Naamloos hofje (Balistraat 109)

De Laan Copes van Cattenburch (vaak afgekort tot: Laan Copes) is een straat in de Archipelbuurt in Den Haag. De straat werd in 1870 aangelegd en is vernoemd naar burgemeester Lodewijk Constantijn Rabo Copes van Cattenburch en maakt deel uit van de Centrumring rond het Haagse stadscentrum. De Javastraat, die evenwijdig aan de laan loopt, markeerde jarenlang de rand van de stad. De laan vormde een nieuwe grenslijn van de stadsuitbreiding. Hij liep vanaf het begin van de Scheveningseweg, die al in de 17e eeuw werd aangelegd, tussen de Alexanderkazerne en het Alexanderveld door naar de brug over Het Kanaal, dat op aandringen van burgemeester Copes van Cattenburch was gegraven. Tussen de Javastraat en de Laan Copes van Cattenburch ontwikkelde zich een nieuwe woonwijk, Willemspark II, en aan de andere kant van de Laan Copes kwam de Archipelbuurt.

Het Hofje van Elf bevindt zich in de Sumatrastraat in Den Haag. Het hofje ligt vrijwel naast Sumatrastraat 268-310, een naamloos hofje. Het Hofje van Elf heeft de huisnummers 230B/L en 232. Hier was vroeger een garagebedrijf, nu staan er elf huisjes die een gezamenlijke, weelderig begroeide binnentuin omringen. In mei 2008 is een van de woningen uitgebrand, waarbij de 77-jarige bewoner om het leven kwam.

Op Sumatrastraat 268-310 in Den Haag is een naamloos hofje. Het merendeel van de Haagse hofjes heeft geen naam, hetgeen verwarrend kan zijn. In de Sumatrastraat zijn vier hofjes: het Hofje van Kortekaas (nrs 179-183), De Witte Poort (nrs 249-271), het Hofje van Elf (nrs 230-232) en dit hofje. De Witte Poort en dit hofje zijn uit de tweede helft van de 19de eeuw. Door een poort en een vaak gesloten deur, waarboven het jaartal 1869 is aangebracht, komt men op een binnenterrein waar rug aan rug twee rijen huisjes staan. Langs de huisjes loopt een pad, de huisjes van de achterste rij hebben aan de andere kant van het pad een tuin. Soms zijn twee huisjes samengevoegd. Nummer 310 staat los van de rijtjes. In 1955 zijn de huisjes gerenoveerd en kregen ze een nieuwe, eenvoudige keuken en WC. Sindsdien zijn veel huisjes verkocht en verbouwd.

De S102 is een stadsroute in Den Haag die loopt over een gedeelte van de Raamweg. De weg verbindt de S100/Centrumring, vanaf het punt waar deze van de Raamweg afslaat naar de Laan Copes van Cattenburch, met de S200/Ring Den Haag, ter hoogte van de overgang tussen de Hubertustunnel en het Hubertusviaduct. De S102 is slechts een halve kilometer lang en is daarmee de op een na kortste stadsroute in Den Haag, na de S103.

Het Paramaribohofje is een hofje aan de Paramaribostraat, in de Archipelbuurt in Den Haag. Het hofje werd in 1881 gebouwd in opdracht van de Vereniging tot verbetering der woningen van de arbeidende klasse te 's-Gravenhage, nu: Koninklijke Haagse Woningvereniging van 1854. Architect was H. Wesstra, hij bouwde in neorenaissance-stijl. De gevels zijn versierd met randen van gele bakstenen. Dit hofje heeft 60 huisjes verdeeld over drie rijen. De eerste rij ligt aan de Paramaribostraat, de tweede rij ligt rug aan rug erachter, en daartegenover ligt de derde rij. De tweede en derde rij zijn bereikbaar via twee kleine straatjes die afgezet zijn door negentiende-eeuwse hardstenen stoeppalen. Alle huisjes hebben een eigen tuintje en sinds 1954 een uitgebouw, waarin toen het privaat en de keuken werden geplaatst. Het hofje grenst gedeeltelijk aan de hofjes Mallemolen en de Schuddegeest.

Het Alexanderhof is een hofje in de Archipelbuurt in Den Haag. De toegang bevindt zich op Bankastraat 5. Het hofje bestaat uit twee rijen van in totaal 38 woningen. De woningen zijn genummerd Bankastraat 7 t/m 81. Het wordt ook wel Bankahofje genoemd. In 1874 werd het hofje door timmerman-aannemer Johannes Jäger en S. van der Kamp gebouwd voor de lagere officieren van de Alexanderkazerne. Opdrachtgever was A.N. de Lint, een koopman en fabrikant uit Delft. Het Alexanderhof is lang en smal. Er staan twee rijen huisjes tegenover elkaar met in het midden een open ruimte die vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd beplant. Rond 1920 kregen de huizen een houten schuurtje. De toegang op Bankastraat 5 bestaat uit een poortdoorgang met twee versierde hardstenen stoeppalen uit de 19de eeuw. In een rapport uit 1898 naar goedkope woningen worden de huisjes beschreven. Ze bestonden uit één kamer met een zolder. Elk woning had een eigen privaat en sinds 1884 bevond zich in het portaal een eigen kraan had met duinwater. De woningen werden bewoond door gezinnen met ongeveer 4 kinderen. Dit goed bewaard gebleven complex van arbeiderswoningbouw uit de 19de eeuw is een gemeentelijk monument. Zie hiervoor ook de Lijst van gemeentelijke monumenten in Den Haag/Archipelbuurt.

Mallemolen is de naam van een hofje en een straatje in Den Haag. Straat en hofje zijn vernoemd naar de molen die zich in de zeventiende eeuw op de locatie van het hofje bevond. Het werd gebouwd door timmerman-aannemers Johannes Jäger en S. v.d. Kamp.

De Mallemolen was een stenen grondzeiler in Den Haag.

De Surinamestraat in de Archipelbuurt in Den Haag is gesitueerd tussen de Javastraat en de Laan Copes van Cattenburch, ten noorden van het Nassauplein. Er wonen veel particulieren in de Surinamestraat, maar er zijn ook enkele ambtswoningen en ambassades. De Surinamestraat heeft over bijna de gehele lengte een brede groenstrook in het midden met kastanjebomen. Er staan replica's van oude lantaarnpalen. De Surinamestraat is gebruikt voor het opnemen van films, zoals Eline Vere, Prins Alexander (over de zoon van koning Willem III), De aanslag en Zwartboek. De straat wordt gekenmerkt door de uitbundige eclectische stijl van de bebouwing die uit 1881 tot 1905 dateert en nog vrijwel onaangetast is. Nagenoeg alle panden hebben een monumentale status. Verder wordt de straat gekenmerkt door de originele en ruime koetskeerplekken uit 1881 in het plantsoen.

Het Delihofje in de Archipelbuurt in Den Haag ligt aan de Delistraat 2b-18. Toen in 1880 de Delistraat werd aangelegd, dempte men een kleine zij-arm van de Koninginnegracht. Aan dat stroompje lag een uitspanning, die toen ook werd afgebroken ten behoeve van de straat die toen werd aangelegd. Parallel erachter kwam in 1891 het hofje, dat gebouwd werd door Govert van der Vliet, timmerman, en Pieter Westbroek, de latere directeur van de Gemeentelijke Plantsoenendienst. Langs de huisjes loopt een bestraat pad, aan de overkant daarvan hebben de bewoners een tuintje. Het werd gebouwd voor mensen die aan het Hof werkten, zodat het ook wel het Hofje van de Hofhouding werd genoemd. Wat dit hofje van andere hofjes onderscheidt zijn de blauwe Portugese tegels, die een deel van de huizen sieren. De eigenaar werkte bij Focke & Meltzer, en had zo de nodige contacten.

Schuddegeest is de naam van een hofje in de Archipelbuurt in Den Haag. Het is oorspronkelijk een wooncomplex voor arbeiders, gebouwd vanaf 1854 door de Vereeniging tot verbetering der woningen van de arbeidende klasse, nu bekend als de Koninklijke Haagse Woningvereniging van 1854. Het is een van de oudste voorbeelden van moderne sociale woningbouw in Nederland. Schuddegeest ligt naast het hofje aan de Mallemolen maar een deel van de huizen heeft in de Schuddegeest een extra verdieping. Ook de tuintjes zijn iets ruimer.

De Javastraat is in Den Haag. De straat ligt op de grens tussen het Willemspark en de Archipelbuurt. De Javastraat ligt ten noorden van het centrum van Den Haag en heette tot 1861 de Laan van Schuddegeest. Hij werd rond 1885 verbreed en verhard. De straat begint bij een kruising waar de Zeestraat op uitkomt en de Laan van Meerdervoort en de Scheveningseweg beginnen, waarbij de Javastraat het verlengde van de Laan van Meerdervoort is.