Schiedamse Poort

De Rotterdamse Poortbrug was een basculebrug over het Rijn-Schiekanaal in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug verbond de Zuidwal/Oude Delft met de Scheepmakerij/Hertog Govertkade op de locatie van de in de 19e eeuw gesloopte Rotterdamse Poort. Deze brug werd in 1978 gesloopt zodat de scheepvaart beter de bocht in de Kolk kon maken.

De Rotterdamse Poort was een poort in de Nederlandse stad Delft, gelegen nabij het voormalige Legermuseum, de plaats waar de Schie is verbonden met de grachten van Delft. De poort is na 1450 en voor 1600 gebouwd. Het poortgebouw was 13,50 m bij 13,20 m. De doorgang had waarschijnlijk een breedte van 3,70 m. De poort is onder meer vastgelegd door Johannes Vermeer in zijn schilderij Gezicht op Delft. In de Middeleeuwen stond de Rotterdamsepoort ook bekend als de Wittevrouwenpoort vanwege het nabijgelegen klooster Koningsveld, waar witgeklede zusters woonden. Later werd de poort bekend als de Sint-Jacobspoort omdat het schippersgilde, met de patroonheilige de apostel Jacobus, de zaal op de bovenverdieping van het poortgebouw gebruikte. Tijdens de achttiende eeuw werd de voorpoort afgebroken en werd de gevel van de hoofdpoort vervangen door een classicistisch ontwerp. De doorgang naar de stadssingel aan de rechterkant kon daardoor breder worden gemaakt. De poort werd uiteindelijk afgebroken in de periode 1834-1836.

Het Legermuseum was een museum gericht op de geschiedenis van de Nederlandse krijgsmacht, met name de landstrijdkrachten. Het was van 1986 tot januari 2013 gevestigd aan de Korte Geer te Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In 2013 is het museum samengevoegd met het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg, provincie Utrecht, en daar is ook de hele collectie naartoe verhuisd.

De Hoogbrug is een gemetselde stenen boogbrug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug, gelegen bij Achterom, is een rijksmonument en is vermoedelijk gebouwd in de 16e eeuw.

Civitas Studiosorum Reformatorum (Latijn: Gemeenschap van gereformeerde studenten), kortweg C.S.R., is een algemene christelijke studentenvereniging in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De vereniging is lid van de LKvV, de VeRa en IFES.

Gezicht op Delft is een van de bekendste schilderijen van de 17e-eeuwse Hollandse meester Johannes Vermeer. Het doek hangt in het Mauritshuis in Den Haag. Volgens onderzoek werd het geschilderd in circa 1660-1661.

Achterom is de naam van een straat en de gelijknamige gracht in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Dit deel van de oude binnenstad heeft een rijke historie en vormt de verbinding tussen twee grachten waar vroeger het laden en lossen van goederen aan de orde van de dag was. Gezien de ligging is de naam treffend gekozen. Het deel van Delft waar het Achterom is gesitueerd, viel rond 1350 nog net buiten het gebied van de graaf. Alhoewel de huizen aan het Achterom de stad toebehoorden, was de grond in eigendom van de abdij van Rijnsburg. In 1355 werd er flink geruzied over de rechtspraak in het gebied, omdat het Delftse stadsrecht daar niet gold. Een bijeffect was dat de uit de stad verbannen misdadigers juist dáár hun toevlucht zochten. De gracht was onderdeel van de oostelijke stadsbegrenzing in de 13e eeuw, die werd gevormd door de min of meer noord-zuid lopende derde hoofdgracht (Achterom, Brabantse Turfmarkt, Burgwal, Verwersdijk).

De Zuiderkerk in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een voormalig Nederduitse Gereformeerde kerk. De kerk werd in 1888 gebouwd naar een ontwerp van G. van der Kaaden, en heeft elementen ontleend aan het classicisme en renaissance. De kerk bevindt zich op een binnenplaats. Aanvankelijk werd de kerk gebruikt voor diensten van de Nederduits Gereformeerde Kerk, een kerkelijke stroming die zich enkele jaren daarvoor landelijk van de Nederlandse Hervormde Kerk had afgescheiden onder invloed van Abraham Kuyper. De kerk zou pas later de naam "Zuiderkerk" gaan dragen. De eerste predikant van deze gemeente was ds. C.W.J. van der Lummel. In 1897, vijf jaar later dan het besluit van de synode, besluit de gemeente samen te gaan met de Christelijke Gereformeerde Kerken in Delft tot de Gereformeerde Kerken in Nederland. Slechts een klein deel besluit niet met de fusie mee te gaan. Halverwege de 20e eeuw krijgt de kerk te kampen met een sterke daling van het ledenaantal, en wordt het kerkgebouw gesloten. In 1965 wordt het gebouw verkocht aan een ijzerhandel, en in 1983 wordt het een rommelmarkt. In 1990 wordt het gebouw aangekocht door de evangelische gemeente "Morgenstond", die het gebouw in twee jaar tijd verbouwt: In de hoge kerkzaal wordt een verdieping geplaatst, waardoor de begane grond beschikbaar komt als ontmoetingsruimte, en op de eerste verdieping een kerkzaal verrijst met plaats voor 600 personen. Tevens is er een doopbad aanwezig, deze is geplaatst onder het podium. Door een aantal platen van het podium af te halen, is het doopbad zichtbaar. In 1992 wordt het gebouw door de evangelische gemeente in gebruik genomen.

De Breestraat is een winkelstraat in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De straat loopt vanaf de Oude Delft naar de Achterom. Zijstraten van de Breestraat zijn de Lange Geer (deze kruist de Breestraat), Korte Geer en de Koornmarkt. De Breestraat is ca. 210 meter lang. Aan deze eeuwenoude straat bevinden zich een tal van rijksmonumenten.

De Open Deur is een gebouw dat zich bevindt aan het Achterom, een gracht en straat in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De naam van het gebouw is een verwijzing naar het Bijbelboek Openbaringen 3:7-13.

De stationsbuurt van de Nederlandse stad Delft was een kleine stadsbuurt rond het treinstation, ingeklemd tussen de bovengrondse spoorlijn in het westen, en de historische binnenstad in het oosten. De buurt werd gerekend tot de stadswijk Binnenstad. De buurt komt al voor op historische stadskaarten uit de zeventiende eeuw, en was de eerste stadsuitbreiding van Delft in westelijke richting. In de beginjaren stond het bekend als de houttuinen, ofwel de plek waar het hout van de stad lag opgeslagen. Vanaf 1679 werd er ook geschut en munitie gefabriceerd, en transformeerden de houttuinen in militaire constructiewerkplaatsen. De wapenfabricage werd in 1924 gestaakt, en de bijbehorende gebouwen werden langzaam afgebroken. Rond de eeuwwisseling stonden nog enkele fabrieksgebouwen overeind, om huisvesting te bieden aan bedrijfjes en organisaties, zoals reptielenhuis Serpo. Prominent aanwezig in de stationsbuurt was het stationsgebouw uit 1885. Op het naastgelegen stationsplein krioelde het van bussen, auto's, taxi's en fietsen. Direct ten zuiden van het station stonden de negentiende-eeuwse herenhuizen aan de Van Leeuwenhoeksingel, en richting het noorden was er volop bedrijvigheid aan de Houttuinen. Zo kon men logeren in Hotel Kok, een biertje drinken bij café Bert en Ernie (voorheen 't Koetsiertje), of dansen in het Stationskoffiehuis. De stationsbuurt werd in 2009 vrijwel geheel met de grond gelijk gemaakt. De bewoners van met name de Van Leeuwenhoeksingel hadden vooraf nog geprobeerd om de ontwerpers van de spoorzone op andere gedachten te brengen en hun straat van de sloop te redden. De straat, die geen monumentale status had, paste echter niet in het bestemmingsplan. Tijdens de sloopactiviteiten werden op particulier initiatief verschillende historische bouwmaterialen en ornamenten uit de buurt veiliggesteld, in de hoop deze in een latere fase weer ergens in de spoorzone te kunnen laten terugkeren. Enkel het stationsgebouw, dat in 2002 de status van rijksmonument had gekregen, werd van de sloop gespaard.

Het Sint-Barbaraklooster is een voormalig klooster in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw doet tegenwoordig dienst als sociëteit van studentenvereniging Virgiel.