Mallemolen (straat)

De Mallemolen was een stenen grondzeiler in Den Haag.

Schuddegeest is de naam van een hofje in de Archipelbuurt in Den Haag. Het is oorspronkelijk een wooncomplex voor arbeiders, gebouwd vanaf 1854 door de Vereeniging tot verbetering der woningen van de arbeidende klasse, nu bekend als de Koninklijke Haagse Woningvereniging van 1854. Het is een van de oudste voorbeelden van moderne sociale woningbouw in Nederland. Schuddegeest ligt naast het hofje aan de Mallemolen maar een deel van de huizen heeft in de Schuddegeest een extra verdieping. Ook de tuintjes zijn iets ruimer.

De Javastraat is in Den Haag. De straat ligt op de grens tussen het Willemspark en de Archipelbuurt. De Javastraat ligt ten noorden van het centrum van Den Haag en heette tot 1861 de Laan van Schuddegeest. Hij werd rond 1885 verbreed en verhard. De straat begint bij een kruising waar de Zeestraat op uitkomt en de Laan van Meerdervoort en de Scheveningseweg beginnen, waarbij de Javastraat het verlengde van de Laan van Meerdervoort is.

Het Paramaribohofje is een hofje aan de Paramaribostraat, in de Archipelbuurt in Den Haag. Het hofje werd in 1881 gebouwd in opdracht van de Vereniging tot verbetering der woningen van de arbeidende klasse te 's-Gravenhage, nu: Koninklijke Haagse Woningvereniging van 1854. Architect was H. Wesstra, hij bouwde in neorenaissance-stijl. De gevels zijn versierd met randen van gele bakstenen. Dit hofje heeft 60 huisjes verdeeld over drie rijen. De eerste rij ligt aan de Paramaribostraat, de tweede rij ligt rug aan rug erachter, en daartegenover ligt de derde rij. De tweede en derde rij zijn bereikbaar via twee kleine straatjes die afgezet zijn door negentiende-eeuwse hardstenen stoeppalen. Alle huisjes hebben een eigen tuintje en sinds 1954 een uitgebouw, waarin toen het privaat en de keuken werden geplaatst. Het hofje grenst gedeeltelijk aan de hofjes Mallemolen en de Schuddegeest.

De Surinamestraat in de Archipelbuurt in Den Haag is gesitueerd tussen de Javastraat en de Laan Copes van Cattenburch, ten noorden van het Nassauplein. Er wonen veel particulieren in de Surinamestraat, maar er zijn ook enkele ambtswoningen en ambassades. De Surinamestraat heeft over bijna de gehele lengte een brede groenstrook in het midden met kastanjebomen. Er staan replica's van oude lantaarnpalen. De Surinamestraat is gebruikt voor het opnemen van films, zoals Eline Vere, Prins Alexander (over de zoon van koning Willem III), De aanslag en Zwartboek. De straat wordt gekenmerkt door de uitbundige eclectische stijl van de bebouwing die uit 1881 tot 1905 dateert en nog vrijwel onaangetast is. Nagenoeg alle panden hebben een monumentale status. Verder wordt de straat gekenmerkt door de originele en ruime koetskeerplekken uit 1881 in het plantsoen.

Het Louis Couperus Museum was een museum in de Archipelbuurt van Den Haag dat gewijd was aan de schrijver Louis Couperus.

De Laan Copes van Cattenburch (vaak afgekort tot: Laan Copes) is een straat in de Archipelbuurt in Den Haag. De straat werd in 1870 aangelegd en is vernoemd naar burgemeester Lodewijk Constantijn Rabo Copes van Cattenburch en maakt deel uit van de Centrumring rond het Haagse stadscentrum. De Javastraat, die evenwijdig aan de laan loopt, markeerde jarenlang de rand van de stad. De laan vormde een nieuwe grenslijn van de stadsuitbreiding. Hij liep vanaf het begin van de Scheveningseweg, die al in de 17e eeuw werd aangelegd, tussen de Alexanderkazerne en het Alexanderveld door naar de brug over Het Kanaal, dat op aandringen van burgemeester Copes van Cattenburch was gegraven. Tussen de Javastraat en de Laan Copes van Cattenburch ontwikkelde zich een nieuwe woonwijk, Willemspark II, en aan de andere kant van de Laan Copes kwam de Archipelbuurt.

De Balistraat in Den Haag ligt in de Archipelbuurt en loopt van de Javastraat naar de Sumatrastraat. In het stukje van de Balistraat tussen de Laan Copes van Cattenburch en de Sumatrastraat is een klein hofje op nummer 109. De huizen zijn uit de tweede helft van de 19e eeuw, uit 1883 of 1887. Ze werden in neorenaissancestijl gebouwd door Johannes Mutters, die zelf nog op nummer 103 woonde en in 1896 naar de Jan van Nassaustraat 13 verhuisde, wat ook gebouwd werd volgens zijn ontwerp. Sinds 1771 had Den Haag al de Frederikskazerne, die net buiten de grachtengordel lag, naast waar nu de Frederikstraat is. Na de komst van het koningshuis werden er nog twee kazernes gebouwd, de Alexanderkazerne (1841–1848) in het Willemspark en de Oranjekazerne (1827) net binnen de grachtengordel. Dit trok veel mensen naar Den Haag, niet alleen militairen maar ook handelaren, kooplui, zadelmakers en paardenhandelaren. Zo'n paardenkoopman, A G J Mulder, had zijn bedrijf in de Balistraat. Vanaf de straat zie je een poort waardoor paarden en koetsen naar een binnenplaats konden gaan. Naast de poort waren twee koetshuizen, bereikbaar vanaf de binnenplaats. Boven de poort was een woning. Aan de westkant van de binnenplaats waren stallen. Er hangen aan de muur nog ringen om paarden vast te maken. Aan de voorgevel zijn nog twee lege plekken waar ooit twee paardenkoppen waren. Na de paardenhandelaar kwam er een fruithandel, mogelijk van C. M. de Kok, die van een van de koetshuizen een kantoortje maakte en een ontvangstruimte. De stallen werden opslagruimten. In de jaren zestig kwam er een autohandelaar en in de jaren zeventig een lijstenmakerij. In die periode stond er een grote blauwe tent op de binnenplaats. Toen dit bedrijf nog meer ruimte nodig had, verhuisde het, en nam een projectontwikkelaar het project onderhanden. Van de stallen aan de binnenplaats werden drie huisjes gemaakt. De ramen werden vergroot en er kwam nog een verdieping op. De renovatie was in 2005 klaar. Links en rechts van de poort zijn nu twee woningen die al eerder bewoond werden.

Het Hofje van Lammers ligt aan de Schelpstraat in Den Haag. Deze loopt van de Schelpkade naar de Cantaloupenburg, evenwijding aan de Javastraat. Het hofje is opgericht in 1875 uit de nalatenschap van Johanna Lammers en haar eerder overleden broer Dirk Lammers. Geschat wordt dat zij in ieder geval zes en misschien wel acht miljoen gulden naliet. De architect was B. Schippers. Hij bouwde twee rijen huisjes die tegenover elkaar stonden aan een gezamenlijke centrale tuin, een rij voor protestante bewoonsters en een rij voor katholieke bewoonsters. Er waren enkele regels: De bewoonsters mochten alleen 's middags was buiten hangen, niet op zondag de ramen wassen en geen mannen op bezoek krijgen. Het hofje is een van de ruim honderd hofjes die Den Haag nog heeft. Het heeft 20 huisjes, maar de huisnummers lopen van 5 - 43. Johanna Antonia Lammers (Den Haag, 16 juli 1787 - aldaar 6 januari 1874) trouwde in 1808 met Hendrik Roeloffs. Zij woonden in de Molenstraat in Den Haag. Haar vader had een papierwinkel aan het Spui, haar man was ambtenaar. Ze kregen een zoon in 1813. Na het overlijden van haar man in 1843 en haar zoon in 1844 verliet zij de Molenstraat en trok in bij haar broer op Bierkade 5. Hij overleed ongehuwd en liet alles aan haar na. Ineens was zij een rijke weduwe met geld en diverse panden en pachtboerderijen. In haar testament beschikte zij dat het geld naar charitatieve doelen moest. Na haar overlijden worden vier stichtingen opgericht met de naam Dirk en Johanna Anthonia Lammers-Stichting. De stichting heeft de laatste twee liefdadigheidshofjes in Den Haag gebouwd, daarna kwamen de exploitatiehofjes. Het hofje aan de Schelpstraat was voor 'ongelukkige fatsoenlijke weduwen of juffrouwen uit de burgerstand’ en het hofje aan de Badhuisstraat voor 'ongelukkige weduwen en kinderen van verongelukte vissers'. Het hofje aan de Schelpstraat is thans een Rijksmonument. Het hofje aan de Badhuisstraat staat op de lijst van Gemeentelijke Monumenten in Den Haag. De stichtingen zijn in 1980 ontbonden. Eigenaar van de hofjes is sinds 1981 de Koninklijke Haagse Woningvereniging van 1854. Op de linker en rechter gevel staat de naam van de stichting en het bouwjaar. Tussen deze geveldelen is het toegangshek.

Willemshof is een kantoorgebouw aan de Nassaulaan in het Willemspark in de Nederlandse stad Den Haag, waarvan de gevel en toren oorspronkelijk behoorden tot een gebouw dat in 1846 in gebruik is genomen als manege van koning Willem II en dat van 1856 tot 1962 als kerkgebouw heeft gediend onder de naam Willemskerk. Vanaf 1975 is het gebouw in gebruik als kantoor van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG).

Het Willemspark is een wijk en buurt in het centrum van Den Haag. Het terrein was in 1840 gekocht door koning Willem II. In 1855 verkocht zijn zoon, Willem III, dit terrein aan de gemeente Den Haag. Het gedeelte van Willemspark rond de Frederikstraat kwam grotendeels tot stand tussen 1870 en 1900. De wijk Willemspark grenst aan de wijken Centrum, Zeeheldenkwartier, Archipelbuurt en Benoordenhout. De wijk wordt begrensd door het Scheveningseveer, de Mauritskade en de Dr. Kuyperstraat in het zuidoosten; de Zeestraat in het zuidwesten; de Javastraat in het noordwesten; en de Prinsessegracht in het noordoosten. Beeldbepalend voor het Willemspark zijn de Alexanderstraat en de Sophialaan die elkaar kruisen op het Plein 1813. Hier staat het monument ter nagedachtenis aan de stichting van het Koninkrijk der Nederlanden en de overwinning op Napoleon. Een deel valt onder het beschermd stadsgezicht Willemspark.

Het Irenemonument is het bevrijdingsmonument van Den Haag. In 1959 werd het monument naast het voormalig stadhuis aan de Patijnlaan onthuld door burgemeester Kolfschoten. De bedoeling van het monument was dat “duurzaam de Nederlandse driekleur aan de bevochten en herkregen vrijheid zou herinneren”. Het monument is een ontwerp van architect J.J.A. Smets (gemeentelijke Woningdienst) en kunstenaar Aart van den IJssel. Het is een raamwerk met symbolische vrijheidslievende vogels in brons, in een vlucht omhoog, op een laag platform waarop ook een vlaggenmast staat. Op de rand van het platform staat de tekst: ”Gedenk de offers die ’t herwinnen van vrijheids vreugden vroeg - bedenk welk daaglijks offer het doen groeien van vrijheid steeds weerom U vraagt.” Toen het monument bij het oude stadhuis (1953-1996) aan de Burgemeester Patijnlaan stond, werd iedere dag de vlag door een bode gehesen en neergehaald. Na de afbraak van het stadhuis werd het monument administratief ondergebracht bij de oorlogsmonumenten van de gemeente, en werd er alleen nog op 4 en 5 mei gevlagd. Het monument staat sinds 2004 op het Monchyplein vlak bij het Nassauplein. Op verzoek van BewonersBelangen Monchyplein (BBM) heeft de gemeente het beheer van de vlag in 2006 overgedragen aan BBM, zodat er vaker gevlagd kan worden. In 2007 heeft de gemeente Den Haag het monument geheel in de was gezet. Dit is ter bescherming tegen de zoute zeewind, en tegen graffiti. In 2009 werd het monument door de gemeente aangelicht om vervolgens de Nederlandse driekleur weer duurzaam aan de herkregen vrijheid te laten herinneren. Helaas heeft dit een klacht opgeleverd, zodat dit voorlopig niet gebeurt. In 2011 adopteerde de Haagsche Schoolvereeniging het monument. Leerlingen van groep 7 zullen voortaan de herdenking op 8 mei bijwonen.