Begraafplaats Rusthof

Oud-Leusden is een buurtschap behorende tot de gemeente Leusden, in de provincie Utrecht. Het wordt doorsneden door de A28 en is op oude kaarten de plaats waar Leusden aangegeven is. Daar staat nog een oude kerktoren. De bijbehorende kerk is rond 1827 gesloopt ten behoeve van de nieuwe kerk Dorpskerk Leusden-Zuid. Verder zijn er een restaurant met speeltuin en enkele begraafplaatsen. Begraafplaats Rusthof is aangelegd in 1931 en is, hoewel gelegen op Leusdens grondgebied, de grootste begraafplaats voor Amersfoort. In de jaren 1983 - 1985 zijn bij archeologisch onderzoek onder de huidige A28 bewoningssporen aangetroffen uit de Bronstijd (2000 – 750 v.Chr.) tot de Late Middeleeuwen (1000 – 1500 n.Chr.): resten van een grafheuvel uit de Bronstijd, paalsporen van ten minste drie boerderijen uit de pre-Romeinse ijzertijd (750 – 50 v.Chr.), de resten van een mogelijke Romeinse wachttoren met een gracht en sporen van boerderijen en schuren (Romeinse ijzertijd, 50 v.Chr.- 450 n.Chr.). Uit de vroege middeleeuwen (550 – 750 n.Chr.) zijn een grafveld, resten van hutkommen en een huisplattegrond gevonden. Daarna raakte het grafveld buiten gebruik. Uit de 12e eeuw dateren de plattegronden van twee grote boerderijen.

Het Sovjet Ereveld Leusden is een erebegraafplaats in Leusden naast de Amersfoortse begraafplaats Rusthof. Hier liggen 865 slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog uit de Sovjet-Unie begraven.

De kerktoren van Oud-Leusden is een middeleeuwse kerktoren in Oud-Leusden in de gemeente Leusden in de Nederlandse provincie Utrecht. De toren staat in een hoek omgeven door verschillende drukke verkeerswegen, waaronder de A28 en N227, en even verder de N221. In de nabijheid liggen ook de straten Kerkweg en Dodeweg, een zogenaamde Doodweg. De plaats van de verdwenen kerk (de Urbanuskerk) met toren ligt op een kerkheuvel en wordt omgeven door een ommuurd kerkhof. In het padenpatroon is de vorm van de kerk nog zichtbaar. De kerk was gewijd aan de Heilige Antonius. De toren is een rijksmonument.

De Ladder is een monument dat gemaakt is voor het vroegere concentratiekamp Kamp Amersfoort door de kunstenaar Armando. Het monument is in 1994 onthuld en staat op de hoek van de Laan 1914 en de Doornseweg in Amersfoort. Het is een kunstwerk dat moet laten denken aan een bronzen ladder. Het kunstwerk is 14 meter hoog. De ladder staat symbool voor een vluchtweg, troost en de gedachten van de gevangenen.

VV Amsvorde is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit de stad Amersfoort (Utrecht). Het eerste elftal van de club speelt in de Derde klasse zondag (seizoen 2020/21). De club werkt haar trainingen en thuiswedstrijden af op Sportpark Nimmerdor, gelegen aan de Leusderweg. Het sportcomplex omvat twee grasvelden en een kunstgrasveld.

BILORA is de merknaam van de in 1909 opgerichte firma Kürbi & Niggeloh uit het Duitse Radevormwald. Het merk is voornamelijk bekend van camera's en statieven.

Nationaal Monument Kamp Amersfoort is een museum waarin de 47.000 mensen centraal staan die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Kamp Amersfoort gevangen zaten. Het was het langst operationele concentratiekamp in het door Duitsland bezette Nederland. In 2021 is het ondergrondse museum geopend met daarin o.a. een permanente tentoonstelling en een jaarlijks wisselende tentoonstelling. Aan de hand van objecten, documenten en beeldmateriaal wordt het structurele systeem belicht van honger, dwangarbeid, mishandeling, transporten en executies. Op het binnenterrein bevinden zich o.a. de originele appèlklok en vijf bomen uit de oorlog. Op het buitenterrein bevinden zich meerdere monumenten en de Schietbaan, die door gevangenen met de hand is uitgegraven. Bij de museumingang staat een authentieke wachttoren.

Kamp Amersfoort (Duits: Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort of Polizei-Durchgangslager Amersfoort; PDA) was in de Tweede Wereldoorlog een straf -en doorgangskamp in Leusden aan de zuidrand van Amersfoort. In dit langst operationele concentratiekamp van Nederland heerste een mensonterend regime van honger, mishandeling, dwangarbeid en executies, waardoor 652 mensen het leven lieten. Het merendeel van de gevangenen werd vanuit Kamp Amersfoort doorgestuurd naar andere kampen voor dwangarbeid, waarvan velen niet terugkeerden. In totaal hebben circa 47.000 mensen gevangen gezeten in Kamp Amersfoort, waarvan inmiddels van 35.000 de identiteit achterhaald is door onderzoek in binnen- en buitenlandse archieven, transportlijsten, politierapporten, dagboeken en memoires van voormalige gevangenen.

De Fonteinkerk is een kerkgebouw in de Nederlandse stad Amersfoort. Het gebouw staat aan de Robert Kochstraat en bedient leden van de wijkgemeente van de Protestantse Gemeente Amersfoort in Amersfoort-Zuid. De bouw van de kerk startte in februari 1965, de kerkzaal werd aan de toenmalige Leusderkerk vast gebouwd. De kerk werd op 24 augustus 1966 in gebruik genomen. De ruimten van de Leusderkerk doen vanaf dat moment dienst als bijgebouw. Het pand, een ontwerp van de architect David Zuiderhoek (1911-1993), is een bakstenen bouwwerk met voor Zuiderhoek kenmerkende niet parallelle muren en een opvallend hellend dak. Aan de zijkant van het gebouw zijn bij de bouw voorzieningen voor een kerkklok getroffen, deze is er echter nooit gekomen. In 1970 werd het orgel geplaatst, het is gebouwd door de firma K.B. Blank & Zoon uit Herwijnen. In 2012 werden de ruimten van de voormalige Leusderkerk vernieuwd onder leiding van de Amersfoortse architect Ulrike van Schagen. Het bijgebouw werd op 27 oktober 2012 geopend en draagt nu de naam Huis van Zuid.

Klein Zwitserland is een bos van 36 hectare ten zuiden van Amersfoort. Het bos ligt op de zuidwestelijke flank van de Amersfoortse Berg, 40 meter boven NAP. Het natuurgebied maakt deel uit van de Utrechtse Heuvelrug. Het parkachtig aangelegde bos heeft, voor Nederland, vrij grote hoogteverschillen. Enkele delen bestaan uit productiebos in de vorm van eikenspaartelgenbos. De droge en voedselarme eikenhakhoutbos van de Amersfoortse berg leverde eikenschors voor de leerlooierij. Tot 1920 is een deel van Bosgebied Berg voor zand- en grindwinning gebruikt. Begin dertiger jaren van de twintigste eeuw werd het gebied in het kader van de werkverschaffing ingericht als wandelgebied. Binnen het gebied bevindt zich het hoogste punt van Amersfoort, de Galgenberg. Op deze hoogte van 44 meter boven NAP stond in vroeger tijden de galg opgesteld. De resten van het onderstel ervan liggen nog dicht aan het aardoppervlak. De Galgenberg heeft op deze plek een diameter van ongeveer 18 m en ligt 3 meter hoger dan de directe omgeving. De oudste vermelding van de berg blijkt uit een stedelijk rekening van 1550. De galg werd in 1770 afgebroken. Nabij de Galgenberg werd in 1998 een poel aangelegd om de paddentrek veiliger te maken. De poel met kunstmatige bodem werd een voortplantingsplek voor bruine kikker, padden en Alpensalamanders. In het gebied bevinden zich nog enkele oude waterwinputten. In het bos bij de watertoren aan de Utrechtseweg is een natuurspeelplaats ingericht voor kinderen. Bij bestaande totempaal zijn enkele houten stellages geplaatst voor huttenbouw. Er is een wandeling uitgezet van 3,5 kilometer, die herkenbaar is door paaltjes met een groene rand. Deze route loopt langs de grafheuvel en het Belgenmonument.

De Sint-Ansfriduskerk is een rooms-katholiek kerkgebouw in de Amersfoortse wijk Bergkwartier. De kerk is gewijd aan de heilige Ansfridus. Sinds 2010 maakt de kerk deel uit van de Parochie Onze Lieve Vrouw van Amersfoort, waarin alle rooms-katholieke kerken van Amersfoort en omstreken gefuseerd zijn. De kerk is een gemeentelijk monument.

De Martuskerk is een protestants kerkgebouw aan de Copernicusstraat 18 te Amersfoort. De kerk is gelegen in het Leusderkwartier. Het gebouw is in gebruik bij de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en een van de zes kerken van dit genootschap in Amersfoort. Deze kerk, onder architectuur van A. van Overhagen, werd in 1962 ingewijd. Het is een bakstenen gebouw in modernistische stijl. In baksteenreliëf werden enkele oudtestamentische figuren uitgebeeld op de buitengevel. Verder is het een wat onopvallend gebouw met platte daken en enkele bijgebouwen. Enkele wandkleden sieren het interieur van deze – overigens sobere – zaalkerk, welke een rechthoekige plattegrond heeft. Ook is er een orgel waarvan de oorsprong niet geheel bekend is, maar dat in 1964 nog werd uitgebreid. In 2004 werd ook het kerkgebouw verbouwd en uitgebreid.