Église Saint-Paul-Saint-Louis

Saint-Paul is een metrostation van lijn 1 van de metro van Parijs en ligt in de wijk Le Marais in het 4e arrondissement. De ingang van het station ligt bij Pointe Rivoli, waar de Rue de Rivoli overgaat in de rue Saint-Antoine. Vanaf hier is la Place des Vosges gemakkelijk bereikbaar.

Het Hôtel de Sens is een 15e-eeuws stadspaleis in het 4e arrondissement van Parijs Het ligt ten noorden van het Île Saint-Louis in de wijk Le Marais, een huizenblok van de rechteroever van de Seine verwijderd. Tot 1622 was het de verblijfplaats van de aartsbisschoppen van het aartsbisdom Sens, in een periode waarin het bisdom Parijs suffragaan was aan dit aartsbisdom (tot 1622). In 1605 was het de verblijfplaats van Margaretha van Valois. Het gebouw werd ten tijde van de Katholieke Liga in de 17de eeuw gebruikt als fort. Het werd verbeurd verklaard bij de Franse Revolutie, werd in 1862 erkend als monument historique en in 1911 opgekocht door het stadsbestuur van Parijs. Het is een van de nog weinige middeleeuwse gebouwen in Parijs. In dit gebouw is de Forneybibliotheek gevestigd, een bibliotheek gespecialiseerd in werken over decoratieve, beeldende en grafische kunst. De bibliotheek heeft ook een rijke collectie reclameaffiches doorheen de tijd.

Sully - Morland is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 7, in het 4de arrondissement. Het is het laatste station van lijn 7 op de rechteroever; na het station maakt de metrotunnel een bocht van 90 graden en duikt de Seine onder om op de linkeroever bij Jussieu uit te komen. Dit station geeft toegang tot het Institut du monde arabe en de daaronder gelegen Jardin Tino Rossi waar bij goed weer mensen des avonds de tango dansen aan de oever van de rivier.

Het Musée Carnavalet is het museum in Parijs voor de geschiedenis van de stad met een zeer brede collectie. Het museum werd geopend in 1880. Het museum ligt in Le Marais. Het bestaat uit het Hôtel de Carnavalet en het Hôtel Le Peletier de Saint-Fargeau, samen goed voor ongeveer honderd zalen.

Pont Marie is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 7, in het 4e arrondissement. Het station is genoemd naar de nabij het station gelegen Pont Marie.

De Pont Marie (Nederlands: Mariebrug) is een brug over de rivier de Seine in de Franse hoofdstad Parijs, gebouwd tussen 1614 en 1635.

De Cité Internationale des Arts is een atelier/wooncomplex in Parijs, dat sinds 1965 dient ter huisvesting van kunstenaars uit 50 landen die zich verder willen ontwikkelen in hun discipline en hun kennis verder willen verdiepen in de Franse hoofdstad.

Place des Vosges (Vogezenplein) is het oudste plein van Parijs. Het ligt in Le Marais, een wijk in het 3e en 4e arrondissement en is ontworpen door Baptiste Androuet du Cerceau als een van de eerste moderne pleinen in de West-Europese stedenbouw. Het plein, dat vroeger bekend was als Place Royale, werd tussen 1605 en 1612 onder Hendrik IV gebouwd. Het werd voltooid onder Lodewijk XIII en er werd een standbeeld van deze koning geplaatst. Het plein van 140 bij 140 meter wordt omringd door 36 gelijk uitziende huizen, ieder gebouwd van rode stenen met gaanderijen, twee verdiepingen en schilddaken. Veel van deze huizen hebben een eigen bijzondere geschiedenis. Aan de noordelijke en zuidelijke wand staan het grotere Pavillon du Roi en het Pavillon de la Reine. Tijdens de Franse Revolutie besloot het parlement het plein om te dopen. In 1792 werd het herdoopt naar Place des Fédérés, en in 1793 naar Place de l'Indivisibilité. In 1800 werd beslist dat het plein zou voortaan de naam zou dragen van het eerste departement dat zijn belasting zou afdragen aan het consulaat. Het departement Vosges betaalde als eerste en werd met dit plein geëerd. Na de Restauratie werd de naam Place Royale opnieuw aangenomen. Na enkele naamswijzigingen wordt het plein sinds 1870 weer Place des Vosges genoemd. Het vernielde standbeeld van Lodewijk XIII werd op 4 november 1829 vervangen door een stenen exemplaar. Het werd vervaardigd door Charles Dupaty en na diens dood in 1825 voltooid door Jean-Pierre Cortot. In het midden van het plein ligt de Square Louis-XIII met vier identieke fonteinen. De Place des Vosges is omringd door arcaden en in de huizen bevinden zich exclusieve hotels, restaurants en antiquairs. In het drukke centrum van Parijs is het plein met zijn groen een kleine oase van rust. Karakteristiek voor het plein zijn ook de langswandelende rabbijnen en orthodoxe joden (het plein ligt vlak bij de Rue des Rosiers, de Joodse wijk van Parijs en twee grote synagogen) en de schooljongens die het nabij gelegen Lycée Charlemagne bezoeken, een van de meest exclusieve scholen van Parijs.

De Pont de Sully (ook Pont Sully) is een brug over de Seine in Parijs. Hij verbindt de Boulevard Henri IV met de Boulevard Saint-Germain. De brug is vernoemd naar Maximilien de Béthune, hertog van Sully (1560-1641), die minister was onder Hendrik IV. Deze oeververbinding bestaat eigenlijk uit twee bruggen: een brug van 93 meter lang tussen de Quai Henri IV aan de rechteroever en de Quai d'Anjou, en een brug van 163 meter lang tussen de Quai de Béthune en de Quai de Saint-Bernard aan de linkeroever. Tussen beide bruggen ligt het zuidoostelijke puntje van het Île Saint-Louis.

De Église Saint-Louis-en-l'Île (Sint-Lodewijk-op-het-Eilandkerk) is een rooms-katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd in het 4e arrondissement van de stad, op het Île Saint-Louis. De kerk is ontworpen door vier architecten, waaronder François Le Vau (1613-1676), de niet-erkende broer van Louis Le Vau, architect van het kasteel van Versailles. De schutspatroon van de kerk is Lodewijk IX de Heilige van Frankrijk.

Île Saint-Louis is een van de twee eilanden (het andere is Île de la Cité) in de Seine in het centrum van Parijs. Het is genoemd naar koning Lodewijk IX, bijgenaamd de heilige (fr. Saint Louis). Het eiland is met de rest van Parijs verbonden door bruggen naar de linker- en rechteroever van de rivier (de Pont de Sully, de Pont Louis-Philippe, de Pont Marie en de Pont de la Tournelle), en is via de Pont Saint-Louis met het Île de la Cité verbonden. Het Île Saint-Louis is een van Frankrijks vroegste voorbeelden van ruimtelijke planning. Het bestond tot 1616 uit twee dicht naast elkaar gelegen eilanden, het Île Notre-Dame en het Île aux Vaches. Deze eilanden dienden als weide voor marktvee en voor de opslag van hout. Louis XIII gaf in 1614 een opdracht aan de ingenieur/aannemer Christophe Marie en de architect Le Vau om de eilanden met elkaar te verbinden tot één eiland, en een stratenpatroon te ontwerpen. Marie verkreeg het recht om grote delen van het Île Saint-Louis te bebouwen en om tol te heffen op de tegenwoordig naar hem vernoemde Pont Marie. Het eiland met smalle eenrichtingsstraten vormt een oase van rust midden in het drukke Parijse stadscentrum en beschikt niet over een metrostation, echter wel twee bushaltes. Bezienswaardigheden zijn de Église Saint-Louis-en-l'Île, de Adam-Mickiewiczbibliotheek en de bekende ijswinkel van "Monsieur Berthillon".

De Église Notre-Dame-des-Blancs-Manteaux (Onze-Lieve-Vrouwe der Witte Mantelskerk) is een rooms-katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd aan de Rue Abbé Migne in het 4e arrondissement.