totale oppervlakte van het gebied is circa 95 hectare en is onder te verdelen in het voorzieningenterrein (17 hectare), het depot (63 hectare) en het natuurgebied (15 hectare). Op het diepste punt is het depot zo’n 45 meter diep en heeft een opslagcapaciteit 10,2 miljoen m³. Het depot is begin 2008 in gebruik genomen. Het nieuwe depot ziet eruit als een grote ovale put met een dijk eromheen. Het slib wordt verborgen onder het water opgeslagen. Na circa achttien jaar zal het depot naar verwachting vol zijn en kan de opslagplaats worden afgedekt met een laag grond en de natuur de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen. Om het depot goed in de omgeving in te passen, is er al bij de bouw een natuurvriendelijke oever aangelegd. Vanwege de ligging bij het industrieterrein Moerdijk is er nauwelijks extra verstoring voor de natuur en de recreatie. Het voorzieningenterrein met een werkhaven bevindt zich aan de zuid-westkant van de put. Vanuit deze haven kunnen schepen de baggerspecie lossen. Via een leidingenstelsel komt de specie vervolgens rechtstreeks of via de zandscheidingsinstallatie in de put terecht.

Energiecentrale BMC Moerdijk op haven- en industriegebied Moerdijk in de provincie Noord-Brabant, heeft een vermogen van ruim 36 megawatt, waarmee ongeveer zeventigduizend huishoudens van elektriciteit kunnen worden voorzien. De brandstof voor deze centrale is pluimveemest wat een drogestofgehalte van ongeveer 55% heeft. Met een capaciteit van 440.000 ton is dit de grootste centrale op het Europese vasteland die stapelbare mest omzet in elektriciteit. De as die na verbranding resteert en dat onder andere fosfaat en kalium bevat wordt ingezet als meststof. De centrale werd geopend op 3 september 2008. De bouw ervan begon in 2006. BMC Moerdijk heeft drie aandeelhouders: energiebedrijf PZEM, de vereniging van boeren en tuinders ZLTO en de Coöperatie DEP (Duurzame Energieproductie Pluimveehouderij). Hoewel er vanuit de milieubeweging in begin kritiek was op dit initiatief laten recente onderzoeken zien dat verbranding van pluimveemest milieuvoordeel oplevert ten opzichte van traditionele toepassingen van pluimveemest zoals direct uitrijden op het land, vergisting en het maken en exporteren van droge mestkorrels.

De vuurtoren van Strijensas is een lichtopstand aan het Hollandsch Diep, bij het dorpje Strijensas, in de Nederlandse gemeente Hoeksche Waard. Het torentje is ontworpen door Adrianus Cornelis van Loo en in 1883 gebouwd door de firma Penn & Bauduin uit Dordrecht. Het stenen gebouwtje onder de toren deed dienst als opslagplaats voor de brandstof waarop het licht brandde. In de Tweede Wereldoorlog is de toren flink beschadigd geraakt. De plaatselijke smid B.M. Verhoef heeft de toren na de oorlog hersteld. Het licht op de toren is op nieuwjaarsdag van 1996 gedoofd. Daarna heeft de toenmalige gemeente Strijen zich erover ontfermt. In 2005 is de toren gerestaureerd en is er een wandelpad naartoe aangelegd.

De Centrale Moerdijk is een warmte-krachtcentrale van RWE gelegen op het haven- en industriegebied Moerdijk. Hij bevat twee warmtekrachteenheden, WKC Moerdijk I en CCGT Moerdijk II.

Strijensas is een dorp en voormalige gemeente aan het Hollandsch Diep. Strijensas behoort tot de gemeente Hoeksche Waard. In 2022 telde het dorp 509 inwoners.Bestuurlijk gezien viel Striensche Sas eeuwenlang onder De Klundert, de oorsprong hiervan ligt ver voor de 2e Sint Elisabethsvloed van 1421. Voor die tijd vormden Holland en Brabant één aaneengesloten gebied, maar werden door die nietsontziende natuurramp van elkaar gescheiden door het Hollands Diep dat toen ontstond. Ook na 1421 oefende de gemeente Klundert nog tot de negentiende eeuw het bestuur uit over Striensche Sas, Klundert viel op zijn beurt nog onder Holland. Het dorp is ontstaan rond de sas (sluis) van Strijen uit 1649. Een kerk was er niet tot laat in de 19e eeuw. Huwelijken van personen die op het Sas van Strijen woonden, werden meestal in De Klundert gesloten, de sporen hiervan zijn onder andere terug te vinden in de Gaardersboeken van De Klundert. Daarin werden behalve huwelijken, ook dopelingen en begraven personen vermeld. Kinderen werden vaak in Strijen gedoopt en er werd ook begraven bij of in de kerk van Strijen, omdat men daar ter kerke ging, een enkele keer gebeurde dat ook in 's-Gravendeel. Inschrijving in de gaardersboeken van Klundert gebeurde over het algemeen pro Deo. Johan Willem Friso verdronk in 1711 bij Strijensas. Strijensas behoorde van 1812 tot 1817 tot de gemeente Strijen, toen werd het een zelfstandige gemeente. Maar bij de bestuurlijke herindeling van Zuid-Holland in 1855 werd Strijensas opnieuw toegevoegd aan Strijen. Op 9 november 1879 is de kerk in gebruik genomen door Ds. Abbing. In februari 1945 is die kerk zodanig beschadigd door beschietingen dat een geheel nieuw kerkgebouw is neergezet aan het Kerkplein. Deze kerk is in 1952 in gebruik genomen. Tot 2013 had het dorp een eigen basisschool, de Hooistoof. Een markant bouwwerk is de brug over de sluis, gebouwd in 1908. Om de Moerdijkbruggen goed te kunnen verdedigen is er in 1937 een kazemat gebouwd, die ook de Dordtsche Kil kon afsluiten voor scheepvaart. Eénmaal per jaar (de laatste zaterdag van juni) vindt er een dorpsfeest plaats genaamd, 't Sasse Durpsfeest.

Het haven- en industriegebied Moerdijk is een gebied met een drietal grote havens met een aanliggend industrieterrein, in de Nederlandse gemeente Moerdijk. Het ligt aan het Hollandsch Diep ten westen van de Moerdijkbrug. De zeehaven is de verst in het land gelegen zeehaven in Nederland, het industrieterrein beslaat ruim 2500 hectare. De haven en het omliggende industrieterrein zijn speciaal ontworpen om bedrijven in de chemische en zware industrie aan te trekken. Het belangrijkste bedrijf dat er zich vestigde is Shell Chemie.

Roodevaart is een buurtschap ten zuiden van Moerdijk, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het bevindt zich aan de uitmonding van de Roode Vaart in het Hollandsch Diep, waar tegenwoordig een insteekhaven is gegraven. Er is hier een schutsluis in de Roode Vaart.

Verzorgingsplaats Bazius is een verzorgingsplaats in Nederland, gelegen aan de noordwestzijde van de A17 en de A59 in de richting Moerdijk-Roosendaal tussen afritten 26 en 25 in de gemeente Moerdijk.

Mariapolder is een polder en buurtschap in de gemeente Hoeksche Waard in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het ligt vlak bij Strijensas.

Station Moerdijk AR is een voormalig overstapstation op de boot naar Dordrecht en Rotterdam aan de Spoorlijn 12 tussen Antwerpen en Moerdijk. Deze spoorlijn werd geëxploiteerd door de Société Anonyme des chemins de fer d'Anvers à Rotterdam (AR). Het traject van station Zevenbergen tot de steiger van de boot naar Rotterdam, en daarmee ook station Moerdijk AR, was in gebruik van 1 mei 1855 tot 1 juli 1880. Het station had een klein emplacement van negen sporen en een stationsgebouw (eerste gebouw 1854-1864, tweede gebouw 1864-1880), goederenloods, een locomotieven- en een rijtuigenloods. Naast dit station van de AR was er in Moerdijk vanaf 1866 ook een station van de Staatsspoorwegen.

De ramp met NLM Cityhopper-vlucht 431 (ook wel bekend als vliegtuigongeval Moerdijk) vond plaats op 6 oktober 1981 om ±17:15u nabij de chemische fabriek van Shell te Moerdijk, op een talud van de spoorlijn langs de weg Moerdijk–Klundert in de toenmalige gemeente Zevenbergen. Bij het ongeval was een Fokker F28 van de maatschappij NLM betrokken. Alle zeventien inzittenden (dertien passagiers en vier bemanningsleden) kwamen hierbij om het leven, evenals een brandweerman op de grond, die een hartaanval kreeg toen hij het vliegtuig zag verongelukken. De slachtoffers waren negen Duitse, twee Britse, een Amerikaanse en een Nederlandse passagier, en vier Nederlandse bemanningsleden. De stoffelijke resten van vier personen konden niet geïdentificeerd worden en rusten in een gezamenlijk graf op de Nieuwe Oosterbegraafplaats te Amsterdam.