Einsteintoren

De Lustgarten is het oudste park in Potsdam. Het ontstond rond 1660 tijdens de regeerperiode van Frederik Willem van Brandenburg. Als voorbeeld diende het park in de stad Kleef dat door de combinatie van park en kasteel veel bezoekers trok. De Lustgarten zelf werd onderdeel van de nieuwe combinatie van Stadtschloss, Alter Markt en de oever van de Havel. Het strekte zich uit vanaf de zuidzijde (tuinzijde) van het Stadtschloss tot aan de Havel. In het park waren lanen aangelegd die omzoomd waren met bomen. Daarnaast was er een bijzondere vijver (Neptunbecken) aangelegd met daarin beelden van onder andere Neptunus. In opdracht van koning Frederik Willem I werd rond 1720 een groot deel van de Lustgarten in een exercitie- en paradeterrein veranderd voor de soldaten van het Pruisische leger. Zijn definitieve vorm kreeg de Lustgarten pas in 1829. De beroemde landschapsarchitect Peter Joseph Lenné maakte het ontwerp hiervoor. Hierna bleef de Lustgarten tot aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bijna onveranderd. Na de Tweede Wereldoorlog was de Lustgarten zwaar beschadigd en werd op het terrein een stadion gebouwd waardoor het park grotendeels verdween. De laatste resten verdwenen met de bouw van het “Interhotel” (tegenwoordig Hotel Mercure) in de periode van 1962 tot 1964. Een deel van de ringcolonnade van het gesloopte Stadtschloss werd bij de nabijgelegen haven neergezet. Naar aanleiding van de Bundesgartenschau in 2001 werd de Lustgarten opnieuw aangelegd. De Ringcolonnade en het Neptunbassin werden gerestaureerd en er werd een stadspark aangelegd voor sportevenementen en ontspanning. Aan de Haveloever werd een nieuwe aanlegplaats voor schepen gebouwd compleet met havengebouw, kade en horeca. Hiervandaan kunnen rondvaarten door het Havelland en naar Berlijn worden gemaakt. Daarnaast werd een groot gedeelte van de Lustgarten voorzien van een ondergrond van betonplaten. Hier worden volksfeesten, jaarmarkten en beurzen gehouden en het is de centrale evenementenlocatie van Potsdam.

Het Potsdamer Stadtschloss was een barok stadspaleis in de Duitse stad Potsdam, dat gebouwd werd op een oorspronkelijke stadsversterking. Zijn barokke uiterlijk kreeg het in de jaren 1744-1751 in opdracht van Frederik II van Pruisen, door zijn architect Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff. Het is in 1945 na het bombardement op Potsdam uitgebrand en ofschoon er toen nog vele façaden overeind stonden is het in opdracht van de toenmalige communistische bewindhebbers van de DDR opgeblazen in 1959/1960. Het werd echter weer opgebouwd, in die zin dat de façade weer volledig het barokke uiterlijk kreeg, maar met een modern interieur. De voorbereidende werkzaamheden zijn in 2006 gestart met onder andere het verleggen van de trambanen en een brug. Begin 2010 werd begonnen met de herbouw, die begin 2014 klaar was voor de huisvesting van het parlement (Landtag) van de Duitse deelstaat Brandenburg.

Museum Barberini, is een kunstmuseum met wisseltentoonstellingen, gefinancierd door de Hatto-Plattner-Stiftung, die in het leven werd geroepen door de Duitse miljardair Hasso Plattner. Het gebouw is tussen 2014 en 2016 herbouwd, op de plek van het vroegere Barberini-paleis (Palast Barberini). Dit paleis aan de Alte Markt (Potsdam) was zwaar beschadigd na de Tweede Wereldoorlog en werd vlak daarna afgebroken. Het nieuw gebouwde museum is in het voorjaar van 2017 geopend. Het voormalige barokke paleis werd ontworpen door Carl von Gontard in 1771-1772 voor Koning Frederik II van Pruisen en ook door Koning Frederik gefinancierd. Het Paleis is geïnspireerd op het renaissancepaleis Palazzo Barberini in Rome, waar zich de Gallerie Nazionali d'Arte Antica in bevindt.

De St. Nikolaikirche is een evangelisch lutherse kerk aan de Alte Markt (Potsdam) , de hoofdstad van de Duitse deelstaat Brandenburg. De basis van de kerk werd naar een classicistisch ontwerp van de architect Karl Friedrich Schinkel in de periode 1830 tot 1837 gerealiseerd. De koepel werd van 1843-1850 gebouwd onder leiding van Ludwig Persius en na 1845 door Friedrich August Stüler. Na de vernietiging aan het einde van de Tweede Wereldoorlog en de wederopbouw is de kerk voor bezoekers dagelijks geopend. Naast dat er regelmatig kerkdiensten plaatsvinden, wordt het gebouw ook gebruikt voor concerten.

De Heilige Geestkerk (Duits: Heilig-Geist-Kirche) was een barok kerkgebouw aan de rand van de historische binnenstad van Potsdam.

De Garnisonkirche was de belangrijkste barokke kerk van Potsdam en werd onder koning Frederik Willem I van Pruisen tussen 1733 en 1735 gebouwd. De kerk werd gebruikt voor godsdienstoefeningen voor de koninklijke soldaten en uiteindelijk als laatste rustplaats voor Frederik Willem I. Tijdens de Tweede Wereldoorlog brandde de kerk op 14 april 1945 volledig uit. Op 23 juli 1968 werd de ruïne op bevel van de DDR-leiding onder Walter Ulbricht opgeblazen en opgeruimd. Tegenwoordig staat op deze plaats het rekencentrum van de deelstaat Brandenburg. Een vereniging houdt zich bezig met inzamelen van geld voor de wederopbouw van de Garnisonkirche. Met de reconstructie van de kerktoren werd in oktober 2017 begonnen. Naar verwachting zal de herbouw van de kerktoren in 2021 afgerond zijn, waarna de andere delen van de kerk herbouwd zullen worden.

De Breite Straße is een straat in de Duitse stad Potsdam. Zij werd in 1668 door de Nederlander Van Langelaer aangelegd als verbinding tussen de Lustgarten en de toenmalige stadsrand, nu de Schopenhauer Strasse. Langs beide zijden werden kastanjebomen aangeplant en in het gedeelte van de Breite Brücke tot aan de Schopenhauerstrasse was in de middenberm een plantsoen aangelegd. De straat begon bij het Potsdamer Stadtschloss en liep in westelijke richting. In 1671 werd de straat verlengd tot aan de stadspoort Neustädter Tor. De Breite Strasse werd in 1721 opnieuw verlengd tot aan de Neustädter Havelbucht. Koning Frederik II liet langs de straat imposante huizen bouwen die toen al de naam “Breite Strasse” droeg. Sommige gevels werden door de koning zelf geschetst. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gedeelten van de straat vernietigd door bombardementen. In 1953 werd de straat nogmaals verlengd tot aan de Zeppelinstrasse. Dit was mogelijk doordat een gedeelte van de Neustädter Havelbucht werd opgevuld met het puin van Potsdam. Om de binnenstad van het toenemende autoverkeer te ontlasten werden veel huizen in de Breite Strasse gesloopt en de straat kon hierdoor worden verbreed. Tegenwoordig biedt de Breite Strasse helaas een troosteloze aanblik. Bezienswaardigheden langs de Breite Strasse waren restaurant "Glockenspiel" (gesloopt), de Garnisonkirche (gesloopt), de gevel van de Langer Stall, de Breite Brücke met de karakteristieke lantaarns (gesloopt), de Hillerbrandtschen Häuser, het Prediger Witwenhaus, het Großes Militärwaisenhaus, het Ständehaus (nu museum), het Pumpenhaus, en de stadspoort Neustädter Tor, waarvan enkel nog een obelisk is overgebleven.

De Berliner Tor is een grotendeels verdwenen stadspoort in de Duitse stad Potsdam. De poort was gelegen aan de Berliner Straße/hoek Türkstraße. Oorspronkelijk lag de poort aan het eind van de Charlottenstrasse, maar bij het verschuiven van de stadsmuur in 1752 werd de poort opnieuw gebouwd onder leiding van de Nederlander Jan Bouman. In 1945 werd de poort bij bombardementen zwaar beschadigd. Tegenwoordig is alleen nog een zijvleugel over.

Het Großes Militärwaisenhaus is een barok bouwwerk in de Duitse stad Potsdam uit het jaar 1771. Het Militärwaisenhaus werd oorspronkelijk in 1724 door de Pruisische koning Frederik Willem I van Pruisen als opvoedings- en opleidingsinstituut voor soldatenkinderen en wezen opgericht. In totaal was er plek voor ongeveer 600 kinderen. In de periode 1738-42 vonden er uitbreidingen plaats aan de Lindenstraße. In 1771 werd het gebouw door de architect Carl von Gontard in opdracht van Frederik II van Pruisen herbouwd.

De Neustädter Tor was een van de stadspoorten van Potsdam en stond aan het einde van de Breite Strasse. Deze stadspoort werd in 1753 door architect Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff gebouwd. De poort bestond uit twee obelisken die versierd waren met Egyptische hiërogliefen. De hiërogliefen waren niet echt maar fantasie. Boven op iedere obelisk stond een adelaar, het symbool van Pruisen. Aan beide kanten van de poort stonden tolhuisjes. In 1945 werd de poort zwaar beschadigd bij de bombardementen op Potsdam. Vanaf 1953 werd het plan opgevat om de Breite Strasse te verlengen tot aan de Zeppelinstrasse. Hiervoor werd een deel van de Neustädter Havelbucht gedempt met het puin van de bombardementen op Potsdam. De restanten van de Neustädter Tor moesten uiteindelijk ook worden gesloopt. Deze werden in 1969 verwijderd voordat de straat van 1972 tot 1973 werd verlengd en verbreed. Een van de overgebleven obelisken die de bombardementen in 1945 had overleefd werd in 1981 gerestaureerd. Deze obelisk werd opgesteld in de Breite Strasse, in de buurt van de Lindenstrasse, ongeveer bij de plaats waar hij oorspronkelijk stond.

De Franse kerk (Duits: Französische Kirche, Frans: Temple de Potsdam) in Potsdam is een van de laatste bouwwerken van de architect Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff. In het Edict van Potsdam (1685) had de keurvorst van Brandenburg-Pruisen de uit Frankrijk verdreven hugenoten een nieuw vaderland aangeboden in Pruisen. In 1752/53 werd de kerk gebouwd voor de groeiende Frans-Gereformeerde gemeente van Potsdam. Sinds de zware verwoesting van de stad in de Tweede Wereldoorlog is de Franse Kerk het oudste kerkgebouw in de historische oude stad.

De HH. Petrus en Pauluskerk (Duits: Kirche St. Peter und Paul) is een rooms-katholieke parochiekerk in het centrum van de binnenstad van Potsdam en sluit de Brandenburger Straße naar het oosten toe af.