Kweekschool voor Zeevaart (Leiden)

De Witte Poort of ook wel Haagpoort is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Leiden, aan het westelijk einde van het Noordeinde en de Witte Singel. Er is sprake van een oude poort stammend uit de middeleeuwen en een vernieuwd, 17e-eeuws poortbolwerk. De (oude) Witte Poort stamt uit ca. 1419; deze is bekend van een stadskaart uit circa 1550 van Pieter Sluyter. Buiten de Witte Poort begon de Voorschoterweg (gemeente Zoeterwoude), die tegenwoordig Haagweg heet. Na de stadsuitbreiding van 1659 kreeg Willem van der Helm, stadsbouwmeester van 1662-1675, opdracht van het stadsbestuur om de poorten te vervangen. Hij bouwde er vijf: de Marepoort (1664), de Zijlpoort (1667), de Hogewoerdsbinnenpoort (1669), de Morspoort (1669) en de Koepoort (1671). De middeleeuwse binnenpoort van de Witte Poort was reeds in 1650 vervangen door een gebouw van Arent van 's-Gravesande. In 1862 is de buitenpoort gesloopt en in 1865 de binnenpoort. De binnenpoort werd in de 16e eeuw geflankeerd door twee forse ronde torengebouwen, waarvan naar 19e-eeuwse tekeningen te oordelen na sloop nog een enkele toren over was, alvorens het gehele poortcomplex werd gesloopt. De buitenpoort bestond uit een eenvoudige poort, waarvoor een eerst houten, later stenen brug over de singel lag. Deze brug kon in de 19e eeuw op twee plaatsen worden opgehaald. Ten noorden naast de Witte Poort stond (tot in de 19e eeuw) een kazernegebouw, met daarachter de Kweekschool voor Zeevaart, waarvan het gebouw einde 20e en begin 21e eeuw in gebruik is als praktijk. Ten zuiden van de Witte Poort stond achter de wallen de voormalige korenmolen De Lelie. Tot 1730 stond op deze zelfde plek de molen De Rijn, de molen van de vader van Rembrandt. Begin 20e eeuw resteert er op deze locatie de Wittepoortsbrug over de Singel.

De Wittepoortsbrug verbindt het Noordeinde met het Noordeindeplein over de Witte Singel in de Nederlandse stad Leiden.

Het Noordeinde is een straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Opmerkelijk is, dat de nummering van de huizen niet in het centrum begint, maar juist eindigt. De straat ligt in het westelijke verlengde van de Breestraat op de zuidelijke, hoge dijk langs de Rijn en loopt tot aan de Witte Singel, de grens van de Leidse binnenstad. Hierna loopt de straat over in het Noordeindeplein, tussen de singel en de Trekvliet, en de Haagweg. Meerdere verkeersstromen zorgen voor een grote drukte in de relatief smalle straat. De oevers van de Rijn vormen historisch gezien de belangrijkste oost-westverbindingen in dit deel van Zuid-Holland. De route Haagweg-Noordeinde is ook nu nog een belangrijke invalsroute tot het Leidse centrum. Voor het autoverkeer en winkelbevoorrading vormt de straat de enige toegang tot het westelijk deel van de binnenstad. Ook lopen er enkele buslijnen over het Noordeinde en is het de belangrijkste verbinding voor de pendelbusjes van de P&R-locatie Haagweg. Daarnaast is de straat een belangrijk onderdeel van het fietsnetwerk in de stad. De drukte zorgt van oudsher al voor veel bedrijvigheid in de straat. Het Noordeinde staat bekend om zijn vele (internationale) restaurants en cafés. Op het adres Noordeinde 40 (het grote pand met de hekjes aan de straatzijde) was ooit een schoolgebouw. Van oorsprong was er heel wat middenstand aan het Noordeinde gevestigd: een schoenwinkel, een levensmiddelenzaak, een sigarenboer en andere zaken. Deze zijn de laatste tijd nagenoeg verdwenen. Wel vestigden zich enkele kapperszaken. Er zijn veel studentenhuizen aan het Noordeinde gevestigd.

De Aeldisbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Leiden, over de Groenhazengracht. De brug is in 2020 gebouwd ter aanvulling van het Singelpark en verbindt het Rembrandtpark met het Arsenaalplein. De naam Aeldis staat voor "ouderdom".

Pieter Loridanshof is een hofje in de Nederlandse stad Leiden, aan de Oude Varkenmarkt 1. Het hofje werd gesticht in 1655 door Pieter Loridan en bestaat uit een ingangspaviljoen met regentenkamer en 12 woningen. In 1950 is het klaphuis gerestaureerd. Sinds 1968 heeft het de status rijksmonument.

Het Gebouw Leidsch Dagblad is een kantoorgebouw aan de Witte Singel 1 in Leiden. Het is in 1916-1917 ontworpen door architect Willem Marinus Dudok voor het Leidsch Dagblad in opdracht van George Henri Sijthoff. De dagelijkse leiding over de bouw was in handen van architect J.J.P. Oud, op dat moment lid van kunstenaarsgroep De Stijl en bekend van Café de Unie in Rotterdam. Het gebouw bood plaats aan de redactie. Erachter lag de hal voor de drukkerij.

De Haagbrug verbindt het Noordeindeplein met de Haagweg over de Trekvliet in de Nederlandse stad Leiden.

De Doelenkazerne was van 1818 tot 1980 een kazerne in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden.

De Doelenpoortsbrug is een vaste brug in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt de Doelengracht en de Oude Varkensmarkt. De eerste brug op deze locatie stamt reeds uit de 14e eeuw. Vroeger waren de Doelenpoortsbrug en de Doelengrachtsbrug aan elkaar. Op een tekening uit 1788 is dit te zien. In 1854 werden deze bruggen gescheiden. De brug staat sinds 1968 ingeschreven als rijksmonument in het monumentenregister. De Doelenpoort waar de brug op uitmondt is eveneens rijksmonument en stamt uit 1645. In 1984 werd de huidige brug gebouwd.

De Doelengrachtsbrug is een plaatbrug in de Nederlandse stad Leiden, over de Doelengracht. De eerste brug op deze locatie stamt uit 1645, net als de bouw van de Doelenpoort. De huidige brug is gebouwd in 1984. De naam is, net als bij de Doelenpoortsbrug, ontleend aan het destijds naastgelegen oefenterrein van de Leidse Schutterij, de Doelen.

De Doelenpoort is een 17e-eeuwse poort in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden.

Het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) is een onderzoeksinstituut in de Nederlandse stad Leiden. Het bevordert en voert wetenschappelijk onderzoek uit over Zuidoost-Azië (in het bijzonder Indonesië), over het Zuidzeegebied en het Caraïbisch gebied (in het bijzonder Suriname, Aruba en de Nederlandse Antillen) en richt zich daarbij op onder andere de volgende terreinen: antropologie, taalkunde, geschiedenis en sociale wetenschappen. Het KITLV is sinds 2001 een instituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). Het KITLV houdt zich bezig met verschillende projecten, zoals over de politiek en economie in de Indonesische provincie, postkoloniale migratiestromen, de geschiedenis van Suriname en economische ontwikkeling van Zuidoost-Azië en Afrika. Daarnaast is er het project ‘The Atlantic World and the Dutch, 1500-2000’ (AWAD) over de Nederlandse koloniale aanwezigheid en de gevolgen hiervan, waarvan een digitale gids een van de resultaten is. Het project ‘Indisch Knooppunt’ creëert een onderzoeksgids en een interviewcollectie over de Indische geschiedenis. Het KITLV voert zelf grote projecten uit in samenwerking met andere instellingen, maar ondersteunt ook individuele projecten.