Kamp Amersfoort

Nationaal Monument Kamp Amersfoort is een museum waarin de 47.000 mensen centraal staan die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Kamp Amersfoort gevangen zaten. Het was het langst operationele concentratiekamp in het door Duitsland bezette Nederland. In 2021 is het ondergrondse museum geopend met daarin o.a. een permanente tentoonstelling en een jaarlijks wisselende tentoonstelling. Aan de hand van objecten, documenten en beeldmateriaal wordt het structurele systeem belicht van honger, dwangarbeid, mishandeling, transporten en executies. Op het binnenterrein bevinden zich o.a. de originele appèlklok en vijf bomen uit de oorlog. Op het buitenterrein bevinden zich meerdere monumenten en de Schietbaan, die door gevangenen met de hand is uitgegraven. Bij de museumingang staat een authentieke wachttoren.

BILORA is de merknaam van de in 1909 opgerichte firma Kürbi & Niggeloh uit het Duitse Radevormwald. Het merk is voornamelijk bekend van camera's en statieven.

De kerktoren van Oud-Leusden is een middeleeuwse kerktoren in Oud-Leusden in de gemeente Leusden in de Nederlandse provincie Utrecht. De toren staat in een hoek omgeven door verschillende drukke verkeerswegen, waaronder de A28 en N227, en even verder de N221. In de nabijheid liggen ook de straten Kerkweg en Dodeweg, een zogenaamde Doodweg. De plaats van de verdwenen kerk (de Urbanuskerk) met toren ligt op een kerkheuvel en wordt omgeven door een ommuurd kerkhof. In het padenpatroon is de vorm van de kerk nog zichtbaar. De kerk was gewijd aan de Heilige Antonius. De toren is een rijksmonument.

De Ladder is een monument dat gemaakt is voor het vroegere concentratiekamp Kamp Amersfoort door de kunstenaar Armando. Het monument is in 1994 onthuld en staat op de hoek van de Laan 1914 en de Doornseweg in Amersfoort. Het is een kunstwerk dat moet laten denken aan een bronzen ladder. Het kunstwerk is 14 meter hoog. De ladder staat symbool voor een vluchtweg, troost en de gedachten van de gevangenen.

Klein Zwitserland is een bos van 36 hectare ten zuiden van Amersfoort. Het bos ligt op de zuidwestelijke flank van de Amersfoortse Berg, 40 meter boven NAP. Het natuurgebied maakt deel uit van de Utrechtse Heuvelrug. Het parkachtig aangelegde bos heeft, voor Nederland, vrij grote hoogteverschillen. Enkele delen bestaan uit productiebos in de vorm van eikenspaartelgenbos. De droge en voedselarme eikenhakhoutbos van de Amersfoortse berg leverde eikenschors voor de leerlooierij. Tot 1920 is een deel van Bosgebied Berg voor zand- en grindwinning gebruikt. Begin dertiger jaren van de twintigste eeuw werd het gebied in het kader van de werkverschaffing ingericht als wandelgebied. Binnen het gebied bevindt zich het hoogste punt van Amersfoort, de Galgenberg. Op deze hoogte van 44 meter boven NAP stond in vroeger tijden de galg opgesteld. De resten van het onderstel ervan liggen nog dicht aan het aardoppervlak. De Galgenberg heeft op deze plek een diameter van ongeveer 18 m en ligt 3 meter hoger dan de directe omgeving. De oudste vermelding van de berg blijkt uit een stedelijk rekening van 1550. De galg werd in 1770 afgebroken. Nabij de Galgenberg werd in 1998 een poel aangelegd om de paddentrek veiliger te maken. De poel met kunstmatige bodem werd een voortplantingsplek voor bruine kikker, padden en Alpensalamanders. In het gebied bevinden zich nog enkele oude waterwinputten. In het bos bij de watertoren aan de Utrechtseweg is een natuurspeelplaats ingericht voor kinderen. Bij bestaande totempaal zijn enkele houten stellages geplaatst voor huttenbouw. Er is een wandeling uitgezet van 3,5 kilometer, die herkenbaar is door paaltjes met een groene rand. Deze route loopt langs de grafheuvel en het Belgenmonument.

Oud-Leusden is een buurtschap behorende tot de gemeente Leusden, in de provincie Utrecht. Het wordt doorsneden door de A28 en is op oude kaarten de plaats waar Leusden aangegeven is. Daar staat nog een oude kerktoren. De bijbehorende kerk is rond 1827 gesloopt ten behoeve van de nieuwe kerk Dorpskerk Leusden-Zuid. Verder zijn er een restaurant met speeltuin en enkele begraafplaatsen. Begraafplaats Rusthof is aangelegd in 1931 en is, hoewel gelegen op Leusdens grondgebied, de grootste begraafplaats voor Amersfoort. In de jaren 1983 - 1985 zijn bij archeologisch onderzoek onder de huidige A28 bewoningssporen aangetroffen uit de Bronstijd (2000 – 750 v.Chr.) tot de Late Middeleeuwen (1000 – 1500 n.Chr.): resten van een grafheuvel uit de Bronstijd, paalsporen van ten minste drie boerderijen uit de pre-Romeinse ijzertijd (750 – 50 v.Chr.), de resten van een mogelijke Romeinse wachttoren met een gracht en sporen van boerderijen en schuren (Romeinse ijzertijd, 50 v.Chr.- 450 n.Chr.). Uit de vroege middeleeuwen (550 – 750 n.Chr.) zijn een grafveld, resten van hutkommen en een huisplattegrond gevonden. Daarna raakte het grafveld buiten gebruik. Uit de 12e eeuw dateren de plattegronden van twee grote boerderijen.

Villa de Wachter is een rijksmonument in de Nederlandse gemeente Amersfoort. Het is een ontwerp van de Nederlandse architect Hendrik Wijdeveld. De villa is een goed voorbeeld van de Amsterdamse School met invloeden van het zakelijk expressionisme. Het huis is gebouwd in de periode van 1927 tot 1929.

Begraafplaats Rusthof is een algemene begraafplaats aan de Dodeweg in de Nederlandse gemeente Leusden. Ook Crematorium Amersfoort is er gevestigd. De begraafplaats is aangelegd door de gemeente Amersfoort, maar ligt in buurgemeente Leusden. De grootte is ca. 29 hectare. Er is een kinderhof, er zijn diverse oorlogsgraven en er is een asstrooiveld. De bedrijfsvoering wordt verzorgd door Crematorium en Begraafplaatsen Amersfoort (CBA). De vereniging "Vrienden van Begraafplaats Rusthof Amersfoort" behartigt de belangen van nabestaanden en rechthebbenden.

De Amersfoortse Berg is een heuvel in de Nederlandse gemeente Amersfoort. De heuveltop bevindt zich op ongeveer 44 meter boven NAP en ligt in het noordoostelijke deel van de Utrechtse Heuvelrug. De zuidwestelijke Amersfoortse wijk Bergkwartier is naar de heuvel vernoemd. Het parkachtige bos op de Amersfoortse Berg wordt Klein Zwitserland genoemd vanwege de voor Nederland vrij grote hoogteverschillen.

It takes two to tango is een kunstwerk uit 1989 gelegen op de Stichtse Rotonde aan de zuidzijde van Amersfoort. Het is een werk van Ernst Hazenbroek. Het kunstwerk is 16 meter hoog en 20 ton zwaar, en is geplaatst op een prominente invalsweg voor bezoekers van Amersfoort. Vanuit verschillende gezichtspunten ziet dit werk er anders uit.

De Stichtse Rotonde is een verkeersplein in Amersfoort. De N221 en N237 sluiten aan op dit verkeersplein. De Stichtse Rotonde was de westelijke aansluiting van de oude A28 ten zuiden van Amersfoort naar Knooppunt Hoevelaken, die op 17 december 1962 werd opengesteld. In 1986 is de aansluiting op de A28 vervangen door de huidige A28. Het verkeersplein bestaat uit een rotonde, waar de N237 uit Soesterberg, de (voormalige) A28 richting Hoevelaken en de Utrechtseweg in Amersfoort op aansluiten, en een buitenring, waar de N221 uit Soest op aansluit. Het gehele verkeersplein met alle aansluitingen heeft een oppervlakte van bijna 15 hectare. Naast het vele asfalt bestaat een belangrijk deel van deze oppervlakte uit (versnipperd) groen, afgescheiden door verkeerswegen. In het Verkeersveiligheidsrapport 1999-2001 van het Regionaal Orgaan Verkeersveiligheid Utrecht behoorde de rotonde tot de top van de verkeersonveilige locaties (black-spots). In 2005 werd de rotonde gereconstrueerd. Voor het lot van de beschermde zandhagedis werd gevreesd. Het kunstwerk It takes two to tango is gesitueerd op de rotonde.

De Kampanje was een particuliere school voor basis- en voortgezet onderwijs in Amersfoort. De Kampanje was een sudbury-school, een bijzondere soort democratisch onderwijs die zijn oorsprong vindt in de Sudbury Valley School, opgericht in 1968 te Massachusetts, VS. De Kampanje was vooral bekend om zijn onorthodoxe pedagogische aanpak: studenten bepalen er zelf hun curriculum zonder opgelegde testen of toetsen. De school werd bestuurd door de schoolmeeting, waar stafleden en studenten bij meerderheid beslissen. De Inspectie van het Onderwijs heeft na een eerste onderzoek, uitgevoerd op 3 november 2008, geconcludeerd dat De Kampanje niet voldeed aan de toenmalige eisen van de Leerplichtwet. Na het niet voldoen aan de opdracht om de tekortkomingen op te heffen hebben de staatssecretarissen van Onderwijs bij besluit van 11 december 2009 besloten dat De Kampanje niet kon worden beschouwd als een school in de zin van de Leerplichtwet 1969. Dit impliceerde dat ouders die hun kinderen destijds naar De Kampanje lieten gaan strafbaar waren wegens het niet voldoen aan de eisen van de Leerplichtwet 1969. De bezwaren van De Kampanje tegen deze conclusie zijn door de rechtbank Utrecht en in hoger beroep door de Afdeling Bestuursrechtspraak ongegrond verklaard. Op 28 maart 2013 werd een ouder door de kantonrechter Midden-Nederland veroordeeld voor het overtreden van de Leerplichtwet 1969 doordat hij zijn elfjarige dochter naar De Kampanje liet gaan. In 2014 sloot De Kampanje haar deuren.