Rue du Bac (metrostation)

L'Atelier de Joël Robuchon is een restaurant met twee Michelinsterren in het Hôtel du Pont Royal in het 7e arrondissement van Parijs. De eigenaar van het restaurant is Joël Robuchon. L'Atelier de Joël Robuchon opende in 2003 met een open keuken, waardoor men vanuit de eetzaal ziet hoe het eten bereid wordt. Deze open keuken werd omzoomd door een hoefijzervormige bar met veertig zitplaatsen. Daarnaast zijn er sinds 2013 ook zitplaatsen aan tafels. L'Atelier in Parijs en het restaurant in Tokyo waren de eerste twee vestigingen van wat uitgroeide tot een keten van Joël Robuchon-restaurants met een identiek concept in meerdere wereldsteden. De naam van de oorspronkelijke vestiging, die ligt tussen de Boulevard Saint-Germain en de Pont Royal, iets ten westen van Saint-Germain-des-Prés, is veranderd in Paris-Saint-Germain. Robuchon had namelijk twee nog twee zaken geopend in de Franse hoofdstad, waaronder een eenster-restaurant L'Atelier de Joël Robuchon Etoile op de Avenue des Champs-Élysées, dicht bij de Arc de Triomphe. Chef-kok in de eerste vestiging is de Belgische Axel Manes, die zijn loopbaan begon in het toenmalige Brusselse driesterren-restaurant Comme Chez Soi. Vervolgens liep hij stage bij Alain Ducasse in de Louis XV in Monte Carlo en bij Paul Bocuse in Lyon. Daar leert hij zijn mentor Nicolas Le Bec kennen, voor wie hij drie jaar werkte in de la Cour des Loges en het restaurant Nicolas Le Bec. Le Bec beval hem vervolgens aan bij Robuchon, bij wie hij in 2005 aan de slag ging.

Hôtel d'Avaray is een stadspaleis in de Franse hoofdstad Parijs, in het 7e arrondissement. Het is sinds 1920 de ambtswoning van de Nederlandse ambassadeur in Frankrijk. Het gebouw werd in 1723 gebouwd naar een ontwerp van Jean-Baptiste Leroux, in opdracht van Claude Theophilus Bésiade, de markies van Avaray. Het gebouw bleef tot 1920 in handen van zijn familie. Het paleis is voor meerdere Franse films als filmlocatie gebruikt, onder andere voor Intouchables uit 2011.

Solférino is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 12 in het 7e arrondissement. Het station is genoemd naar de Italiaanse stad Solferino waar Napoleon III in 1859 de Slag bij Solferino won. Het station geeft toegang tot het Musée d'Orsay.

Gare d'Orsay (station van Orsay) was een spoorwegstation in Parijs van 1900 tot 1939. De naam verwees naar de kade waar het gebouw aan lag, de Quai d'Orsay. In het stationsgebouw is sinds 1986 het Musée d'Orsay gevestigd. Het station lag in het 7e arrondissement, aan de linkeroever van de Seine. Het was een kopstation van meerdere spoorlijnverbindingen met het zuiden van Frankrijk. Sinds 1979 ligt hier ondergronds een station met vier sporen voor de RER C-treinen, het Gare du Musée d'Orsay. Het gebouw werd ontworpen door de Franse architect Victor-Alexandre Laloux (1850-1937) voor de Compagnie du chemin de fer de Paris à Orléans (PO), en werd gebouwd tussen 1898 en 1900. Op deze locatie stond eerder het Palais d'Orsay (1810), dat tijdens de revolutie van 1871 in brand werd gestoken en daarna niet meer werd herbouwd. Gare d'Orsay werd in 1900 geopend en was in eerste instantie bedoeld voor de bezoekers van de Exposition Universelle van dat jaar. Verder moest het de toegankelijkheid binnen Parijs verbeteren; voor de PO lag hun voormalige Parijse terminus, de Gare d'Austerlitz te excentrisch. Het gebouw werd ontworpen om de kundigheid van Frankrijk uit te stralen. Omdat het traject vanaf Gare d'Austerlitz grotendeels ondergronds lag was stoomtractie niet mogelijk. De treinen reden tot Gare d'Austerlitz onder stoom en werden vervolgens door elektrische locomotieven naar Gare d'Orsay gereden. Het interieur van het station kon daarom zeer rijk worden gedecoreerd zonder angst voor beschadiging door stoom en rookgassen. Vanaf 1920 werden verschillende plannen ontwikkeld voor het verlengen van het traject naar het westen. Tot uitvoering kwam het echter niet. In 1939 werd het station gesloten.

Het Musée d'Orsay in Parijs is een kunstmuseum dat de geschiedenis van de westerse kunst tussen 1848 en 1914 bestrijkt, met een sterk accent op de 19e-eeuwse Franse kunst. Het museum bezit een vermaarde verzameling impressionistische werken. Ook herbergt het museum beeldhouwkunst en toegepaste kunst. Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées.

Sèvres - Babylone is een station van de metro in Parijs langs de metrolijnen 10 en 12 in het 6e en 7e arrondissement. De halte draagt de naam van de rue de Sèvres en de rue de Babylone.

Le Bon Marché (letterlijk "de goede markt" maar ook "de goede koop") is een grootwarenhuis in Parijs. Het is gevestigd in de rue de Sèvres in het 7e arrondissement.

Station Musée d'Orsay (Frans: Gare du Musée d'Orsay) is een spoorwegstation aan de historische spoorlijn Quai-d'Orsay - Paris-Austerlitz, in 1979 verlengd met de indienstname van een ondergronds verbindingstraject tussen de voormalige kopstations Gare des Invalides en Gare d'Orsay. Het ligt in het 7e arrondissement van Parijs.

Het Hôtel de Salm of Palais de la Légion d'honneur is gebouwd als het stadspaleis van de Duitse prins Frederik III van Salm-Kyrburg (1746-1794) en Françoise van Hohenzollern-Sigmaringen in Parijs. Het neoclassicistische gebouw werd ontworpen door de architecten Pierre Rousseau en Jacques-Denis Antoine en het ontwerp heeft grote invloed gehad, onder andere op het Witte Huis in Washington. Het ligt in het 7e arrondissement van Parijs aan de Seine en de quai Anatole-France. De prins werd op 26 juli 1794 een slachtoffer van de Franse Revolutie, Het nog niet afgebouwde hotel werd een revolutionaire club, de Club de Salm die door Madame de Staël werd gefrequenteerd. Tijdens het Directoire werden er intekenbals gegeven maar de politie sloot het ooit zo voorname adres wegens prostitutie. Napoleon Bonaparte gaf het paleisje terug aan de familie Salm. In 1804 kocht de Franse staat het gebouw aan om het pas ingestelde Legioen van Eer te kunnen vestigen. Tijdens het neerslaan van de Parijse Commune in 1871 werd ook dit paleis door de "pétroleuses", politiek gemotiveerde brandstichtsters verwoest. Na een collecte onder de dragers van het Legioen van Eer en de Médaille militaire kon het worden herbouwd. Het interieur is nu een gaaf voorbeeld van de officiële stijl van de Derde Republiek. Ooit lag het Hôtel de Salm aan de Seine maar de later aangelegde quai Anatole-France heeft de plaats van de terrassen en de tuin ingenomen. Het "Palais de la Légion d'honneur" is een veelbewonderd en vaak geïmiteerd bouwwerk. Kopieën zijn: Het Witte Huis in Washington D.C. gebouwd voor Thomas Jefferson die het Hotel de Salm goed kende uit zijn ambtsperiode als ambassadeur in Parijs. De villa van de rijke diamantair Jules Porgès in Rochefort-en-Yvelines Het in 1900 in San Francisco in Californië gebouwde tentoonstellingsgebouw, het California Palace of the Legion of Honor.

De École des hautes études en sciences sociales (afgekort EHESS) is een Franse universiteit, die per decreet werd opgericht in 1975. Het is een van de universiteiten die opleiding en onderzoek tot taak hebben. De school heeft als doelstelling het onderzoek en vorming op gebied van sociale wetenschap: geschiedenis, sociologie, economie, antropologie, demografie, aardrijkskunde, archeologie, psychologie, linguïstiek, filosofie, rechten en wiskunde. Studenten volgen vakken in verschillende disciplines en ronden ieder vak af met een onderzoekspaper. De faculteitsleden (die "directeurs d'études" worden genoemd) geven les door over hun lopende onderzoek te vertellen.

De Pont Royal is een brug over de Seine in Parijs. Na de Pont Neuf en de Pont Marie is dit de oudste brug van de stad. De brug is 110 meter lang en 16 meter breed. De naam verwijst naar koning Lodewijk XIV.

Saint-Sulpice is een station van de metro in Parijs langs de metrolijn 4, in het 6de arrondissement. Het metrostation is genoemd naar de église Saint-Sulpice die in de buurt ligt.