Looveer (buurtschap)

Veerdienst het Looveer is de veerverbinding tussen Loo en Huissen over de Nederrijn. De huidige veerboot is de ' Spes Orientis'. In 1740 kwam er bij Loo een veer over de Rijn. De veerman moest toen 's zomers met zijn brede, platte schuit langs allerlei ondiepten laveren. In 1802 werd een gierpont gebruikt, die voor de voortbeweging gebruik maakte van de stroming van de rivier. In 1843 werd de familie Martens eigenaar van de pont. De huidige dienstverlening wordt verzorgd door Ton Paulus Veerbedrijf. In de Tweede Wereldoorlog voer een pont, Sint Christoffel gedoopt. In het ruim ervan werden in het geheim honderden Franse soldaten vervoerd. De Fransen waren ontsnapt uit Duitse gevangenschap. Na de luchtlandingen in september 1944 liet veerbaas Wim Martens de pont zinken. De Duitsers konden daardoor aan het Looveer geen tanks en troepen overzetten. Na de oorlog werd de pont, die in twee stukken was gebroken, weer naar boven gehaald en in elkaar gezet. Vanaf 1970 werd de gierpont verruild voor een schuit met motortractie. De stroom in de rivier bezat niet genoeg kracht meer, als gevolg van de aanleg van een stuwcomplex bij Driel. Door de opening van de Andrej Sacharovbrug bij Arnhem in 1987 dreigde het doek te vallen voor de veerdienst. Toch kon het pontveer overleven, vooral dankzij de sterke groei van het fietsverkeer.

Schans is een voormalige buurtschap in de Nederlandse gemeente Westervoort, gelegen in de provincie Gelderland. Het ligt in het zuidwesten van de gemeente aan de Nederrijn.

De havezate Angeroyen stond in het Nederlandse dorp Loo, provincie Gelderland. De precieze locatie van de havezate is niet duidelijk, maar waarschijnlijk lag het binnendijks in de buurt van het Looveer.

De Lensenburg was een havezate in het Nederlandse dorp Westervoort, provincie Gelderland. In de 15e eeuw was het goed Lensenburg in eigendom van de familie Cloeck. De eerste naam die bekend is uit de bronnen betreft de Westervoortse richter Wychart Cloeck, die rond 1470 de bezittingen erfde. Omstreeks 1505 overleed Wychart, waarna de Lensenburg overging naar zijn zoon Johan. In 1539 erfde Cornelis Cloeck, zoon van Johan, het huis. In 1603 kwam de Lensenburg in bezit van Arnold Pieck. Zijn schoonzoon Rogier van der Loe liet echter in 1618 beslag leggen op de havezate, omdat zijn echtgenote Sophia Pieck nog recht had op een erfdeel van haar overleden moeder. De akte van deze beslaglegging is tevens de oudste vermelding van een goed met de naam Lensenburg. In 1637 kochten Willem Kaelken en zijn echtgenote Willemken Janss het deel van de Lensenburg dat Sophia bezat. Twee jaar later kochten zij ook het andere deel, dat op dat moment in eigendom was van Willem Frederick Pieck, een zoon van Arnold Pieck. In 1671 werd het goed verkochten verkocht aan A. Tulleken en C. Schlaun. Zij verpachtten de havezate als een boerderij, maar lieten het oorspronkelijke hoofdgebouw ongemoeid. In de 19e eeuw werd Lensenburg alsnog afgebroken. Bij de Lensenburg behoorden een rosmolen, windmolen, waai en boomgaard. Ook de dorpsbrouwerij en de destilleerderij waren verbonden aan Lensenburg. Op de plek van de voormalige havezate is een boerderij gebouwd met de naam Lensenburg.

Westervoort () is een plaats en gemeente in de Nederlandse provincie Gelderland. De gemeente telt 15.151 inwoners (22 november 2024, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 7,85 km² (waarvan 1 km² water). Sinds 2016 is Westervoort qua oppervlakte de kleinste gemeente van Nederland. Westervoort ligt ten zuidoosten van Arnhem; noordelijk van de Nederrijn, oostelijk van de IJssel, precies waar deze zich afsplitst. Het is van origine een heerlijkheid met de 'Heer van Westervoort' aan het hoofd. Sinds december 2011 heeft Westervoort - na een tussenperiode van 75 jaar - opnieuw een treinstation. Westervoort vormt samen met de gebieden van de gemeenten Zevenaar, Duiven en Montferland de streek Liemers, die totaal bijna 84.000 inwoners telt. Deze gemeenten werken samen in de Liemerse Ambassade.

Diogenes met de lamp is een gevelsteen in de Nederlandse stad Huissen, ter herinnering aan de Tweede Wereldoorlog en de Wederopbouw.

Nederlands grafmonument is een monument in de Nederlandse stad Huissen, ter herinnering aan de mensen die tijdens de bevrijding in 1944 zijn omgekomen.

Het Slot te Huissen of Kasteel te Huissen, ook wel aangeduid als Kleefse burcht (niet te verwarren met de Zwanenburcht in Kleef) was tot 1722 een kasteel in het destijds Kleefse Huissen, nu gelegen in de Gelderse gemeente Lingewaard. Nadat de tolfunctie door de hertog van Kleef werd verplaatst naar Emmerik, raakte het kasteel in verval en werd uiteindelijk gesloopt. Op restanten van de hoofdburcht staat tegenwoordig het Dominicanenklooster.

Het Sint-Elisabethsklooster was een klooster gelegen aan de Langekerkstraat in Huissen in de Nederlandse provincie Gelderland. Het gebouw is thans in gebruik als het appartementencomplex Het Convent en als openbare bibliotheek. Al eerder bestond in Huissen een klooster van de franciscanessen, het Sint-Elisabethsconvent (1448-1812). Dit in 1448 gestichte klooster werd in 1812 door de Franse autoriteiten gesloten.

De Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming is een rooms-katholieke parochiekerk in de Nederlandse stad Huissen in de gemeente Lingewaard in Gelderland. De kerk is de tweede kerk met deze naam op deze plek. Omstreeks 1313 is hier een kerk gebouwd die uiteindelijk een pseudobasiliek werd. Vanaf de zestiende eeuw vond vanuit de kerk de jaarlijkse sacramentsprocessie plaats. De reformatie kreeg in Huissen weinig aanhang. Als Kleefse enclave had Huissen geloofsvrijheid, waardoor het katholiek bleef. Dit leidde ertoe dat Huissen voor katholieken uit de wijde omgeving de plaats was om naar de kerk te gaan. Rond 1889 werd deze kerk uitgebreid met een koortribune. In 1933-1934 vond er een ingrijpende verbouwing door de architect G.M. Leeuwenberg. Zowel de middeleeuwse toren als de buitenmuren van het schip werden behouden, maar het koor werd gesloopt en het schip werd verbreed door een inwendige versmalling van de zijbeuken. Een breed transept en een nieuw koor werden aangebouwd. De middeleeuwse kerk werd verwoest door een brandbombardement in mei 1943. De toren bleef gespaard, maar werd in oktober 1944 opgeblazen door de Duitse bezetter. Na de oorlog werd er een nieuwe kerk gebouwd. Leeuwenberg ontwierp een basiliekvormig kerkschip in de trant van de Delftse School, geïnspireerd op de Romaanse bouwstijl. De kerk werd gebouwd in 1949-1950. De kerk moest nog sober zijn, dus van de geplande toren werd afgezien. In 1951 krijgt de kerk een orgel van orgelbouwer Vermeulen uit Alkmaar, geschonken door de parochianen. Pas in 1961-1962 werd de kerk voorzien van een grote toren op de fundamenten van de oude toren. Deze toren werd ontworpen door Leeuwenberg en week af van de oorspronkelijk geplande toren. De oppervlakte is 8 bij 8 meter en de hoogte is 45 meter. De toren werd al de blikvanger van de stad. Net zoals de vorige toren wordt de toren ook wel genoemd naar Sint-Gangulfus, die wel als patroon van Huissen wordt beschouwd. In die toren werd in 1965 een carillon met 47 klokken geplaatst. Naast de toren zijn twee kapellen ingericht: die van Maria van Altijddurende Bijstand en de in 1971 gereed gekomen Gildenkapel. Hierin staat een molensteen centraal die dienst doet als altaar. De steen is afkomstig van de oude torenmolen, gesloopt in 1929. De kerk heeft nog enkele authentieke objecten uit de vooroorlogse kerk, waaronder de eikenhouten preekstoel uit 1656. De kerk is voorzien van monumentaal gebrandschilderd glas van Joan Collette uit 1951, een groot kruis achter het hoofdaltaar met een houtgesneden corpus is van de Duitse kunstenaar Brücker en gebrandschilderde ramen in de doopkapel van Kees Berendsen. In 2008 werd de parochie in Huissen samengevoegd met zeven parochies in de gemeente Lingewaard tot de Parochie De Levensbron. Binnen deze parochie werd de stadskerk aangewezen voor de eucharistieviering. Per 2018 is de parochie De Levensbron samengevoegd met St. Benedictus (Overbetuwe) tot de nieuwe parochie H. Maria Magdalena. De sacramentsprocessie, inmiddels bekend onder de naam Umdracht vindt nog jaarlijks plaats.

Huissen (uitspraak: [ˈɦysə(n)]; 'Húússun') of in het Huissens (Zuid-Gelders) dialect Huusse is een stad en voormalige gemeente in de gemeente Lingewaard. De plaats heeft 19.725 inwoners (2023), waarmee het de grootste kern van de gemeente Lingewaard is. Huissen verkreeg op zijn laatst stadsrechten in het jaar 1314. Het wapendier en symbool van Huissen is een zwaan. De zwaan is afgebeeld op het wapen en de vlag van de stad.

Angeren is een dorp in Nederland, in de provincie Gelderland. Het dorp ligt in de landstreek de Betuwe en valt onder de gemeente Lingewaard. De plaats is gelegen aan de rivieren de Nederrijn en de Linge, in het laagland tussen de steden Arnhem en Nijmegen. Angeren had 2.905 inwoners op 1 januari 2023.