Moordpartij in de Ardeatijnse grotten

De catacombe van Sint-Cal(l)ixtus (Italiaans: Catacombe di San Callisto) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De catacombe ligt aan de Via Appia ten zuidoosten van de oude stad. Ze werden gegraven aan het einde van de 2e eeuw. In 1854 werd de catacombe herontdekt door de archeoloog Giovanni Battista de Rossi; hij noemde het stelsel "het kleine Vaticaan, het centrale monument van al de christelijke kerkhoven", verwijzend naar de Pauscrypte in deze catacombe. Achter de Pauscrypte ligt de Ceciliacrypte en niet ver van beide cryptes liggen de Cubicula van de Sacramenten.

De Catacombe van Marcus en Marcellianus (Italiaans: Catacomba dei Santi Marco e Marcelliano) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De catacombe ligt tussen de oude Via Appia en de Via Ardeatina, in de moderne wijk Ardeatino. Het vormt een van de funeraire gebieden van wat archeologen het Callistian-complex noemden, gelegen tussen de oude Via Appia, de Via Ardeatina en de Vicolo delle Sette Chiese, en waaronder deze catacombe, de Catacombe van Sint-Calixtus en de Catacombe van Balbina vallen.

De Catacombe van Domitilla of Domitilla-catacombe (Italiaans: Catacombe di Domitilla) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De catacombe ligt aan de Via Ardeatina, vlak bij de Catacombe van Sint-Calixtus, in de wijk Ardeatino. De oudste graven stammen uit de 1e en 2e eeuw n.Chr. en tot in de late oudheid werden er mensen begraven. De bekendste personen die hier werden bijgezet waren de martelaars Nereus en Achilleus. De catacombe zelf is vernoemd naar Flavia Domittila, een adellijke vrouw uit de gens Flavia. In de 4e eeuw werd op de catacombe de Basiliek van Sint-Nereus en Achilleus gebouwd. In de middeleeuwen raakte de catacombe in de vergetelheid. Pas in de 16e werd ze weer ontdekt door Antonio Bosio, in die tijd de belangrijkste onderzoeker van de ondergrondse catacomben van Rome.

De Basiliek van Sint-Sebastiaan buiten de Muren (Latijn: Basilica Sancti Sebastiani extra muros, Italiaans: Basilica di San Sebastiano fuori le Mura), ook wel de Basiliek van Sint-Sebastiaan bij de Catacomben (Latijn: Basilica Sancti Sebastiani ad Catacumbas, Italiaans: Basilica di San Sebastiano alle Catacombe) is een van de zeven pelgrimskerken van Rome. Deze kerk ligt aan de Via Appia buiten het huidige stadscentrum en buiten de stadsmuur van Aurelius. De kerk is gewijd aan de heilige Sebastiaan die er begraven ligt.

De Catacombe van Pretextatus of Pretextatus-catacombe (Italiaans: Catacombe di Pretestato) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De catacombe ligt nabij de Via Appia met de toegang aan de Via Appia Pignatelli.

De Catacombe van Sint-Sebastiaan (Italiaans: Catacombe di San Sebastiano) is een van de catacombecomplexen in de Italiaanse stad Rome. De vroegchristelijke onderaardse begraafplaats ligt aan de Via Appia ten zuidoosten van de stadskern buiten de stadsmuur. De necropool is vernoemd naar de heilige Sint-Sebastiaan die tijdens de christenvervolging rond 300 n.Chr. onder keizer Diocletianus de marteldood stierf en hier later begraven werd. De catacombe is echter ouder. Ze is ontstaan toen enkele heidense hypogea, enkelvoudige uitgehakte graven, via ondergrondse gangen met elkaar verbonden werden. Vanaf de 2e eeuw groeide dit alles uit tot een enorm gangenstelsel dat zich op vier niveaus uitstrekt. In de nissen lagen de graven van duizenden overleden christenen. Toen het christendom in de vierde eeuw meer en meer geaccepteerd werd en aan het eind van dezelfde eeuw zelfs staatsgodsdienst was, zijn de stoffelijke resten, bij wijze van een daad van respect, herbegraven in de kerken in en om Rome. Op dit moment liggen er geen stoffelijke resten meer in de catacombe. Volgens de legende zou zich hier ook een tijdelijke rustplaats voor de stoffelijke resten van Petrus en Paulus hebben bevonden, tijdens het bewind van de Romeinse keizer Valerianus. Ten tijde van keizer Constantijn de Grote werd boven de catacombe een basiliek gebouwd ter ere van deze apostelen, de Basilica Apostolorum. Later werd deze ook naar de martelaar Sebastiaan genoemd, de Basilica di San Sebastiano. In een niet voor het publiek toegankelijke crypte onder de kerk ligt deze heilige ook begraven. In tegenstelling tot de andere catacomben van Rome, zijn de catacomben van Sint-Sebastiaan nooit in de vergetelheid geraakt. Omdat deze door de eeuwen heen continu bezocht konden worden, zijn de archeologische vondsten en de kwaliteit van de wandschilderingen van mindere kwaliteit dan bij de andere catacomben aan de Via Appia.

De Porta Ardeatina is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome. De poort bevindt zich in de zuidelijke sectie van de muur. Hier begon vroeger de Via Ardeatina, die naar de stad Ardea liep. Het is altijd een secundaire toegangspoort geweest. Over de poort is niet veel bekend, er wordt niets over vermeld in de antieke of middeleeuwse bronnen. Waarschijnlijk was de poort van tijd tot tijd geheel gesloten. De oude doorgang bestaat nog steeds. Deze is bekleed met Travertijn om de bakstenen constructie extra te verstevigen. Tijdens de grote verbeteringen die Honorius rond 401 aan de Aureliaanse Muur liet uitvoeren werden vrijwel alle stadspoorten op deze wijze versterkt. Tegenwoordig begint naast de oude poort de Via Cristoforo Colombo, een zeer drukke autoweg. Hiervoor zijn in 1939 vier grote doorgangen in de Aureliaanse Muur gemaakt.

De Sant’Antonio di Padova a Circonvallazione Appia is een kerk in Rome, gelegen aan de Via Circonvallazione Appiaia, in de wijk Appio-Latino, ten zuidwesten van het centrum van de Italiaanse hoofdstad. De kerk is gewijd aan de heilige Antonius van Padua. De kerk werd in de jaren tachtig van de twintigste eeuw gebouwd. De gelijknamige parochie werd in 1988 in het leven geroepen door de kardinaal-vicaris van Rome, Ugo Poletti. De bediening van de parochie werd gegund aan de paters Rogationisten van het H. Hart van Jezus. In de gevel van deze - grote - kerk werd een reliëf aangebracht, voorstellende Sint Antonius die wezen begeleidt. De kerk heeft een schip en drie zijbeuken. Centraal boven het schip bevindt zich een koepel. Door de ramen hierin, wordt de kerk voornamelijk door daglicht verlicht.

De Porta San Sebastiano is een stadspoort in de antieke Aureliaanse Muur in Rome. De oorspronkelijke Romeinse naam was Porta Appia. De naam Porta San Sebastiano komt van de nabijgelegen Catacomben van Sint Sebastiaan. Door deze poort loopt de Via Appia, in de oudheid een van de oudste en belangrijkste uitvalswegen van de stad. De Via Appia begon voor de bouw van de Aureliaanse Muur bij de Porta Capena van de Servische stadsmuur. De weg liep naar de Romeinse stad Brindisium, het huidige Brindisi). Vanwege het drukke verkeer was de Porta Appia een van de hoofdpoorten van de stad en had daarom twee doorgangen.

De Aureliaanse Muur (Latijn: Muri Aureliani) is een antieke stadsmuur in Rome. De muur ontleent zijn naam aan keizer Aurelianus, die in 271 opdracht gaf tot de bouw.

Furio Camillo is een metrostation in het stadsdeel municipio VII van de Italiaanse hoofdstad Rome. Het station werd geopend op 16 februari 1980 en wordt bediend door lijn A van de metro van Rome.

De San Giovanni a Porta Latina, voluit de Basilica dei santi Giovanni a Porta Latina is een vroegchristelijke kerk in Rome gelegen aan de Via Latina vlak bij de Porta Latina, een van de stadspoorten in de Aureliaanse Muur. De basiliek is een titelkerk. Volgens Tertullianus, zoals geciteerd door Hiëronymus van Stridon, zou de evangelist Johannes in het jaar 92 martelingen in Rome op bevel van keizer Titus Flavius Domitianus overleefd hebben. Hij zou onderdompeling in een vat kokende olie overleefd hebben. In 95 werd hij vervolgens verbannen naar het Griekse eiland Patmos. Dit verhaal werd aldus ook opgenomen in de Martyrologium Romanum. Deze marteling vond plaats aan de Porta Latina, en op die plaats, langs de weg, werd de kleine kapel San Giovanni in Oleo gebouwd. Aan de overzijde van de Via Latina, tegenwoordig de Via di Porta Latina genoemd binnen de stadsmuren, zo'n 100 meter noordelijker werd in de late 5e eeuw de San Giovanni a Porta Latina gebouwd. Deze bouw vond plaats tijdens het pontificaat van paus Gelasius I dus moet tussen 492 en 496 aangevat en voltooid zijn. Die bouwperiode is bovendien consistent met de ouderdom van de oudste dakpannen van de kerk, dewelke zijn gemerkt met een belastingszegel van Theodorik de Grote, de koning van de Ostrogoten, die heerste over delen van Italië van 493 tot 526. Een van deze dakpannen werd trouwens herbruikt en verwerkt in een lessenaar die tegenwoordig in de basilica wordt gebruikt. Een eerste restauratie van de basilica vond plaats in de 8e eeuw, tijdens het pontificaat van paus Adrianus I, in de daarop volgende eeuwen werden de romaanse klokkentoren en het portico aangebouwd. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk terug geconsecreerd, ditmaal door paus Celestinus III. De klokkentoren is behouden is daarmee een van de nog bestaande voorbeelden van de romaanse klokkentorens in Rome.