place

Porta San Sebastiano

Antiek bouwwerk in RomePoort in Rome
Celio Porta san Sebastiano 1973
Celio Porta san Sebastiano 1973

De Porta San Sebastiano is een stadspoort in de antieke Aureliaanse Muur in Rome. De oorspronkelijke Romeinse naam was Porta Appia. De naam Porta San Sebastiano komt van de nabijgelegen Catacomben van Sint Sebastiaan. Door deze poort loopt de Via Appia, in de oudheid een van de oudste en belangrijkste uitvalswegen van de stad. De Via Appia begon voor de bouw van de Aureliaanse Muur bij de Porta Capena van de Servische stadsmuur. De weg liep naar de Romeinse stad Brindisium, het huidige Brindisi). Vanwege het drukke verkeer was de Porta Appia een van de hoofdpoorten van de stad en had daarom twee doorgangen.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Porta San Sebastiano (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Porta San Sebastiano
Via di Porta San Sebastiano, Rome Municipio Roma I

Geografische coördinaten (GPS) Adres Website Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Porta San SebastianoLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 41.8735 ° E 12.501813888889 °
placeToon op kaart

Adres

Museo delle Mura

Via di Porta San Sebastiano 18
00179 Rome, Municipio Roma I
Lazio, Italië
mapOpenen op Google Maps

Website
museodellemuraroma.it

linkWebsite bezoeken

Celio Porta san Sebastiano 1973
Celio Porta san Sebastiano 1973
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

San Giovanni a Porta Latina
San Giovanni a Porta Latina

De San Giovanni a Porta Latina, voluit de Basilica dei santi Giovanni a Porta Latina is een vroegchristelijke kerk in Rome gelegen aan de Via Latina vlak bij de Porta Latina, een van de stadspoorten in de Aureliaanse Muur. De basiliek is een titelkerk. Volgens Tertullianus, zoals geciteerd door Hiëronymus van Stridon, zou de evangelist Johannes in het jaar 92 martelingen in Rome op bevel van keizer Titus Flavius Domitianus overleefd hebben. Hij zou onderdompeling in een vat kokende olie overleefd hebben. In 95 werd hij vervolgens verbannen naar het Griekse eiland Patmos. Dit verhaal werd aldus ook opgenomen in de Martyrologium Romanum. Deze marteling vond plaats aan de Porta Latina, en op die plaats, langs de weg, werd de kleine kapel San Giovanni in Oleo gebouwd. Aan de overzijde van de Via Latina, tegenwoordig de Via di Porta Latina genoemd binnen de stadsmuren, zo'n 100 meter noordelijker werd in de late 5e eeuw de San Giovanni a Porta Latina gebouwd. Deze bouw vond plaats tijdens het pontificaat van paus Gelasius I dus moet tussen 492 en 496 aangevat en voltooid zijn. Die bouwperiode is bovendien consistent met de ouderdom van de oudste dakpannen van de kerk, dewelke zijn gemerkt met een belastingszegel van Theodorik de Grote, de koning van de Ostrogoten, die heerste over delen van Italië van 493 tot 526. Een van deze dakpannen werd trouwens herbruikt en verwerkt in een lessenaar die tegenwoordig in de basilica wordt gebruikt. Een eerste restauratie van de basilica vond plaats in de 8e eeuw, tijdens het pontificaat van paus Adrianus I, in de daarop volgende eeuwen werden de romaanse klokkentoren en het portico aangebouwd. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk terug geconsecreerd, ditmaal door paus Celestinus III. De klokkentoren is behouden is daarmee een van de nog bestaande voorbeelden van de romaanse klokkentorens in Rome.

San Sisto Vecchio (basiliek)
San Sisto Vecchio (basiliek)

De basiliek San Sisto Vecchio is een kerk in Rome, gewijd aan de heilige paus Sixtus II (257-258), wiens relieken zich in de kerk bevinden. Volgens de overlevering werd de kerk gebouwd op de plaats waar de paus Laurentius van Rome ontmoette, vlak voordat beide mannen slachtoffer werden van de christenvervolgingen onder keizer Valerianus I. Het eerste gebouw kwam tot stand in de 4e eeuw en had de status van ‘titulus’ (ook wel aangeduid als domus ecclesia). Hierdoor was het gebouw naast een bestuurlijk en administratief centrum onder leiding van een kardinaal, ook de plaats waar het toegestaan was om de sacramenten toe te dienen, dit in tegenstelling tot de oratoria (privéhuizen) of dekenaten. De naam ‘Titulus Crescentianae’, die betrekking had op de San Sisto Vecchio, zou erop wijzen, dat de stichter van de vroegchristelijke kerk een Romeinse vrouw was met de naam Crescentia. Tijdens het pontificaat van paus Anastasius I (399-401) werd het gebouw officieel als kerk erkend. Onder paus Innocentius III (1198-1216) werd de kerk herbouwd en door zijn opvolger paus Honorius III (1216-1227) geschonken aan de later heilig verklaarde Dominicus Guzman, oprichter van de orde van Dominicanen. De toen aangebrachte fresco’s met scènes uit het Nieuwe Testament en de Apocriefen bevinden zich nog in de kerk. Tijdens het pontificaat van paus Benedictus XIII (1724-1730) kreeg de Italiaanse architect Filippo Raguzzino de opdracht de kerk te restaureren en renoveren. Hierbij werd de in de 13e eeuw gebouwde toren en apsis gehandhaafd. Het bij de kerk behorende klooster van de orde van Dominicanen wordt nog steeds bewoond door nonnen van de orde. In de tuin achter de kerk vindt ieder najaar een tentoonstelling van chrysanten plaats. De San Sisto Vecchio is een van de titelkerken binnen Rome. Titelkardinaal is sinds 28 november 2020 Antoine Kambanda.